unlimit in love รักไม่มีสิ้นสุด

"ไหนดูสิว่าวันนี้มีคดีอะไรมาให้ทำบ้าง"แก้ว
 
 
'อืม..คดีลักพาตัวหรอ ก็ธรรมดาๆไหนดูรายละเอียดซิ เมื่อวันที่xxเดื่อนxxเวลาxxคุณแม่ของน้องมิวได้ออกไปซื้อ
 
ของมาทำอาหารเช้าเป็นเวลาประมาณ20นาทีพอกลับมาก็พบว่าประตูห้องเปิดอยู่พอเดินเข้าไปข้างในห้องก็ไม่
 
เห็นน้องมิวที่เคยนอนอยู่บนโซฟา แล้วจังหวะนั้นก็มีโทรศัพท์จากคนร้ายเข้ามาว่า''ถ้าอยากเห็นหน้าน้องมิวอีกก็ให้
 
ส่งเงินมูลค่า1ล้านบาทมา เวลาและสถานที่จะโทรมานัดอีกที'' ผู้เสียหายเป็นคุณแม่วัย35เป้นแม่ม่าย หย่ากับสามี
 
เมื่อปีที่แล้วพักอาสัยอยู่บ้านเช่าราคาถูก เด็กที่ถูกลักพาตัวเป็น...หา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ทารกวัย4เดือน! ยัง
 
คลานไม่ได้ด้วยซ้ำ เด็กขนาดนั้นแค่ขาดน้ำขาดอาหารวันเดียว หรือถูกคนร้ายเตะต่อยเพื่อระบายอารมณ์ทีเดียวก็
 
ตายแล้ว ผู้เสียหายได้โทรมาแจ้ว191หลังจากเกิดเหตุการณ์ไปแล้วไม่ต่ำกว่า5ชั่วโมง ว่าแต่ทำไมใช้เวลาตั้ง5
 
ชั่วโมงกว่าจะโทรมาบอกตำรวจล่ะ'
 
 
"เฟย์ ไปตามคุณแม่น้องมิวมาให้หน่อยนะ ส่วนฟางไปตามสามีเขาให้หน่อยนะ อ๋อช่วยตามรินมาให้ด้วยนะ"
 
 ประโยคแรกแก้วพูดกับเฟย์ส่วนประโยคหลังพูดกับฟาง
 
 
"ได้ๆ"เฟย์ฟาง
 
 
"มาแล้วค่า"ริน
 
 
"ช่วยโทรตามตำตรจที่รับผิดชอบคดีนี้มาให่หน่อยสิ"แก้วสั่ง
 
 
"ได้ค่ะ"ริน 'หึหึ'
 
 
 
(สวัสดีครับ ใครครับ)
 
 
"สวัสดีค่ะ คุณคือตำรวจที่รับผิดชอบคดีลักพาตัวทารกวัยสี่เดือนรึเปล่าวคะ"ริน
 
 
(ใช่ครับ)
 
 
"ค่ะ พอดีว่าคุณทนายที่รับคดีนี้เค้าอยากพบคุณน่ะค่ะ"ริน
 
 
(อ๋อได้ครับ จะให้ไปที่ไหนครับ)
 
 
"ที่.....ค่ะ"ริน
 
 
(ครับเดี๋ยวไปครับ)
 
 
(ปะเพื่อนปะทนายเค้าอยากเจอพวกเรา)
 
 
 
"ไม่ทราบว่าห้องของอัยการจริญญาไปทางไหนครับ"ชายคนนึงได้ทามทางไปห้องของอัยการสุดสวยของเรา เค้า
 
คนนั้นคือ.......
 
 
"ตรงไปเลื้ยวซ้ายไปขึ้นลิฟท์ที่ชั้น6เลี้ยวขวาตรงไปแล้วก็เลี้ยวขวาอีกทีก็จะเห็นป้ายห้องของอัยการจริญญาใช่
 
ไหมครับ"ชายคนนั้นทวนอีกที
 
 
"ค่ะ"
 
 
"สวัสดีครับ อัยการจริญญาใช่ไหมครับ"
 
 
"ใช่ค่ะ มีอะไรคะ"แก้ว
 
 
"ผมเป็นตำรวจที่รับงานคดีที่คุณทำอยู่น่ะครับ"
 
 
"เชิญค่ะ" 'เสียงคุ้นๆแหะ'แก้ว
 
 
แอ๊ด !!!!! เค้าคนนั้นคือ...คือ.....โทโมะกับ...เคนตะ
 
 
"อ้าว คุณโทโมะกับคุณเคนตะหรอคะ เชิญนั่งก่อนสิคะ"แก้ว
 
 
"เรียกพวกเรามามีอะไรหรอครับ"เคนตะถาม
 
 
"ชั้นอยากจะถามเรื่องคดีน่ะค่ะ ว่าคุณทราบหรือปล่าวคะว่าทำไมผู้เสียหายถึงใช้เวลาตั้ง5ชั่งโมงกว่าจะโทรมาแจ้ง
 
