วงเวียนแห่งรัก

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

“ตื่นได้แล้วครับคนสวย ลงไปทานข้าวกันดีกว่า” โทโมะเท้าแขนลงบนเตียงข้างๆแก้วที่หลับอยู่

 

“อือ..ขออีก 5 นาทีนะ” ฉันพูดต่อรองก่อนจะหลิกตัวหันหลังให้เขาแล้วหลับตาลงเพราะง่วงนอนเต็มที

 

“ไม่เอา ไปทานข้าวก่อนแล้วจะนอนต่อก็มานอน” เขาพูดแล้วเดินอ้อมเตียงมาฝั่งที่ฉันนอนหันหน้า

 

“แต่ฉันง่วงนิหน่า ว๊ายยย!” เขาฉันแขนอันแข็งแกร่งของตัวเองช้อนตัวฉันแนบอกแล้วพาเดินออกนอกห้องไปทันที

 

“ฉันเดินเองได้ ปล่อยฉันเถอะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ” ฉันพูดแล้วผลักอกเขาเบาๆ

 

“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย สามีอุ้มภรรยาออกมาทานข้าว ไม่ใช่เรื่องแปลกซะหน่อย” เขาพูดแล้วยิ้มหน้าบานก่อนจะ

 

พาฉันไปที่โต๊ะอาหารที่ทุกคนต่างนั่งรอทานข้าว

 

“แก้ว” เกลเรียกฉันด้วยสีหน้าจริงจัง จนฉันต้องบอกให้โทโมะปล่อยฉันลง ที่เกลเรียกฉันเธออาจจะไม่พอใจที่โท

 

โมะมาอุ้มฉันแบบนี้ก็ได้

 

“เธอมีอะไรรึเปล่า?”

 

“ฉันมีอะไรจะคุยกับเธอ แล้วก็เธอด้วยฟาง”       เกลพูดแล้วมองมาที่ฉันกับฟาง แล้วเกลก็เดินออกไป ฉันกับฟาง

 

จึงเดินตามเธอ

 

--------------------------

 

“เธอมีอะไรจะคุยกับฉันหรอ?” ฉันถามเกล

 

“ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ได้จะทำอะไรเธอสองคน ฉันแค่จะขอบคุณเธอมาก ที่เธอช่วยฉันไว้เมื่อวาน ถ้าไม่มีเธอปานนี้

 

ฉันก็ไม่รู้จะเป็นยังไง ขอบคุณเธอมากจริงๆนะแก้ว” เกลกล่าวขอบคุณฉันอย่างสุดซึ้งพร้อมกับการกุมมือฉันเพื่อ

 

แสดงถึงความจริงใจ

 

“ส่วนเธอฟาง ฉันจะคืนพี่ป๊อปให้เธอ”

 

“O_O!! แต่ป๊อปปี้เขาไม่ใช่ของฉะ..” ฟางกำลังจะพูดแต่เกลก็ขัดขึ้นมาก่อน

 

“ที่ผ่านมาเขาไม่เคยรักฉันเลยสักนิด ฉันไม่ควรที่จะกักขังเขาไว้แบบนี้ ฉันควรจะให้เขาไปเจอรักที่แท้จริง ที่คนๆ

 

นั้นรักเขาแล้วเขาก็รักคนๆนั้น คนๆนั้นคือเธอไงฟาง พี่ป๊อปเขารักเธอมาก รักจนไม่เคยชายตามามองฉันสักนิด”

 

“แต่เธอกับป๊อปแต่งงานกันแล้วนะ” ฟางถาม

 

“เราสองคนแต่งงานกันไม่ใช่เพราะความรัก มันเป็นแค่แผนที่จะทำให้ฉันครอบครองเขาได้เท่านั้น แต่ฉันก็ครอบ

 

ครองเขาได้แต่ตัวจริงๆ หัวใจเขาอยู่ที่เธอ ฉันขอโทษเธอจริงๆ ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ฉันทำไม่ดีกับ

 

เธอทั้งสองคน”

 

“ไม่เป็นไรหรอก เราเป็นเพื่อนกันได้นะ” ฉันรู้สึกเห็นใจเกลอย่างบอกไม่ถูก ถึงเกลอาจจะเคยทำร้ายฉัน เคยทำ

 

ร้ายฟาง แต่วันนี้เธอก็รู้สึกผิดแล้ว เราสองคนก็พร้อมที่จะให้อภัย ฉัน ฟางและเกลกอดกันอยู่กลางไร่องุ่น

