The revenge แค้นร้ายกลายรัก

The revenge แค้นร้ายกลายรัก ตอนที่ 24 สิ่งที่คิดไม่จำเป็นต้องเป็นไปอย่างที่คิดเสมอไป...
 
 
 
...เธอทำถูกแล้วหรือ หากจะถามอย่างนั้น ตามที่สมองบอกแล้วคำตอบนั้นคือ ถูก
 
 
 
ถูกแล้วที่เธอเลือกที่จะทำอย่างนี้ เมื่อความถูกต้องคือเธอต้องรักเดียวใจเดียว และคนที่เธอรักก็คือพี่ชายของเขา
 
 
 
...ไม่ใช่เขา ในเมื่อทุกอย่างในตัวของ ป๊อปปี้คือความถูกต้องและเหมาะสม
 
 
 
หากแต่คำตอบของหัวใจกำลังขัดแย้งกับความถูกต้องและเหมาะสมล่ะ?...เธอควรทำอย่างไร
 
 
 
 
ก๊อกๆ
 
 
“คุณหนูขา คุณแม่โทรมาค่ะ”เธอรีบสลัดตัวให้หลุดจากภวังค์แสนงี่เง่าเต่าตุ่น ก่อนจะเปิดประตูเพื่อลงไปรับ
 
 
โทรศัพท์จากมารดาข้างล่าง เธอคล้องแขนกับหญิงสูงวัยที่เธอเรียกว่านมจันทร์ซึ่งเปรียบเสมือนแม่คนที่สองของ
 
 
 
เธอลงไปข้างล่าง เธอยกหูโทรศัพท์ขึ้นก่อนจะกรอกเสียงลงไป
 
 
 
“สวัสดีค่ะคุณแม่ สบายดีรึเปล่าคะ”
 
 
 
“แม่สบายดีลูก หนูล่ะพายุเข้ารึ เป็นยังไงบ้าง”ปลายสายเอ่ยถามอย่างห่วงใย
 
 
 
“ค่ะ ตอนนี้มีแต่ฝนที่ตกอย่างเดียวค่ะ คงตกนานหน่อย”
 
 
 
“ดูแลตัวเองนะลูก แม่รักหนูนะ”
 
 
 
“ค่ะ แก้วก็รักคุณแม่ ดึกแล้วคุณแม่ไปพักผ่อนดีมั้ยคะ นอนดึกเดี๋ยวความดันจะขึ้นนะคะ”
 
 
 
“จ้า คุณหมอ งั้นเดี๋ยวแม่ไปนอนก่อนนะ หนูก็ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”
 
 
 
“ค่ะ”เธอเอ่ยล่ำลามารดาสองสามประโยคก่อนจะวางสาย
 
 
 
“คุณหนูหิวข้าวมั้ยคะ นมทำกับข้าวไว้เยอะเลย”เมื่อเห็นสายตาขอร้องของคนแก่เธอจึงยอมพยักหน้าเบาๆ นม
 
 
จันทร์ดีใจรีบรุดไปที่โต๊ะอาหาร เธอเดินตามไปอย่างช้าๆก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ เธอมองอาหารทุกจานอย่าง
 
 
เลื่อนลอย ไม่มีความอยากที่จะทานด้วยซ้ำ
 
 
 
“คุณหนูมีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่าคะ”น้ำเสียงนุ่มนวลของนมจันทร์ที่ถามอย่างห่วงใย ทำให้เธอแทบจะโผเข้า
 
 
 
หาท่านและเล่าเรื่องราวอัปยศทั้งหมดให้ท่านฟังทันที หากแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ
 
 
 
“เปล่าค่ะ แก้วแค่รู้สึกว่าไม่สบายนิดหน่อย”เธอพูดอย่างเนือยๆก่อนจะก้มหน้าลงเขี่ยข้าวในจานไป-มา
 
 
 
“เรื่องคุณวิศวะรึเปล่าคะ”เธอแทบหยุดหายใจ เมื่อประโยคนี้ของนมจันทร์แทงใจดำของเธอเข้าเต็มๆ เธอเงียบไป
 
 
 
ครู่ใหญ่ก่อนจะเอ่ยขึ้น
 
 
 
“นมรู้?”คนแก่พยักหน้าเบาๆ
 
 
 
“ถ้าคุณหนูไม่สบายใจก็ปรึกษานมได้นะคะ ถึงแม้ว่านมจะไม่เคยมีครอบครัว แต่นมก็เคยอาบน้ำร้อนมาก่อน ตอนนี้
 
 
 
นมเชื่อว่าอะไรๆมันยังไม่สายเกินไป”
 
 
 
“แก้วกำลังพยายามจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดค่ะ...หวังแค่ว่าเขาคงจะเข้าใจแก้ว”คนแก่ถอนหายใจก่อนจะพูด
 
 
 
“บางทีเหตุผลและหัวใจมันไปด้วยกันไม่ได้นะคะ คุณภาณุอาจจะเพียบพร้อมและสมบูรณแบบสามารถเป็นหัวหน้า
 
 
 
ครอบครัวที่ดีได้ แต่ในขณะเดียวกันคุณวิศวะเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน บางทีเขาอาจจะดูอารมณ์ร้ายไปหน่อย แต่
 
 
 
ถ้าเราลองดูที่หัวใจ...นมรู้ว่าคุณหนูจะเลือกใคร”นมจันทร์ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้แก้วก่อนจะเดินหายไปในครัว ใช้
 
 
หัวใจอย่างนั้นหรอกหรือ หัวใจของเธอหรือของเขากันล่ะ ตอนนี้เขาคงจะหมดรักเธอไปแล้วถึงได้เอ่ยปากบอกว่า
 
 
จะช่วยให้เธอรักกับพี่ชายของเขา ทั้งที่ตลอดมาเขาคอยขัดขวางเธอมาโดยตลอด ทำทุกวิถีทางแม้กระทั่งแผนบ้า
 
 
บอที่ทำให้เธอต้องเสียความสาวที่เฝ้าทะนุถนอม แล้วสิ่งที่เธอเสียไปล่ะ เขาคงไม่เคยเห็นค่าของมันเลยใช่รึเปล่า
 
 
 
...พอเธอเริ่มรักเขา เขาก็ทิ้งเธอไปอย่างไร้เยื่อใย... แล้วคนถูกทิ้งอย่างเธอจะทำอะไรได้...
 
 
 
นอกเสียจากรับผลของมัน
 
 
 
 
 
................................................................................................................................................
 
 
ไวน์แดงจากขวดทรงสวยถูกรินลงแก้วอย่างนับครั้งไม่ถ้วน มือเรียวแต่ทว่าดูแข็งแกร่งยกแก้วขึ้นจรดริมฝีปากหยัก
 
 
 
ลึก ภายในเวลาเพียงสามวินาทีเท่านั้นน้ำสีอำพันก็หมดลงไปอย่างรวดเร็ว
 
 
มือเรียวรินเครื่องดื่มมึนเมาลงแก้วอีกนับครั้งไม่ถ้วน หมดหนทางแล้วสำหรับเขา ในเมื่อประตูหัวใจของเธอปิดตาย
 
 
 
สำหรับเขา ทั้งที่ตลอดมาเขาพยายามใช้หัวใจดวงเดียวที่มีอยู่งัดให้ประตูเหล็กที่ถูกล็อกอย่างแน่นหนาเปิดขึ้น
 
 
 
หากแต่เวลาผ่านมาเนิ่นนานถึงแปดปีเธอก็ไม่เคยเปิดให้เขาได้เข้าไปเลย อุปกรณ์งัดประตูอย่างหัวใจที่เคยแข็ง
 
 
 
แกร่งกลับไม่เหมือนแต่ก่อน มันล้าลงเรื่อยๆ แม้ที่ผ่านมาจะไม่เคยหวั่นไหวไปกับคำปฏิเสธรักของเธอนับร้อยนับ
 
 
 
พันครั้ง หากแต่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ หัวใจของเขาล้าจนทนไม่ไหว เรี่ยวแรงที่เคยมีกลับถดถอย หัวใจที่อ่อน
 
 
 
ล้าย่อมตายลงอย่างช้าๆอย่างที่มันควรจะเป็นตลอดมา...ทั้งที่หลายสัปดาห์มานี้เธอทำท่าเหมือนจะรักเขาแล้ว แต่
 
 
 
กลับผลักไสไล่ส่งเขาไปให้ไกลราวกับตัวเสนียดเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา แค่นั้นก็มากพอที่เขาจะพาตัวเองออกมาจาก
 
 
 
ชีวิตของเธอเสียที บางทีเขาอาจะพบคนที่ใช่ คนที่เขารักแล้วเธอก็รักเขา...ไม่ใช่รักที่เจ็บปวดอย่างตลอดแปดปีที่
 
 
 
ผ่านมา เมื่อความรักครั้งนี้ไม่ได้เริ่มต้นจากเขาและเธอหากแต่เป็นเขาเพียงคนเดียว คงไม่ใช่เรื่องแปลกหากมันจะ
 
 
 
ล่มลง โบราณบอกว่าตบมือข้างเดียวไม่ดัง...เขาคงจะต้องยอมรับความจริงข้อนี้แต่โดยดี เป็นเพราะความดื้อดึงที่
 
 
 
เขาพยายามเถียงมันตลอดมา ว่ามันจะไปยากอะไรหากบังคับให้เธอตบมือกับเขา แผนการที่ตอนนี้เขาขอเรียกมัน
 
 
ว่าแผนการหน้าโง่ได้เริ่มขึ้น เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเมื่อทั้งจูบแรกและครั้งแรกของเธอเป็นของเขา หากแต่ตอนนี้
 
 
 
สิ่งเหล่านั้นคงไม่มีประโยชน์อีกแล้ว ในเมื่อตอนนี้เขาก็ได้เห็นแล้วว่าต่อให้เขาพยายามรั้งและบังคับเธอสักแค่ไหน
 
 
 
เธอก็ไม่มีวันรักเขาเลย... เธอยังคงตั้งหน้าตั้งตาผลักไสเขาให้ออกไปจากชีวิตของเธออย่างมุ่งมั่น จนวันนี้มันก็
 
 
 
ประสบความสำเร็จในที่สุด เขาสัญญาว่าต่อจากนี้ไปคงไม่ไปวุ่นวายทำอะไรๆให้เธอไม่สบายใจอีกแล้ว... ขอดูอยู่
 
 
 
 
 
ห่างๆอย่างที่เขาควรจะทำตั้งแต่แรกดีกว่า... ขอให้เธอเจอคนที่รักเธอและเธอก็รักเขา ขอให้เธอมีความสุขกับคนที่
 
 
 
เธอรัก ขอให้เธอมีแต่รอยยิ้ม ขอให้เธอไม่ต้องเจ็บปวด เรื่องที่จะช่วยให้เธอรักกับพี่ชายคงจะเป็นเรื่องยากไป
 
 
 
หน่อยหากจะยื่นมือไปช่วยเป็นกามเทพ... และคนเห็นแก่ตัวอย่างเขาก็คง...ไม่ทำ
 
 
 
 
 
...............................................................................................................................................
 
หายไปนาน ไปเที่ยวฟินแลนด์มาเพลินค่ะ หวังว่ารีดเดอร์คงไม่หายไปไหนนะ ยังไงฝากติดตามด้วยนะคะ^^