The revenge แค้นร้ายกลายรัก
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 12.57 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) จุดเริ่มต้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThe revenge แค้นร้ายกลายรัก
ตอนที่8 จุดเริ่มต้น
สองพี่น้องก้าวลงมาจากรถคันหรูแล้วมุ่งหน้าไปที่ที่นัดหมายที่แฟนสาวบอกไว้ ไม่นานก็เจอร่างเล็กที่เขา
ตามหาหันหลังให้เขาอยู่ เขาแตะมือหนาไปที่ไหล่กลมกลึงของเธอเพื่อเรียกเจ้าตัว เธอหันมาพร้อมกับ
ดวงตากลมโตที่ค่อยๆเบิกกว้างขึ้น ก่อนจะสวมกอดเขาจนเขาเองแทบตั้งตัวไม่ทัน
“ว่าไง”เธอค่อยๆดันตัวออกจากอ้อมกอดของเขา ใบหน้าหวานตอนนี้กลับแดงก่ำอย่างไม่ต้องคาดเดาว่า
เหตุผลเป็นเพราะอะไร
“ร้อน”เธอพูดก่อนจะโบกมือเล็กไปมา อย่างหาข้อแก้ตัวให้กับตัวเอง
“เรานี่มันจริงๆเลย...อ้าวไอ้โมะ”เขากำลังจะหันไปหาน้องชายเพื่อแนะนำให้หญิงสาวรู้จัก แต่มันหายหัวไป
ไหนวะ...ไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยแนะนำก็ได้
“มองหาใครหรอคะ”เธอพูดพร้อมๆกับเอียงคอมองตามเขา
“เปล่าหรอก...แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ฟางล่ะ”เขาเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นบุพการีของเธอ เขาอยากจะรู้นักว่าไอ้
เลวนั่นมันจะจำเขาได้รึเปล่า
“อ้อ ท่านไปหาลูกค้าน่ะค่ะ เดี๋ยวก็คงมา”
“ยัยฟาง”เขาหันไปมองหญิงสาวผู้มาใหม่ ให้เดาว่าคงเป็นเพื่อนของฟางแน่
“เฟย์ ไปไหนมาฉันหาแกไม่เจอเลย”ฟางหันขวับไปคุยกับเพื่อนของเธอ
“ฉันก็อยู่แถวนี้แหละ เอ แล้วนี่...”เธอมองหน้าเขาอย่างสงสัยว่าเขาเป็นใคร
“อ้อ นี่พี่ป๊อป...แฟนฟาง”
“สวัสดีครับ”เขาเอ่ยทักทายเพื่อนของเธอไปตามมารยาท
“สวัสดีค่ะ พี่ป๊อป”เพื่อนของแฟนสาวพูดก่อนจะยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร เขาเพียงแต่ก้มหัวให้น้อยๆ
“เฟย์ แล้วกวินล่ะ”เขาหูผึ่งทันทีเมื่อได้ยินชื่อที่เธอเอ่ยออกมาอีกชื่อ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นผู้ชายแน่ๆ
“ไม่รู้ ฟางแกไปหาแฟนอย่างนี้ที่ไหนเนี่ย ฉันอยากได้”ก่อนคนตัวเล็กจะตีเข้าให้ที่แขนของเพื่อนรักอย่างจัง
“พูดอะไรน่าเกลียดน่ะเฟย์...ถ่ายรูปให้หน่อยสิ”เพื่อนของเธอตอบรับ ก่อนเธอจะจูงมือเขามาบริเวณซุ้ม
ถ่ายรูป
ฟางมองไปที่เสี้ยวหน้าหล่อคมของชายหนุ่ม เขากำลังโอบเอวของเธอมาแนบกำลังก่อนจะยิ้มให้กล้อง
“ฟาง แกมองกล้องหน่อยสิ มัวแต่มองหน้าแฟนอยู่นั่นแหละ”เธอส่งค้อนวงใหญ่ให้เฟย์ทันที ก่อนจะดันตัว
ให้หลุดจากพันธนาการของชายหนุ่ม แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยฟางนะ ฟางอาย”เธอพูดเบาๆแค่พอให้ได้ยินกันเพียงสองคน
“อายอะไร...น้องเฟย์ครับเตรียมกดชัตเตอร์นะ”เขาพูดกับเธอ ก่อนจะหันไปบอกเฟย์ที่ยืนถือกล้องเตรียม
ถ่ายอยู่ คำพูดของเขาทำให้เธอเกิดลางสังหรณ์แปลกๆ มันต้องมีอะไรไม่ดีแน่ๆ
แขนแกร่งตวัดโอบกอดเอวของเธอแล้วรั้งเข้าไปใกล้ การกระทำของเขาทำให้เธอตกใจมากแต่เธอกำลังจะ
สลบเหมือดเหมือด จมูกโด่งเรียวของเขากดลงบนแก้มนุ่มของเธอ ชัตเตอร์ถูกรัวอย่างรวดเร็ว ก่อนเธอจะ
ดันตัวออกจากเขา และเขาก็ยอมปล่อยเธออกแต่โดยดี เธอรีบหันไปรอบๆและภาวนาว่าคงไม่มีใครเห็น แต่
คำภาวนาของเธอไม่ส่งผลสักนิดเมื่อผู้คนรอบข้างกลับมองเธอและชายหนุ่มเป็นตาเดียว
เพี๊ยะ!
