The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
9.2
OUM_PF
แชร์นิยายฟิคชั่น
19) วันเกิดคุณย่า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThe Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
ตอนที่19 วันเกิดคุณย่า
แขกเหรื่อและสื่อมวลชนมากหน้าหลายตา เดินตบเท้าเข้ามาในบริเวณงานเลี้ยงอย่างล้นหลาม
บริเวณสวนหน้าบ้านถูกประดับประดาไปด้วยหลอดไฟหลากสีสัน และมวลดอกไม้ที่ถูกจัดแต่งไว้อย่างสวยงาม เจ้า
ของวันเกิดเดินเข้ามาในบริเวณงานพร้อมๆกับหลานๆที่ประคองท่านเข้ามาในบริเวณงาน
ทั้งหลานสาวทั้งสอง และว่าที่หลานเขยทั้งสอง
“เฟย์กับเขื่อน ไปช่วยพ่อแม่กับแขกหน่อยสิลูก คงจะยุ่งกันแย่”คุณประภาหันไปบอกหลานสาวคนเล็กและแฟน
หนุ่ม
“ค่ะ/ครับ”ทั้งสองรับคำ ก่อนจะเดินไปบริเวณหน้างานที่ผู้ใหญ่กำลังหัวหมุนกับการรับแขกเหรื่อ
“พาย่าไปนั่งกับคุณย่าพรรณีหน่อยสิลูก ย่าเห็นหลังอยู่ไวๆ”ป๊อปปี้และฟางต่างก็พยักหน้าและพาท่านตรงไปนั่ง
ร่วมโต๊ะกับเพื่อนสมัยทำงานอยู่ด้วยกัน
“สวัสดีจ้ะ พรรณี”หล่อนเอ่ยทักเพื่อนสมัยร่วมงาน
“ประภา ไม่ได้เจอเธอซะนานเลย คิดถึงจะแย่”พรรณีเอ่ยยิ้ม ก่อนจะเชื้อเชิญนางให้นั่งลงข้าง พูดคุยถามสารทุกข์
สุกดิบกันเล็กๆน้อยๆ ก็หันมาแนะนำหลานสาวและหลานเขยให้เพื่อนรู้จัก
“นี่ยัยฟางกับตาป๊อปจ้ะ หลานฉันเอง”เด็กทั้งสองยกมือไหว้ตามมารยาท
“ไหว้พระเถอะลูก ลืมไปเลย นี่กวิน...หลานฉันเอง”พรรณีหันไปแนะนำหลานชายของหล่อนให้
ชายหนุ่มรูปงามยกมือไหว้หล่อน หล่อนรับไหว้ก่อนจะยิ้มให้
“เอ ว่าแต่หนูฟางนี่มีแฟนหรือยังจ้ะ”หล่อนชักตะหงิดๆกับคำพูดของพรรณีเสียแล้ว ยิ่งชายหนุ่มข้างกายของหลาน
สาวนั้นเลือดร้อนหยั่งกะอะไรดี มีหวังงานหล่อนพังแน่ๆ
“เอ่อ...คือว่า”
“ไม่มีหรอกครับคุณย่า มีแต่ว่าที่สามี”หล่อนอยากจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ว่าแล้วเชียว...
“งั้นหรือจ้ะ”พรรณีนั้นถึงกับหน้าเสีย เมื่อถูกโต้ตอบจากว่าที่หลานเขยของหล่อน
“คะ ค่ะ”หลานสาวตัวน้อยก้มหน้าลงงุดๆ เมื่อป๊อปปี้โอบกอดอย่างแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
“ว้า เสียดายจังเลย...เราก็เลยอดเป็นทองแผ่นเดียวกันเลยนะประภา”หล่อนว่าแล้ว...ก็ตอนนี้ที่บ้านของพรรณี
กำลังมีปัญหาเรื่องการเงิน ก็สมบัติเก่าที่มีมาเริ่มจะหร่อยหรอลงไป...
