วงเวียนแห่งรัก

8.9

เขียนโดย toey

วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 18.51 น.

  76 chapter
  3776 วิจารณ์
  172.32K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 21.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

19) โกรธ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"โทรศัพท์!" ใช้โทรศัพท์ ทำไมฉันไม่โทรหาให้คนมาช่วยล่ะ โอกาสเปิดแล้วซะที

 

      

               ฉันคว้าโทรศัพท์ของโทโมะมาแล้วก็กดเบอร์ไป แต่ว่าฉันจะโทรหาใครล่ะ? ถ้าหาครอบครัวของฉัน

 

คงไม่มีใครมาพาฉันออกมาจากที่นี่แน่ ก็พวกเขาเป็นคนยัดฉันให้กับโทโมะเองนิแล้วเรื่องอะไรที่พวกเขาจะมา

 

ฉันก็จำเบอร์ใครไม่ได้ทั้งนั้นแล้วจะให้โทรไปหาใครล่ะ!?

 

"ป๊อป!" ฉันอุทานชื่อของคนที่เป็นแฟนออกมา เขาต้องช่วยฉันได้แน่ๆ ทำไมถึงคิดไม่ออกตั้งแต่แรกน่ะ โง่จัง!

 

 

      

              ฉันนึกได้อย่างนั้นก็กดเบอร์ของป๊อปปี๊ไปแล้วก็กดโทรหา ภาวนาในใจให้เขารับหน่อยเถอะ รับ

 

หน่อยเถอะ ฉันจะได้ไม่ต้องอยู่กับโทโมะป่าเถื่อน เขาก็ไม่ได้รักฉันอยู่แล้ว สาวก็เยอะ แถมยังรุนแรงกับฉันอีก

 

แล้วอย่างนี้จะให้ฉันอยู่กับเขาหรอ? เขาไม่เคยบอกรักฉัน แล้วจะให้ฉันอยู่ใน 'ฐานะอะไร'

 

"ป๊อปรับหน่อยสิ!" ฉันพูดอยู่กับตัวเอง ฉันเดินไปรอบห้องด้วยความกังวล

 

 

 

TOMO TALK

 

ณ บ้านของเกล

 

"อ้าวคุณโทโมะ" ป้าอิ่ม ป้าที่ดูแลบ้านของเกล

 

"ป้าอิ่มสวัสดีครับ" โทโมะยกมือขึ้นมาไหว้แล้วก็เดินเข้าบ้านไป

 

"ค่ะๆ มาหาคุณเกลหรอค่ะ?" ป้าพูดพร้อมกับรับองุ่นจากมือผมไป

 

"ผมเอาองุ่นมาฝากนะครับ" ผมพูดแล้วก็เดินขึ้นชั้นบนเพื่อจะไปหาน้องสาว

 

"เดี๋ยวค่ะคุณโทโมะ" ป้าอิ่มวิ่งขึ้นมาแล้วก็ดึงมือผมไว้ในขณะที่ผมกำลังเดินขึ้นบันได

 

"ทำไมหรอครับ มีอะไรรึเปล่า?" ผมถามพร้อมกับจับผิดป้าอิ่มอยู่

 

"เอ่อ..." ป้าอิ่มอึกอัก ผมเลยรีบวิ่งขึ้นไปในห้องของเกลทันที

 

 

 

 

ณ ห้องเกล

 

แกร๊ก~ ปัง~

 

       ผมเปิดประตูห้องเข้าไปด้วยความสงสัย มันต้องมีอะไรแน่ๆ

 

"ยัยเกลนี่มันอะไรกัน!!!" ภาพที่ผมเห็นคือน้องสาวตัวเองกำลังหลับนอนอยู่กับผู้ชายคนนึง ผมโมโหสุดขีดเลย

 

ตะโกนออกมาจนลั่นห้องทำให้เกลตื่นขึ้นมา แต่ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันยังหน้าด้านนอนต่อได้

 

"พี่โมะ!!" เกลตื่นขึ้นมาเห็นพี่ชายก็ตกใจรีบเอาผ้าห่มมาปิดร่างของตัวเอง

 

"มันอะไรกันห๊ะ!" ผมเดินแล้วก็ไปดึงไอ้ผู้ชายคนนั้นขึ้นมาแต่มันยังสะลึมสะลือ ไอ้ป๊อป!

 

"พี่โมะ อย่านะ!" เกลวิ่งมาดึงแขนของผมที่กำลังจะง้างต่อยป๊อปปี๊

 

"ไอ้นั้นมันทำอะไรแก!" ผมเดินไปเขย่าตัวน้องสาวตัวเอง

 

 

 

ผัวะ~

 

"ไอ้เวร!" ผมวิ่งเข้าไปซัดหน้าไอป๊อปปี๊นั้น

 

"อะไรว่ะ!" ป๊อปปี๊สถบออกมาพร้อมกับกุมปากของตัวเอง

 

"พี่ป๊อป!" เกลวิ่งเข้าไปพยุงป๊อปปี๊ที่ล้มกองอยู่ที่พื้น

 

"แกทำอะไรน้องฉันว่ะ!" ผมเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อของป๊อปปี๊ให้ลุกขึ้นมาประจันหน้ากับผม

 

"ฉันไม่ได้ทำเว้ย!" ป๊อปปีีตะโกนใส่หน้าผม

 

"แกทำแล้วแกต้องรับผิดชอบน้องฉัน!"