เธอฟาดฝ่ามือเข้าที่ท่อนแขนแกร่งของชายหนุ่มอย่างแรง
“โอ๊ย พี่เจ็บนะฟาง”เธอแอบเบ้ปากเมื่อชายหนุ่มร้องโอดโอยอย่างจะเป็นจะตาย
“ช่างสิ นิสัยไม่ดี เผลอเป็นไม่ได้”เธอพูดก่อนจะเดินเข้าไปหาเพื่อนรักที่ยืนถือกล้องตาค้างอยู่
“ยัยเฟย์ ดูหน่อยสิ”เธอเรียกเพื่อนรักก่อนจะแย่งกล้องจากมือของเพื่อน
เธอแอบอมยิ้มไปกับรูปของเขาและเธอ ที่แต่ละภาพนั้นดูไม่จืดจริงๆ
“สวย”เพียงทุ้มที่ดังขึ้นของใบหูของเธอทำให้เธอรู้ทันทีว่าเป็นใคร จะใครซะอีกมันก็มีอยู่คนเดียว เธอหันไป
มองหน้าเขา ซึ่งต้องเงยหน้าจนคอตั้งบ่าเลยก็ว่าได้ คนอะไรสูงชะมัด เธอปวดคอนะ...เอ๊ะ หรือว่าเธอเตี้ยไป
“เฟย์ไปก่อนนะฟาง”เธอหันไปมองเพื่อนรักที่ตอนนี้โกยแนบไปแล้ว แล้วเธอจะอยู่กับใครล่ะเนี่ย
“อยากอยู่กับเพื่อนก็ไปเถอะครับ พี่ไม่ว่าหรอก”เธอหันมามองหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง มือหนาแตะเบาๆที่แก้ม
ของเธอ ความอบอุ่นแล่นเข้าสู่หัวใจของเธอจนล้นเอ่อ...เขาทำให้เธอรู้สึกดี
“ไม่ค่ะ ฟางอยากอยู่กับพี่มากกว่า ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”เธอพูดก่อนจะเกาะหมับเข้าที่แขนของเขาแล้วพาไป
นั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนใกล้ๆกัน
“ได้อยู่แน่ครับ...ตลอดชีวิต”เธอรู้สึกถึงความร้อนผ่าวของใบหน้าที่ตอนนี้คงแดงก่ำไปหมดแล้ว
เอ...แต่น้ำเสียงของเขามันแปลกๆนา...เหมือนมีอะไรแอบแฝง...แต่เธอคงคิดมากไปเองละมั้ง
“พี่ป๊อปหิวน้ำไหมคะ ฟางจะไปซื้อให้”เธอหันไปถามแฟนหนุ่มที่เอาแต่มองหน้าเธออยู่อย่างกับไม่เคยเห็น
กันมาก่อน
“ไม่ พี่อยากอยู่กับฟาง”อาการเดิมๆก็วนซ้ำไปซ้ำมาทุกทีที่อยู่ใกล้เขาสิน่า
“ฟางหิวน้ำ”
“งั้นพี่ไปซื้อให้นะ”เขาพูดก่อนจะเดินไปซื้อน้ำให้เธอ
“ได้แล้วน้ำนางเอก”เธอมองไปยังชายหนุ่มที่ยื่นขวดน้ำส้มมาให้เธอ เธอรับมาพร้อมกับเปิดขวดแล้วดื่มทันที
“กินยังไงเนี่ยฮะเรา”แฟนหนุ่มยื่นผ้าเช็ดหน้าของเขามาเช็ดที่มุมปากของเธอ
เขาอ่อนโยนมากจริงๆ หากเธอและเขาลองคบหาดูใจกันอีกสัก2-3ปี ถ้าเขายังเป็นคนๆเดิมคนนี้อยู่
ก็ไม่แปลกที่เธอจะยอมสละโสดใช่หรือเปล่า
เสียงประกาศที่เรียกนักศึกษาเข้าหอประชุมปลุกเธอให้ตื่นขึ้นจากภวังค์ เธอเอ่ยลาแฟนหนุ่มก่อนจะเดินไป
หายัยเฟย์และกวินที่ยืนรออยู่แล้ว เขาบอกว่าจะรอเธอจนกว่าเธอจะออกมา....
ป๊อปปี้มองตามแผ่นหลังบอบบางของแฟนสาว เธอดูจะมีความสุขมาก...เขาก็มีความสุขเหมือนกัน
ความสุขที่กำลังจะมาถึงเร็วๆนี้....
.................................................................................................................................
มาอัพให้อีกตอนแล้ว เราสัญญานะว่าจะพยายามอัพให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้เลยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
