secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

เรื่อง secret ความ(รัก)ลับของนายซุป'ตาร์

 

  ตั้งแต่ที่เห็นรอยยิ้มของเค้ามันก็ทำให้ฉันนึกถึงโทโมะขึ้นมารอยยิ้มหวานๆแบบนี้คงมีแต่ฉันแหละมั้งที่เห็นมันบ่อยที่สุด ไม่ได้ๆตอนนี้ฉันอยู่กับกวินนะจะมาคิดถึงโทโมะทำไมในเมื่อนายนั่นเลือกที่จะทิ้งฉันไว้ เชอะ!งอนแล้ว มาๆเข้าเรื่องต่อฉันกับกวินเรานั่งคุยเรื่องไร้สาระแล้วก็เรื่องประวัติส่วนตัวกันนิดๆหน่อยๆ

  

 

 

"อ่ะลองชิมนี่หน่อยสิ" กวินตักต้มยำอะไรมาให้ฉันสักอย่าง

 

"โอ๊ย!...ร้อนๆ" ฉันบอกแล้วโบกมือให้ลมเข้าปากตัวเอง

 

"ขอโทษๆเดี๋ยวเราเป่าให้"

 

"นายชอบกินอาหารรสเผ็ดหรอ" ฉันถามเพราะตั้งแต่ที่กินมามันมีแต่อาหารรสเผ็ดและเผ็ดมาก

 

"ใช่ๆมันจะทำให้เสียงฉันไม่แหบ" ชอบเหมือนฉันเลย*0*

 

"ก็จริงนะ...มาฉันป้อนบ้างดีกว่า" ว่าแล้วฉันก็ตักต้มยำพร้อมเป่าแล้วป้อนให้กวิน

 

"พอแล้วๆฉันอิ่มแล้ว" กวินยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง

 

"555+" ฉันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

 

"นี่แกล้งฉันหรอได้โดนแน่ๆ" ฉันกับกวินต่างก็ป้อนหรือยัดอาหารใส่ปากของอีกฝ่ายอย่างสนุก

 

 

 

 

 

 

//โทโมะ//

 

 

 

   ผมเห็นทุกอย่างนะครับไม่ใช่ว่าผมทิ้งแก้วไว้แล้วหนีมาแต่ผมแค่ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไรนักหนาทั้งหึงแก้วกับกวินทั้งๆที่2คนนั้นเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นานผมเลยคิดว่าผมอาจจะคิดมากไปรึเปล่าเลยอยากอยู่คนเดียวเผื่อจะคิดอะไรได้บ้างแต่แก้วก็วิ่งตามผมออกมาอุตส่าห์ออกมาเงียบๆแล้วนะ- -* เธอสั่งให้ผมหยุดแต่ผมกลับไม่หยุดยังเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าซะอีกแต่ผมต้องหยุดชะงักเมื่อมีรบุคคลที่3โผล่เข้ามาหาแก้วแล้วมันจะเป็ฯใครไปมิได้นอกจากกวินเพื่อนใหม่ของพวกผม ผมได้ยินแก้วคุยกับกวินว่าจะไปไหนกันสักแห่งผมเลยแอบมาหลบอยุ่ตรงมุมตึกเพื่อที่จะดักฟังคำพูดของทั้งคู่แต่ผมกลับเห็ฯสิ่งที่ทำให้ผมปวดใจมากที่สุดนั่นคือกวินจับมือแก้วให้ไปที่รถของตัวเองตอนแรกผมก็ว่าจะเข้าไปดึงแก้วออกมาแต่คิดๆแล้วแก้วคงโกรธผมแน่ๆ ผมเลยได้แต่ยืนดูอยู่นิ่งๆไม่สามารถทำอะไรได้ทำได้แค่ทนดูต่อไป

 

 

    ผมตามทั้งคู่มาที่ร้านอาหารแล้วก็ตามไปเลือกที่นั่งใกล้ๆกับ2คนนั้นแต่ก็เว้นระยะห่างสักหน่อยเดี๋ยวแก้วจะรู้ตัวตอนแรกๆก็ไม่มีแต่พอหลังมาผมรู้สึกกวินจะโปรยเสน่ห์ใส่แก้วหนักขึ้นเรื่อยๆหรือผมจะคิดไปเอง- - แต่ดูแก้วเองก็จะมีความสุขที่ได้มากินข้าวกับกวินแบบนี้สักพักทั้งคู่เริ่มมีการป้อนข้าวด้วยผมทนไม่ไหวเลยเผลอทุบโต๊ะเสียงดังแต่ทั้งคู่ก็ยังไม่ได้ยินอีกโถ่โว๊ย!!!ผมทนดูภาพเหล่านั้นไม่ไหวเลยลุกออกมาก่อน

