ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน

            เวลาล่วงเลยไปจนถึง 3 ทุ่ม ฉันยังนอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียง ซึ่งจริงๆฉันควรจะหลับไปได้แล้ว แต่
 
ทำไมวันนี้ถึงนอนไม่หลับ กระสับกระส่าย(?) รู้สึกว่ายังไม่อยากหลับ ฉันเลยลุกขึ้นมานั่งก่อนจะเดินเข้าห้องไปหา
 
นมอุ่นๆดื่มซะหน่อยจะได้สบายท้องแล้วนอนหลับซะที
 
'แล้วเขาจะำได้กินอะไรยังน๊าา' ฉันคิดในขณะที่มือถือแก้วนมอยู่ ช่างสิ!จะกินแล้วหรือยังไม่ได้กินก็เรื่องของเขา!
 
           ฉันดื่มน้ำเสร็จก็ได้เวลาขึ้นเตียงอีกรอบ หวังว่าคราวนี้จะหลับได้นะ หลับเป็นตายได้เลยยิ่งดี!
 
"แก้ว หิวข้าววว~" เรื่องคนที่ฉันไม่ให้เข้าห้องส่งเสียงเข้ามาหลังจากที่เงียบไปเกือบ 20 นาที ฉันกำลังล้มตัว
 
นอนแต่กลับต้องลุกขึ้นมานั่งอีกครั้งเพราะได้ยินเสียงเขาก็เลยนอนไม่หลับอีกแล้ว
 
"..." ฉันเงียบไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไป แค่รอฟังว่าเขาจะพูดอะไรต่อ
 
"แก้วหลับแล้วหรอ? ไม่สงสารฉันบ้างรึไง ฉันหิวข้าววว ปัง~!" เขาร้องโวยวายพร้อมทุบประตูจนเกือยเสียงดัง
 
สาธุ! ขอให้นักศึกษาที่อยู่ในหอออกมาเอาอะไรปาหัวเขาสักทีเถอะ หมั้นไส้! หรือไม่ก็ยัยฟางก็ได้ออกมาแล้วด่า
 
เขาเลยดีกว่า
 
"นายก็ไปหาอะไรกินสิ! อย่าโวยวาย จะนอนเว้ย!!" ฉัีนพูดแล้วเอาผ้าห่มคลุมโปง ไม่อยากได้ยินเสียงแล้วว! เอา
 
หมอนปิดหู! TT
 
            ตอนนี้เวลา 5 ทุ่มแล้ว ตานั้นเงียบไปเลยอ้ะ ไม่ส่งเสียงอะไรกลับเลย หรือว่าจะออกไปซื้อข้าวกิน? 
 
หรือไม่ก็คงไปนอนที่อื่นแล้วล่ะมั้ง? หรือว่าจะหลับ? หรือว่าจะเป็นอะไรไปแล้ว!?  ฉันเดินลงจากเดินแล้วเอาหูไป
 
แนบกับประตูหน้าห้อง ฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย แม้กระทั้งเสียงลมหายใจ หรือเขาไม่อยู่หน้า้ห้องแล้ว  ฉันเอา
 
มือไปเปิดประตูแล้วค่อยๆโผล่หน้าออกมาทีละนิด จนเห็นว่าไม่มีใครอยู่แล้วฉันเลยเปิดประตูออกไปกว้างๆ 
 
"ไม่แน่จริงนิน่า โด๋เอ้ย!" ฉันพูดแล้วยืนเท้าเอว
 
"โอ๊ย! ไอ้ยุงบ้า เพี๊ยะ~" ยุงกัดฉันตบไปดังเพี๊ยะ อะไรกันอ่า? ฉันออกมาไม่ถึงนาทีก็โดนยุงกัดเลย แล้วเขาล่ัะ?
 