“จ้ะ ตาป๊อปพาน้องไปเดินเล่นเถอะ อยู่กับคนแก่นานๆคงจะเบื่อ”
“ครับ”ชายหนุ่มตอบรับ ก่อนจะพาหลานสาวของหล่อนเดินออกไป
“ม่ายยยย ปล่อยนะ”สาวร่างบางยึดเอาประตูรถเป็นหลักไว้อย่างมั่นคง ก็นี่มันเรื่องอะไรกัน อยู่ๆ อีตาบ้าที่พาเธอ
เข้าม่านรูดเมื่อวานกลับ ฉุดกระชากลากถูพาเธอมาที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่พอ..ยังจับเธอแต่งตัวอย่างกับเธอเป็นบาร์บี้
อย่างนั้น
“ลงมานะ ไม่อายคนอื่นรึไง”โทโมะเบนสายตามองไปรอบๆอย่างอับอาย ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆให้
“ไม่ คุณจะพาฉันไปไหนก็ไม่รู้”
“แค่พาไปงานวันเกิดคุณย่าเนี่ยเห็นมั้ย เร็วๆ”ร่างบางเริ่มหยุดโวยวาย มองไปรอบๆ เออว่ะ แก้วถอนหายใจอย่าง
โล่งอก อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้พาเธอมาทำมิดีมิร้ายหรอก
“งั้นปล่อยก่อน”เขายอมปล่อยมือเธอออกแต่โดยดี เธอมองกระจกรถจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้าที่ ก่อนจะก้าวลงจาก
รถย่างสง่างาม ราวกับว่าเมื่อตะกี้ไม่ได้ทำอะไรน่าอับอายไว้
เขาพาแฟนสาวหมาดๆเดินเข้าไปในงาน ทักทายผู้ใหญ่หน้างานตามมารยาท แล้วหาเครื่องดื่มเย็นๆให้สาวร่างบาง
แล้วพาเธอไปหามุมเงียบๆเพื่อนั่งเล่น
“อีกนานมั้ยคะ กว่าจะกลับ”
“ก็คงอีกสักพัก อยากกลับแล้วหรอ”เขาเอื้อมมือไปปัดไรผมที่ปกใบหน้าสวยไว้
“ค่ะ”เธอตอบเพียงเท่านั้น ก่อนจะก้มใบหน้างุดๆเพื่อซ่อนใบหน้าแดงสุกราวกับลูกตำลึง แต่มันก็ไม่สามารถรอด
พ้นสายตาของเขาไปได้หรอก
“รอก่อนสิ สัญญาว่าจะส่งเธอถึงบ้านแน่นอน”เขาหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นสายตาประหม่าของเธอ
สายตาคมพลันสะดุดกับร่างสูงและร่างเล็กที่กำลังโชว์สวีทอยู่หลังพุ่มไม้ทึบ
ไม่ต้องบอกก็รู้...ไอ้ป๊อป!
มีเรื่องสนุกให้ทำแล้วสิงั้น...
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
มาแล้ววววววววว เอิ๊กเหนื่อยมาก วันนี้สอบนักธรรมชั้นโท โอ้ ดิฉันมั่วทุกข้อเลย อิอิ ก็เราไม่รู้เรื่องอ่ะเนอะ (แอบเข้าข้างตัวเอง)
ตอนที่19 วันเกิดคุณย่า
แขกเหรื่อและสื่อมวลชนมากหน้าหลายตา เดินตบเท้าเข้ามาในบริเวณงานเลี้ยงอย่างล้นหลาม
บริเวณสวนหน้าบ้านถูกประดับประดาไปด้วยหลอดไฟหลากสีสัน และมวลดอกไม้ที่ถูกจัดแต่งไว้อย่างสวยงาม เจ้า
ของวันเกิดเดินเข้ามาในบริเวณงานพร้อมๆกับหลานๆที่ประคองท่านเข้ามาในบริเวณงาน
ทั้งหลานสาวทั้งสอง และว่าที่หลานเขยทั้งสอง
“เฟย์กับเขื่อน ไปช่วยพ่อแม่กับแขกหน่อยสิลูก คงจะยุ่งกันแย่”คุณประภาหันไปบอกหลานสาวคนเล็กและแฟน
หนุ่ม
“ค่ะ/ครับ”ทั้งสองรับคำ ก่อนจะเดินไปบริเวณหน้างานที่ผู้ใหญ่กำลังหัวหมุนกับการรับแขกเหรื่อ
“พาย่าไปนั่งกับคุณย่าพรรณีหน่อยสิลูก ย่าเห็นหลังอยู่ไวๆ”ป๊อปปี้และฟางต่างก็พยักหน้าและพาท่านตรงไปนั่ง
ร่วมโต๊ะกับเพื่อนสมัยทำงานอยู่ด้วยกัน
“สวัสดีจ้ะ พรรณี”หล่อนเอ่ยทักเพื่อนสมัยร่วมงาน
“ประภา ไม่ได้เจอเธอซะนานเลย คิดถึงจะแย่”พรรณีเอ่ยยิ้ม ก่อนจะเชื้อเชิญนางให้นั่งลงข้าง พูดคุยถามสารทุกข์
สุกดิบกันเล็กๆน้อยๆ ก็หันมาแนะนำหลานสาวและหลานเขยให้เพื่อนรู้จัก
“นี่ยัยฟางกับตาป๊อปจ้ะ หลานฉันเอง”เด็กทั้งสองยกมือไหว้ตามมารยาท
“ไหว้พระเถอะลูก ลืมไปเลย นี่กวิน...หลานฉันเอง”พรรณีหันไปแนะนำหลานชายของหล่อนให้
ชายหนุ่มรูปงามยกมือไหว้หล่อน หล่อนรับไหว้ก่อนจะยิ้มให้
“เอ ว่าแต่หนูฟางนี่มีแฟนหรือยังจ้ะ”หล่อนชักตะหงิดๆกับคำพูดของพรรณีเสียแล้ว ยิ่งชายหนุ่มข้างกายของหลาน
สาวนั้นเลือดร้อนหยั่งกะอะไรดี มีหวังงานหล่อนพังแน่ๆ
“เอ่อ...คือว่า”
“ไม่มีหรอกครับคุณย่า มีแต่ว่าที่สามี”หล่อนอยากจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ว่าแล้วเชียว...
“งั้นหรือจ้ะ”พรรณีนั้นถึงกับหน้าเสีย เมื่อถูกโต้ตอบจากว่าที่หลานเขยของหล่อน
“คะ ค่ะ”หลานสาวตัวน้อยก้มหน้าลงงุดๆ เมื่อป๊อปปี้โอบกอดอย่างแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
“ว้า เสียดายจังเลย...เราก็เลยอดเป็นทองแผ่นเดียวกันเลยนะประภา”หล่อนว่าแล้ว...ก็ตอนนี้ที่บ้านของพรรณี
กำลังมีปัญหาเรื่องการเงิน ก็สมบัติเก่าที่มีมาเริ่มจะหร่อยหรอลงไป...
“จ้ะ ตาป๊อปพาน้องไปเดินเล่นเถอะ อยู่กับคนแก่นานๆคงจะเบื่อ”
“ครับ”ชายหนุ่มตอบรับ ก่อนจะพาหลานสาวของหล่อนเดินออกไป
“ม่ายยยย ปล่อยนะ”สาวร่างบางยึดเอาประตูรถเป็นหลักไว้อย่างมั่นคง ก็นี่มันเรื่องอะไรกัน อยู่ๆ อีตาบ้าที่พาเธอ
เข้าม่านรูดเมื่อวานกลับ ฉุดกระชากลากถูพาเธอมาที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่พอ..ยังจับเธอแต่งตัวอย่างกับเธอเป็นบาร์บี้
อย่างนั้น
“ลงมานะ ไม่อายคนอื่นรึไง”โทโมะเบนสายตามองไปรอบๆอย่างอับอาย ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆให้
“ไม่ คุณจะพาฉันไปไหนก็ไม่รู้”
“แค่พาไปงานวันเกิดคุณย่าเนี่ยเห็นมั้ย เร็วๆ”ร่างบางเริ่มหยุดโวยวาย มองไปรอบๆ เออว่ะ แก้วถอนหายใจอย่าง
โล่งอก อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้พาเธอมาทำมิดีมิร้ายหรอก
“งั้นปล่อยก่อน”เขายอมปล่อยมือเธอออกแต่โดยดี เธอมองกระจกรถจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้าที่ ก่อนจะก้าวลงจาก
รถย่างสง่างาม ราวกับว่าเมื่อตะกี้ไม่ได้ทำอะไรน่าอับอายไว้
เขาพาแฟนสาวหมาดๆเดินเข้าไปในงาน ทักทายผู้ใหญ่หน้างานตามมารยาท แล้วหาเครื่องดื่มเย็นๆให้สาวร่างบาง
แล้วพาเธอไปหามุมเงียบๆเพื่อนั่งเล่น
“อีกนานมั้ยคะ กว่าจะกลับ”
“ก็คงอีกสักพัก อยากกลับแล้วหรอ”เขาเอื้อมมือไปปัดไรผมที่ปกใบหน้าสวยไว้
“ค่ะ”เธอตอบเพียงเท่านั้น ก่อนจะก้มใบหน้างุดๆเพื่อซ่อนใบหน้าแดงสุกราวกับลูกตำลึง แต่มันก็ไม่สามารถรอด
พ้นสายตาของเขาไปได้หรอก
“รอก่อนสิ สัญญาว่าจะส่งเธอถึงบ้านแน่นอน”เขาหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นสายตาประหม่าของเธอ
สายตาคมพลันสะดุดกับร่างสูงและร่างเล็กที่กำลังโชว์สวีทอยู่หลังพุ่มไม้ทึบ
ไม่ต้องบอกก็รู้...ไอ้ป๊อป!
มีเรื่องสนุกให้ทำแล้วสิงั้น...
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
มาแล้ววววววววว เอิ๊กเหนื่อยมาก วันนี้สอบนักธรรมชั้นโท โอ้ ดิฉันมั่วทุกข้อเลย อิอิ ก็เราไม่รู้เรื่องอ่ะเนอะ (แอบเข้าข้างตัวเอง)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
