วงเวียนแห่งรัก

เอี๊ยด~

 

            รถของโทโมะถูกเบรกลงเมื่อหยุดอยู่ที่หน้าไร่ของตัวเอง โทโมะรีบลงจากรถแล้วก็ปิดประตูรถอย่างแรง

 

แล้วรีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที ก่อนจะเข้าไปในห้องก็พยายามทำสีหน้าให้ปกติที่สุด

 

 

 

 

แอ๊ด~

 

         เสียงประตูถูกเปิดออกโดยโทโมะทำให้ฉันสะดุ้งทันที ทำไมเขากลับมาเร็วขนาดนี้

 

"ทำอะไรอยู่" โทโมะถามแล้วเดินเข้ามา

 

"เอ่อ..เปล่าๆ" ฉันตอบอย่างอึกอักแล้วก็รีบเอาโทรศัพท์มือถือซ้อนไว้ข้างหลังแล้วก็นั่งทับเอาไว้

 

"อะไรอยู่ข้างหลัง!" โทโมะตะโกนออกมา ฉันแทบจะร้องออกมาเพราะความตกใจ ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ หรือว่า

 

โทโมะจะรู้เรื่องที่ฉันแอบโทรหาป๊อปปี๊

 

"ปะ..เปล่า ไม่มี" ตอนนี้ฉันเริ่มกลัวขึ้นมาแล้ว

 

"..." โทโมะำไม่ตอบแต่พุ่งตรงมากระชากแขนฉันแล้วก็เหวี่ยงฉันทำให้หัวไปกระแทกกับตู้เสื้อผ้า ฉันถึงกับทรุดลง

 

พื้นทันที ฉันเอามือแตะที่หัวก็มีเลือดออกมา ฉันร้องไห้ออกมาทันที เพราะตกใจกับสิ่งที่เขาทำแล้วก็ตกใจเลือด

 

ของตัวเอง

 

"ไหนบอกไม่มีแล้วนี่อะไรห๊ะ!!" โทโมะตะโกนออกมาด้วยความโกรธ แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาชูให้ฉันดู

 

"ฮึก..ฉันขอโทษ" ฉันพูดแล้วก็พยายามจะวิ่งออกจากห้องด้วยอาการที่เซๆนิดหน่อย

 

"จะไปไหนมานี่!" โทโมะกระชากแขนฉันทำให้ฉันเซไปชนกับอกของโทโมะอย่างจัง

 

"ฮึก..อย่าทำอะไรฉันเลยนะ" แก้วอ้อนว้อนโทโมะด้วยความกลัว น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด

 

"โกหกฉันทำไมห๊ะ!!" โทโมะตะโกนเสียงดัง มือก็เริ่มบีบแขนฉันอย่างแรง

 

"ฉะ..ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่นาย ฮึก..ปล่อยฉันไปเถอะนะ" ฉันพูดแล้วก็ยกมือไหว้เขาทั้งน้ำตา

 

"ปล่อยหรอ! ไม่มีทาง!" โทโมะเหวี่ยงแก้วขึ้นไปอยู่บนเตียง

 

.

 

.

 

.

 

"หยุดนะ อย่า ฮึก ทำแบบนี้" แก้วเอ่ยบอกโทโมะที่กำลังทับตัวเองอยู่

 

"ทำไมคิดจะหนีหรอ!? มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก" โทโมะพูดแล้วก็กางแขนคนตรงหน้าออก แล้วก็ระดมจูบไปทั่ว

 

ใบหน้าของหญิงสาวอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะจัดการปลดเสื้อผ้าของตัวเองและก็คนที่อยู่ใต้ร่างอย่างรวดเร็ว

 

"ฮึก..อย่านะ อย่าทำแบบนี้" แก้วร้องออกมา แต่โทโมะไม่ยอมฟัง ยังคงบีบหน้าอกของหญิงสาวเล่น

 

"ทำไมห๊ะ! เธอเป็นเมียฉัน!" โทโมะพูดแล้วก็สอดแกนกลางเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวอย่างแรงจนมิดด้าม

 

"ฮึก..แต่ อ๊า.นายข่มเหงฉัน!" แก้วพูดออกมาอย่างยากลำบากเพราะว่าโทโมะก็ทำภารกิจอยู่

 

"..." พอโทโมะได้ยินดังนั้นก็เร่งจังหวะช่วงล่างให้เร็วขึ้น จนคนด้านล่างตามไม่ทัน และใส่แรงกระแทกลงไปไม่ยั้ง

 

"อี๊ อ๊าๆ อ่าส์~" หญิงสาวครางออกมาไม่เป็นภาษา รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในตัวเธอ

 

มันลึกจนเจ็บ ตอนนี้มันเริ่มขยายใหญ่ขึ้น

 

"ครางออกมาสิ ครางออกมาอีก" โทโมะพูดพร้อมกระแทกแกนกลางเข้าไปเรื่อยๆแรงๆ

 

"ไม่ อิ๊~ นายมันเลว!" แก้วด่าท่อคำพูดออกไป สร้างความโกรธให้โทโมะเป็นอย่างมาก

 

"ถ้าเลวมันต้องแบบนี้!" โทโมะพูดแล้วถอนแกนกลางออก เมื่อหญิงสาวเห็นดังนั้นก็รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเอง

 

