The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
OUM_PF
14) คำว่ารัก...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThe Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
ตอนที่14 คำว่ารัก...
“ถ้าแกยังดึงดันไม่ยอมแต่งงานกับหนูฟาง ฉันจะตัดแกออกจากกองมรดก!!”
“พ่อครับ!!ผู้หญิงใจง่ายอย่างนั้น ป๊อปไม่คว้ามาเป็นเมียหรอก!!!”เขาตวาดขึ้นอย่างเหลืออด
จะอะไรนักหนา...บอกว่าไม่แต่งก็คือไม่แต่ง นี่มันชีวิตของเขานะ
“แกแน่ใจหรอ ว่าผู้หญิงอย่างฟางจะยอมแก ถ้าแกไม่ได้ทำอะไรสารเลวน่ะ ห๊ะ!!!ฉันไม่เคยสอนให้แกเป็น
คนอย่างนี้ แกยังเป็นผู้ชายอยู่รึเปล่า ไอ้หน้าตัวเมีย!!!”คำพูดร้ายกาจของบิดา ทำเอาเขาเลือดขึ้นหน้า
ไม่มีผู้ชายคนไหนหรอกที่ชอบ!!!
“ได้!!!อยากให้แต่งนักใช่มั้ย ก็ได้...ผมจะแต่ง แต่ถ้าวันไหนยัยนั่นมาของเลิกกับผมละก็ พ่อไม่สิทธิ์มาว่า
ผมนะ เพราะผมถือว่าผมได้รับผิดชอบแล้ว”เขาจะทรมานเธอให้ถึงที่สุด เขาจะทำให้เธออับอายขายขี้หน้า
ชนิดที่ว่า แม้วินาทีของสุดท้ายก็ไม่มีวันลืม
“ฉันอยากอุ้มหลาน”เขาหันไปมองบิดาตาโต นี่มันจะมากไปแล้วนะ!!!
“ไม่ ผู้หญิงใจง่ายอย่างนั้นผมไม่เอามาทำพันธุ์หรอก”
“ถ้าแกอยากให้บริษัทที่แกบอกว่ารักนักรักหนาล้มละลายก็ตามใจ แกอย่าลืมนะบริษัทเล็กๆที่กำลังเติบโต
จะกลายเป็นบริษัทใหญ่ในเร็วนี้ต้องพังลงเพราะตัวแกเอง และฉันสัญญาว่าฉันจะทำให้มันล่มจมให้ได้”
บิดาพูดก่อนจะเดินจากไป ทิ้งชายหนุ่มที่ทึ้งหัวตัวเองอย่างหัวเสีย
เขาไม่ยอมแน่!!...หากบริษัทที่เขาสร้างมากับมือต้องพังลง
ยังไงก็ได้...พอเธอมีลูกให้เขา เขาก็จะเฉดหัวเธอทิ้ง และลูกเขาจะเลี้ยงเอง...
เขาหมายมาดในใจ ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องนอนของหญิงสาวที่อยู่ใกล้ๆกันกับห้องของเขา
มือหนาเคาะประตูเรียกสาวหน้าหวานที่อยู่ในห้อง ก่อนประตูไม้บานใหญ่จะเปิดออก แต่ก่อนที่มันจะปิดลง
เขาก็รีบแทรกตัวเข้าไปในห้อง พร้อมกับลงกลอนอย่างแน่นหนา และคราวนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหลุดไปไหน
ได้อีกแน่ เมื่อกลางวันนี้เธอคงวิ่งไปทันได้ปลดล็อกประตูก่อนที่เขาจะดึงเธอกลับมาที่เตียง ถึงทำให้ทุกคน
เข้ามาได้
“จะหนีไปไหนล่ะ”เขาพูดพร้อมกับสาวเท้าเข้าไปหาเหยื่อสาวที่ถอยตัวไปจนติดหัวเตียง
“ออกไปนะ ออกไป!!!”เธอตวาดเสียงดังอย่างจิตตก
“แหม ไม่ต้องรีบไปนอนรอที่เตียงหรอก อยากมากหรอ ค้างละสิ”เขาพูดพร้อมกับคร่อมร่างเล็กที่ดิ้นอย่าง
เป็นตายเอาไว้
“หยุดพูดพล่อยๆซะที ออกไปนะคนเลว!!!”คำพูดของร่างเล็ก ทำขาเดือดดาล
“ฉันเลวมารึไงห๊ะ!!!”
