วงเวียนแห่งรัก

        องอาจรีบเดินหลบทางให้โทโมะทันที แต่เขาก็งงมากพอสมควรที่อยู่ดีๆโทโมะก็อารมณ์เสีย

ตอนเช้า

        โทโมะเดินลงมาทานข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร เมื่อคืนเขานอนอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก หลังจากที่สาดน้ำใส่แก้ว

เขาก็ไม่ได้เข้าห้องนอนของตัวเองอีกเลย

"นายหัวครับ ไม่รอนายหญิงก่อนหรอครับ?" องอาจพูดแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นว่าโทโมะกำลังตักอาหารเข้าปาก

"ฮึ..เป็นห่วงกันมากก็ไปตามมาสิ!" โทโมะพูดด้วยความโมโห

เคร้ง~

"ไม่กินแล้ว กินไม่ลง!" โทโมะวางช้อนกระแทกกับจานจนเกิดเสียงดัง ก่อนที่จะหยิบเสื้อแล้ว็หมวกแล้วเดินออก

จากบ้านไปทันที

ก๊อกๆ~

"นายหญิงครับ ผมเอาอาหารขึ้นมาให้ครับ ก๊อกๆ~" องอาจยืนเคาะประตูอยู่ข้างหน้าห้อง มือหนึ่งถือทานอาหาร

"นายหญิงครับ นายหญิง ก๊อก~" องอาจเคาะเรียกอีกที

แอ๊ด~

       เมื่อร้องเรียกไปหลายรอบก็ไม่มีคนมาเปิด องอาจเริ่มรู้สึกไม่ดี จึงลองเปิดประตูเข้าไป

"นายหญิง!" องอาจเข้าไปเจอแก้วที่สลบพิงกับชักโครกก็ตกใจ แต่ก็รีบวิ่งเข้าไปแก้มัดที่ข้อมือ ก่อนจะอุ้มออก

จากห้องน้ำแล้วก็วางลงบนเตียง รีบหาผ้ามาเช็ดตัวให้ทันที

ตอนเย็นของวัน

"นายหัวครับ นายหญิงไม่สบายมากครับ" องอาจรีบวิ่งเข้ามารายงานเมื่อเห็นโทโมะเดินเ้ข้ามาในบ้าน

"ก็ดูแลกันไปสิ! แค่ผู้หญิงคนเดียวแกดูไม่ได้รึไง ทำไมต้องมาบอกฉัน!" โทโมะพูด

"นายหัวค่ะ ไปทานข้าวกันดีกว่าึค่ะ" พิมเดินเข้ามาควงแขนของโทโมะ

"แต่นายหัวควรจะไปดูนายหญิงหน่อยนะครับ นายหญิงอาการน่าเป็นห่วง" องอาจพูด

"นายก็ดูแลไปสิย่ะ! นายหัวไม่ได้มีหน้าที่จะไปดูแลใคร!" พิมพูด มือก็ออกแรงดึงแขนของนายหัว

"แต่นายหญิงเป็นนายหญิงของที่นี่ เป็นภรรยาของนายหัว" องอาจพูดตอกกลับใส่พิม

"แล้วนายไม่ได้ยินที่นายหัวสั่งรึไง! ว่าให้นายเป็นคนดูแลนัง..นายหญิง"พิมพูดกลับอย่างไม่ยอมแพ้

"พอสักที รำคาน!" โทโมะตะโกนออกมาก่อนจะเดินออกไปทันที

ห้องนอนของแก้ว+โทโมะ

"อือ.." เสียงครางน้อยๆดังขึ้น สาวสวยที่นอนอยู่บนเตียงค่อยๆยกมือขึ้นมาขึ้นมาขยี้ตา

"นายหญิงเป็นไงบ้างครับ" องอาจพุ่งเข้ามาหาแก้วที่นอนอยู่บนเตียง

"ปวดหัวจัง" ฉันพูดออกไปก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่งบนเตียงโดยที่องอาจช่วยประคอง

"โอ๊ยยย" แก้วร้องออกมาเมื่อรู้สึกปวดท้อง ปวดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"นายหญิงเป็นอะไรครับ" องอาจเข้ามาดูแก้ว

"ฉันปวด..ท้อง ไม่ไหวแล้ว โอ๊ยย" มือกุมไว้ที่หน้าท้องของตัวเอง พร้อมดิ้นอย่างทุรนทุราย เมื่อองอาจเห็นแบบ

นั้นก็รีบเข้าไปอุ้มแก้วเพื่อที่จะพาไปโรงพยาบาลทันที

+

+

+

"จะไปไหนกัน" โทโมะถาม พยายามระงับอารมณ์เอาไว้เพราะตอนนี้ภาพที่เห็นเป็นภาพที่องอาจกำลังอุ้มแก้ว

"โอ๊ยย ฮือออ." เสียงร้องไห้ดังออกมาจากคนที่โดนองอาจอุ้ม

"นายหัวครับนายหญิงปวดท้อง"

"ก็ำพาไปส่งโรงพยาบาลสิ! บอกฉันทำไม ฉันไม่ใช่หมอ!" โทโมะพูดทั้งๆที่คำพูดไม่ได้ตรงกับความคิดสักนิด

             ฉันกำลังแดดิ้นอยู่ในอ้อมกอดขององอาจด้วยอาการที่ปวดท้องอย่างหนัก ทรมานจนไม่อยากจะหายใจ

แล้ว ก่อนที่สติของฉันจะดับวูบลงไป ไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกเลย

"แก้ว!" โทโมะเหลือบไปเห็นรอยเลือดที่เปื้อนอยู่ตรงต้นขา ทะลุออกมาจนเลอะกางเกง พอหันกลับไปหาแก้วก็

เห็นว่าแก้วสลบไปแล้ว ตัวเองก็ไม่รอช้ารีบเข้าไปอุ้มแก้วออกมามือขององอาจก่อนจะพาแก้วไปที่โรงพยาบาล

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วน๊า ไม่มีคนอ่านนิยายของเค้าเลย เริ่มกลับมาเครียดอีกแล้วอ่า เริ่มรู้สึกว่าคนอ่านเริ่มจะทิ้งเราแล้วใช่มั้ย? เม้นนิยายไม่ค่อยน่าพอใจเลยอ่า เศร้าจังเลย บางทีเราอาจจะเหมาะกับการเป็นคนวิจารณ์มากกว่าคนแต่งนิยายซะอีกว่ามั้ย? คะแนนสอบออกมาแล้วด้วย เป็นตัวชี้ว่าเราจะได้แต่งต่อรึเปล่า ผลออกมาว่าได้เปอร์เซ็น 86.96  คะแนนต่ำต้อยเหลือเกิน TT เหนื่อยจัง อุตส่าห์ทุ่มเทแต่ก็ไม่มีคนสนใจ

24 สิงหาคม 2555

21:25   TOEY