The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
OUM_PF
13) เหตุการณ์พลิกผัน...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThe Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
ตอนที่13 สถานการณ์พลิกผัน!
แอ๊ด...
เสียงเปิดประตูพร้อมกับบุคคลที่สาม เฟย์ เขื่อน คุณนันทา คุณประวิทย์ คุณปวีณา และคุณประภาอุทาน
อย่างพร้อมเพียงกันด้วยความตกใจสุดขีด เมื่อเห็นสภาพสองหนุ่มสาวที่กำลังนัวเนียกันอยู่อย่างไม่สนใจสิ่ง
ใดๆเลย ป๊อปปี้หันมามองหน้าทุกคนอย่างตกใจสุดขีดเช่นกัน
“ไปคุยกับย่าที่ห้องรับแขก”น้ำเสียงเย็นเยียบของคุณประภาเอ่ยอย่างเฉียบขาด ก่อนหญิงสูงวัยจะเดินออก
จากห้องไป คุณประวิทย์ก้าวอาดๆเข้าไปประเคนหมัดให้ลูกชายตัวดี
“แกทำอย่างนี้ได้ยังไง!! ไอ้เลว”ป๊อปปี้มองหาบิดาด้วยสายตาตัดพ้อ เพราะฟางคนเดียวทำให้บิดาของเขา
เปลี่ยนไปได้มากถึงขนาดนี้ เพราะเธอคนเดียว เขามองหญิงสาวที่โผเข้าหาอ้อมกอดของมารดาและ
น้องสาว...มารยา
เขาเดินตึงตังตามบุพการีและคุณประภาไปที่ห้องรับแขก ก่อนจะนั่งลงข้างๆมารดา
เขารอเพียงสักพักฟาง มารดาและน้องสาวของเธอก็เดินตามลงมานั่งลงข้างงๆคุณประภา
“ย่าไม่เคยคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น ตอบคนแก่คนนี้หน่อยได้ไหมว่าพวกเธอหลอกฉันมานานาเท่าไรแล้ว”
เขารู้ดีว่าท่านคงหมายถึงความสัมพันธ์ลึกซึ้งของเขาและฟางเป็นแน่
“2ปีครับ”เขาตอบไปอย่างช่วยไม่ได้
“อืม ย่าไม่คิดว่าป๊อปจะใจร้อนอย่างนี้ ย่าตั้งใจจะฝากน้องไว้กับป๊อป เพราะคิดว่าเราคือคนที่เหมาะสมที่สุด
ที่จะดูแลหลานสาวของย่า ป๊อปจะเป็นที่พึ่งของนีระสิงห์ได้ ตั้งแต่พ่อของแกจากไป ครอบครัวของเราก็
กลายเป็นว่ามีแต่ผู้หญิงล้วนๆ และย่าคิดว่าป๊อปรู้ดีว่า...ป๊อปเป็นคนที่นีระสิงห์ไว้วางใจ”ท่านหันหน้ามา
มองเขาด้วยสายตาที่เป็นเชิงตั้งคำถาม
“ครับ แต่ผมคิดว่าผมทำหน้าที่นั้นไม่ได้”เขารวบรวมความกล้าพูดออกไป
“ไอ้ป๊อป!!!”บิดาของเขาตวาดอย่างเกรี้ยวกราด
“หมายความว่าป๊อปจะไม่รับผิดชอบน้อง”เขาเองก็รู้สึกละอายใจไม่น้อยที่ต้องทำแบบนี้ แต่ถ้าเขาไม่เลือก
ทำอย่างนี้...ก็เป็นตัวเขาเองที่ต้องทนทุกข์
“ผมไม่ได้รักฟาง เราไปกันไม่รอดหรอกครับ”เขามองไปที่คนตัวเล็กที่สะอื้นจนตัวโยนในอ้อมกอดของ
น้องสาวที่กำลังโอบกอดเธอไว้
“ไอ้ป๊อป ทำไมแกทำอย่างนี้ แกมันไม่ใช่ผู้ชาย ไอ้ลูกสารเลว”เขาก้มหน้าลงรับคำด่าทอจากบิดา และมองไป
ที่มารดาที่มองตอบเขาด้วยสายตาผิดหวัง
“ผมจะมาสู่ขอหนูฟางให้ตาป๊อปในเร็ววันนี้แน่ครับ”น้ำเสียงหนักแน่นของบิดา ทำเอาเขาแทบล้มทั้งยืน
แล้วพิมล่ะ...เขาจะเอาเธอไปไว้ที่ไหนกัน
“อย่าเลยค่ะคุณลุง เขาไม่ได้รักฟาง ขืนยังจะฝืนแต่งงานกันไป ก็คงต้องเลิกรากันอยู่ดี สิ่งที่ฟางเสียไป...