“ใช่เลว เลวที่สุด อื้อ”เขากระแทกริมฝีปากเข้าหากลีบปากสีสดของร่างเล็กเพื่อหยุดคำพูดร้ายการนั่น รส
เค็มปร่าและกลิ่นคาวของเลือดที่ผสมกับความหวานอย่างลงตัว ปลุกอารมณ์ดิบในตัวเขาได้เป็นอย่างดี
ชายหนุ่มถอนจูบออก ก่อนจะแสยะยิ้มอย่างร้ายกาจ
“ก็ไอ้เลวนี้แหละ ที่มันเป็นผัวเธอ อีกสองอาทิตย์แต่งงานกัน แวะมาบอกแค่นี้แหละ”เขาพูดก่อนจะลุกจาก
เตียง กลัวเหลือเกินว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้ เผลอทำร้ายร่างบอบบางให้เจ็บตัวอีก
“เดี๋ยว!!คุณพูดว่าอะไรนะ”
“แต่งงานโว้ย!! อีกสองอาทิตย์”เขาพูดก่อนจะเดินตึงตังและกำลังจะเดินออกไป แต่ร่างเล็กที่ถลาเข้ากอด
เขาไว้หยุดเขาไว้ ใจหนึ่งอยากจะกอดเธอไว้ แต่อีกใจกลับบอกว่าให้สลัดเธอทิ้งไป แล้วเขาก็เลือกที่จะทำ
ตามใจที่สอง มือหนากระชากร่างเล็กออกจากตัวอย่างไม่ไยดี แต่มิวายเธอก็กอดขาของเขาไว้อยู่ดี
“คุณช่วยกรุณาบอกฉันได้มั้ยคะ ว่าเพราะอะไรถึงยอมแต่งงานกับฉัน”
“หึ ไม่ใช่เพราะรักละกัน ฉันต้องแต่งงานเพราะบริษัทของฉัน อ้อ แล้วก็ช่วยเป็นแม่พันธุ์ให้ฉันหน่อยละกัน
คุณพ่ออยากอุ้มหลาน แล้วยิ่งเธอมีลูกให้ฉันเร็วเท่าไหร่ ฉันก็จะปล่อยเธอไปเร็วเท่านั้น อย่าทำให้ฉันถูกตัด
ออกจากกองมรดกละกันนะ”เธอลุกพรวดขึ้นมา
เพี๊ยะ!!!
ฝ่ามือบางตวัดเข้าใบหน้าคมอย่างแรง
“สารเลว!!!!!ฉันเกลียดคุณ”เขากระชากร่างเล็กเข้าหาตัวอย่างแรง
“ฉันก็เกลียดเธอ!!!”เขาเหวี่ยงร่างเล็กลงบนเตียง ก่อนถลกกระโปรงตัวสวยขึ้น แล้วกระชากแพนตี้ตัวสวย
จนมันขาดติดมือ
“ปล่อยนะ!จะทำอะไรฉันอีก ฮึก ปล่อย...ปล่อยสิ”เธอร้องไห้ฟูมฟาย มือเล็กผลักตันเขาออกจากร่างกาย
บอบบางของเธอ เขารีบปลดเข็มขัดแล้วนำมันไปพันธนาการข้อมือเล็กไว้กับหัวเตียง เธอมองเขาด้วย
สายตาตื่นตระหนก ดวงตาคู่สวยสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว…
“ฉันใจดีกับเธอมามากแล้ว รู้อะไรไหม...ไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าฉัน...และเธอเป็นคนแรก”
“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอโทษ ฮึก...คุณจะทำอะไรฉันก็ได้ แต่อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ”เธอเว้าวอนเขา
อย่างน่าสงสาร...แต่ไฟแห่งทิฐิที่สุมหัวใจเขา ณ ตอนนี้ก็ไม่ได้ดับลงแต่อย่างใด
“ก็ฉันสงสาร...เห็นว่าเมื่อเช้ามันค้าง”นิ้วเรียวสวยกดลงไปในกายสาว และขยับเข้า-ออก อย่างรุนแรง
“เจ็บๆ โอ้ย ฮือ หยุดนะ”เสียงของเธอคงดังไม่ถึงหัวใจของเขา เขาถึงไม่หยุดการกระทำที่แสนโหดร้ายนั่นลง
ซะที เธอรู้สึกเหมือนร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อเขาเพิ่มจำนวนนิ้วเรียวเข้ามาอีก เธอมองสภาพตัวเอง
อย่างสมเพชสุดกู่ ตอนนี้เธอกำลังถูกรังแก...แต่ก็ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย
“ถ้าคุณไม่หยุด ก็ช่วยอ่อนโยนกับฉันหน่อยเถอะค่ะ ฉันขอร้อง...ฉันเป็นคน...มีหัวใจ”เธอบอกเขาด้วย
น้ำเสียงสั่นเครือ มองชายหนุ่มที่เธอรักผ่านม่านน้ำตาที่ปดบังจนมองไม่เห็นอะไรเลย
เธอคงรักเขามากเกินไป...กี่ครั้งกี่หนแล้วที่เขาทำร้ายเธออย่างนี้
ริมฝีปากอุ่นๆกดลงบนหน้าผากมนของเธออย่างอ่อนโยน
“ฉันขอโทษ”เขาพูด และปลดเข็มขัดที่พันธนาการเธอไว้ เธอปล่อยน้ำตาแห่งความอดสูให้ไหลรินลงมา
อย่างไม่อายใคร เธอไม่เคยรู้สึกอ่อนแอเท่านี้มาก่อนเลย
“ขอบคุณนะคะ ที่ยังเห็นว่าฉันเป็นคน เรื่องแต่งงานฉันรู้ว่าคงขัดคุณไม่ได้ หากต่อจากนี้ไปฉันต้องใช้ชีวิต
อยู่ร่วมกับคุณ เห็นใจฉันหน่อยนะคะ เห็นใจฉัน... ขอแค่นี้ได้รึเปล่าคะ”
“ฟางฉัน...”
“ฉันรักคุณนะคะ”ชายหนุ่มหลุบตาลงอย่างอับอาย ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา...เขาทำร้ายอะไรเธอไปบ้าง
นะ เธอที่พร่ำบอกว่ารักเขา...แต่มันกลับดังไม่ถึงหัวใจของเขาเลย และในวันนี้เขาได้รู้แล้วว่าเธอต้องผ่าน
เรื่องราวเลวร้ายอะไรมาบ้าง เขาได้ทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฟาง ทั้งคำพูดและการกระทำ หากในวันนี้
เธอจะทนไม่ไหว...ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ผู้หญิงอย่างฟางไม่เคยต้องเรียกร้องความเห็นใจจากใคร...
และเธอไม่เคยต้องรอคอยอะไร...หากสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เธอต้องการ...
เธอไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น...แต่ในวันนี้เขาได้เห็นเต็มสองตา...
เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะมีอิทธิพลต่อใครได้ถึงขนาดนี้...และเธอเป็นคนแรกที่ทำให้เขาได้เห็น
เธอไม่เคยเรียกร้องสิ่งของราคาแพงหรืออะไรก็ตามจากเขาเลย....และเขาไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไรจากเขา
กันแน่ถึงได้ทำถึงขนาดนี้...หากจะบอกว่าความรัก...มันก็คงจะดูบ้าเกินไป
แต่ถ้าเธอต้องการจริงๆ...เขาก็ยังบอกไม่ได้
สำหรับพิมแล้ว...เร็วๆนี้เขาคงได้รู้ความจริง...จากโทโมะ
แต่สำหรับความจริงจากใจแล้ว....หลายปีมานี้เธอแปลกไป..จนเขาสังเกตเห็นความผิดปกติ...
และไอ้เพื่อนรักก็ขออาสารับน่าที่เป็นนักสืบจำเป็น...มันคงสมเพชเขาละมั้ง
หากเขาสามารถบอกตัวเองได้ว่าเขาไม่ได้รักพิมแล้วจริงๆ...มันก็ไม่ใช่เรื่องหากจะไม่ผิดหากเขาจะเปิดใจ
ให้กับฟางบ้าง...
.............................................................................................................................
มาแล้วววว รู้สึกว่าพระเอกของเราเริ่มสองจิตสองใจแล้ว ขอบคุณทุกโหวตทุกเม้นนะจ้ะ
ขอบคุณรูปหล่อๆของเฮียจากPF_เลิฟเว่อร์ด้วยนะ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
