วงเวียนแห่งรัก

ณ ห้องนอนแก้ว
 
"ไอ้บ้า!กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด" แก้วกรี๊ดอยู่ในอ่างน้ำในห้องน้ำ
 
"ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย!" แก้วโมโห รู้สึกโกรธตัวเองที่ไปพลาดท่าเสียทีให้กับคนเลวๆอย่างนั้น
 
 
ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ อยู่ไหนก็ใกล้เธอ~ (เสียงโทรศัพท์มือถือแก้ว)
 
             แก้วมองโทรศัพท์ของตัวเองก่อน เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์แปลก ก็คิดอยู่ว่าจะรับมือมั้ย? แต่ในที่สุดก็รับ
 
"ฮัลโหล" กรอกเสียงใส่ปลายสายด้วยอารมณ์เสียที่สุด
 
"ว่าไงคับ ที่รัก"
 
"ใครที่รักแก แล้วแกเป็นใคร" พูดด้วยน้ำเสียงโมโหและโกรธมาก
 
"พึ่งจะเจอกัน ยังไม่เลยชั่วโมงเลยนะ ลืมกันแล้วหรอ" แก้วนึกออกทันทีว่าเป็นคนที่เธอโกรธอยู่
 
"แก! ไอ้ชั่ว"
 
"ฉันมีชื่อ! ฉันชื่อโทโมะ แล้วก็เมมใส่โทรศัพท์เธอไว้ด้วยล่ะ" อีกฝ่่ายหนึ่งตอบกลับอย่างโมโหเช่นกัน
 
"ไอ้บ้า" แก้วยังคงด่าโทโมะไม่หยุด
 
"แล้วไว้เจอกันนะคับ ที่รักจุ๊บ" โทโมะวางสายไปพร้อมกับส่งจูบผ่านสายโทรศัพทือีกหนึ่งที
 
"อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย" แก้วกรี๊ดลั่นบ้านเป็นรอบที่ร้อย ก่อนจะระบายอารมณ์ออกมาด้วยน้ำตา
 
"แก้วลูก เป็นอะไรรึป่าวลูก" แม่แก้วเดินมาเคาะประตูห้องน้ำ เมื่อได้ยินเสียงลูกร้องตัวเองกรี๊ด
 
 
แอ๊ด~
 
แก้วเปิดประตูออกมา ก็เจอแม่ตัวเองยืนอยู่
 
"ไม่ค่ะ แก้วไม่ได้เป็นอะไร" แก้วเปิดประตูออกมาพร้อมกับหน้าตาที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
 
"ไม่เป็นไรแน่นะลูก" แม่แก้วถามย้ำอีกครั้ง เพราเห็นอาการลูกตัวเองก็อดเป็นห่วงไม่ได้
 
"ค่ะ" แก้วตอบรับแม่ไป ทั้งๆที่ตัวเองเหนื่อยกับสิ่งที่เจอ ใครจะยอมรับได้ถ้าตัวเองเสียเวอรืจิ้นให้กับใครที่ไหนก็
 
ไม่รู้เป็นใครก็คงจะเสียใจ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็รวมแก้วด้วย
 
"ลงไปข้างล่างได้แล้วลูก พ่อรอยู่"
 
"มีอะไรรึป่าวค่ะแม่" ทำไมพ่อต้องมารอแก้วด้วยล่ะ?
 
"พ่อเขานัดคู่หมั้นลูกให้มาวันนี้หน่ะ"
 
"แก้วบอกแล้วไงว่าแก้วไม่หมั้น แก้วไม่แต่ง แก้วรักป๊อปปี้"
 
"ลงไปก่อนนะลูก เดี๋ยวพ่อจะโมโหอีก" แม่แก้วต่างปลอมโยนลูกสาวตัวเองต่างๆนา ตัวเองก็สงสารลูกสาวตัวเอง
 
จับใจแต่ก็เข้าใจผู้เป็นพ่อที่อยากให้ลูกเจอคนที่ดีกว่าและเหมาะสมกว่า ส่วนแก้วก็ต้องจำใจดินตามทางที่พ่อตน
 
เองปูไว้ให้
 
 
ด้านล่างของบ้านแก้ว
 
"คุณลุง สวัสดีครับ" ผู้ชายคนนึง ดูมีมารยาท อ่อนน้อมถ่อมตน เดินเข้ามาหาพ่อของแก้วอย่างเรียบร้อย
 
"อ้าว มาแล้วหรอ" พ่อของแก้วก็ยืนเพื่อเป็นมารยาท
 
"เป็นไงมั่งว่ะ สบายดีป่ะ?" ผู้เป็นพ่อของทั้งสองก็สนทนากันไป ส่วนแก้วก็กำลังจะเดินลงมา
 
"อ้าวแก้วมานี่" พ่อแก้วเรียกลูกสาวของตัวเอง
 
"นี่ คู่หมั้นลูก ชื่อโทโมะ" โทโมะ!
 
"ไม่ค่ะ แก้วไม่หมั้น" แก้วพูดจบก็รีบวิ่งออกไป
 
"เดี๋ยวผมของทำความรู้จักกับคู่หมั้นหน่อยนะคับ วันนี้อาจจะไม่กลับนะคับ" โทโมะขออนุญาติทั้งพ่อของตัวเอง
 
และพ่อของแก้ว
 
"ตามสบายเลยไอ้ลูกเขย" พ่อแก้วตอบไปดูเหมือนจะสบายๆไม่ค่อยหวงลูกสาวเท่าไร่ เพราะว่าเป็นโทโมะ พ่อ
 
แก้วเลยไฟเขียวให้ตลอดทาง แล้วโทโมะก็รีบวิ่งตามว่าทีคู่หมั้นออกไป
 
 
 
ด้านฟาง ป๊อปปี้
 
"อือ.. " เด็กคนนั้นครางออกมาเบาๆเป็นสัญญาณว่าเธอตื่นแล้ว
 
"เป็นไงบ้างจ๊ะ?" ฟางเดินเข้าไปถามน้องเขา
 
"แม่ แงงงงง~ หาแม่" พอน้องเขาตื่นขึ้นมาก็ร้องไห้หาแม่ใหญ่เลย
 
"อย่าร้องนะคับตัวเล็ก ถ้าหยุดร้องตัวเล็กจะน่ารักมากเลยนะคับแถมเก่งด้วยนะคับ" ป๊อปปี้เดินเข้าไปช่วยฟาง
 
ปลอบน้องเขาอีกแรง แล้วก็ดูเหมือนว่าน้องเขาจะเชื่อด้วย เลยหยุดร้องเลย
 
"ถ้าหนูหยุดร้องแล้ว หนูจะน่ารักแล้วก็เก่งด้วยใช่มั้ยค่ะ?" น้องเขาเชื่อป๊อปปี้สนิทใจ
 
"ใช่แล้วจ๊ะ หยุดร้องแล้วด้วยเก่งจังเลย" ฟางก็เข้าไปปลอบต่อ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ป๊อปปี้
---------------------------------------------------------------------------------------------------
เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ ถ้าอยากรู้ว่าจะเป็นไงต่อ ก็เม้นแล้วก็โหวตด้วยนะค่ะ