วงเวียนแห่งรัก

"เรื่องอะไรฉันต้องอุ้มเธอด้วยเล่า!"

"เฟย์เดินกลับไปแล้วบอกพิมว่าพี่ติดธุระนะ" โทโมะหันมาสั่งเฟย์ก่อน แล้วเฟย์ก็เดินออกไป

"นายอย่าบอกนะ! ว่าจะทิ้งฉันไว้ตรงนี้อ่า ไม่เอานะ" ฉันโวยวายทันทีเมื่อเฟย์เดินออกไปแล้ว

"ความคิดนี้ก็ดีเหมือนกันนะ เอาแบบนั้นก็ได้" แล้วโทโมะก็หันหลังเดินออกไป

"นายๆ ไม่เอาอ่า ฮึก..เจ็บอ่า" พอฉันเห็นโทโมะกำลังจะเดินออกไป ก็เลยรีบลุกจะวิ่งตาม แต่ลุกไม่ไหว เจ็บ

ข้อเท้ามากอีกตั้งหาก

"หึหึ ทำตัวให้ดีๆแล้วจะพากลับ" โทโมะหันหลังกลับมาแล้วก็เดินมาทางฉัน

"ฉันทำตัวดีแล้วไง พาฉันกลับไปด้วย ฮึก..." ฉันรีบปาดน้ำตาทันที

"ไม่เอาดีกว่า หอมแก้มฉันก่อน" โทโมะบ้าที่สุด! ทำไมต้องทำอะไแบบนี้ด้วย

ฟอด~

       ฉันจำใจยอมหอมแก้มไป ขอแค่กลับบ้านก่อนเถอะ แล้วฉันจะเอาคืน ฉันไม่ยอมหอมแก้มหมอนั้นฟรีๆ

แน่ ฉันไม่ยอมหรอก!

"ดีมาก" แล้วโทโมะก็เดินมาช้อนตัวฉัน แต่ผิดคาดโทโมะดันเดินไปที่เจ้าสีทองอ่า

"นายจะเดินไปใกล้มันทำไมอ่ะ" ถ้าเกิดว่ามันไล่ฉันอีก ฉันวิ่งไม่ไหวแล้วนะ

"ก็จะพากลับบ้านไง"

"แล้วทำไมต้องเดินมาใกล้มันล่ะ"

"ก็เราจะขี่เจ้าสีทองกลับ" ห๊ะ! ขี่ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยขี่ม้าเลย

"ไม่เอาไม่ขี่ ฉันกลัวม้านายทำร้ายฉัน!" ฉันโวยวายแล้วก็ดิ้นๆ

"ฉันอยู่ด้วย จะกลัวอะไรล่ะ" แล้วโทโมะก็อุ้มฉันขึ้นไปนั่งบนหลังของสีทองก่อนที่ตัวเองจะขึ้นไปนั่งซ้อนข้าง

หลังฉันอีกที แล้วเขาก็กระตุกเชือกที่อยู่ตรงคอเจ้าสีทอง

ฮี้~ ฮี้~

"อ๊ากกกกกกกกกกก" เจ้าสีทองวิ่งไปทำเอาฉันตกใจเลย

"นั่งดีๆสิ เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก เจ็บนะจะบอกให้"  โทโมะบอกฉันมา ฉันไม่รู้หรอกนะว่าถ้าตกลงไปจะเจ็บรึ

เปล่า ก็ฉันไม่เคยตกม้านิหน่า นี่ครั้งแรกเลยที่ขี่ม้า

"กะ..ก็ฉันกลัวอ่า"

"กลัวอะไรล่ะ? ไม่ตกไปง่ายหรอก" โทโมะพูดทำให้ฉันหันกลับไปบอก สิ่งที่ฉันพบก็คือรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น ทำ

ให้ฉันรู้สึกอุ่นใจขึ้นมา เวลาที่มีเขา ทำให้ฉันรู้ว่าฉันปลอดภัยเวลาที่เขาอยู่ใกล้ๆ

"มองอะไร?" เขาถามพร้อมกับทำคิ้วขมวด

"ปะ..เปล่า" ฉันสะดุ้งโหยงทันที

ฮี้~ฮี้~

      สีทองเพิ่มความเร็วขึ้น เมื่อโทโมะกระตุกเชือก

"เฮ้ย!" ฉันตกใจมาก เกือบจะหงายหลัง แต่ก็ดันเจอแผงอกอุ่นๆของโทโมะ

"ถ้ากลัวตก จับเชือกไว้ก็ได้นะ" โทโมะก็แบ่งเชือกให้ฉันจับ ฉันรู้อยู่แล้วว่าฉันไม่ตกไปง่ายๆหรอก ถ้าฉันตก

โทโมะก็ต้องตกลงไปก่อน แต่ฉันก็เลือกจะจับเชือกไว้ เพื่อความมั่นใจ

"ไม่เคยขี่ม้ารึไง?" โทโมะถาม ในขณะที่สีทองก็ยังวิ่งอยู่

"ไม่อ่ะ ฉันกลัวม้าจะตาย" นี่ขนาดกลัวแต่ฉันก็ไปแก้เชือกให้สีทองที่โดนผูกกับต้นไม้

"ฉันนึกว่าลูกคุณหนูอย่างเธอน่าจะเคยขี่ม้านะเนี่ย" แล้วโทโมะก็หัวเราะออกมา

"มันก็ไม่ทุกคนหรอกนะ"

"ถึงแล้วๆ" พอถึงบ้านโทโมะก็กระโดดลงจากม้า

"เอ้า! ลงมาสิ" ฉันจะลงยังไงเล่า!

"มันสูงอ่า"

"ลงมาๆ" โทโมะส่งมือมาให้ฉัน ฉันก็จับแล้วก็กระโดดลงมาด้วขาเพียงข้างเดียว เพราะอีกข้างมันเจ็บอยู่

"ฮ่าๆ ยัยเป๋เอ้ย" โทโมะว่าฉัน

"นายบ้า!" แล้วฉันก็กระโดดกระต่ายขาเดียวเข้าบ้านไป

"ทำแผลด้วยนะ!" โทโมะตะโกนเข้ามาในบ้าน ทำให้ฉันยิ้มแก้มปริเลย

"แหม่ๆ พี่แก้วยิ้มใหญ่เลยนะ" เฟย์เดินเข้ามาแซวฉัน เฟย์คงได้ยินที่โทโมะพูดล่ะมั้ง

----------------------------------------------------------------------------------------------

เม้นโหวตกันเยอะนะค่ะ