secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

9.2

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.56 น.

  34 ตอน
  351 วิจารณ์
  58.19K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 10.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 เรื่อง secret ความ(รัก)ลับของนายซุป'ตาร์

 
 
 
  สุดท้ายผมก็ต้องเปิดปากเล่าทุกอย่างออกมาทั้งหมดเออคายนั่นแหละ- -* พอพี่มากิฟังจบก็พุ่งเข้ามาตบหัวผมซะนั่นหวั่นไหวลั่นบ้านเลยดีนะที่ในบ้านมีผมกับพี่มากิแค่2คนไม่งั้นผมต้องโดนหัวเราะแน่ๆเลยแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ...
 
 
"ถ้าเป็นฉันนะ...ฉันก็จะไปกับเค้า" พี่มากิเริ่มออกความคิดเห็นที่ดี(?) ซึ่งผมก็เอาแต่จับหัวตัวเองเพราะความเจ็บจากการถูกตบหัว
 
"แล้วผม?" ผมชี้เข้าหาตัวเอง
 
"ทิ้งไว้นั่นแหละอยากงอนดีนัก" พี่มากิบอกแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมากด
 
"อะไร!ความจริงพี่ต้องมาง้อผมนะ-0-" ผมค้านหัวชนฝา
 
"ฝันไปเหอะ...ระวังน้องแก้วเค้าจะไปรักคนอื่น" พี่มากิหันมาบอกผมแล้วก็กดโทรศัพท์
 
"มัวแต่ชักช้าอยู่ได้โดรแย่งไปแล้วจะสำนึก" พี่มากิบอกแล้วลุกเดินไปเก็บของที่ผมอาระวาดใส่เมื้อกี้นี้
 
"เก็บให้สะอาดไม่งั้นผมจะโทร.ตามพี่เคนจิให้มมาหาที่ประเทศไทย^^" ผมยกพี่เคนจิมาขู่แล้วมันก็ได้ผลเมื่อพี่มากิรีบเก็บของอย่างไว
 
"สุดท้ายฉันก็ต้องเก็บให้น้องทั้งคู่สิไม่ว่าฉันจะอยู่ไหนแกกับเคนจิก็ไม่เคยทำให้ฉันได้อยู่อย่างสบายจริงๆ" พี่มากิบ่นไปเก็บไปแต่มีหรอที่ผมจะสนนะ^^ อ้อผมลืมบอกไปว่าพี่เคนจิเป็นพี่ชายอีกคนนึงของผมเอ๋?รึว่าผมว่าไปแล้วชั่งเหอะรู้แค่พี่เค้าอยู่ประเทศญี่ปุ่นกับครอบครัวของผมแล้วทิ้งผมให้มาอยู่คน น่าสงสารเนอะ ต่อมาสงสัยพี่มากิจะทนพี่เคนจิไม่ไหวเลยขอย้ายมาอยู่ที่ประเทศไทยกับผมแต่พี่เคนจิมาไม่ได้พเราะต้องทำงานอยู่ที่โน่น
 
"เย็นนี้แกจะกินอะไร" เสียงพี่มากิตะโกนถามผม
 
"อะไรก็ทำๆมาเหอะ" ผมบอกแล้วหยิบหนังสือแฟชั่นมาเล่มนึง
 
"เออ...เอาหญ้าผัดมั้ย555+" นี่พี่มากิว่าผมเป็น...0.0 "พี่มากิ!" ผมตะคอกเบาๆ
 
 
 
 ติ๊งต่อง~~
 
 
  ผมนั่งอ่านหนังสือแฟชั่นอยู่ก็สะดุ้งนิดหน่อยแต่สิ่งที่ตามมาคือใครมาละในเมื่อบ้านหลังมีแค่ผมกับพี่มากิเอ่อความจริงแมม่บ้านก้มีนะแต่เค้าลาไปต่างจังหวัด ผมกับพี่มากิเลยต้องช่วยกันทำความสะอาดบ้านไปก่อนสัก2อาทิตย์ ทันที่ผมเปิดเพราะพี่มากิไม่ยอมออกมาเปิดเพราะว่าทำอาหารอยู่นะสิข้ออ้างชัดๆสุดท้ายผมก็ต้องเดินไปเปิดเอง 0.oกะ...แก้ว! ผมตะลึงมากเมื่อผู้ที่อยู่ตรงหน้าผมคือคนที่ผมคิดถึงมากที่สุดแล้วก็รักมากที่สุด
 