 

"ฉันไม่ได้ทำอะไรทำไมฉันต้องรับผิดชอบ!" ป๊อปปี๊พูด ผมโมโหจนขีดสุดแล้ว

 

 

ผัวะ~

 

"ไอ้หน้าตัวเมีย ทำแล้วมึงจะไม่รับผิดชอบหรอห๊ะ!"

 

"แกต้องแต่งงานกับน้องฉัน!!" ผมพูดลั่น แล้วก็ต่อบไอ้หน้าตัวเมียไปอีก 3-4 หมัด

 

"พี่โมะพอแล้ว!" เกลวิ่งมาบังคนรักของตัวเอง

 

"ทำไมฉันต้องแต่งงาน ฉันรักแก้ว!" ป๊อปปี๊ตะโกนใส่หน้าโทโมะ

 

 

ผัวะ~   โทโมะตรงไปต่อยหน้าป๊อปปี๊อีก

 

"แก้วเมียฉัน! แกไม่มีสิทธิ์"

 

"แกทำอะไรแก้ว!" ป๊อปปี๊ตะโกนออกมาอย่างเหลืออด

 

"แกก็คิดเอาสิ" โทโมะพูด

 

"แก! ไอ้เลว" ป๊อปปี๊ว่าโทโมะ

 

"พี่โมะหยุดนะ!" เกลวิ่งเข้ามาสงบศึก

 

"พี่ป๊อป!" เกลเรียกแล้วก็วิ่งตามป๊อปปี๊ที่เดินออกจากห้องไป

 

"โธ่เว้ย!" โทโมะสถบออกมาเสียงดังลั่นด้วยความโมโห แล้วก็ปัดข้าวของที่อยู่ภายในห้องจนมันเละไปหมด

 

 

 

~ยิ่งห้ามยิ่งรัก ..เธอ~ (เสียงริงโทนโทรศัพท์ของป๊อปปี๊ที่อยู่หัวเตียงเพราะป๊อปปี๊ลืมเอาไป)

 

                 โทโมะเดินไปตามเสียงโทรศัพท์ของป๊อปปี๊ที่กำลังดังอยู่ แล้วก็หยิบมันขึ้นมาแล้วก็ดูหน้าชื่อ แต่ว่า

 

มันเป็นเบอร์แปลกที่เขารู้จักดี

 

"เบอร์ฉันเองนิ" โทโมะรู้ว่าตัวเองไม่ได้หยิบโทรศัพท์มา แต่ว่าเบอร์โทรศัพท์มันโทรมาที่เครื่องป๊อปปี๊ได้ยังไง

 

โทโมะอยากจะรู้ว่าเป็นคนที่เขาคิดไว้รึเปล่า เขาจึงกดรับ

 

 

 

KAEW TALK

 

              ฉันกดโทรหาป๊อปปี๊จนนิ้วพัน แต่เขาก็ไม่รับสักทีฉันเลยพักนิ้วตัวเองสักพักหนึ่ง แล้วก็มากดโทรต่อ

 

เพราะรู้ว่ากว่าโทโมะจะกลับมาก็คงดึกเพราะเขาไปกรุงเทพ แล้วตอนนี้ป๊อปปี๊ก็รับโทรศัพท์แล้ว

 

"ป๊อปหรอ?นี่แก้วเองนะ" พอป๊อปรับปุ๊บฉันก็พูดไม่ยั้งเลย

 

(...) ปลายสายไม่ได้ตอบอะไรออกไป

 

"ฉันโดนโทโมะจับมา พาฉันออกไปหน่อยสิ! ตอนนี้ฉันอยู่ที่ระ..." ฉันพูดออกไป

 

ตู๊ดๆๆๆๆๆ

 

 

               ป๊อปปี๊วางสายไปแล้วอ่ะ ฉันยังไม่ได้บอกเขาเลยนะว่าฉันอยู่ที่ไหนแล้วเขาจะมาช่วยฉันได้ยังไงล่ะ

 

ตายแล้ว! จะมีใครช่วยฉันได้มั๊ยล่ะเนี่ย

 

 

 

'เป็นอย่างที่ฉันคิด เป็นเธอจริงๆด้วย'  โทโมะคิดในใจพร้อมกับกำโทรศัพท์ของป๊อปปี๊แน่นมาก ด้วยความโกรธ

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วนะค่ะ ลืมไปยังเอ่ย? ช่วยเม้นโหวตด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

พรุ่งนี้วันสงกรานต์แล้ว สาดน้ำๆ ก็ขอให้ทุกคนมีความสุขล่ะกันนะค่ะ เดินทางโดยสวัสดิภาพ แล้วก็ซื้อของมา

 

ให้เค้ากินมั้งนะ(ล้อเล่น) สุขสันต์วันสงกรานต์ แล้วถ้าไรเตอร์อัพวันสงกรานต์จะมีใครมาอ่านนิยายของไรเตอร์รึ

 

เปล่าเนี่ย สงสัยหนีไปเที่ยวกับหมดแล้วแน่เลย งอนๆ ฮ่าๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา