วงเวียนแห่งรัก

"ทำไมมันไกลแบบนี้" โทโมะเริ่มออกปากบ่นหลังจากที่เดินมานานพอสมควร แต่ก็ยังไม่ถึงไหนเลย
 
"เดินมาผิดทางรึเปล่า? หรือจะหลง?" ฉันช่วยออกความคิดที่บ้าบอมากๆ
 
"เดินตามเฉยๆเถอะ พูดแบบนี้เดี๋ยวจูบปิดปากซะเลยสิ" โทโมะหันมาโวยใส่ฉัน ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา
 
ที่ทำให้แก้วหน้าขึ้นสีได้
 
"ฮึ่ย!" ฉันชักจะหงุดหงิดแล้วซิ โทโมะชอบดุจริงๆเลยอ่า!!  ฉันดึงมือที่ถูกโทโมะจับอยู่ออก
 
"น่าใจว่าจะไม่ให้ฉันจับมือ เดินหลงฉันไม่รู้ด้วยนะ" โทโมะพูดแล้วก็เอามือกอดอก พลางเดินหน้าไป
 
"เดี๋ยวสิ โอ๊ย!" จะวิ่งตามแต่ก็โดยอะไรก็ไม่รู้งับขาไว้ทำให้ฉันล้มลงไปทันที
 
"แก้ว! กับดักนิ" โทโมะเดินเข้ามาหาแก้วที่นั่งโอดโอยอยู่ที่พื้น  เท้าของแก้วโดยกับดักสัตว์ กับดักจะเป็นคล้ายๆ
 
ฟันปลา จะหนีบขาของสัตว์ไว้  แต่นี่มาหนีบขาของแก้วไว้ซะงั้น
 
"โอ๊ยย ฉันเจ็บ!" มือได้แต่จับที่ข้อเท้าของตัวเอง  แผลมีเลือดออกมามากมาย
 
"ทำไมไม่รู้จักดูทางก่อนจะเดินเนี่ยห๊ะ!" โทโมะไม่ได้ตั้งใจจะว่าอะไรแก้วหรอกนะ เพราะแต่สั่งสอนเท่านั้น โท
 
โมะใช่มือสองข้างออกแรงง้างกับดักที่หนีบขาของแก้วออก จนสามารถเอากับดักออกไปได้
 
"ฮึก..เจ็บจัง" แผลดูน่ากลัวจนฉันแทบไม่กล้ามอง เลือดออกมามากมาย
 
"นึกว่าสัตว์ที่ไหนมาติดกับที่แท้ก็ผู้หญิงนี่เอง ฮ่าๆ" ชายสามคนเดินออกมาจากพุ่มไม้แล้วเดินตรงมาที่โทโมะกับ
 
แก้ว มือของทั้งสามคนมีปืนยาวอยู่คนละกระบอก
 
"โทโมะ" แก้วเอ่ยเรียกชื่อเขาเบาๆ มือก็จับเสื้อของโทโมะไว้ ความกลัวเริ่มเข้ามาครอบงำ
 
"ไม่ได้กลัวนะเด็กน้อย ฉันอยู่ด้วย" โทโมะลูบผมแก้วเป็นการปลอบ
 
"เฮ้ย! ไปจับสองคนมาดิ" หัวหน้าพูดแล้วก็ส่งลูกน้องเข้าไปจับแก้วกับโทโมะ
 
 
 
 
 
พลั่ก~ ตุบตั๊บ~
 
              แต่มีหรือที่คนอย่างโทโมะจะยอมให้จับง่ายๆ เขาสู้สุดใจขาดดิ้น คนแรกที่วิ่งเข้ามาจะต่อยโทโมะก็ซัด
 
กลับไปด้วยหมัดหนักๆสองทีจนคนแรกล้มลง คนที่สองวิ่งเข้ามาพร้อมมีดหวังจะเสียบแต่โทโมะไวกว่าเอาเท้าเตะ
 
จนมีดกระเด็นก่อนจะเตะเข้าที่หน้าจนไอ้คนนั้นเลือดกลบปาก
 
"อ๊ายยยยย! ปล่อยฉันนะไอ้หน้าหนวด!" อยู่ๆฉันก็โดยหัวหน้าไอ้พวกนั้นหิ้วปีกฉันมา รับรองว่าฉันไม่ได้เดิน
 
ตามพวกนั้นเป็นแน่ขาก็เจ็บซะขนาดนี้
 
"มึงเก่งนักนิ ถ้าอีนี่ตายขึ้นมาดูสิว่ามึงจะเก่งได้อีกรึเปล่า!" หัวหน้าล็อกคอของแก้วไว้ในสภาพที่แก้วยืนเป็น
 