 
 
"เข้ามาก่อนสิแก้ว" ผมพยายามทำเสียงให้เป็นปกติ
 
"อืมๆ^^" แก้วยิ้มมาให้ผม
 
"...." ผมไม่ตอบอะไรเพียงแต่หลีกทางให้แก้วเดินเข้ามา สุดท้ายทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งเพราะแก้วเอาแต่กดโทรศัพท์แต่ผมก็อ่านหนังสือแฟชั่นแต่ก็แอบเหล่นิดหน่อย แก้วดูมีความสุขมากเลยนะสิแอบคุยกับคนอีกละหึงนะเนี๊ย
 
"กะ...แก้วมาทำอะไรที่นี่หรอ" ในที่สุดผมก็เริ่มเปิดประเด็น
 
"อ๋อพี่มากิตามแก้วมานะ" แก้วตอบแล้วกดโทรศัพท์ต่อ
 
 
"พี่มากิ?" ผมทวนชื่อพี่สาวอีกครั้ง
 
"ใช่...พี่มากิชวนแก้วมากินข้าวที่นี่" แก้วบอกแล้วลุกขึ้น
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
 
"ทำไมโมะไม่เห็นเรื่องเลยอ่ะ?" ผมถามแก้วออกไป
 
"อ๋อ!พี่มากิบีบีมาบอกแล้วอ่ะ...โมะไม่ได้เล่นก็เลยไม่รู้ไง" แก้วอธิบาย
 
"555+เห็นทีคงต้องไปซื้อบีบีมมาใช้บ้างแล้ว" ผมพูดแซวๆแก้ว
 
"ก็คงงั้นมั้ง" แก้วตอบแค่นี้แล้วก็เงียบไปเลย พอผมหันไปมองก็พบว่าแก้วกำลังนั่งยิ้มให้กับบีบีอยู่ ผมเลยชะโงกหน้าเข้าไปแอบดู
 
"ใครหรอแก้วหน้าตาคุ้นๆเหมือน..." ผมบอกเมื่อไปยังรูปผู้ชายของใครสักคนนึง
 
"ก็กวินไง" ฉันตอบผมทั้งๆที่สายตาเธอยังคงจ้องรูปของกวินอยู่
 
"หน้าตาดีเนอะ" ผมพูดเหมือนประชดแต่ไม่คิดว่า
 
"นั่นสิ...แก้วก็ว่างั้น-/////-" ผมไม่คิดว่าแก้วจะเขินด้วย
 
"เอ่อโมะว่าโมะไปหาพี่มากิก่อนดีกว่า" ผมพูดจบก็ลุกขึ้นแต่ก็โดนแก้วจับมือไว้ก่อน
 
"ไม่ต้องหรอกรออยู่นี่แหละเดี๋ยวแก้วไปเอง^^" แก้วดึงให้ผมนั่งลงไปตามเดิมแล้วตัวเองก็ยืนขึ้นแล้วเดินหายเข้าไปในครัวนั่นก็เท่ากับทิ้งผมไว้คนเดียวสินะTOT
 
"อ๋อค่ะๆ" สักพักเสียงของแก้วก็ดังออกมาจากห้องครัว
 
"น้องแก้วนี่ก็ทำกับข้าวเก่งเหมือนกันนี่จ๊ะ" ตามมาด้วยเสียงของพี่มากิ
 
"ก็พอได้มั้งคะ" แก้วพูด
 
 
  ไม่ได้การละผมต้องตามไปเกาะติดซะแล้วว่าพี่มากิคิดจะทำอะไรกันแน่ผมเริ่มสงสัยตั้งแต่ที่พี่มากิชวนแก้วมากินข้าวเย็นที่นี่แล้วเพราะปกติพี่มากิชอบความเป็นส่วนตัวมากกว่าแล้วก็ชอบร่วมโต๊ะกับคนในครอบครัวมากกว่าแต่ครั้งนี้ชวนแก้วมานั่นก็แสดงว่าพี่มากินับแก้วเป็นสมาชิกในครอบครัวผมในฐานะ(ว่าที่)ภรรยาของผมนั่นเองแหละครับไม่ได้หรอกคนนี้รักจริงหวังแต่ง^O^
 
 
 
"เอะอะ...อะไรกันครับสาวๆ" ผมทักทายทั้งคู่ด้วยเสียงร่าเริง
 
"ก็กำลังนินทาแกอยู่นะสิ" พี่มากิหันมาตอบผม
 
"อ้อหรอเบอร์พี่เคนจิเบอร์อะไรน๊าาาา" ผมแกล้งทำเป็นหยิบโทรศัพท์ออกมากด
 
"โอเคๆฉันยอมแพ้แกแล้วไอ้น้องบ้า" พี่มากิยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้
 
"พอได้แล้วค่ะทั้ง2พี่น้อง" แก้วพูดดักผมกับพี่มากิ
 
"เพราะพี่คนเดียวเลย" ผมกระซิบว่าพี่มากิ
 
"อ้อหรอ~~ได้ข่าวว่าแกเริ่มก่อน" พี่มากิก็หันมากระซิบว่าผม
 
 
 
  ผมกับพี่มากิกระซิบกันไปกันมาจนแก้วเริ่มขึ้นเสียงมันทำให้ผมหยุดโดยอัตโนมัติรวมถึงพี่มากิด้วยที่เอาแต่นั่งเงียบก้มหน้าก้มตากินข้าวของตัวเองให้หมด ผมนั่งตรงข้ามกับแก้วและพี่มากิก็นั่งหัวโต๊ะระหว่างที่กินข้าวผมก็แอบมองอยู่บ่อยๆแต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่ค่อยสังเกตุมั้งเลยไม่รู้ว่าผมเอ๊ะ!หรือว่าผมไม่รู้ว่าเธอรู้รึป่าวแต่ถึงผมจะมองแก้วนานขนาดไหนก็ยังตกอยู่ในสายตาของพี่มากิอยู่ดี พี่มากิมองผมกับแล้วสลับกันไปมาจนทำให้ผมกินข้าวไม่ลงแต่อาจเป็ฯเพเราะกับข้าวเมื่อนี้แก้วเป็ฯคนทำจึงทำให้ผมต้องกิน กิน แล้วก็กินมันให้หมด^O^
 
 
 
"โหวันนี้น้องฉันกินข้าวหมดด้วย" พี่มากิเริ่มแขวะผมต่อ
 
"ก็มันอร่อยนิ" ผมตอบตามความเป็นจริงแล้วมองหน้าแก้วที่กำลังแดงขึ้นมา-/////-
 
"เป็นอะไรรึป่าวแก้วหน้าแดงๆ" ผมเอ่ยถามเผื่อว่าแก้วไม่สบายขึ้นมาผมจะได้ดูแลถูก
 
"ปะ...ป่าวๆแก้วว่าแก้วกลับแล้วดีกว่ามันดึกแล้ว" แก้วลุกขึ้นเตรียมจะกลับบ้านแต่...
 
