จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

ปัง!

          เขาใช้เท้าปิดประตูเสียงดังแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องนอน

“คะ..คุณ ฉันล้อเล่นนะ” ฉันเริ่มรู้สึกไม่ดี เขาจะทำอะไรกันแน่

ตุ๊บ~

          เขาโยนฉันลงบนเตียง จากนั้นตัวเองก็ขึ้นมาคร่อมตัวฉันไว้ ฮึก..ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว ไม่น่าไปยั่ว

โมโหเขาเลย

“จับสิ!” เขาปลดกระดุมเสื้อตัวเองออก เผยให้เห็นซิกแพ็คแน่นๆ  ฮึก..เลือดกำลังจะพุ่งแล้วววว -///-  ถึงแม้เขา

จะมีซิกแพ็คน้อยกว่าเจคอบจากทไวไลท์ แต่ซิกแพ็คเขามันก็มีเสน่ห์มากๆ มันเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาเป็นผู้ชาย

ที่ผู้หญิงหลายๆคนอยากจะสัมผัสร่างกายอันกำยำของเขา(คิดเอง)

“มะ..ไม่เอา” ฉันหันหน้าหนี

“ทีงี้ไม่กล้า ไม่คิดจะสัมผัสหน่อยหรอ?” เขาพูดก่อนจะก้มหน้ามาหาฉัน

“ไม่เอา! ลุกออกไปนะ” ฉันพูดแล้วผลักอกเขาออก

หมับ~

“O_O!!”  อยู่ๆเขาก็จับมือฉันมาแปะไว้ที่หน้าท้องของตัวเอง(ซิกแพ็คนั้นแหละ) ฉันตกใจสุดขีดจนเผลอทำหน้า

โตเท่าไข่ห่าน

“ชมซิกแพ็คฉันก่อนสิ ถ้าฉันพอใจฉันก็จะปล่อยเธอให้พักผ่อนได้” ทำไมผู้ชายคนนี้เวลาทำอะไรต้องมีข้อแม้กับ

ฉันตลอดเลยด้วย!

“เร็วสิ” เขาเปลี่ยนท่าทางจากที่เขาคร่อมฉันอยู่กลายเป็นล้มตัวมานอนข้างๆฉัน แล้วโอบไหล่ฉันแล้วดึงเขาไปกอด

แต่ประเด็นอยู่ที่เขายังจับมือฉันให้แปะลงบนซิกแพ็คงามๆของตัวเองอยู่เลย จะเอามือออกก็ไม่ได้ เขาจับมือฉัน

แน่นมาก

“ชมเร็วๆ ไม่งั้นฉันเข้าไปชมในตัวเธอแน่!!” ฮึก..เอาอีกแล้ววว ฉันต้องชมจริงๆรึไงอ่ะ!

“ซิกแพ็คคะ..คุณมีเสน่ห์มะ..มาก” ฉันพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก

“แล้วไงต่อ?”

“ซิกแพ็คคุณ..สวยมากก” สวยตรงไหนฉันก็ยังไม่รู้

“แล้วไงอีก?” ยังไม่พออีกรึไง

“ซิกแพ็คคุณ..น่าหลงไหล” ฉันสาธยายออกมา เมื่อไรจะพอใจซะที

“แล้วไงอีก?” ยังไม่พอใจอีกรึไงกานนน!!

“ซิกแพ็คคุณ....” ฉันลากเสียงยาวเพราะสมองเริ่มตัน มันคิดไม่ออกแล้ว

“พูดสิ ฉันรอฟังอยู่” คุณโทโมะก็เร่งใหญ่ ฉันนึกไม่ออกจริงๆ TOT ถ้าบอกไปตรงๆฉันจะรอดจากเงื้อมือเขามั้ย??

“อ๊ะ ปล่อยนะ! ปล่อยๆๆๆ ”ฉันฟาดมือลงไปที่แผงอกของเขา ก็คุณโทโมะเล่นขึ้นมาคร่อมตัวฉันอีกรอบ งานนี้ฉัน

ตายแน่ ฮือออออ

“เสร็จแน่ๆ ฮ่าๆ” เขาพูด แล้วโน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉัน

“อื้อ~” ฉันหลับตาปี๋ ไม่อยากรับรู้ว่าเขาจะโน้มหน้ามาทำอะไรฉัน

จุ๊ฟ~

          คุณโทโมะจูบที่ริมฝีปากของฉัน

“ฉันไม่แกล้งเธอแล้ว ฮ่าๆ เดี๋ยวจะตกใจจนเป็นลมอีก ขี้เกียจปฐมพยาบาล” ฉันรับรู้ได้ถึงสัมผัสเมื่อกี้นี้ สัมผัสนั้น

มันทำให้ฉันเคลิ้มไป ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน อาจจะเพราะจูบนั้นมันมีความหมายบางอย่าง ซึ่งฉันเองก็ยังไม่

แน่ใจ มันอ่อนโยนกว่าทุกครั้ง พอประโยคที่เขาพูดมามันทำให้ฉันตื่นจากความเคลิ้มนั้น เหมือนตื่นจากฝันเลย

แฮะๆ ฉันคิดว่ามันคงไม่ดีแน่ถ้าฉันจะหลับตาอยู่แบบนี้ ฉันเลยลืมตาขึ้นทันที

“นอนพักซะ ฉันจะไปทำอาหารเย็น อยากกินอะไรมั้ย?” เขาพูด คำพูดที่ไม่ได้มีคำลงท้ายแต่มันก็อ่อนโยน

สำหรับฉันมาก

“อยากกินมะยม” ฉันบอกออกไปตามความต้องการจากใจจริง พอพูดถึงมะยมแล้ว รู้สึกน้ำลายสอเลยย

“โอเค เดี๋ยวลงไปซื้อมาให้” เขาพูดแล้วดึงผ้าห่มมาห่มให้ฉัน ก่อนที่ตัวเขาเองจะเดินออกไป

“คุณ~ เอาหลายๆถุงเลยนะ” ฉันสั่งเพิ่มไป    3 ถุงฉันยังกินหมดมาแล้ว เพราะฉะนั้นฉันคิดว่า 3 ถุงคงไม่พอ อิอิ

“อือๆ” เขาพยักหน้ารับรู้ จากนั้นก็เดินออกไปจากห้อง

แบบนี้ก็น่ารักดีออก แต่อย่าให้กวนประสาทเลย ฉันอยากจะฆ่าทิ้ง

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วนะค่ะ มีใครลืมยัง? (ทุกคนลืมหมดแล้ว) ช่วยเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ  เราเหนื่อยแล้วจริงๆอ่ะ การบ้านก็เยอะ งานก็เยอะ อยากได้เม้นมากๆเลยตอนนี้ 

อย่าลืมเรื่องสั้น ความรักของเค้านะเธอ ตอนที่ 2 อัพไปแล้วนะค่ะ เข้าไปอ่านกันนะhttp://www.keedkean.com/story/KK0002054.html?page_article=2