ตำรวจน่ะค่ะ"แก้ว
 
 
"พวกผมก็ไม่ทราบครับ"โทโมะ
 
 
"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวผู้เสียหายจะมาให้การแล้ว พวกคุณจะอยู่ด้วยไหมคะ?"แก้ว
 
 
"ไม่...."เคนตะ
 
 
"อยู่ครับ"โทโมะ เคนตะกำลังจะพูดแต่ก็ถูกโทโมะขัดไว้ก่อน
 
 
 ก๊อก ก๊อก ก๊อก "คุณแม่น้องมิวมาแล้วค่ะ"
 
 
"เชิญค่ะ"แก้ว 'โห โทรมมากเลยแหะ คงกังวลน่าดู'
 
 
"ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ"แก้ว
 
 
"ค่ะเชิญค่ะ"แม่น้องมิว
 
 
"ขอถามว่าทำไมคุณถึงใช้เวลาตั้ง5ชั่วโมงกว่าจะโทรมาแจ้งตำรวจคะ?"แก้วพูดแล้วมองไปที่โทโมะกับเคนตะ
 
เพื่อ บอกว่าให้จดการสนทนานี้เอาไว้ แต่กว่าพวกนั้นจะเค้าใจก็ตั้ง5วินาที
 
 
"ดิชั้นคงสับสนมากเกินไปน่ะค่ะเลยไม่ทันได้คิด"แม่น้องมิว
 
 
"แต่ปกติเวลาเกิดเรื่องทุกคนก็คิดแต่เรื่องจะโทรแจ้งตำรวจนะคะ"แก้ว
 
 
"ก็อย่างที่บอกไปน่ะค่ะ"แม่น้องมิว
 
 
"แต่ดิชั้นได้ยินมาว่า มีคนรู้เรื่องแล้วมาบอกคุณว่าให้แจ้งตำรวจตั้งแต่2ชั่วโมงหลังเกิดเหตุนะคะ"แก้ว
 
 
"เอ่อ....."แม่น้องมิว เริ่มอึกอัก
 
 
"บอกมาดีกว่าค่ะ"แก้ว
 
 
"ความจริงแล้วคนร้ายบอกห้ามไม่ให้แจ้งตำรวน่ะค่ะ"แม่น้องมิว
 
 
"แล้วทำไมถึงไม่มีเรื่องนี้เขียนอยู่ในใบแจ้งความล่ะคะ"แก้ว
 
 
"ไม่รู้สิคะ"แม่น้องมิว
 
 
"งั้น ทำไมสุดท้ายคุณคิดจะถึงโทรแจ้งตำรวจล่ะคะ"
 
 
"ก็คิดได้ว่าควรจะโทรแจ้วตำรวจน่ะค่ะ"แม่น้องมิว
 
 
"งั้นหรอคะ เฮ้อ!วันนี้พอแค่นี้ล่ะค่ะ รินพาเธอไปส่งซิ"แก้ว
 
 
"ได้ค่ะ ไปกันเถอะค่ะ"ริน
 
 
"พวกนายคิดว่าไง"แก้วหันไปถาม
 
 
"อืม... เค้าน่าจะมีอะไรสักอย่างบิดบังอยู่นะ"เคนตะกับโทโมะดันพูดพร้อมกันอีก
 
 
"นี่พวกนายเป็นอะไรกันรึปล่าวเนี่ย 555"แก้วว่าแล้วก็หัวเราะออกมา แต่หารู้ไม่ว่ารอยยิ้มนั้นทำให้คนคนนึงเกิด
 
อาการใจสั่นขึ้นมาเลยทีเดียว
 
 
"เฮ้ย เปล่าวสักหน่อย"โทโมะกับเคนตะก็พูดพร้อมกันอีกแระ คราวนี้ทำให้แก้วหัวเราะต่อไม่หยุดเลยจนนึกขึ้นได้
 
ว่าลืมตัวก็เผลอหลุดจากมาดนิ่งไปซะแล้ว 'น่าร้ากกกอ่ะ'โทโมะ
 
 
----------------------------------------------------------------------------------------------
 
เป็นไงกันบ้าง สนุกมั้ยเอ่ย ตอนนี้จะกลายเป็นyaoiอยู่แล้วแต่หยุดไว้ก่อน ฮ่าๆๆ