กระต่ายขาเดียว อีกมือหนึ่งก็มีมีดปลายแหลมอันเล็กจี้อยู่ที่คอ หลายๆคนอาจจะคิดว่าไอ้สามคนนี่เป็นนายพรานที่
 
ล่าสัตว์อยู่ในป่า  แต่นายพรานที่ไหนพอตั้งกับดักไว้ดักสัตว์พอมีคนมาติดกับดักก็จะฆ่าให้ตาย มันไม่มีหรอก ที่จริง
 
แล้วสามคนนี้คือลูกน้องของพ่อพิมที่หวังจะมาฆ่าสองคนนี้ในคราบของนายพรานเท่านั้นเอง
 
"ปล่อยผู้หญิงนะเว้ย! มึงมันหน้าตัวเมีย!" โทโมะหน้าไปด้วยความโกรธซ้ำยังเป็นห่วงคนที่โดนจับไปอีกด้วย
 
"กูยอมรับ!" ไอ้หัวหน้าพูดแค่นั้นแถมยังจี้มีดเข้าไปที่คอของแก้วมากขึ้นจนมีดนั้นชิดกับคอ
 
"ฮึก..ฮืออออ" คนที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็คงจะตกใจจนร้องไห้ออกมาเ้ช่นเดียวกับแก้ว
 
"มึงไปจับมันไว้" สั่งลูกน้องสองคนที่พึ่งจะฟื้นให้จับโทโมะ โทโมะก็ยอมให้จับโดยดีเพราะเป็นห่วงแก้ว
 
"มัดไว้กับต้นไม้นั้นแหละกูจะยิงมันเอง!" หัวหน้าพูดออกปากเสียงดัง ลูกน้องก็ทำตามที่บอกพวกนั้นจับโทโมะไป
 
มัดกับต้นไม้ โดยใช้เชือกเส้นใหญ่ โทโมะก็ยังคงนิ่ง
 
"ฉันยอมตาย แต่ึมึงต้องปล่อยแก้วไป" โทโมะพูด
 
"เออ ก็ได้"
 
ฉันยอมตายได้ ขอแค่เธอปลอดภัย
 
 
"มึงจับนังนี่ไว้" หัวหน้าส่งแก้วให้ลูกน้องจับแทนส่วนตัวเองก็ยกปืนขึ้นมา
 
"ไม่นะ! โทโมะ อย่านะ! อย่าทำเขา ฮึก.." แก้วพยายามดิ้นให้ถึงที่สุด ไม่มีใครทนเห็นคนที่รักถูกยิงต่อหน้าต่อ
 
ตาได้หรอกนะ!!
 
"ทำไมต้องฆ่าเขาด้วย!! นายมันบ้า ฮือออ" แก้วด่าทอออกไป
 
"ถึงเวลายมฑูตจะมารับมึงแล้วละ ฮ่าๆ" หัวหน้ายกปืนขึ้นมาพร้อมเล็ง โทโมะก็ได้แต่หลับตา รอรับชะตากรรมที่จะ
 
เกิดขึ้นกับตัวเองใันอีกไม่กี่วินาที
 
"ไม่นะ!" แก้วตะโกนร้องห้ามออกมา แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครฟังเธอเลย
 
 
 
ปัง ปัง~
 
             เสียงปืนดังติดต่อกันสองนัด
 
"โทโมะ ฮึก..ฮืออออ"
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วน๊า  ที่อัพไปเมื่อวันหยุดศุกร์เสาร์อาทิตย์เม้นน้อยมากเลยอ่า ระวังไรเตอร์จะปิดนะ เรียนหนักจนเครียดมากเลยค่า แค่บอกว่าช่วยกันเม้นหน่อยเท่านั้นเอง บางครั้งไรเตอร์เห็นคนอื่นไปเม้นให้นิยายเรื่องอื่นแต่ไม่เม้นนิยายของไรเตอร์มันเสียใจอ่า ไม่รู้สิ พรุ่งนี้ไรเตอร์สอยอ่านอังกฤษแล้วก็รายงานหน้าห้อง ฝากเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ขอโทษถ้าไม่ได้เอาไปฝากให้ ไม่มีเวลาจริงๆ
 
 
พระเอกเราเป็นยังไงบ้างละเนี่ย นายพรานใจร้ายว่ะ!
คิดว่าโทโมะจะเป็นยังไง
1. ตาย
2. รอด
3. พิการ
ทายกับเข้ามา หนุกๆจ้า ฮ่าๆ ฝากด้วยค่ะ