ทันที โทโมะพูดแล้วก็เดินไปหยิบเข็มขัดมา

 

"นายจะทำิิอะไร!" แก้วกระถดตัวหนี จนติดกับหัวเตียง

 

"มานี่!" โทโมะจับเท้าแก้วแล้วลากเข้ามาหาตัว

 

"อย่านะ ไม่!" โทโมะเอาเข็มขัดมารัดมือของแก้วไว้ แล้วก็กระแทกแกนกลางเข้าไปอีกครั้งอย่างแรง

 

"ฮึก..เจ็บ" แก้วพูดออกมาได้แค่นี้ มือก็ไม่สามารถจะทุบตีอะไรได้เลย

 

"ครางออกมา!" โทโมะสั่งแก้ว แล้วก็กระแทกตัวลงไปอีก

 

"ไม่ ฮึก.." แก้วพูดแล้วก็สะบัดหน้าหนี ไม่จ้องตา ไม่มองหน้าโทโมะเลย

 

"ฉันจะทำให้เธอครางออกมาให้ได้!!" โทโมะพูดแล้วก็กระแทกไม่ยั้ง

 

"ฮึก.." แก้วได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองไม่ให้ร้องออกมา ปล่อยให้คนที่ต้องการร่างเธอทำไปอยู่คนเดียว

 

"อ่าส์~" โทโมะครางออกมาเมื่อถึงจุดสุดยอด แล้วก็ปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวที่ตอนนี้หลับลง

 

ไปแล้ว ร่างกายทั้งเหนื่อย ทั้งเจ็บจนไม่สามมารถจะลืมตาต่อไปได้

 

"ยังไงเธอก็แพ้ฉันอยู่ดี" โทโมะพูดแล้วก็ลูบผมของแก้วที่หลับอยู่แต่ก็สัมผัสได้ถึงของเหลวที่อยู่บนหัวของหญิง

 

สาว มันคือเลือด แผลที่เขาเป็นคนทำเอง

 

.

 

.

 

.

 

                โทโมะอุ้มแก้วเข้าไปในห้องน้ำ แล้วก็ล้างตัว ชำระคราบเลือดคราบน้ำต่างๆออกให้ ก่อนจะพามาวาง

 

ไว้ที่เตียง แล้วก็แต่งตัวให้ แล้วก็ทำแผลที่หัวของแก้ว ก่อนจะหยิบอะไรซักอย่างมาล็อคข้อเท้าแก้วไว้ แล้วก็เดิน

 

มานอนกอดแก้วจนหลับไป

 

 

 

 

 

ณ ตอนเช้า

 

              ฉันตื่นขึ้นมาก่อนเพราะรู้สึกเจ็บจี๊ดบริเวณด้านล่างช่วงที่จะขยับตัวเปลี่ยนท่านอน แต่พอตื่นขึ้นมาก็เจอ

 

คนเลวนอนกอดฉันอยู่ ฉันพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็เจ็บตรงนั้นทุกทีเลย เจ็บกว่าครั้งไหนๆ ฉันเลยเลือกที่จะล้มตัวลง

 

นอนเพื่อมันจะดีขึ้นบ้าง

 

"ไงตื่นแล้วหรอ?" โทโมะพูดแล้วยิ้มกวนประสาท

 

"..." ฉันไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่พลิกตัวหันหลังให้เขา แต่ก็รู้สึกขยับไม่ถนัด เหมือนมีอะไรเกาะอยู่ที่ขา ฉันเลย

 

ลุกขึ้นมาแกล้วก็เปิดผ้าห่มออก ทำให้รู้ว่าที่ขาของฉันมีโซ่เส้นใหญ่ล็อกข้อเท้าฉันอยู่

 

"อะไรแค่นี้ตกใจเลยหรอ?" โทโมะพูดแล้วก็เดินออกจากห้องไป

 

"นายมาปลดโซ่ออกนะ!" ฉันร้องลั่นอยู่ในห้องคนเดียว

 

"ทำแบบนี้ไม่ได้นะ โทโมะ!" ฉันยังไม่ลดความพยายามยังตะโกนเรียกต่อไป

 

 

 

              ฉันเลือกที่จะค่อยๆลุกออกมาจากเตียงถึงแม้มันจะยังเจ็บอยู่ แต่ฉันไม่ยอมให้โซ่มาล่ามขาไว้แน่ ฉัน

 

เตียงไม่ที่ประตูเพื่อจะเคาะประตู แต่โซ่มันดันยาวไม่ถึง ฉันเลยออกแรงกระชากโซ่ด้วยมือของตัวเองเพราะมันถูก

 

ยึดอยู่กับขาเตียง กระชากเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล แถมยังเจ็บมืออีกตั้งหาก

 

"โทโมะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ ฮึก.." ฉันทรุดตัวลงกับพื้น แล้วก็นั่งร้องไห้ออกมา กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริงๆ ทำไม

 

ต้องทำกันถึงขนาดนี้ด้วย กักขังกับขนาดนี้ ไม่ให้ฉันไปไหนเลยรึไง!

 

 

 

 

 

ณ ด้านล่างของบ้าน

 

"เฝ้าไว้ให้ดี อย่าให้หนีไปได้" โทโมะพูดด้วยเสียงเรียบเฉย หยิบหมวกแล้วก็เดินเข้าไร่ไป

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่า