วงเวียนแห่งรัก

"แล้วหนูมาจากไหนค่ะ จำได้มั้ย?"  ฟางซักถามเด็กน้อยน่ารักคนนั้น แต่เด็กคนนั้นก็ร้องไห้ออกมา

 

"โอ๋ๆๆ  ไม่ต้องร้องนะค่ะ"  ฟางเดินเข้าไปกอดเด็กคนนั้น

 

"แล้วตัวเล็กชื่ออะไรคับ รู้รึป่าว?"  ป๊อปปี้ถามขึ้นมา แต่เด็กก็เอาแต่ส่ายหน้า

 

"หรือว่าเด็กคนนี้จะไม่มีชื่อตั้งแต่แรกอ่ะป๊อป" ฟางหันไปถามความเห็นจากป๊อปปี้

 

"ไม่รู้อ่า แต่เรามาตั้งชื่อให้เด็กคนนี้ดีกว่า" ป๊อปปี้ออกความเห็น

 

"ชื่อน้องพอใจดีมั้ยป๊อป ฟางว่าเพราะดี" ฟางพูดพร้อมกับยิ้ม ทำให้ป๊อปปี้ยิ้มตาม

 

"ก็ดีนะ แล้วหนูละคับ ชอบชื่อพอใจมั้ย?" ป๊อปปี้หันปถามน้อง

 

"ชอบค่ะ ชื่อน่ารักจัง" น้องพอใจยิ้มแป้นทันที

 

 

ด้านโทโมะแก้ว 

 

                 แก้ววิ่งออกมาจากบ้าน พอเห็นว่าโทโมะขับรถตามมาก็รีบวิ่งหนี ตัวเองวิ่งออกจากบ้านมาโดยลืม

 

กุญแจรถ หยิบมาได้แค่กระเป๋าอย่างเดียว แล้วก็รีบวิ่งๆ พอโทโมะขับรถมาใกล้แก้วก็วิ่งเร็วขึ้น เร็วขึ้น

 

"โอ๊ย!" แก้วล้มลงเพราะส้นรองเท้าหัก เนื่องจากวิ่งเร็วเกินไป

 

 

ปัง~

 

โทโมะจอดรถแล้วก็ปิดประตูเสียงดังแล้วเดินมาหาแก้ว

 

"เหนื่อยรึยัง? วิ่งอยู่ได้"  โทโมะเอาเข่าชันพื้นข้างหนึ่ง แล้วก็พูดกับแก้ว

 

"ไอ้โรคจิต! ถอยไปเลย" แก้วด่าโทโมะ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้น

 

"โอ๊ย!!" แก้วร้องออกมาเพราะเจ็บแผลแล้วก็ยืนไม่อยู่จะล้มแต่ดีที่โทโมะมารับไว้ก่อน

 

"มานี่"  โทโมะช้อนตัวแก้วแล้วเดินอุ้มแก้วเข้ามาในรถสปอตคันหรู แล้วก็ขับออกไป  ส่วนแก้วก็นั่งนิ่ง เพราะหนี

 

ไปไหนไม่ได้ ก็เลยยอมขึ้นมา เพราะคิดว่ายังไงโทโมะก็คงจะพาเธอกลับไปส่งที่บ้าน แต่ว่ามันไม่เป็นอย่างที่แก้ว

 

คิดไว้

 

"นายจะพาฉันไปไหน" แก้วมองซ้ายมองขวาเพราะมันไม่ใช่ทางที่ไปบ้านของตัวเอง

 

"อยู่เฉย หรืออยากจะเจ็บ!" โทโมะทำหน้าโรคจิตหน่อยๆใส่แก้ว  ส่วนแก้วก็กลัวนิดๆ

 

"นี่ฉันจะกลับบ้านฉัน!" แก้วเข้ามือไปฟาดเข้าที่ไหล่ของโทโมะ แต่ก็ต้องร้องออกมาเพราะมือของตัวเองเป็นแผล

 

เพราะตอนที่วิ่งหนีแล้วล้มมือไปขูดกับพื้นมันเลยถลอก แล้วแผลก็ไม่ได้เป็นแค่ที่มือ เข่าก็เป็นแผล

