secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.56 น.
แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 10.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
22)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์
"อร่อยมั้ย" ผมแกล้งถามทั้งๆที่รู้ว่ามันอร่อย
"มากกกกกอ่ะลองชิมดู" แก้วบอกแล้วตักมาให้ผมชิม
"อร่อยตรงที่มีแก้วป้อนเนี๊ยแหละ...ให้แก้วป้อนตลอดไปได้ป่ะ" ผมบอกแก้ว
"บะ...บ้ามีมือก็ตักเองสิ-////-" 555+แก้วหน้าแดงเลย
"เขินอ่ะดิหน้าแดงเลย" ผมแซวให้แก้วเขินเข้าไป น่ารักจะตาย>////<
"นี่แย่ะอยากแกล้งแก้วดีนัก" แก้วยักอาหารเข้ามาเต็มปากผมเลยอ่ะ
"อื้อๆ!!" ผมทำท่าจะคายทิ้งแต่แก้วมองด้วยสายตาประมาณว่าก็คายมีตายแน่ๆ ผมเลยต้องจำใจกลืนมันลงไปT^T
"ดีมากค่ะ^^" แก้วบอกอย่างสบายใจแล้วก็ก้มหน้าทานอาหารต่อส่วนผมก็แอบนั่งมองแก้วบ้างทานของตัวเองบ้าง
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เดี๋ยวขอโทร.หาพวกนั้นก่อนนะว่าอยู่ไหน" ผมพูด(ขออนุญาติ)กับแก้ว
"เชิญตามสบาย" แก้วพูดแต่ไม่มองหน้าผมเลยมองแต่จานอาหารสงสัยคงจะหิวมากแน่ๆ
"งั้นแก้วรออยู่ตรงนี้นะห้ามไปไหน" ผมสั่งแก้วเป็นเด็กๆเลยอ่ะ555+
"..." แก้วไม่ได้ตอบอะไรผมมาเพียงแต่พยักหน้าเบาๆเป็นเชิงว่าเข้าใจ
ประเด็นหลักของเรื่องเลยนะคือว่าที่ผมต้องออกมาโทร.ข้างนอกก็เพราะว่าผมลืมเอาโทรศัพท์ลงมาด้วย^^; ผมเลยต้องขึ้นไปเอาบนห้องอีกรอบใจจริงผมแทบจะไม่อยากอยู่ห่างจากแก้วเลยด้วซ้ำแต่ว่ามันจำเป็นจริงๆนิหน่าช่วยไม่ได้
"ไอ้ป็อปถึงไหนแล้วว่ะ" ผมเอ่ยถามไอ้ป็อปปี้เสียงเรียบๆ
(โห...โทร.เร่งรึไงแปปนึงอีกประมาณชั่วโมงนึงอ่ะ) กลายเป็นเสียงไอ้เขื่อนที่รับแทนสงสัยไอ้ป็อปปี้คงขับรถอยู่ล่ะมั้ง
"เออๆไม่ต้องรีบหรอกเดี๋ยวก็ต้องมารอพวกพี่ๆกองถ่ายอีกน่ะแหละ" ผมเอาพี่ๆกองถ่ายมาอ้างเพื่อที่จะอยู่กับแก้วนานๆ
(อย่ามาอ้างหน่อยเลยไอ้โมะฉันรู้ว่าแกคิดอะไรอยู่...) ไอ้เขื่อนกดเสียงต่ำเหมือนจะขู่ผม
"เออๆรู้ก็ดีนิ...ฉันวางก่อนนะโว๊ยเดี๋ยวแก้วรอนาน" ผมเนรียมจะกดวางสายแต่ว่าเสียงไอ้เขื่อนเรียกผมไว้ก่อน
(เฮ้ยๆ!ไอ้โมะลากเข้าห้องแม่งเลยดิว่ะรออะไร) ผมรู้นะว่าไอ้เขื่อนมันคิดอะไรอยู่ไม่มีทางผมจะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน!
"ไม่มีทาง!ฉันจะทำให้แก้วรักฉันจากหัวใจ" ผมบอกด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นแล้วกดวางสายเลย
ผมเดินลงมายังโซนอาหาารที่ผมให้แก้วนั่งรอเมื่อกี้ ผมเดินเข้ามาก็เห็นแก้วยังนั่งอยู่ที่เดิมบอกตรงๆนะผมรู้สึกหวั่นๆอย่างไงก็ไม่รู้ผมกลัวว่ามันจะต้องมีเรื่องอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นแน่และ...ที่สำคัญผมว่ามันจะต้องเกี่ยวกับแก้วด้วยน่ะสิ...
"อิ่มรึยังครับ" ผมนั่งลงถามแก้ว
"อิ่มแล้วไปเหอะ" แก้วบอกแล้วก็เดินหนีผมออกไปเลย
ผมทำอะไรผิด...นี่คือประโยคที่ผมตั้งคำถามให้ตัวเองหลังจากที่ผมเดินตามแก้วออกมา เราต่างคนก็ต่างเงียบมันเลยทำให้ผมอึดอัดจนผมคิดว่าแก้วคงอยากอยู่คนเดียว...
"แก้ว..." ผมเรียกชื่อแก้วเบาๆ
"แก้วอยากอยู่คนเดียว..." แก้วเอ่ยบอกผมด้วยสีหน้าเศร้า
"ก็ได้ครับ..." ผมตอบรับแก้วก่อนจะค่อยๆเดินถอยหลังออกมา
ผมเดินถอยหลังออกมาจากตัวแก้วเรื่อยๆจนแทบจะมองไม่เห็น ผมไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือทำอะไรที่ทำให้แก้วไม่พอใจในตัวผม แล้วอย่างนี้ผมควรจะทำอย่างไงดีปล่อยไว้ผมว่ามันคงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ...
"อุ๊ย!!ขอโทษค่ะ" ระหว่างที่ผมมัวแต่คิดเรื่องแก้วจนไม่ได้มองทางเลยทำให้ผมเดินไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง
"ไม่เป็นครับ" ผมบอกแล้วทำท่าจะเดินต่อแต่ผู้หญิงคนนั้นจับมือผมไว้
"นี่คุณจำฉันไม่ได้จริงหรอคะโทโมะ" เสียงของเธอทำให้ผมหันหน้ามามองเธอโดยอัตโนมัติ...
...ruktomokaew...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------อ่ายัยตัวร้ายกำลังจจะปรากฏตัวแล้วววววววววว เม้นกันด้วยเด้อออออออ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
