secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

 

 

//แก้ว//

 

 

 

  ฉันตื่นขึ้นแต่รู้สึกหนักๆที่เอวเหมือนมีอะไรมาทับไว้อยู๋และแน่นอนเลยว่ามันคือแขนของโทโมะนั่นเอง นี่เค้ากอดฉันอยู๋หรอ!-////- อ่ารู้สึกว่าอากาศริ่มร้อนแล้วสิ ฉันหันไปมองโทฒโะก็พบว่าเค้ายังไม่ตื่นสงสัยนอนดึกแน่ๆเลยช้างเหอะฉันอสบน้ำก่อนดีกว่า

 

 

   หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วฉันว่าป่านนี้พี่มากิคงตื่นแล้วล่ะก็นี่มัน8แปดโมงแล้วนิ ฉันเลยเดินออกไปเปิดหน้าต่างรับลมก่อนข้างล่างอากาศตื่นเช้านี่มันสดชื่นดีจริง(เฉพาะวันที่ไม่ค่อยมีแสงแดดอ่ะนะ พอเสร็จแล้วฉันเดินลงมาหาพี่มากิที่น่ังอ่านหนังสือพิมพ์อยู๋พี่มากิคงตื่นนานแล้วมั้ง

 

 

 

"อ้าวน้องแก้วเมื่อคืนหลับสบายมั้ยจ๊ะ" เสียงพี่มากิทักฉัน

 

"อ๋อก็ดีค่ะ" ฉันตอบไปพร้อมกับนั่งลงจรงข้ามกับพี่มากิ

 

"จ๊ะวันนี้พี่ทำข้าวทะเลไว้อ่ะถ้าหิวเราก็กินก่อนได้เลยนะจ๊ะเพราะนรายนั้นน่ะคงตื่นสาย" พี่มากิบอกแล้วอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ

 

"ใคร...ใครที่ตื่นสายไม่เห็นมีเลยสักคน" โทโมะที่ลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เอ่ยขึ้นแล้วเดินมานั่งข้างๆฉัน

 

"อ้าววันนี้ตื่นเช้าได้ดวยหรอจ๊ะ..อ้อ1พี่ลืมไปว่าบ้านเรามีสมาชิกเพิ่ม" พี่มากิพับหนังสือพิมพ์เก็บไว้ที่เดิมแล้วพูดกับโทโมะ

 

"คงงั้น..." โทโมะตอบแค่นั้น

 

"แก้วว่าเรามากินข้าวกันเถอะค่ะเดี๋ญวแก้วไปตักให้" ฉันบอกเพราะคิดว่า2พี่น้องนี่น่าจะอยากเคลียกันเอง

 

"มาแล้วค่ะข้าวต้มทะเลร้อนๆ" หลังจากที่ฉันหายไปประมาณ5นาทีก็กลับมาพร้อมกับข้าวต้มกุ้ง3ชาม

 

"ดีจีะพี่กำลังหิวอยู่พอดีเลย" พี่มากิบอก

 

"ค่ะนี่ค่ะ" ฉันบอกแล้วยกชามข้าวต้ม1ชามให้พี่มากิ

 

"พี่มากิครับผมมีเรื่องอยากให้พี่ช่วย" ระหว่างที่นั่งกินข้าวต้มอยู่ดีๆโทโมะก็พูดขึ้น

 

"พูดซะเพราะแสดงว่าคงเป็นเรื่องใหญ่มีอะไรล่ะ" พี่มากิบอกพร้อมวางช้อนในมือลง

 

"คือว่า...ช่วงนี้ผมกับแก้วเรามีข่าวด้วยกันบ่อยๆน่ะครับผมดลัวว่าแก้วเค้าจะเสียหาย" โทโมะบอกแล้วมองหน้าฉัน

 

"ข่าว?อ๋อ!ใช่พี่เจอประจำเลยล่ะ" พี่มากิบอกแล้วยิ้มๆ

 

"พี่มากิว่าแก้วกับโมะควรจะแก้ปัญหาอย่างไงดีค่ะ" ฉันเอ่ยถามบ้าง

 

"ก็ไม่เห็นจะมีอะไรยากเลยก็...คบกันสิจ๊ะ" พี่มากิบอก

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

"ห๊ะ!!" ฉันอุทานขึ้นมาอย่างดัง

 

"ทำไมล่ะจ๊ะพี่ว่าก็ดีออกนะ" พี่มากิบอกแล้วตักข้าวต้มขึ้นมาทาน

 

"นั่นสิโมะก็ว่าน่จะดีนะ" โทโมะเองก็เห็นด้วย

 

"ก็ได้ค่ะ...แต่แก้วไม่รับปากนะคะว่าผลจะเป็นอย่างไง" ฉันบอกแล้วก้มหน้าก้มตาทานข้าวต้ม

 

 

 

  ผ่านไปไม่นานฉันก็ต้องขอตัวกลับบ้านแล้ว ฉันมาอยู่บ้านโทโมะนานเดี๋ยวป๊ากับม๊าจะเป็นห่วง(รึเปล่า?) แต่โทโมะกลับบอกว่าเดี๋ยวขอไปบริษัทก่อน ซึ่งแน่นอนว่าฉันไม่มีสิทะิ์ที่จะค้านอยู่แล้วมันเป็นรถของโทโมะนิ ใช่ตอนฉันมาเมื่อวานฉันแท็กซี่ตอนกลับเลยให้โทโมะไปส่ง

 

 

"เป็นอะไรไปทำไมดูเงียบๆ" โทโมะเอ่ยถามทันทีที่เรามาถึงบริษัท

 

"โมะ...โมะว่ามันจะเป็นไปได้หรอ" ในที่ฉันก็เอ่ยถาม

 

"ก็คงต้องลองดูอ่ะนะ" โทโมะบอกแล้วเปิดประตูเดินเข้าไปในบริษัทคนเดียวทิ้งให้ฉันได้คิดอะไรอยู่คนเดียว

 

 

 

  สักพักโทโมะก็เดินกลับออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสกว่าตอนที่เข้าไปเยอะ ทันทีที่โทโมะเข้ามาในรถฉันก็รีบยิงคำถามใส่โทโมะก่อนเลยทันที

 

 

 

"เป็นไงโมะแล้วทางค่ายว่าอะไรรึเปล่าเค้าพูดอะไรกันบ้างแล้ว..."

 

"ใจเย็นๆสิแก้วโมะฟังไม่รู้เรื่อง...มีข่าวดีกับข่าวร้ายฟังข่าวไหนก่อน" โทโมะหันมาบอกฉัน

 

"ข่าวร้ายก่อนก็ได้T^T" ฉันเตรียมตัวโดนโทโมะด่าเต็มที่ข่าวร้ายก็คงเป็นเรื่องที่เค้าโดนทางค่ายว่ามาแหงๆ

 

"แก้วต้องสละโสด" 0.0 อึ้งค่ะท่าน

 

"ละ...แล้วข่าวดีล่ะ" ฉันพยายามตั้งสติแล้วพูดออกมา

 

"โมะจะแฟนแล้ว" โทโมะบอกแล้วเผยรอยยิ้มออกมา

 

"หมายความว่าไงโมะ" ฉันยังคงถามต่อไปเรื่อยๆ

 

 

   แต่สิ่งที่ได้มานั่นคือความเงียบ เงียบ เงียบ แล้วก็เงียบ ฉันเลยเป็นฝ่ายเงียบบ้าง คราวนี้ได้สมใจยัยพี่น้องสองคนนั่นแน่ๆเลย ฉันเป็นอย่างไงบ้างเนี๊ยะT^T

 

 

"เป็นอะไรเห็ฯเงียบเลย" เสียงโทดมะทำให้ฉันหันกลับมามองหน้า

 

"ที่นี่ที่ไหนเนี๊ย" อาจจะเป็นเพราะฉันเอาแต่เหม่อเลยไม่รู้ว่าโทโมะขับมาที่ไหน

 

"สวนสาธารณะไง" โทโมะบอกแล้วเปิดประตูออกมารับลมข้างนอก

 

"แล้วโมะจะมาที่นี่ทำไม" ฉันที่เปิดประตูออกมารับลมเหมือนกันเอ่ยถามโทโมะ

 

"เดี๋ยวก็รู้" โทโมะบอกแค่นั้นแล้วเดินไปตามทางเดิน

 

"ชิ!" ฉักระแทกเสียงแล้วกระทืบเท้าโทโมะ1ที

 

"รอด้วยกันสิยัยตัวแสบ" โทโมะบอกแล้วรีบวิ่างตามฉันมา

 

 

  ฉันกับโทโมะเราวิ่งไล่จับกันรอบๆสวนสาธารณะ ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเห็นแล้วก็อดอมยิ้มกันไม่ได้คงคิดว่าฉันกับโทโมะเป็ฯแฟนกันสินะเอ๊ะหรือว่าใช่ ไม่นานนีกฉันก็หมดแรงส์ล้มตัวลงนั่งกับโต๊ะข้างทางใต้ร่มต้นไม้ส่วนโทโมะหายไปไหนไม่รู้แห๊ะ

 

 

"อ่ะน้ำ" อยู่ดีๆโทดมะที่หายไปไหนไม่รู้เอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นขวดน้ำมาให้ฉัน

 

"ขอบใจนะ" ฉันรีบรับมาแล้วดื่มมันลงไป

 

"แก้วโมะมีเรื่องจะบอก" โทโมะบอกแล้วคุกเข่าหน้าฉัน

 

"ดะ...เดี๋ยวนี้โมะจะทำอะไร" ฉันตกใจรีบวางขวดน้ำแล้วบอกให้โทโมะลุกขึ้นแต่โทโมะก็ไม่ยอมทำตามฉันเลย

 

"แก้ว...เป็นแฟนกับโมะนะ" นะ...นี่เค้าทำบ้าอะไรเนี๊ย

 

"โทโมะทำบ้าอะไรลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ" ฉันโวยวายทั้งๆที่หน้ากำลังแดง

 

"ไม่จนกว่าแก้วจะตอบตกลง" โทโมะบอกแถมยังไม่ขยับตัวไปไหนอีกต่างหาก

 

"โมะให้แก้วมีทางเลือกรึเปล่าล่ะ" ฉันบอกแล้วก้มหน้า

 

"หมายความว่า..."

 

"ก็ได้แก้วเป็นแฟนโมะก็ได้-////-" ฉันบอกแล้วก้มหน้าให้ต่ำลงไปอีก

 

"แก้วน่ารักที่สุดเลย" โทโมะบอกแล้วลุกขึ้นกระโดดกอดฉัน

 

"แต่เพื่อกลบข่าวนะโมะอย่าคิดเกินเลยเด็ดขาด" ฉันบอกแล้วชี้หน้าโทโมะ

 

"555+ครับๆรับทราบครับไปกันเหอะที่รัก" พูดจบก็จับมือฉันให้ลุกขึ้นแล้วพาไปส่งที่บ้าน

 

"นี่โมะปล่อนมืออแก้วก่อนก็ได้มั้ง" ฉันเอ่ยบอกเพราะตลอดทางโทโมะไม่ยอมปล่อยมือออกจากฉันเลยจนตอนนี้เรามาถึงบ้านฉันล่ะ

 

"ไม่ได้หรอกเดี๋ยวเค้าไม่รู้ว่าเป็นแฟนกัน" โทโมะบอกแล้วเดินเข้าในบ้าน

 

"ก็แค่หลอกๆย่ะ" ฉันบอกแล้วหันหน้าไปทางอื่น

 

"ตายแล้วเกิดอะไรล่ะลูกถึงได้เดินจับมือกันมาขนาดนี้เอ๊ะหรือว่า..." มาถึงฉันก็โดนม๊าแซวเป็นรายแรกเลย

 

"ครับผมกับแก้วเราเป็นแฟนกันน่ะครับ"

 

"จริงหรอ!!ม๊าดีใจที่สุด" ม๊าบอกแล้วกอดฉันกับโทโมะ

 

"ก็แค่กลบข่าวนะม๊าไม่มีอะไรหรอกค่ะ" ฉันบอกม๊าที่เอาแต่กอดฉันกับโทโมะ

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------เราอัพให้แล้วนะคะฝากเม้นเรื่องนี้ด้วยนะคะขอบคุณค่ะ