 

 

 

"โถ่โว๊ย!!!" ทันทีที่ผมมาถึงบ้านก็อาระวาดใส่ข้าวของทันที

 

"โทโมะนี่แกเป็นบ้าอะไรห๊ะ!" พี่มากิเดินเข้ามาว่าผม

 

 

  ใช่เพราะปกติผมไม่ใช่คนที่จะอาระวาดทำลายข้าวของเป็นแบบนี้กกลับตรงกันข้ามอีกต่างหากคงจะทีแต่แก้วนี่แหละมั้งที่ทำให้ผมกลายเป็นคนละคนกลับเมื่อก่อนผมเคยลองคิดนะว่าจะตัดใจจากแก้วซะเพราะอย่างน้อยเราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้แต่ไม่เลยทุกครั้งที่ผมเห็นเธอคุยกับผู้ชายคนอื่นไม่เว้นแม้แต่ไอ้ป็อปไอ้เขื่อนผมยังคอยหึงหวงตลอดเวลาแล้วจะให้ผมตัดใจจากเธอลงได้อย่างไงกันหละมีแต่จะยิ่งรักเธอเพิ่มเข้าไปอีกจนทุกวันนี้จะหลงจนไม่รู้หลงอย่างไงแล้วครับ...

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------

 

"ไม่มีอะไรหรอกพี่มากิสงสัยผมคงเครียดไปหน่อย" ผมบอกแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา

 

"ทำไม...อย่าบอกนะว่าแกทะเลาะกับ..." พี่มากิเว้นวรรค "น้องแก้วอ่ะนะ..." ผมเพียงแต่พยักหน้าตอบ "โอ๊ยฉันจะบ้าตาย..." พี่มากิยังคงร่ายยาว

 

"พี่จะเป็นอะไรผมนะสิที่ต้องเครียด..." ผมบอกอย่างหงุดหงิด

 

"แกนี่มัน...ไม่น่าเกิดมาเป็นน้องฉันจริงๆ" พี่มากิกรอกตาอย่างเซ็งๆ "ฉันคิดว่าฉันหนีมาไทยแล้วฉันจะสบายไม่มีไอ้น้องมหาซวยอย่างเคนจิแต่ไม่ใช่เลย...- -*" อะไรกันอ่ะผมไม่ผิด

 

"อย่ามามองผมด้วยสายตาอย่าางนั้นนะ" ผมชี้หน้าพี่มากิที่นั่งมองผมด้วยสายาตาเอือมละอา

 

"ว่าแต่แกทะเลาะกันเรื่องอะไรอ่ะ0.0" พี่มากิทำหน้าอยากรู้ใจจะขาด

 

"ก็...ไม่รู้สิมันค่อนข้างงงๆ" ผมเองก็ยังไม่แน่ใจเลยเหมือนกัน

 

"ไหนๆแกลองเล่ารายละเอีอดมาสิ" พี่มากินี่ติดความอยากรู้อยากเห็นมาจากใครกันนะชักอยากจะรู้แล้วสิ- -*

 

"ก็..."

 

 

 

  สุดท้ายผมก็ต้องเปิดปากเล่าทุกอย่างออกมาทั้งหมดเออคายนั่นแหละ- -* พอพี่มากิฟังจบก็พุ่งเข้ามาตบหัวผมซะนั่นหวั่นไหวลั่นบ้านเลยดีนะที่ในบ้านมีผมกับพี่มากิแค่2คนไม่งั้นผมต้องโดนหัวเราะแน่ๆเลยแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ...

