จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

ตอนเช้าของอีกวัน

 

             ผมเป็นคนตื่นขึ้นมาก่อนของเช้าวันนี้ทั้งๆที่ผมน่าจะตื่นสายที่สุดเพราะเมื่อวานผมใช้กำลังมากกว่าผู้หญิง

 

ตัวน้อยๆที่นอนอยู่ใต้ล่างซะอีก แต่ก็เอาเถอะ ผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแิอกว่า และผมก็คิดว่าเธอคงเจ็บไม่น้อย

 

เหมือนกันสำหรับกิจกรรมเมื่อคืน ผมเดินเข้าครัวไปเพื่อทำอาหารเช้าให้ตัวเองแล้วก็คนที่หลับอยู่ คอนโดที่ผมอยู่

 

เป็นห้องพิเศษสามารถทำอาหารได้ ถูกแยกออกเป็นส่วนๆด้วยว่าตรงไหนห้องนั่งเล่นตรงไหนห้องครัว หรือว่าห้อง

 

นอน ง่ายๆก็ผมเป็นเข้าของคอนโดนี่เองแหละ ขั้นที่ผมอยู่ก็จะมีแค่ 3 ห้องเท่านั้น เป็นห้องของคุณแม่แล้วก็ห้อง

 

ว่างๆ แต่คุณแม่จะอยู่ที่บ้านมากกว่า ท่านไม่ค่อยชอบออกไปไหนนะ ชั้นนี้เลยมีผมอยู่คนเดียว แต่ก็ดีเพราะผมจะ

 

ได้พาสาวๆมานอนได้โดยไม่มีใครว่า ฮ่าๆ ส่วนข้างบนก็จะเป็นสระว่ายน้ำเป็นส่วนตัวของผมคนเดียว พูดมาเยอะ

 

แล้ว ผมว่าผมไปปลุกเธอดีกว่า

 

"นี่ไปแต่งตัวก่อนสิ" ผมเอ่ยพูดกับคนข้างๆที่นอนหลับมาหลายชั่วโมง ก็แค่จะพาไปแต่งตัวเฉยๆแล้วจะนอนต่อผม

 

ก็ไม่ได้ว่าซะหน่อย - -

 

"ถ้าไม่ลุกฉันจะแต่งตัวใ้ห้เดี๋ยวนี้เลย" ผมกดเสียงต่ำลงเพื่อให้ดูน่ากลัวแต่ก็ไม่ได้จะดุหรือใจร้ายขนาดนั้น อย่าง

 

น้อยเธอก็เป็นแบบนี้เพราะผมทั้งนั้น เริ่มมีอะไรขยับอยู่ใต้ผ้าห่ม คงจะตื่นแล้วล่ะมั้ง

 

"ไปแต่งตัวเถอะ นอนแบบนี้มาทั้งคืนแล้ว" ผมเดินเข้าไปหา เผื่อจะช่วยอุ้มช่วยอะไร

 

"ไหวเปล่า? ฉันช่วย" ผมเห็นเธอค่อยๆเอามือยันตัวเองลุกขึ้น เหมือนจะไม่มีแรงด้วยผมเลยเดินเข้าไปห่วงจะอุ้ม

 

"ไม่เป็นไร..เดินเองได้" เธอพูดแล้วก็หย่อนขาลงแตะพูดแต่ยังไม่ทันเดินก็เกือบร่วง ดีที่ผมจับไว้ทัน ไม่งั้นได้

 

แผลที่หัวเป็นแน่ ไม่ไหวยังจะฝืนตัวเองอีก

 

"ฉันว่าไม่ต้องไปห้องน้ำแล้ว เปลี่ยนมันบนเตีัยงนี่แหละง่ายกว่า" ผมอุ้มเธอขึ้นมานอนบนเตียงก่อนที่จะดึง

 

ผ้าขนหนูที่พันด้วยเธอไว้ออก แต่..

