ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน
9.3
toey
แชร์นิยายฟิคชั่น
23) แม่ของลูก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความร้านอาหารนอกมหาวิทยาลัย
"กินอะไรยัยห้าว" โทโมะเดินมาอยู่ข้างๆฉัน
"เรียกให้มันดีๆหน่อยได้ไหม? ฉันมีชื่อนะ นายแป้งเด็กหมดอายุ!"
"ร้านนี้ๆ กินก๋วยเตี๋ยวกัน" โทโมะพูดแล้วก็จูงมือแก้ว
"นายก็กินไปเซ่! ฉันจะกินราดหน้าเว้ย!" ฉันสะบัดมือโทโมะออกแล้วก็เดินไปอีกทาง ส่วนโทโมะก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ
ร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วก็สั่งแล้วก็นั่งกินไม่สนว่าแก้วจะเดินไปไหน
+
+
+
"อ้าว กลับมาทำไมล่ะ ซู๊ด~" โทโมะถามแก้วหน้าตาเฉย แล้วก็ดูดเส้นก๋วยเตี๋ยวกิน
"ก็ฉันเปลี่ยนใจจะกินก๋วยเตี๋ยว" ฉันทำหน้าบึ้งใส่โทโมะ ไม่ได้เปลี่ยนใจหรอก ร้านราดหน้ามันปิดเลยต้องย้อน
กลับมานั่งกินก๋วยเตี๋ยวนะสิ
"ทำฟรอมจริงนะ ร้านมันปิดก็บอกมาเถอะ" โทโมะพูดแล้วก็กินต่อ
"นายรู้ว่ามันปิด ทำไมไม่บอกกันเล่า!" แทนที่จะบอกกลับนั่งเงียบ ร้านมันไกลนะเด็กไปเมื่อยชิบ
"ฮะๆ กินได้แล้วหน่า" โทโมะดันชามก๋วยเตี๋ยวอีกชามให้แก้ว สั่งเผื่อให้แก้วไว้นะ ><
"ขอบใจนะ^^" ฉันเผลอยิ้มออกไปโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะรับชามก๋วยเตี๋ยวมากินแต่โดยดี
"กินได้แล้ว ยิ้มอยู่ได้" โทโมะพูดแล้วก็หลบตาต่ำลง สงสัยหมอนั้นจะอายล่ะมั้ง แต่โทโมะทัีกทีฉันก็หุบยิ้มทันที
"นายไม่กินลูกชิ้น ฉันขอนะ" ฉันรีบเอาตะเกียบไปจิ้มลูกชิ้นในชามของโทโมะทันที แต่มันเด้งตกพื้นไป
"โหยย~ อดกินเลย" ฉันวางตะเกียบลงกับชามแล้วก็กอดอกหน้าบึ้ง อุตส่าห์แย่งมาได้แล้วเชียวเด้งตกพื้นซะงั้น
แถมหมายังวิ่งมาคาบไปกินอีก
"ฮ่าๆ ท่าทางเธอจะไม่มีโชคได้กินลูกชิ้นของฉัน" โทโมะหัวเราะแล้วก็กินก๋วยเตี๋ยวต่อ
"ลูกชิ้นฉันหมดแล้ว ของนายยังเหลือตั้งเยอะ ไม่คิดจะแบ่งมั้งเลยรึไง?" พูดไปงั้นแหละ หมอนี่ขี้งกจะตาย
"อ่ะ" แล้วโทโมะก็ยื่นลูกชิ้นมาให้ ทำเอาแก้วยิ้มหน้าบานเลย
"จะกินแล้วนะ" ฉันคืบลูกชิ้นมาแล้วก็กำลังจะเอาเข้าปาก แต่ก็ต้องหันไปเจอหน้าหมาที่แย่งลูกชิ้นฉันไป ตามัน
ละห้อยมากเลย แลบลิ้นแฮะๆ หมาคงจะอยากกินลูกชิ้นสินะ เอาไงดี
"ฉันให้แกกินก็ได้" แล้วฉันก็เอาลูกชิ้นไปวางที่พื้นหมามันก็กิน
"ใจบุญจริงๆเลยนะเธอ" แล้วโทโมะก็ให้ลูกชิ้นที่เหลือกับหมาหมดเลย
"ก็มันน่าสงสารนิหน่า" ฉันมองหน้าหมาน้อยที่กำลังกินลูกชิ้นอยู่
'นี่แหละแม่ของลูก' โทโมะคิดแล้วก็มองแก้วที่กำลังมองน้องหมาอยู่ ดูเธอจะสงสารมันน่าดู ถึงขนาดยอมเอา
ลูกชิ้นที่ตัวเองจะกินให้มันกินอีก น่ารักจริงๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันเข้าค่ายธรรมะ