 

 

เอี๊ยด~

 

รถของโทโมะหยุดลงที่ปั้มแห่งหนึ่ง

 

 

ปัง~

 

โทโมะเปิดประตูลงมาแล้วก็เดินอ้อมมาเปิดประตูแก้วแล้วก็กระชากแก้วลงมา

 

"เบาๆดิ เจ็บ" คนเป็นแผลที่มือแล้วก็เข่ายังจะกระชากอยู่ได้

 

"ลงมาเร็วๆ" โทโมะเร่งแก้วแล้วก็เดินเข้าร้านสะดวกซื้อในปั๊มไป

 

"ฉันต้องหนีให้ได้" แก้วเดินลงจากรถมาแล้วก็รีบวิ่งลงจากรถไป จุดหมายที่จะวิ่งไปก็คือเด็กปั๊ม

 

 

"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย" แก้วตะโกนขอควาช่วยเหลือแล้วก็วิ่งอย่างยากลำบาก  พอโทโมะได้ยินเสียงก็รับ

 

วิ่งตามมา

 

"เฮ้ย! อะไรวะ" เด็กปั๊มแตกตื่นทันทีเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของแก้ว ก่อนจะวิ่งตรงเข้ามาหาแก้ว

 

"ช่วยด้วยค่ะ ไอ้นั้นมันจับฉันมา" แก้วชี้ไปที่โทโมะที่กำลังวิ่งมา

 

"ที่รักวิ่งหนีผมทำไมครับ"  โทโมะพูดขึ้นเมื่อถึงที่ที่แก้วยืนอยู่กับเด็กปั้ม แต่คำพูดที่โทโมะเรียกทำเอาแก้วงง

 

แล้วโทโมะก็เดินมาโอบเอวแก้วไว้

 

"ฉันไม่ใช่ที่รักแก! ปล่อย" แก้วพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมอดของโทโมะ

 

"ช่วยฉันด้วยค่ะ" แก้วพยายามขอความช่วยเหลือจากเด็กปั้มที่อยู่ข้างหน้า

 

"พอดีว่าแฟนผมเขาประสาทนะครับ ชอบบอกคนอื่นว่าโดนจับมานะครับ เรียกง่ายๆว่าบ้านะครับ" โทโมะพูด

 

"ฉันไม่ได้บ้า!"

 

"คนเป็นบ้าก็อย่างนี้แหละคับ ชอบปฏิเสธว่าตัวเองไม่ได้บ้า" โทโมะพูดแล้วก็จับตัวแก้วให้แน่นขึ้น เพราะกลัวว่าจะ

 

วิ่งหนีไปอีก

 

"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"  โทโมะอุ้มแก้ว แล้วก็รีบเดินพาแก้วเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ

 

"ปล่อยนะ" โทโมะก็ปล่อยลง แต่ก็จับมือแก้วเดินไปซื้อของ

 

"จะกินอะไรก็ซื้อ" โทโมะบอกแก้ว

 

"ฉันไม่กิน!" แก้วตะโกนใส่หน้าโทโมะ

 

"ไม่กินก็ตามใจ" โทโมะเดินไปซื้อน้ำมาสองแก้วแล้วก็อุปกรณ์ทำแผล แล้วก็เดินจูงมือแก้วขึ้นรถแล้วก็ขับออกไป

 

 

ในรถของโทโมะ

 

โครกคราก~

 

             แก้วไม่ได้พูดอะไรหรอก แต่ท้องของแก้วร้อง เพราะหิวข้าว

 

"หึ"

 

โทโมะหัวเราอยู่ในลำคอ แล้วก็ยื่นน้ำให้แก้ว แก้วนึง  ส่วนแก้วก็รับมาดื่มประทังความหิว โดยที่ไม่รู้เลยว่าในแก้ว

 

นั้นใส่ยานอนหลับอยู่ ที่โทโมะวางยาเพราะกลัวว่าแก้วจะหนีเลยต้องกันเอาไว้

 

"ฮ้าวววววววววว"  ยาเริ่มออกฤิทธิ์แก้วก็เริ่มง่วงจนหลับไป

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