อยู่หน้าห้องเป็นชั่วโมงปานนี้ตัวไม่ลายไปแล้วรึไงกัน? ฮึ้ย!! แล้วทำไมต้องนึกถึงเขาด้วย
 
"กระดาษอะไร?" ฉันเก้าลงไปเกาขาเพราะคันมากแต่ก็เจอกับกระดาษมีอยู่ตรงพื้นแล้วมีหินทับไว้
 
 
ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอโกรธ
ฉันไม่ได้มีความคิดที่จะเข้าข้างพิมด้วยซ้ำ
ฉันเชื่อเธอคนเดียว แล้วก็จะเชื่อตลอดไป
ฉันแค่จะทำให้พิมตายใจก่อนเท่านั้น แล้วเราค่อยจัดการ
แต่ถ้าเธอไม่ต้องการฉันก็ขอโทษจริงๆ :(
 
           ตาบ้านั้นเขียนอะไรก็ไม่รู้ หรือที่บอกว่า 'มีเรื่องจะบอก' คือจะบอกเรื่องนี้? แล้วอะไรอ่า ตอนนี้เขาไปไหน
 
ก็ไม่รู้ ทำอะไรไว้ทำไมไม่รับผิดชอบ อยู่ๆก็หายไปแบบนี้ แล้วเรื่องที่จะจัดการล่ะ? ทำให้พิมตายใจได้แล้วนิ
 
แล้วจะทำยังไงต่อ? เขาหายไปแบบนี้แล้วฉันจะรู้มั้ยเล่า! คนบ้า!
 
 
ซ่า ซ่า ซ่า~
 
           เดี๋ยวเขาก็คงกลับมาล่ะมั้ง ฉันได้แต่นอนรอ นี่มันเที่ยงคืนแล้วน๊า ไม่กลับมาีอีกรึไงกัน ฝนก็ตกแล้วด้วย
 
ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อง!
 
 
ติ๊ด ติ๊ด~
 
          ข้อความเข้าอ่า ฉันรีบเปิดดูทันที โทโมะนิน่า! โทโมะส่งมา

ติดฝนอยู่ที่สนามบาส เอาร่มมารับหน่อย :) ดีกันนะ
 
          รู้แล้วว่าเขาอยู่ที่ไหน ที่แท้ก็อยู่ที่สนามบาสนี่เอง ฉันรีบวิ่งไปเอาร่มแล้วกางเดินไปรับเขาที่สนามบาสทันที
 
 
สนามบาส
 
"มายืนตากฝนทำไม! ไม่ไปหลบในศาลาเล่า!"
 
"ดะ..เดี๋ยวเธอไม่หะ..เห็น" โทโมะพูดแล้วกอดตัวเองแน่น ท่าทางคงจะหนาว
 
"นายนี่มันบ้าจริงๆเลยนะ! อ่ะนี่ผ้าเช็ดตัว เอาไปห่มไว้ก่อนแล้วกัน" ฉันยื่นผ้าขนหนูไปให้เขา แล้วดคงเให้เขาเข้า
 
มาในร่ม เดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดี
 
"ขะ..ขอบใจ" เขาพูดแล้วเอาผ้ามาคลุมตัว
 
"กลับหอกันเถอะ ฝนตกแรงแล้ว"ฉันพูดล้วจับมือเขาแล้วเดินพร้อมกัน  ไม่ใช่อะไรหรอกนะ เดี๋ยวฉันเิดินเร็วแล้ว
 
เขาเดินช้า เขาก็เปียกฝนพอดี ฉันเลยต้องจับมือเขาจะได้เดินไปพร้อมๆกัน ไม่อะไรจริงๆนะ
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วน๊า เดี๋ยวนี้เม้นน้อยจังเลยอ่า แทบจะทุึกเรื่องเลย พยายามจะอัพให้มุกวันนะ แต่พอเห็นเม้นแล้วไม่มีกำลังใจจะอัพเลยอ่า ขอโทษจริงๆนะค่ะ ช่วยเม้น+โหวตหน่อยน๊า
5 ตุลาคม 2555
15:52   TOEY