 

 

 

"ถ้าเป็นฉันนะ...ฉันก็จะไปกับเค้า" พี่มากิเริ่มออกความคิดเห็นที่ดี(?) ซึ่งผมก็เอาแต่จับหัวตัวเองเพราะความเจ็บจากการถูกตบหัว

 

"แล้วผม?" ผมชี้เข้าหาตัวเอง

 

"ทิ้งไว้นั่นแหละอยากงอนดีนัก" พี่มากิบอกแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมากด

 

"อะไร!ความจริงพี่ต้องมาง้อผมนะ-0-" ผมค้านหัวชนฝา

 

"ฝันไปเหอะ...ระวังน้องแก้วเค้าจะไปรักคนอื่น" พี่มากิหันมาบอกผมแล้วก็กดโทรศัพท์ "มัวแต่ชักช้าอยู่ได้โดรแย่งไปแล้วจะสำนึก" พี่มากิบอกแล้วลุกเดินไปเก็บของที่ผมอาระวาดใส่เมื้อกี้นี้

 

"เก็บให้สะอาดไม่งั้นผมจะโทร.ตามพี่เคนจิให้มมาหาที่ประเทศไทย^^" ผมยกพี่เคนจิมาขู่แล้วมันก็ได้ผลเมื่อพี่มากิรีบเก็บของอย่างไว

 

"สุดท้ายฉันก็ต้องเก็บให้น้องทั้งคู่สิไม่ว่าฉันจะอยู่ไหนแกกับเคนจิก็ไม่เคยทำให้ฉันได้อยู่อย่างสบายจริงๆ" พี่มากิบ่นไปเก็บไปแต่มีหรอที่ผมจะสนนะ^^

 

 

 

   อ้อผมลืมบอกไปว่าพี่เคนจิเป็นพี่ชายอีกคนนึงของผมเอ๋?รึว่าผมว่าไปแล้วชั่งเหอะรู้แค่พี่เค้าอยู่ประเทศญี่ปุ่นกับครอบครัวของผมแล้วทิ้งผมให้มาอยู่คน น่าสงสารเนอะ ต่อมาสงสัยพี่มากิจะทนพี่เคนจิไม่ไหวเลยขอย้ายมาอยู่ที่ประเทศไทยกับผมแต่พี่เคนจิมาไม่ได้พเราะต้องทำงานอยู่ที่โน่น

 

"เย็นนี้แกจะกินอะไร" เสียงพี่มากิตะโกนถามผม

 

"อะไรก็ทำๆมาเหอะ" ผมบอกแล้วหยิบหนังสือแฟชั่นมาเล่มนึง

 

"เออ...เอาหญ้าผัดมั้ย555+" นี่พี่มากิว่าผมเป็น...0.0

 

"พี่มากิ!" ผมตะคอกเบาๆ

 

 

 

 

 

ติ๊งต่อง~~

 

 

 

 

  ผมนั่งอ่านหนังสือแฟชั่นอยู่ก็สะดุ้งนิดหน่อยแต่สิ่งที่ตามมาคือใครมาละในเมื่อบ้านหลังมีแค่ผมกับพี่มากิเอ่อความจริงแมม่บ้านก้มีนะแต่เค้าลาไปต่างจังหวัด ผมกับพี่มากิเลยต้องช่วยกันทำความสะอาดบ้านไปก่อนสัก2อาทิตย์

 

 

  ทันที่ผมเปิดเพราะพี่มากิไม่ยอมออกมาเปิดเพราะว่าทำอาหารอยู่นะสิข้ออ้างชัดๆสุดท้ายผมก็ต้องเดินไปเปิดเอง 0.oกะ...แก้ว! ผมตะลึงมากเมื่อผู้ที่อยู่ตรงหน้าผมคือคนที่ผมคิดถึงมากที่สุดแล้วก็รักมากที่สุด

 

 

"เข้ามาก่อนสิแก้ว" ผมพยายามทำเสียงให้เป็นปกติ

 

"อืมๆ^^" แก้วยิ้มมาให้ผม

 

"...." ผมไม่ตอบอะไรเพียงแต่หลีกทางให้แก้วเดินเข้ามา

 

 

 

   สุดท้ายทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งเพราะแก้วเอาแต่กดโทรศัพท์แต่ผมก็อ่านหนังสือแฟชั่นแต่ก็แอบเหล่นิดหน่อย แก้วดูมีความสุขมากเลยนะสิแอบคุยกับคนอีกละหึงนะเนี๊ย

 

 

"กะ...แก้วมาทำอะไรที่นี่หรอ" ในที่สุดผมก็เริ่มเปิดประเด็น

 

"อ๋อพี่มากิตามแก้วมานะ" แก้วตอบแล้วกดโทรศัพท์ต่อ

 

"พี่มากิ?" ผมทวนชื่อพี่สาวอีกครั้ง

 

"ใช่...พี่มากิชวนแก้วมากินข้าวที่นี่" แก้วบอกแล้วลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------เม้นกันหน่อยนะคะเพื่อนๆ