"ถ้ามันดึกแล้วแก้วก็นอนที่นี่สิ" พี่มากิจับมือแก้วไว้แล้วพูดต่อ "เดี๋ยวพี่บอกทางบ้านแก้วให้"
 
"เอ่อแก้วว่า...มันจะเป็นการรบกววนพี่มากิป่าวๆนะคะ" แก้วตอบอย่างเกรงใจ
 
"ไม่เลยจ๊ะ...แต่แก้วคงรังเกียจบ้านพี่TT" พี่มากิเริ่มเล่นบทเศร้า
 
"0.0มะ...ไมม่ใช่นะคะแต่..." แก้วคิดอยู่พักนึงก็พยักหน้าตกลงพี่มากิเห็นอย่างนั้นก็เลยกระโดดกอดทันทีถึงจะเป็นพี่แต่ผมก็หึงนะ
 
"ให้ได้อย่างนี้สิน้องรัก~~" พี่มากิไม่พูดป่าวหอมแก้มแก้วไปด้วยสลับกันไปมา
 
"แล้วแก้วจะนอนห้องไหนละคะ" แก้วเอ่อยเพราะแก้วไม่เคยค้างที่บ้านผมมาก่อน
 
"ก็ห้องโทโมะไงจ๊ะ" 
 
"ห๊ะ!!!" ทั้งผมและแก้วต่างก็พากันร้องทักขึ้นมาพร้อมกันจะบ้ารึไงให้ผมนอนห้องเดียวกับแก้วเนี๊ยะนะ!
 
"ทำไมละจ๊ะ" พี่มากิถามด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา
 
"ก็แก้วเป็นผู้หญิงแล้ว..." แก้วเงียบแล้วมองมาทางผม
 
"โทโมะก็เป็นผู้ชายไงจ๊ะ^^" พี่มากิตอบ
 
"แล้วทำไมพี่ไม่ให้แก้วนอนห้องพี่ละ" ผมเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง
 
"ก็ห้องพี่มันรกอ่ะแถมยังแคบอีกด้วยเตียงก็นอนได้คนเดียวเองจะให้แก้วมานอนเบียดทำไมละสู้ให้นอนบนเตียงแสนกว้างแถนนุ่มนิ่มของแกไม่ดีกว่าหรอยะ" พี่มากิยกสารพัดเหตุผลที่ทำให้แก้วต้องนอนห้องเดียวกับผม
 
"ก็ได้ค่ะ" ในมี่สุดแก้วก็ตอบตกลง^^;
 
"งั้นพี่ไปโทร.บอกทางบ้านแล้วก่อนนะจ๊ะ" พี่มากิพูดจบก็เดินออกไปเลย
 
 
 
 
 
//แก้ว//
 
 
 
  ฉันรู้สึกว่าพี่มากิกำลังพยายามจับคู่ให้ฉันกับโทโมะอยู่นะทุกคนทุกคิดเหมือนฉันมั้ย อยู่ดีๆก็ชวนฉันมากินข้าวเย็นที่บ้านแถมยังชวนมาค้างด้วยอีกและที่สำคัญให้ฉันนอนห้องเดียวกับโทโมะ! ซึ่งฉันยอมรับนะว่าถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะรีบตอบตกลงทันทีเลยใใช่มั้ยละแต่นี่ฉันกับโทโมะเราเป็นเพื่อนกันก็ไม่น่าจะมีอะไรใช่มั้ยละแต่ว่าโทโมะก็เป็นผู้ชายนะ...
 
 
  ถ้าให้เดานะครอบครัวฉันคงแทบจะขอบคุณพี่มากิเลยละที่ให้ฉันนอนค้างที่่บ้านพี่เค้านะเพราะป๊าม๊าของฉันก็จับคู่ให้ฉันกับโทโมะเหมือนกัน เวลาโทโมะไปบ้านฉันนะป๊ากับม๊าแทบแทบจะเรียกโทโมะว่าลูกเขยเลยละเฮ้ย~~ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบหรอกนะแต่ฟังแล้วมันรู้สึกแปลกๆก็เราไม่มีได้เป็นอะไรกันนิเอ๊ะ!หรือว่าฉันคิดไปเอลบางทีโทโมะอาจจะแอบชอบฉันอยู่ก็ได้นะ5555+ตลกใหญ่ละฉันไม่ใช่สเป็คเค้าซะหน่อย...
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------อัพแล้วนะคะสำหรับเรื่องนี้ฝากเม้นด้วยนะคะ
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา