จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

ตอนเช้า

"อือ.." ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาก่อนจะค่อยๆเอามือดันตัวขึ้นมา อาการปวดหัวค่อยๆดีขึ้น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันยัง

ปวดตุ๊บๆอยู่

"กลิ่นอะไีร? หอมจัง" ฉันสูดกลิ่นนั้นเต็มปอด กลิ่นเหมือนอาหารเลยแฮะ และแล้วกระเพาะฉันก็เริ่มทำงาน ตอนนี้

มันส่งเสียงร้อง โครกคราก~

"ตื่นแล้วหรอ? ออกมาทานข้าวต้มก่อนสิ" โทโมะเปิดประตูห้องเข้ามาก่อนจะพูดขึ้น

"รู้แล้วน๊า" ฉันพูดแล้วก็ค่อยๆลงจากเตียงมันก็ยังเจ็บอยู่อ่า แต่ไม่ได้เจ็บมากเหมือนวันแีรกๆที่โดนเขากระทำ(?)

"เดินไหวเปล่า?" เขาเดินเข้ามาแล้วทำท่าเหมือนจะมาประคองฉัน

"ไหวน๊า ฉันไม่ไ้ด้เป็นอะไรซะหน่อย" ฉันพูดแล้วก็ค่อยๆเดิน ภาวนาในใจว่า  'อย่าเดินแล้วล้มเลย ไม่งั้นเขาต้อง

หัวเราะเยาะฉันแน่ๆ'

"งั้นฉันรออยู่ในครัวนะ" โทโมะพูดแล้วเดินออกไป ดี! ออกไปแล้วก็ดี ฉันจะได้เปลี่ยนจากเดินเป็น

คลานออกไปถ้าจะดีกว่า TT

งือ~ เจ็บจัง

--------------------

"กว่าจะออกมาได้นะ" โทโมะพูดแล้วยืนพิงโต๊ะอาหาร

"ก็ฉัน..เอ่อทาแป้งอยู่ไง หน้าฉันโทรมฉันเลยต้องทาแป้งไง" หาข้ออ้างไปจริงแล้วฉันค่อยๆเดินออกมาต่างหาก

มือจับนู่นจับนี่ไปเรื่อยๆมันเลยช้าไง

"เดินไม่ไหวมากกว่า" โทโมะพูด แล้วเดินไปตักข้าวต้มที่อยู่ในหม้อ

ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณทั้งนั้นอ่่า

"อ่ะนี่ กินซะ" โทโมะวางข้าวต้มไว้ตรงหน้าฉัน ข้าวต้มกุ้งนี่หน่า! หอมฉุนเชียว น่ากินชะมัด! กุ้งตัวบะเร่อเลย

ข้าวก็ข๊าวขาว

"กินสักทีสิ เดี๋ยวก็เย็นพอดี" เขาพูดฉันเลยต้องกิน สักพักมันก็หมด

"อร่อยป่ะ?" โทโมะถาม

"ก็..งั้นๆแหละ" ฉันพูดแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะก่อนจะค่อยๆเดินไปที่ห้องเพื่ออาบน้ำ

"งั้นๆแต่หมดเกลี้ยง" โทโมะยกถ้วยข้าวต้มขึ้นมาแล้วคว่ำ ข้าวสักเม็ดยังไม่เหลือ

---------------------

"แดงไปทั้งตัวเลย ฮึก.." ฉันยืนส่องกระจกอยู่ในห้องน้ำ แขนก็แดงไปหมดเลย แดงเป็นจ้ำหมดทั้งตัวเลย เพราะ

คุณโทโมะบ้านั้นคนเดียวเลย!

"นี่ก็แดง!" คอฉันแดงเป็นจ้ำๆเลย รอบคอเลยด้วย!    ฉันส่องตัวเองในกระจกก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำใน

สภาพผ้าขนหนูผืนเดียว

"เข้าไปทำอะไรนานจัง" เสียงคุณโทโมะดังขึ้นมา ทำให้ที่กำลังหันหลังปิดประตูรีบหันมาหาต้นเสียงทันที

"คุณออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!" ฉันวิ่งไปหยิบหมอนแล้วปาใส่เขาทันที

"ปาไปเถอะ ยังไงฉันก็ไม่ออก" เขาพูดแล้สทำหน้าตานิ่งเฉย แถมไม่ขยับไปไหนอีกด้วย สงสัยหมอนมันจะไม่

เจ็บพอ เปลี่ยนเป็นอย่างอีกก็ได้!

"ไม่ออกใช่มั้ย? ได้!" ฉันพูด

"เฮ้ย! อย่านะ ออกแล้วๆ" โทโมะพูดแล้วรีบวิ่งออกไปทันที ฉันแค่แกล้งยกโคมไฟที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงขึ้นมาแค่นั้น

เอง เขาก็รีบวิ่งออกไปเลย สงสัยกลัวหัวแตก 555555

"เดี๋ยวคุณ!" ฉันวางโคมไฟลงกับที่แล้ววิ่งไปที่หน้าประตู

"อะไรของเธอ จะเอาโคมไฟฟาดหัวฉันรึไง?" เขาพูด

"คุณมีเ่อ่อ..แป้งพัฟมั้ย?" ฉันถาม

"มี..จะเอาไปทำอะไร?" เขาถาม จะถามอะไรมากมาย มีก็ให้มาก็จบแล้ว

"เอาไปปิดรอย อุ๊บ~" หลุดๆ ฮืออ.. ฉันรีบเอามือมาปิดปากตัวเองไว้

"เอาไปทำอะไรนะ?" เขาถาม คงจะไม่ได้ยิน ดีแล้วล่ะ

"ฉันอยาก..เอ่อ..แต่งหน้านะ แฮะๆ" ฉันพูด

"อยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งนะ ไปหาเอาแล้วกัน" โทโมะพูดแล้วนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ

"ขอบคุณนะ" ฉันพูดแล้วก็เข้าไปในห้องทันที

เอาไปปิดรอย หึ..

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วนะ

มีคนอ่านมั้ยอ่า?

เม้น+โหวตหน่อยค่า ตอนนี้มันเน่าจริงๆ

15 ตุลาคม 2555

17:07  TOEY