 

“ฝากเธอดูแลพี่ป๊อปด้วยนะ” เกลหันไปพูดกับฟางก่อนจะกุมมือฟางไว้

 

“ฉันสัญญา ฉันจะดูแลเขาให้ดีที่สุด” ฟางรับคำเพราะใจจริงๆของเธอ เธอก็รักป๊อปปี๊ไม่แพ้ผู้หญิงอย่างเกล

 

----------------------------

 

“พี่ป๊อป เกลขอโทษนะค่ะ” หลังจากที่เกลขอโทษสองสาวไปแล้ว อีกคนที่เธอต้องขอโทษก็คือป๊อปปี๊

 

“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงเกลก็เป็นน้องสาวพี่”

 

“เดี๋ยวเกลจะทำเรื่องหย่าให้นะค่ะ แล้วพี่ก็อย่าลืมไปหาคนที่พี่รักนะ ^^” เกลยิ้มอย่างเป็นมิตร

 

ก่อนจะเดินออกไป

 

 

2 เดือนผ่านไป

 

       เรื่องราวจ่างๆมากมายได้ผ่านพ้นไป มีแต่เรื่องดีๆเข้ามาในครอบครัวของเขา แก้วที่ตอนนี้ท้อง 5 เดือนก็ได้

 

ไปอัลตราซาวด์ ปรากฏว่าลูกน้องของเขาแข็งแรงดี และเขาได้ลูกเป็นเพศชายสมใจอยาก ส่วนเกลก็ขอบินไปใช้

 

ชีวิตอยู่ที่เมืองนอกและเรียนต่อในเวลาเดียวกัน ส่วนป๊อปปี๊กับฟางก็ออกแนวหวานกันใหญ่ ต่างช่วยกันเลี้ยงน้อง

 

พอใจเป็นอย่างดี

 

“องอาจแล้วนายหญิงอยู่ไหน?” ผมเดินกลับเข้ามาในบ้านในเวลาเย็น หลังจากที่ผมทำงานเสร็จแล้ว แต่ก็ไม่เห็น

 

แก้ว ปกติพอเขากลับมา แก้วก็จะมายืนรอส่งน้ำเย็นให้ แต่วันนี้ตัวแสบของเขาหายไป

 

“อยู่ท้ายไร่ครับ ออกไปตั้งแต่บ่ายๆแล้วครับ”

 

--------------------------

 

ณ ท้ายไร่

 

       ที่แท้ก็มาอยู่ที่นี่นืเอง แก้วกำลังนอนหลับ แถมนอนราบกับพื้นหญ้าไม่มีอะไรปูเลยด้วยนะ นอนไปได้ยังไง

 

เนี่ย หญ้าไม่ทิ่มรึไงกัน แก้วนอนหลับพริ้มไม่รู้ตัวสักนิดว่าผมมานั่งอยู่ข้างๆ แกล้งซะหน่อยดีกว่า

 

       ผมเด็ดดอกหญ้าที่อยู่ข้างๆมาแล้วเอาดอกหญ้าไปจี้ที่หูของแก้ว ไม่ตื่นก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วนะ

 

“อือ...” แก้วครางออกมาเบาๆ พร้อมกับมือที่ยกขึ้นมาปัดดอกหญ้าแล้วเปลี่ยนจากนอนหงายเป็นนอนตะแคงแทน

 

“ตื่นได้แล้ว เย็นมากแล้วนะ”

 

“แปปนึงสิ ลมกำลังเย็นเลย” เธอพูดแบบไม่ลืมตา

 

“ฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่รึไง? ว่าไม่ให้มาที่ท้ายไร่อีก” เพราะเกิดเรื่องที่แก้วโดนทำร้าย ทำให้ผมสั่งห้ามไม่ให้เธอ

 

มาที่ท้ายไร่อีกเพราะมันอันตราย ผมไม่สามารถรู้ได้ว่ามีใครเข้ามาในไร่รึเปล่า แล้วมันคงไม่ดีแน่ถ้าจะยอมให้แก้ว

 

มานอนที่ท้ายไร่ แต่เธอก็หนีผมมานอนเล่นที่นี่ทุกวัน ดุก็แล้ว ว่าก็แล้ว แต่เธอก็ไม่ฟัง สงสัยต้องหาเชือกมาผูกไว้

 

