The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)

The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?) 
 
 
ตอนที่6 พิษรัก... 
 
 
ปัง ปัง ปัง!!!
 
 
เสียงเคาะประตูที่ดังลั่นทำเอาหญิงสาวร่างบอบบางตกใจเป็นระยะๆ
 
 
“ออกมานะ นั่นมันห้องของฉันเธอไม่มีสิทธิ์”เสียงตวาดด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดของชายหนุ่มดังขึ้นเป็นรอบ
 
ที่หกเห็นจะได้ แต่เรื่องอะไรเธอจะยอมเปิดออกไปล่ะ
 
 
กริ๊ก
 
 
เสียงปลดล็อกของประตูทำเอาเธอแทบช็อก ร่างสูงปรี่เข้ามากระชากตัวของเธอ มือหนาบีบแขนกลมกลึง
 
ราวกับต้องการให้กระดูกมันแตกออกมาเป็นเสี่ยงยังไงอย่างงั้น
 
 
“ปล่อยนะ ฟางเจ็บ โอ้ย”ร่างเล็กร้องออกมาอย่างสุดจะทน เมื่อแรงบีบนั้นมันมากมายมหาศาลเสีย
 
เหลือเกิน
 
 
“กล้าดียังไงมาปิดประตูใส่หน้าฉัน ห๊ะ!!!”น้ำตาของเธอแทบเล็ดเมื่อเขาตะคอกใส่เธอเสียงดัง
 
 
“นั่นมันเรื่องของฟาง ฟางไม่จำเป็นต้องทนอยู่กับผู้ชายเลวๆอย่างพี่”เธอพูดพร้อมกับพยายามปลดมือหนา
 
ที่บีบไหล่มนของเอไว้แน่น แต่ก็ไม่สำเร็จ
 
 
“หึ แต่ก็ทนมาได้ตั้ง2ปีแล้วนี่”เขาพูดก่อนจะก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวของร่างเล็กอย่างป่าเถื่อน ลำคอ
 
ระหงค์ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยตีตราของชายหนุ่ม ร่างสูงกระชากบราเซียร์ตัวสวยออกอีกครั้ง เขาก้มลงเคล้า
 
คลอกับทรวงอกงามงอนอย่างหลงใหล ไม่นำพาต่อเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของร่างเล็กแม้แต่น้อย
 
 
“รักฟางรึเปล่าคะ”นั่นเป็นเพียงเสียงเดียวที่ดังกระทบโสตประสาทของชายหนุ่ม เขาหยุดการกระทำทั้งหมด
 
ลง ก่อนเงยหน้าขึ้นมามองร่างเล็กที่ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา
 
 
“ถ้าไม่รักกัน...อย่าทำแบบนี้ได้มั้ย”เขาเพียงแต่แสยะยิ้มเท่านั้น บทแบบนี้เขาเคยเห็นในละครไทยแสนน้ำ
 
เน่าตั้งมากมาย และเมื่อนางเอกพูดแบบนี้ พระเอกก็ต้องหยุดการกระทำทั้งหมดลง แต่เธอไม่ใช่นางเอก
 
และเขาก็ไม่ใช่พระเอกเสียด้วย เพราะฉะนั้นไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องหยุด
 
 
“พูดจบแล้วใช่มั้ย”ชายหนุ่มพูดก่อนจะยกสะโพกกลมกลึงขึ้นเพื่อเป็นการสะดวกในการถอดอาภรณ์ชิ้น
 
สุดท้ายออกจากร่างเล็ก เขาส่งนิ้วเรียวสวยเข้าไปทักทายภายในกายสาวอย่างรัวเร็ว ไม่นำพาต่อเสียงกรีด
 
ร้องแห่งความเจ็บปวดของร่างเล็กเลยสักนิด เขาเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กที่กำลังร้องไห้ปนกรีดร้องเพราะ
 
ความเจ็บปวดอย่างสมเพช มือเล็กพยายามดึงนิ้วเรียวสวยของเขาออกจากกายสาวของเธอ
 
 
“อย่าคิดว่าที่ฉันทำแบบนี้เพราะรักเธอ ฉันไม่ใช่พระเอกในละครน้ำเน่าที่นางเอกพูดแบบนั้นแล้วต้องหยุด
 