 

"ไม่เอา..เปลี่ยนเองได้" ดื้อจริงๆเลยแต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกว่าไม่ทันไงล่ะ ก็เธอเอาผ้าพันตัวเองใหม่แล้วหัน

 

หลังให้ผมทันทีผมก็โอเคแหละไม่ได้ว่าอะไร อยากเปลี่ยนเองก็เปลี่ยนเองไปเถอะ

 

"งั้นฉันไปทำงานก่อน อาหารเช้าอยู่บนโต๊ะในครัวนะ" ผมพูดก่อนจะหยิบเสื้อสูทแล้วเดินออกจากห้องไป

 

---------------

 

               นี่ฉันยังไม่ตายหรอกเนี่ย...รู้สึกปวดตัวไปหมดเลย บอกให้ฉันแต่งตัวแต่ไม่เอาเสื้อผ้ามาให้!  ไปหยิบ

 

เองก็ได้ ฉันค่อยๆลุกขึ้นมาหย่อนขาลงไปบนพื้น คราวแรกเดินไม่ไหว คราวนี้อาจจะไหวก็ได้น๊า ฉันค่อยๆลุกขึ้นแต่

 

ก็เจ็บจี๊ดๆบริเวณนั้น จนต้องนั่งลงบนเตียงในสภาพเดิม

 

"ไม่ไหวแล้ว ฮึก..เจ็บจัง ตายดีกว่า ฟุบ~" ฉันพูดก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงดัง 'ฟุบ' ไปไหนก็ไม่ไหวแล้ว

--------------

 

             ผมคิดว่าจะเข้าบริษัทแต่แวะไปหาไอ้ป๊อปหน่อยดีกว่า มันคงงงที่ผมพาลูกน้องมันมาโดยไม่ได้

 

บอกกล่าว เดี๋ยวมันจะแจ้งตำรวจว่าผมลักพาตัวลูกน้องมันมา เดี๋ยวผมเสียหาย

 

"ไอ้โมะมาไงว่ะ" ป๊อปถามทันทีที่ผมก้าวเท้าเข้ามาในห้องมัน

 

"ขับรถมาดิว่ะ ถามแปลกๆ" ผมพูดแล้วก็นั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะส่วนตัวของไอ้ป๊อป

 

"กวนใหญ่แล้วนะเมิง" ไอ้ป๊อปพูดแล้วทำหน้าเหมือนอยากจะชกผมเต็มที

 

"ล้ิอเล่นนิดเดียวเอง โด่ๆ" ผมพูด

 

"สรุปแกเอาแก้วไปไหนว่ะ บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ" ไอ้ป๊อปพูดแล้วเอานิ้วชี้มาชี้หน้าผม

 

"ก็เอาไปทำงานดิว่ะ"ผมพูด

 

"งานอะไร? บอกฉันมาให้หมดเลยนะเว้ย" ไอ้ป๊อปพูด แหม่ๆ ห่วงลูกน้องจริ๊งจริง

 

"ก็แค่จ้างให้แก้วไปเป็นแม่ของลูกให้ฉันแค่นั้นเอง" ผมพูดแล้วก็เอามือกอดอก

 

"อ่อ..แค่นั้นเอง เฮ้ย!" ไอ้ป๊อปพูดตอนแรกก็ดูเหมือนจะเข้าใจพอตอนสุดท้ายคงตกใจจนแทบตกเก้าอี้

 

"อะไรของแกว่ะ" ผมพูด

 

"งั้นแกก็..มีอะไรกับยัยแก้วแล้วอะดิ!" ไอ้ป๊อปพูด

 

คนเขาจะมีลูกด้วยกัน ไม่ต้องทำอะไรกัน ลูกคงมาเกิดเองมั้งงง!!

 

"เมื่อคืนสดๆร้อนๆ" ผมพูด ที่กล้าพูดเพราะเป็นผู้ชายเหมือนกันหรอกนะ

 

 

 

ตุ๊บ!

 

            เสียงเหมือนอะไรสักอย่างตบกระทบพื้นทำให้เราสองคนต้องหันไปมอง ก็พบว่าเป็นฟาง ส่วนเสียงที่เกิด

 

ขึ้นคงเป็นแฟ้มที่ฟางถือมาเพราะตอนนี้แฟ้มมันกองอยู่ที่พื้นหมดแล้ว

 

"ฟาง!" ไอ้ป๊อปเรียกแล้วรีบยืนขึ้น ท่าทางจะได้ยินหมดแล้ว

 

"คุณทำอะไรเพื่อนฟางนะ เอาแก้วคืนมานะ" ฟางวิ่งไปทุบอกผมอย่างแรง

 

"ไอ้ป๊อปอธิบายด้วย ฉันไปล่ะบ๊ายบาย" ผมพูดแล้วเดินออกมาจากห้องทันที ปล่อยให้สองคนนั้นเคลียร์กันเอง

 

ดีกว่า ก่อนผมออกมาผมแอบเห็นสายตาของไอ้ป๊อปมันมองค้อนผม ก็แหงสิ! ผมดันไปทิ้งระเบิดลูกโตให้มัน

 

"บอสค่ะ เรื่องมันเป็นยังไงเล่าให้ฟางฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ" ฟางพูดแล้วชี้หน้าป๊อปปี๊

 

"ก็คือ..ไอ้โมะมันจ้างให้แก้วท้องลูกให้มัน" ป๊อปปี๊กลั้นใจพูด

 

"แล้วบอสก็ปล่อยแก้วให้เขาหรอค่ะ? ทำไมบอสเป็นคนแบบนี้ล่ะ!" ฟางหยิบแฟ้มที่หล่นอยู่ที่พื้นขึ้นมาฟาด

 

เจ้านายของตัวเอง

 

"โอ๊ยยๆ ฟางผมเจ็บ โอ๊ยย" ป๊อปปี๊เอามือปัดป้องโดนแขนได้แต่อย่าโดนหัวเดี๋ยวสลบ!

 

"อ๊ะ! จุ๊ฟ~" ฟางร้องออกมาเบา่ๆเพราะโดนป๊อปปี๊ดึงแฟ้มออกจากมือตอนเธอเผลอก่อนจะดึงเธอเข้้ามาจูบ

 

"ก็ผมไม่ีรู้ว่าไอ้โมะมันจ้างแก้วทำอะไร แต่ผมว่ามันมีเหตุผลของมัน" ป๊อปปี๊พูดอย่างหน้าเฉยๆ ก่อนจะเดินออก

 

จากห้องไป ทิ้งให้ฟางยืนอึ้งไม่ได้สติเพราะรสจูบของเ้ขา

 

--------------

 

ตอนเย็นของวัน

 

             หลังจากที่ผมออกจากบริษัืทของไอ้ป๊อป ผมก็เข้าบริษัทิของตัวเอง พอตกเย็นก็เตรียมกลับคอนโด ที่

 

ผมไม่ชอบกลับบ้านเพราะถ้าเดี๋ยวกลับไปก็เจอคุณแม่พาสาวๆมาดูตัวอีก เลยเลี่ยงดีกว่า อยู่คอนโดมันดีกว่าเยอะ

 

              ผมเดินเปิดประตูเข้ามาก็รู้ได้ว่าห้องเงียบมาก ผมเอาสูทไปพาดไว้บนโซฟาตรงห้องนั่งเล่น  ก่อนจะ

 

เดินมาที่ห้องครัวเพื่อจะทำอะไรกินตอนเย็นแต่ก็เจอกับถาดข้าวต้มที่ทำไว้ให้แก้วกินเมื่อเช้า

 

"นี่มันเย็นแล้วนะ ทำไมถึงไม่กินข้าวเช้า!" ผมเดินเข้าไปที่ห้องของตัวเองอย่างเอาเรื่อง

 

              เธอนอนอยู่ นี่อย่าบอกนะว่านอนยังไม่พออีกอ่ะ! ข้าวก็ไม่ยอมกินตั้งแต่เช้า แถมเสื้อผ้าก็ยังไม่ได้ใส่

 

มีแต่ผ้าขนหนูที่พันตัวไว้! ต้องสั่งสอนซะหน่อยแล้ว!

 

"นิตื่น! ตัวร้อนอ่ะ" ผมพูดเมื่อได้สัมผัสตัวของแก้ว

 

"อือ.." เธอครางออกมาเบาๆ ถ้าคิดจะแกล้งไม่สบายนะ จะจัดให้หนักกว่าเมื่อวานนี้อีก!

 

"แกล้งไม่สบายอีกแล้วรึไง! ไม่คิดว่าฉันจะรู้ทันมั้งรึไง!" ผมพูดก่อนจะดึงตัวเธอขึ้นมา แต่ตัวเธออ่อนแรงมาก

 

ลุกขึ้นมาตามแรงกระชากของผมซะด้วย

 

"เจ็บนะ.." แก้วพูดแล้วยกมือขึ้นมาปัดมือของผมออก ครั้งนี้เนียนกว่าครั้งที่แล้วอีกนะ!

 

"พัฒนานิ! เอาไดร์มาเป่าแขนตามที่บอกด้วยนะ" ผมพูดแล้วผลักร่างของเธอให้นอนราบกับเตียง

 

"เลิกแกล้งไม่สบายได้แล้วนะยัยบ้า! ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นฉันจะจัดหนัก!" ผมตะโกนลั่นห้อง ครั้งแรกที่เธอ

 

แกล้งผมก็ไม่ค่อยโกรธ แต่นี่รอบที่สองแล้วผมชักจะเริ่มไม่ไหวแล้วนะ! เธอยังนอนนิ่ง ไม่ลุกตามที่ผมสั่ง

 

"แค่กๆ" ผมสั่งให้ลุก ยังจะมาแกล้งไออีก

 

หรือว่าจะไม่สบายจริงๆ?

 

"นิๆ ไม่สบายจริงๆรึเปล่าเนี่ย?" ผมเริ่มเชื่อแล้วนะ ก็เธอนอนนิ่งไปเลยนิหน่า

 

"แก้วๆ" ผมเรียกแต่ก็นิ่ง ผมจึงรีบเข้าไปดูทันที

 

"ตัวร้อนจริงๆด้วยว่ะ" ผมเอามืออังหน้าผากก็ร้อน จับที่แขนก็ร้อน มีอีกที่หนึ่งที่มันจะแสดงออกมาเป็นไข้นั้นก็คืน

 

หน้าท้อง ผมแหวกผ้าขนหนูออกแล้วก็จับที่หน้าท้องดู..ร้อนจริงๆ แสดงว่าไม่สบายนิหน่า

 

              ผมเอาเสื้อของเธอมาใส่ให้เธอโดนเร็ว อาจจะเป็นเพราะนอนแบบไม่ได้ใส่เสื้อมาทั้งวันทั้งคืน แล้วห้อง

 

ผมก็เปิดแอร์ตลอดด้วย เลยทำให้แก้วไม่สบาย ผมเช็ดตัวแล้วเอาผ้าวางไว้บนหน้าผากของแก้วผมเอาผ้าห่มมาห่ม

 

ให้แก้ว ก่อนที่ตัวเองจะเดินไปอาบน้ำ ผ่านไประมาณ 1 ชั่วโมงเธอก็เริ่มรู้สึกตัว

 

"เป็นไงบ้าง?" ผมถามทันทีที่เธอลืมตา

 

"ปวดหัว.." เธอพูดผมจึงเอามือมาอังหน้าผากดู ก็ยังอุ่นๆ

 

"หิวข้าวมั้ย?" ผมถามเพราะเธอไม่ได้กินข้าวเลยตั้งแต่เช้า

 

"..." เํธอไม่ได้ตอบแต่ค่อยๆพยักหน้าเบาๆ คงจะปวดหัวอยู่ด้วยล่ะมั้ง

 

"รอแปปนึงแล้วกัน" ผมพูดแล้วเดินไปอุ่นข้าวต้มมาให้แก้ว ก่อนจะเดินเข้ามาในห้อง

 

"ไม่กินข้าวต้มได้รึเปล่า?" เธอถาม

 

"แล้วจะกินอะไร?" ผมถาม นี่ตามใจนะเนี่ย เห็นว่าป่วยอยู่หรอก

 

"กินนมได้มั้ย?" เธอพูด เลือกกินอีกตั้งหาก -__-

 

"อืมๆ" ผมพูดแล้วเดินไปเอานมมาให้แก้ว ส่วนข้าวต้มผมก็กินเอง

 

"กินยาด้วย" ผมยื่นยาให้แก้ว แต่แก้วกลับตอบมาว่า...

 

"ไม่กิน ฉันหายแล้ว" แก้วพูดแล้วล้มตัวนอนทันที

 

"ถ้าหายแล้วเราก็ทำกิจกรรมกันต่อได้สิ" ผมเข้าไปกระซิบที่ข้างหุแก้ว

 

"ฉันไม่สบายอยู่นะ! คุณจะทำฉันลงคอเลยรึไงกัน" เธอทำหน้่าบึ้งใส่ผม

 

น่ารักเป็นบ้าเลย

 

"งั้นก็รีบนอนฉันจะได้ไม่ืทำอะไรเธอ" ผมพูดแล้วก็ทิ้งตัวลงข้างๆก่อนจะดึงแก้วมากอดไว้

 

"..." เธอเงียบไปแล้ว สงสัยจะหลับไปแล้ว

 

"ฉันคงไม่ใจร้ายพอที่จะทำอะไรคนกำลังป่วยหรอกนะ" ผมพูดเบาๆเธอคงไม่ได้ยินหรอก ก่อนที่ผมจะกระชับวง

 

แขนกอดแก้วให้แน่นขึ้นไปอีก ก่อนจะหลับไป

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้ว เฮ้อ~ เหนื่อยจังเลย จะมีคนอ่านมัยเนี่ย?

เม้น+โหวตหน่อยค่า

12 ตุลาคม 2555

18:41   TOEY