ซะแล้ว จะได้ไม่หนีออกมาอีก

 

“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ พวกนั้นไม่กล้าเข้ามาในไร่คุณอีกแล้วล่ะ” แก้วพูดแล้วค่อยๆเอามือดันตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่ง

 

อย่างทุลักทุเลพอสมควร ผมเลยต้องไปช่วยจับให้แก้วลุกขึ้น ก็คนท้อง 5 เดือนแล้วนิ ทำอะไรก็ดูลำบากทั้งนั้น

 

“ฉันสั่งห้ามก็คืนห้าม!! ถ้าพรุ่งนี้ยังเห็นว่าหนีมาอีกล่ะก็..ฉันจะล่ามโซ่เธอจริงๆด้วย” ผมพูดแล้วก็อุ้มแก้วแล้ว

 

พากลับมาที่บ้าน

 

“ฉันรู้ว่าคุณไม่กล้าล่ามโซ่ฉันหรอก คุณแค่ขู่ฉันใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆ” ระหว่างทางแก้วในช่วงแรกแก้วก็เงียบไป แต่พอ

 

ผ่านไปสักพักแก้วก็พูดขึ้นแล้วก็ยิ้มร่าออกมา

 

 

“ฉันไม่ได้ขู่ ฉันทำจริง! นี่ฉันจริงจังนะเนี่ย เธอยังจะมาตลกอีก!!” ผมเริ่มหัวเสียกับความดื้อรั้นของเธอ ก่อนจะเร่ง

 

ฝีเท้าเพื่อให้ถึงบ้านเร็วขึ้น

 

 

KAEW TALK

 

ตกดึก~

 

“แล้วนี่จะเตรียมหมอนไปไหนอีก?” คุณโทโมะถาม

 

"พรุ่งนี้ฉันจะเอาหมอนไปนอนที่ท้ายไร่ด้วยนะ วันนี้นอนแล้วปวดคอมาก” ฉันพูดไปไม่ได้คืดจะปิดบัง เพราะคิดไว้

 

ว่าเขาคงไม่คิดจะห้ามฉันจริงๆจังๆ  เขาอาจจะอยากแกล้งฉันก็ได้ เลยสั่งห้ามนู่นห้ามนี่

 

 

ปัง!

 

       เขาเอามือทุบโต๊ะเสียงดัง จนฉันสะดุ้งปล่อยหมอนที่ถืออยู่ร่วงลงพื้น

 

“นี่ยังคิดจะไปนอนที่นั้นอีกหรอ!! ที่ฉันพูดไปเธอไม่คิดจะฟังบ้างเลยใช่มั้ยห๊ะ!!”

 

“ฉันก็แค่..ฮึก” ทำไมต้องตวาดขนาดนั้นด้วย

 

“ไปนอนได้แล้วไป ดึกมากแล้ว” เขาหันหลังให้ฉัน แล้วพูดเสียงอ่อนลง

 

“ฉันเข้าใจแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะ..ฮึก..ไม่ไปที่นั้นอีก” ฉันพูดแล้วรีบขึ้นมาบนเตียงแล้วห่มผ้าแล้วหลับตาทันที

 

หลับตาทั้งๆที่น้ำตาคลอเบ้า...

 

----------------------------------------------------------------------------------------------

มาอัพแล้ว โย่ว~ เดือนกว่าๆที่ไม่ได้อัพเรื่องนี้

เราว่าคนอ่านต้องลืมเรื่องนี้แล้วแน่ๆเลยย เพราะขนาดเราแต่งเรายังลืมเลย ลืมว่าแก้วท้องกี่เดือนแล้ว 5555

ตอนนี้แก้วดื้อเนอะ 55555 จะทะเลาะกันอีกแล้ววว TOT

ช่วงอธิบายนิยาย (เผื่อบางคนไม่เข้าใจ)

         หลายๆคนคงงงว่าพวกของกวินนั้นจะจับเกลทำไม เหตุผลคืนมันจับผิดตัว ลูกน้องกวินได้ยินตอนที่เกลคุย

โทรศัพท์กับโมะแล้วมันฟังผิด เลยนึกว่าเกลคือแก้ว เลยจะจับเกล แค่นั้นแหละไม่มีอะไร 5555

 

ไปแล้วนะทุกคน บายยยยยยยย

ช่วยเม้น+โหวตหน่อยค่ะ

14:41   TOEY

15 เมษายน 2556