ทุกอย่างลง ฉันไม่ได้แสนดีเหมือนพระเอกในละคร และฉันเป็นผู้ชาย...ไม่ใช่พระอิฐพระปูน จำเอาไว้...อย่า
 
ถามอะไรงี่เง่าๆแบบนั้นอีก”แล้วนิ้วเรียวสวยที่กำลังกระแทกเข้าสำรวจกายสาวก็ถูกถอดถอนออกมา ทั้งที่
 
ร่างเล็กยังไม่ได้แตะปลายสายรุ้งด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่ถูกเข้ามาแทนที่นิ้วเรียวสวยกลับเป็นความแข็งแกร่งของ
 
ชายหนุ่มที่กำลังร้อนรุ่ม ทนแทบจะระเบิดออกมา
 
 
“จิ๊ อาห์”ชายหนุ่มจุ๊ปากอย่างขัดใจ เมื่อตัวตนของเขาไม่สามารถเข้าไปในกายสาวได้ ร่างเล็กที่กำลังนอนใต้
 
ร่างของเขาก็กรีดร้องอย่างเจ็บปวด
 
 
“หุบปากได้มั้ย ร้องอยู่ได้”เขาพูดกับร่างเล็กก่อนจะถอดถอนกายแกร่งออกมาแล้วกระแทกกลับเข้าไปใน
 
กายสาวจนเขาและเธอสามารถรวมเป็นคนๆเดียวกันได้
 
 
“ฮือๆ เจ็บเอาออกไป”มือเล็กทุบทีอกเขารัวๆ แต่เขาไม่นำพา กายแกร่งขยับเข้า-ออกกายสาวอย่างรัวเร็ว
 
 
เสียงครางในลำคออย่างหนักๆของชายหนุ่มบ่งบอกได้อย่างดีว่าเขากำลังมีความสุขมากแค่ไหน
 
 
ช่างต่างกับ...เธอ เธอคิดว่าเขาคงจะเปลี่ยนใจไม่ทำกับเธอแบบนี้ แต่ผิดคาด เขาไม่ได้เห็นใจเธอเลย...
 
 
“อาห์”เสียงครางหนักดังขึ้นเป็นครั้งแรกหลังจากที่เขาส่งหญิงสาวแตะขอบสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า
 
 
ชายหนุ่มชันเข่าของหญิงสาวจนแนบไปกับทรวงอกที่เปล่าเปลือย เขาส่งแก่นกายเข้า-ออกกายสาวครั้งแล้ว
 
ครั้งเล่า จับเธอพลิกคว่ำพลิกหงายตามใจชอบ เมื่อเสร็จกามกิจเขาก็ผละออกจากร่างเล็กของหญิงสาวที่
 
มอบความสุขให้เขาตลอดทั้งคืนนี้ จนเธอสลบไปแล้ว แต่ก็ต้องตกใจเมื่อมีคราบเลือดและน้ำกามวงใหญ่ที่
 
ผ้าปูเตียง เธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์นี่...แล้วครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่สองของเขาและเธอแล้ว แต่ทำไม...
 
 
“ฟาง”เขาเรียกชื่อเธอพร้อมกับตบใบหน้าแสนหวานเบาๆ อุณหภูมิที่สูงกว่าปกติทำให้เขารู้ทันทีว่าเธอกำลัง
 
ไม่สบาย เขาเดินโทงไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอว ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วกลับมาพร้อมกับอ่าง
 
น้ำเล็ก และผ้าขนหนูผืนน้อย ชายหนุ่มลงมือเช็ดตัวให้กับร่างเล็กที่กำลังนอนตัวสั่นน้อยๆเพราะพิษไข้อยู่
 
 
เขาหยิบเสื้อยืดของเขามาสวมให้เธอ ก่อนจะเอาอ่างน้ำและผ้าขนหนูไปเก็บ แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆหญิง
 
สาวที่หลับเป็นตายอยู่
 
................................................................................................................................
มาอัพแล้วจ้า วันนี้มาดึกหน่อยต้องขอโทษด้วยนะ คืนนี้ฝันดีนะจ้ะ