ฟางไม่ได้สูญเสียมันไปโดยเปล่าประโยชน์...ฟางได้อะไรกลับมาตั้งหลายอย่าง ต่อไปนี้ฟางคงจะรู้จักคำว่า
รักมากขึ้นแล้วล่ะค่ะ ในเมื่อระยะเวลาได้พิสูจน์แล้ว...ฟางก็คงต้องยอมรับผลของมัน”เขาถอนหายใจอย่าง
โล่งอก เมื่อฟางพูดออกมาอย่างนั้น
“พ่อยืนยันคำเดิม พ่อต้องการหนูเป็นลูกสะใภ้เพียงคนเดียวเท่านั้น”เขารู้ดีว่าเมื่อบิดายืนยันน้ำเสียงหนัก
แน่นอย่างนั้น ก็ไม่มีใครสามารถขัดได้ เขาเองก็เช่นกัน...แต่ครั้งนี้...คงต้องลองเสี่ยงดู
“ผมไม่แต่ง!ผมจะไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น ถ้าเจ้าสาวของผมไม่ใช่พิม!”เขาโพล่งออกมา
เสียงดัง
“ใคร ห๊ะ!! แกยังมีใครอีกนอกจากหนูฟาง”บิดาถามเขาด้วยเสียงอันดัง พร้อมๆกับสายตาเฉือดเฉือนที่
พร้อมจะฆ่าเขาได้ทุกเมื่อ
“คุณคะใจเย็นๆ”มารดาที่น้ำตานองเต็มหน้าลูบต้นแขนของบิดาอย่างให้เขาลดความโมโหลงบ้าง
“ไม่! แกมานี่ไอ้ป๊อป”เขาถูกบิดาลากตัวออกมาจากห้องรับแขกไปบริเวณสวนหลังบ้าน ซึ่งค่อนข้างลับตา
คนเลยทีเดียว
“พ่อ มีอะไรอีก”เขาถามอย่างหน่ายๆก็บ้างไปแล้วว่าไม่แต่งนี่
“ถ้าแกยังดึงดันไม่ยอมแต่งงานกับหนูฟาง ฉันจะ....”
.......................................................................................................................................................
เฟย์กอดปลอบพี่สาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเธอ เธอบอกตามตรงว่าตกใจมากตอนเห็นพี่สาวกับว่าที่พี่เขยอยู่
ในสภาพแบบนั้น เพราะเธอได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของพี่สาว แต่เธอก็ไม่กล้าไปดูคนเดียว หากมี
เหตุการณ์ร้ายแรงเธอก็คงจะช่วยไม่ได้เต็มที่นัก เธอเลยหันไปชวนแฟนหนุ่มที่นั่งพูดคุยกับผู้ใหญ่อยู่ ก็เลย
เป็นว่ายกโขยงกันมาหมดเลย...เพราะเธอถึงทำให้เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้
เธอรู้ดีว่าเพราะอะไรพี่สาวของเธอถึงทำแบบนั้น...คงเป็นเพราะความรัก
ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด...แล้วยิ่งพี่สาวของเธอนั้นช่างผันเหลือเกิน
ความเชื่อเรื่องรักแรกคงถูกฝังลึกลงในทุกๆส่วนของหัวใจและสมองไปแล้ว
“อย่าร้องเลยนะคะพี่ฟาง”
“ฮึก...เฟย์ ฮือ”เธอมองพี่สาวแสนดีขอองเธอที่ตอนนี้สะอื้นจนตัวโยนด้วยความรู้สึกหลากหลาย สงสารก็
สงสาร เห็นใจก็เห็นใจ ดีใจก็ดีใจ
สงสารที่พี่ต้องมาเสียความรักครั้งแรกของเธอเองโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ
เห็นใจที่เธอต้องมาได้ยินคำพูดสารเลวจากปากของผู้ชายที่เจ้าตัวนั้นรักหมดหัวใจ
ดีใจที่ฟางจะได้หลุดพ้นจากบ่วงที่คล้องคอเธอไว้เสียที...บ่วงที่ผูกด้วยความรัก
“ไม่เป็นไรนะลูก หนูยังมีคุณย่า มีแม่ มีน้อง”มารดาลูบศีรษะสวยได้รูปของฟางเบาๆ
“ว่าที่น้องเขยด้วยคร้าบบบ”เขื่อนยิ้มอย่างสดใสให้ฟาง
“ไอ้เขื่อน เล่นไม่เป็นเวลา”เธอประเคนมะเหงกให้เขื่อน เจ้าตัวนั้นลูบหัวปอยๆก่อนจะนั่งลงตามเดิม
“ขอบคุณนะคะ ขอฟางอยู่คนเดียวได้รึเปล่า”ทุกคนพยักหน้า ก่อนจะเดินออกจากห้องรับแขกไป ทิ้งหญิง
สาวร่างบอบบางนั่งสะอื้นฮักอยู่คนเดียว น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าที่หยดลงมามันไม่ได้ช่วยให้เธอคลายความ
เศร้าลงได้เลย ทุกๆคำพูดของเขายังดังก้องอยู่ในหัวของเธอ ทุกๆคำพูดที่เอื้อนเอ่ยบอกว่าเขาไม่ได้รักเธอ
น่าสมเพช...เวลานี้คงไม่มีคำไหนเหมาะกับเธอมากกว่านี้แล้ว
เธอต้องมานั่งร้องไห้อย่างคนบ้า เพราะรับความจริงไม่ได้...ความจริงที่เขาไม่ได้รักเธอ
ปากก็บอกว่าเข้าใจ...แต่หัวใจเธอมันไม่ได้บอกอย่างนั้นสักนิดเลย
ทั้งๆที่สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าหนึ่งเดือนหลังจากจบเกมรักครั้งนี้...หากเขาไม่ได้รักเธอ
เธอก็จะปล่อยเขาไป....
หากแต่วันนี้เธอกลับทำไม่ได้...
............................................................................................................................
เอ๊ะ นางเอกเรานี้ยังไงเนอะ ฮ่าๆ ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
