unlimit in love รักไม่มีสิ้นสุด

ลองเปลี่ยนดู ชอบแบบไหนมากกว่าบอกด้วยน้า

ริน:คุณสิทธ์มาแล้วค่ะ[ชื่อแปลกเนอะว่ามั้ย;warin]

แก้ว:ใครคะริน[ไม่รู้จักชื่อได้ไงเนี่ย;warin]

ริน:พ่อของน้องมิวค่ะ

แก้ว:อ๋อ งั้นเชิญค่ะ พวกนายนั่งรอตรงโซฟาก็ได้ จดให้ด้วยล่ะ

คุณสิทธ์:เอ่อ..เรียกผมมามีอะไรหรอครับ

แก้ว:ที่ชั้นเรียกคุณมาวันนี้ก็อยากจะถามอะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับคดีน่ะค่ะ

คุณสิทธ์:คดีอะไรหรอครับ

แก้ว:อ้าว คุณไม่รู้เรื่องหรอกหรอคะ? หรือแกล้งไม่รู้กันแน่(ประโยคแรกถามด้วยเสียงซื่อๆแต่ประโยคหลังพูดด้วยเสียงเชียบขาดที่ทำให้คนร้ายเผยตัวออกมาแล้วเกือบทุกครั้ง(บางทีก็ไม่ได้ผล))

คุณสิทธ์:มะ ไม่รู้จริงๆครับ แล้วคือเรื่องอะไรหรอครับ

แก้ว:เรื่องที่ลูกสาวคุณถูกลักพาตัวไงคะ

คุณสิทธ์:อะไรนะครับ!.... ผะ ผมไม่มีลูกหรอก[อ่าวนึกว่าตกใจเรื่องลูกถูกลักพาตัว;warin]

แก้ว:แก้ตัวอะไรกันล่ะคะเนี่ย ก็คุณวิมลเค้าเจาะจงว่าคุณเป็นพ่อของเด็กเลยนะคะ

คุณสิทธ์:ครับๆ แล้วจะถามอะไรล่ะครับ

แก้ว:เวลาประมาณ7-7.30ของเมื่อวานคุณอยู่ที่ไหนและทำอะไรอยู่คะ

คุณสิทธ์:นี่คุณจะหาว่าผมเป็นคนร้ายหรอครับ!

แก้ว:ไม่ใช่ก็ไม่จำเป็นต้องร้อนตัวนี่คะ ตอบคำถามมาได้แล้วค่ะ*^*

คุณสิทธ์:ตอน7-7.30โมงผมกำลังทำงานอยู่เลยครับ

แก้ว:มีพยานมั้ยคะ

คุณสิทธ์:ไม่มีหรอกครับ แต่ตอนเข้าทำงานต้องรูดบัตรนะครับไปเช็คดูก็ได้(พูดอย่างรีบร้อน)

แก้ว:แต่จะออกไปตอนไหนก็ได้นี่คะ

คุณสิทธ์:ก็จริงครับ

แก้ว:อ๊ะหมดเวลาแล้ว(อุทานเบาๆ)วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ

แก้ว:ริน!ส่งแขก แล้วขอรายชื่อผนักงานที่เข้าบริษัทช่วงเวลา7-8โมงเช้าด้วย

----------------------------------------------------------------------------------------------

แค่นี้ก่อนนะคะ รู้ว่ามันสั้น แล้วจะรีบอัพให้เร็วที่สุดนะคะ รักรีดเดอร์ทุกคนนะคะ

ไม่โหวตไม่ว่าแต่เม้นให้หน่อยนะคะ