"เด็กๆเอาข้าวของไปเก็บเลยนะจ๊ะ" อาจารย์ประกาศบอก ห้องน้่องจะเป็นห้องโถงใหญ่แยกชายหญิง
"เสร็จแล้ว ก็ไปช่วยกันทำความสะอาดลานวัด" อาจารย์ประกาศ พวกเราก็เลยช่วยกันเอาไม้กวาดมากวาดลานวัด
แต่ฉันเป็นคนขัดกำแพงนะสิ เพราะว่ามันเป็นคราบน้ำท่วมไงล่ะ
"ขัดเบาขนาดนั้น คราบน้ำที่ไหนมันจะไปออกเล่า" โทโมะเดินเข้ามากวนแก้ว
"ก็ฉันเหนื่อยนิหน่า" ฉันพูดแล้วก็นั่งลง มือก็เอาแต่ปาดเหงื่อที่หน้าผาก คนอื่นเขาผลัดกันไปทำอย่างอื่น แต่ฉัน
ขัดมาทั้งวัน น้ำยังไม่ลงคอเลย ไม่เป็นลมก็บุญเท่าไหร่แล้ว
"ไหวเปล่า?" โทโมะเดินเข้ามาแล้วก็ลงมานั่งข้างๆ
"แฮ่กๆ"
"เดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้นะ" แล้วโทโมะก็รีบวิ่งไปเอาน้ำมาให้แก้วกิน ฉันก็ได้แต่นั่งรอปาดเหงื่อไปเรื่อย
"อ่ะ น้ำ" โทโมะยื่นน้ำมาให้แก้ว
"ขอบใจ" พอพูดจบก็รีบกระดกน้ำเข้าปากอย่างรวดเร็ว หิวน้ำมากเหมือนเดินอยู่ในทะเลทรายเลย
"นั่งพักก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันไปทำแทนเธอให้" แล้วโทโมะก็อาสาขัดพื้นที่ที่ฉันรับผิดชอบอยู่
"นายนี่น่ารักดีจัง" ฉันได้แต่พึมพำอยู่คนเดียว แล้วก็ยิ้มๆแต่ฉันก็ันั่งพัก มองโทโมะที่ขัดนู้นขัดนี่
+
+
+
"นี่โทโมะ" ฉันเดินเข้าไปหาโทโมะที่กำลังขัดอยู่
"ฮะ? ว่าไง" โทโมะเงยหน้าขึ้นมา มือก็ปาดเหงื่อ
"กินน้ำก่อนสิ" แล้วฉันก็ยื่นน้ำไปให้
"ขอบใจนะ" แล้วโทโมะก็จับกระบอกน้ำ แต่มันโดยมือฉันนะสิ หัวใจแก้วใจทำไมเต้นแรงจังเลย
"ไม่เป็นไร"
"O๐O" หน้าของโทโมะตกใจใหญ่เพราะฉันเอากระดาษทิชชูไปซับเหงื่อให้นะสิ
"ฮิ้ว~" เพื่อนๆพากันร้องแซวเราสองคนใหญ่
"อะไรของพวกนาย เงียบไปเลย" ฉันหันไปเอ็ดพวกผู้ชาย นี่มันในวัดนะ
"อย่างกับเป็นแฟนกันเลยนะ" ป๊อปปี๊เดินเข้ามาแซวโทโมะ
"แฟนอะไรของแกว่ัะไอ้ป๊อป เดี๋ยวเอาผ้ายัดปากเลยนิ" โทโมะพูดแล้วก็ยกผ้าขึ้นมา ทำให้ป๊อปปี๊สงบปากทันที
"เธอไปนั่งพักไป เหนื่อยอยู่นิ" โทโมะพูด
"หายเหนื่อยแล้ว ช่วยกันทำดีกว่าจะได้เสร็จเร็วๆ" ฉันพูดแล้วก็นั่งลงช่วยกันขัดกำแพงให้เสร็จ จนพะอาทิตย์ตก
ดิน พวกเราก็ต่างแยกย้ายไปอาบน้ำอาบท่า
พออาบน้ำเสร็จอาจารย์ก็เรียกมาประชุมกันที่ลานว่างเพื่อทำกิจกรรมต่อไป
"เอาล่ะ กิจกรรมต่อไปคือ..เดินจรงกลมรอบสุสานนะจ๊ะ เพื่อทำสมาธิ" อาจารย์พูด
"ฟางฉันไปร่วมกิจกรรมนี่ได้มั้ยอ่า?" ฉันหันไปกระซิบกับฟาง จะให้เดินรอบสุสานตอนจะ 3 ทุ่มเนี่ยนะ หลอนตาย
"ไม่รู้อ่าฟังไปก่อนแล้วกัน" ฟางพูด
"ถ้าใครไม่ทำ อาจารย์จะให้ช่วยลุงเก็บศพ!!" อาจารย์ขู่นักศึกษาเล็กน้อย
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค่า
"กินอะไรยัยห้าว" โทโมะเดินมาอยู่ข้างๆฉัน
"เรียกให้มันดีๆหน่อยได้ไหม? ฉันมีชื่อนะ นายแป้งเด็กหมดอายุ!"
"ร้านนี้ๆ กินก๋วยเตี๋ยวกัน" โทโมะพูดแล้วก็จูงมือแก้ว
"นายก็กินไปเซ่! ฉันจะกินราดหน้าเว้ย!" ฉันสะบัดมือโทโมะออกแล้วก็เดินไปอีกทาง ส่วนโทโมะก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ
ร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วก็สั่งแล้วก็นั่งกินไม่สนว่าแก้วจะเดินไปไหน
+
+
+
"อ้าว กลับมาทำไมล่ะ ซู๊ด~" โทโมะถามแก้วหน้าตาเฉย แล้วก็ดูดเส้นก๋วยเตี๋ยวกิน
"ก็ฉันเปลี่ยนใจจะกินก๋วยเตี๋ยว" ฉันทำหน้าบึ้งใส่โทโมะ ไม่ได้เปลี่ยนใจหรอก ร้านราดหน้ามันปิดเลยต้องย้อน
กลับมานั่งกินก๋วยเตี๋ยวนะสิ
"ทำฟรอมจริงนะ ร้านมันปิดก็บอกมาเถอะ" โทโมะพูดแล้วก็กินต่อ
"นายรู้ว่ามันปิด ทำไมไม่บอกกันเล่า!" แทนที่จะบอกกลับนั่งเงียบ ร้านมันไกลนะเด็กไปเมื่อยชิบ
"ฮะๆ กินได้แล้วหน่า" โทโมะดันชามก๋วยเตี๋ยวอีกชามให้แก้ว สั่งเผื่อให้แก้วไว้นะ ><
"ขอบใจนะ^^" ฉันเผลอยิ้มออกไปโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะรับชามก๋วยเตี๋ยวมากินแต่โดยดี
"กินได้แล้ว ยิ้มอยู่ได้" โทโมะพูดแล้วก็หลบตาต่ำลง สงสัยหมอนั้นจะอายล่ะมั้ง แต่โทโมะทัีกทีฉันก็หุบยิ้มทันที
"นายไม่กินลูกชิ้น ฉันขอนะ" ฉันรีบเอาตะเกียบไปจิ้มลูกชิ้นในชามของโทโมะทันที แต่มันเด้งตกพื้นไป
"โหยย~ อดกินเลย" ฉันวางตะเกียบลงกับชามแล้วก็กอดอกหน้าบึ้ง อุตส่าห์แย่งมาได้แล้วเชียวเด้งตกพื้นซะงั้น
แถมหมายังวิ่งมาคาบไปกินอีก
"ฮ่าๆ ท่าทางเธอจะไม่มีโชคได้กินลูกชิ้นของฉัน" โทโมะหัวเราะแล้วก็กินก๋วยเตี๋ยวต่อ
"ลูกชิ้นฉันหมดแล้ว ของนายยังเหลือตั้งเยอะ ไม่คิดจะแบ่งมั้งเลยรึไง?" พูดไปงั้นแหละ หมอนี่ขี้งกจะตาย
"อ่ะ" แล้วโทโมะก็ยื่นลูกชิ้นมาให้ ทำเอาแก้วยิ้มหน้าบานเลย
"จะกินแล้วนะ" ฉันคืบลูกชิ้นมาแล้วก็กำลังจะเอาเข้าปาก แต่ก็ต้องหันไปเจอหน้าหมาที่แย่งลูกชิ้นฉันไป ตามัน
ละห้อยมากเลย แลบลิ้นแฮะๆ หมาคงจะอยากกินลูกชิ้นสินะ เอาไงดี
"ฉันให้แกกินก็ได้" แล้วฉันก็เอาลูกชิ้นไปวางที่พื้นหมามันก็กิน
"ใจบุญจริงๆเลยนะเธอ" แล้วโทโมะก็ให้ลูกชิ้นที่เหลือกับหมาหมดเลย
"ก็มันน่าสงสารนิหน่า" ฉันมองหน้าหมาน้อยที่กำลังกินลูกชิ้นอยู่
'นี่แหละแม่ของลูก' โทโมะคิดแล้วก็มองแก้วที่กำลังมองน้องหมาอยู่ ดูเธอจะสงสารมันน่าดู ถึงขนาดยอมเอา
ลูกชิ้นที่ตัวเองจะกินให้มันกินอีก น่ารักจริงๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันเข้าค่ายธรรมะ
"เด็กๆเอาข้าวของไปเก็บเลยนะจ๊ะ" อาจารย์ประกาศบอก ห้องน้่องจะเป็นห้องโถงใหญ่แยกชายหญิง
"เสร็จแล้ว ก็ไปช่วยกันทำความสะอาดลานวัด" อาจารย์ประกาศ พวกเราก็เลยช่วยกันเอาไม้กวาดมากวาดลานวัด
แต่ฉันเป็นคนขัดกำแพงนะสิ เพราะว่ามันเป็นคราบน้ำท่วมไงล่ะ
"ขัดเบาขนาดนั้น คราบน้ำที่ไหนมันจะไปออกเล่า" โทโมะเดินเข้ามากวนแก้ว
"ก็ฉันเหนื่อยนิหน่า" ฉันพูดแล้วก็นั่งลง มือก็เอาแต่ปาดเหงื่อที่หน้าผาก คนอื่นเขาผลัดกันไปทำอย่างอื่น แต่ฉัน
ขัดมาทั้งวัน น้ำยังไม่ลงคอเลย ไม่เป็นลมก็บุญเท่าไหร่แล้ว
"ไหวเปล่า?" โทโมะเดินเข้ามาแล้วก็ลงมานั่งข้างๆ
"แฮ่กๆ"
"เดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้นะ" แล้วโทโมะก็รีบวิ่งไปเอาน้ำมาให้แก้วกิน ฉันก็ได้แต่นั่งรอปาดเหงื่อไปเรื่อย
"อ่ะ น้ำ" โทโมะยื่นน้ำมาให้แก้ว
"ขอบใจ" พอพูดจบก็รีบกระดกน้ำเข้าปากอย่างรวดเร็ว หิวน้ำมากเหมือนเดินอยู่ในทะเลทรายเลย
"นั่งพักก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันไปทำแทนเธอให้" แล้วโทโมะก็อาสาขัดพื้นที่ที่ฉันรับผิดชอบอยู่
"นายนี่น่ารักดีจัง" ฉันได้แต่พึมพำอยู่คนเดียว แล้วก็ยิ้มๆแต่ฉันก็ันั่งพัก มองโทโมะที่ขัดนู้นขัดนี่
+
+
+
"นี่โทโมะ" ฉันเดินเข้าไปหาโทโมะที่กำลังขัดอยู่
"ฮะ? ว่าไง" โทโมะเงยหน้าขึ้นมา มือก็ปาดเหงื่อ
"กินน้ำก่อนสิ" แล้วฉันก็ยื่นน้ำไปให้
"ขอบใจนะ" แล้วโทโมะก็จับกระบอกน้ำ แต่มันโดยมือฉันนะสิ หัวใจแก้วใจทำไมเต้นแรงจังเลย
"ไม่เป็นไร"
"O๐O" หน้าของโทโมะตกใจใหญ่เพราะฉันเอากระดาษทิชชูไปซับเหงื่อให้นะสิ
"ฮิ้ว~" เพื่อนๆพากันร้องแซวเราสองคนใหญ่
"อะไรของพวกนาย เงียบไปเลย" ฉันหันไปเอ็ดพวกผู้ชาย นี่มันในวัดนะ
"อย่างกับเป็นแฟนกันเลยนะ" ป๊อปปี๊เดินเข้ามาแซวโทโมะ
"แฟนอะไรของแกว่ัะไอ้ป๊อป เดี๋ยวเอาผ้ายัดปากเลยนิ" โทโมะพูดแล้วก็ยกผ้าขึ้นมา ทำให้ป๊อปปี๊สงบปากทันที
"เธอไปนั่งพักไป เหนื่อยอยู่นิ" โทโมะพูด
"หายเหนื่อยแล้ว ช่วยกันทำดีกว่าจะได้เสร็จเร็วๆ" ฉันพูดแล้วก็นั่งลงช่วยกันขัดกำแพงให้เสร็จ จนพะอาทิตย์ตก
ดิน พวกเราก็ต่างแยกย้ายไปอาบน้ำอาบท่า
พออาบน้ำเสร็จอาจารย์ก็เรียกมาประชุมกันที่ลานว่างเพื่อทำกิจกรรมต่อไป
"เอาล่ะ กิจกรรมต่อไปคือ..เดินจรงกลมรอบสุสานนะจ๊ะ เพื่อทำสมาธิ" อาจารย์พูด
"ฟางฉันไปร่วมกิจกรรมนี่ได้มั้ยอ่า?" ฉันหันไปกระซิบกับฟาง จะให้เดินรอบสุสานตอนจะ 3 ทุ่มเนี่ยนะ หลอนตาย
"ไม่รู้อ่าฟังไปก่อนแล้วกัน" ฟางพูด
"ถ้าใครไม่ทำ อาจารย์จะให้ช่วยลุงเก็บศพ!!" อาจารย์ขู่นักศึกษาเล็กน้อย
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
