stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

 
"ฟาง... เรา... เอ่อ..." ป๊อปปี้ยกมือขึ้นเกาหัวเหมือนเขากำลังแก้เขิล ใบหน้าเขาอมยิ้มนิดๆ นั่นทำให้ฉันรู้สึก งง -______-;; 
"อะไรของนาย" ฉันถามอย่างหงุดหงิดนิดหน่อย ป๊อปปี้เดินเข้ามานั่งคุกเข่าตรงหน้าฉัน ฉันมองเขา งง ๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าการกระทำแบบนี้มันเหมือนกับว่า...
"เรา... แต่งงานกันนะ ^^" เขากำลังขอฉันแต่งงาน !! -///////////- อ๊ายยยยยยย เรื่องจริงหรอเนี๊ย 
"ห๊ะ? นะ นายว่าไงนะ!" ฉันเผลอขึ้นเสียงออกไป ก็คนมันตกใจนี่น่า 
คราวนี้ป๊อปปี้ยิ้มกว้างพร้อมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะค่อยๆดึงกล่องใส่แหวนขนาดพอดีสีน้ำเงินออกมา เขาเปิดมันออก พร้อมยื่นมันมาข้างหน้าฉัน 
"เธอจะแต่งงานกับฉันมั๊ย" น้ำเสียงเขาดูเป็นกังวลเล็กน้อย สงสัยจะเพราะกลัวฉันไม่แต่งละมั้ง ฉันพยักหน้าแทนคำตอบพร้อมยื่นมือออกไปให้เขา
ป๊อปปี้ยิ้มกว้างอีกครั้งก่อนจะเอาแหวนทองคำประดับด้วยเพชรเบลเยี่ยมวงสวยใส่นิ้วนางให้ฉัน
"มันอาจจะไม่สวย ไม่มีราคาแพงเป็นล้านๆ เพราะมันแค่ o.54 กะรัตแต่นี่เป็นแหวนที่พ่อฉันใช้ขอแม่แต่งงาน และแม่ก็มอบแหวนวงนี่ให้ฉันอีกที แต่ต่อไปนี้แหวนนี่จะเป็นของเธอ"
พอเขาพูดจบ มือฉันก็โดนดึงขึ้นไปจูบทันที ฉันเพิ่งเข้าใจจริงๆก็วันนี่ว่าวินาทีของความสุขเป็นยังไง การที่เราโดนผู้ชายที่เรารักขอแต่งงาน มันทั้งมีความสุขมากมายและหลายๆอย่างที่ไม่สามารถบรรยายได้ 
"และแหวนวงนี้ฉันก็จะให้ลูกเมื่อถึงเวลา" ฉันพูดขำๆ พร้อมโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่น ความอบอุ่นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อร่างกายฉันสัมผัสกับร่างกายเขา 
"ฉันรักนายนะป๊อปปี้ รักมากด้วยต่อจากนี้ไปชีวิตฉันเป็นของนายแล้ว" ฉันก้มหน้าซบไหล่เขา ขณะที่ยังกอดเขาแน่น น้ำตาค่อยๆไหลออกมา ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเจ็บปวดเหมือนเคย เพราะนี่เป็นน้ำตาแ่ห่งความสุข...
"ฉันก็รักเธอฟาง รักมากจนไม่สามารถรักใครได้อีก ชีวิตฉันเกิดมาเพื่อที่จะเป็นของเธอ แค่เธอคนเดียวเท่านั้น" ฉันสัมผัสได้ถึงข้างหลังที่เปียก ป๊อปปี้เองก็ร้องไห้
"เราทั้งคู่ต่างผ่านอะไรมามากมาย ผ่านความเจ็บปวดมาก็เยอะ จากนี้ไปเราจะไม่พบเจอเรื่องราวแบบนั้นอีกแล้ว เราจะมีความสุข ฉัน เธอ และลูก" 
 
 
 
วันงาน
บรรยายกาศริมทะเลที่เย็นสบาย ท้องฟ้าที่สดใส หาดทรายสีขาวหน้าบ้านพักตากอากาศหลังสวยถูกประดับด้วยดอกกุหลาบสีขาวและสีแดง มีโต๊ะเก้าอี้แบบเรียบง่ายวางเรียงกันไว้ พร้อมเค้กและอาหารมากมายหลายอย่าง ซึ่งส่วนใหญ่ล้วนเป็นอาหารทะเล งานแต่งของป๊อปปี้และฟางไม่ได้หรูหราแต่อย่างใด ความต้องการของทั้งคู่คืองานที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความรักจากครอบครัวและเพื่อนพ้องน้องพี่
คนในงานเลยมีไม่มาก มีแค่เพื่อนๆ ครอบครัวและญาติๆ ฟางดัดผมยาวๆของเธอให้เป็นลอนใหญ่โดยมีมงกุฎดอกไม้ประดับอยู่ ใบหน้าเติมแต่งด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆให้ดูเป็นธรรมชาติ ชุดของเธอเป็นชุดสีขาวบริสุทธิ์ยาวถึงพื้น ชุดแต่งงานของฟางไม่เน้นความหรูหราแต่เน้นสบายๆ มองๆดูแล้วแบบผิวเผินเหมือนนี้ไม่ใช่งานแต่งงาน แต่เป็นเพียงแค่งานปาร์ตี้ริมทะเล -W-
ทางด้านป๊อปปี้ก็อยู่ในชุดสีขาวบริสุทธิ์  พอพพิผู้เป็นลูกชายก็อยู่ในชุดเดียวกันกับพ่อถ้าไม่ติดที่พอพพิตัวเล็กและเด็กมาก คนอื่นๆอาจจะนึกว่าพ่อลูกคู่นี้เป็นฝาแฝด
อีกมุมของงาน ร่างบางในชุดสีชมพูหวานๆกับผมที่ดัดเป็นลอนพร้อมมัดหลวมๆกำลังยืนยิ้มมองดูเพื่อนรักที่ต่อจากนี้จะไม่ต้องเจ็บปวดกับความรักอีกต่อไป 
"แก้ว" บุคคลในชุดสีหวานหันไปหาต้นเสียงทันที โทโมะในชุดสีขาวดำเดินเข้ามาแฟนสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"มาำทำอะไรตรงนี้ หาตั้งนาน" โทโมะยกมือขึ้นโอบไหล่แก้วอย่างรวดเร็ว จนเจ้าตัวสะดุ้ง
"อะไรยังไม่ชินอีกหรอ" โทโะแซว แก้วอายจนหน้าแดง แต่ก็ยังทำเป็นวางฟอร์ม
"ป่าวว แค่ไม่เคยโดนโอบในที่ๆมีคนเยอะ" โทโมะอมยิ้มพร้อมส่ายหน้าขำๆ เขาค่อยๆยื่นหน้าไปกระซิบใบหน้าเนียน
"แต่งงานกับฉันนะ" ร่างบางแข็งทื่อ เพราะพร้อมตกใจ โทโมะได้ทีจูบเบาๆที่ริมฝีปากของแฟนสาว
"ฮะแฮ่มๆๆ" เสียงของแจมดังขึ้น จนทำให้ทั้งคู่รีบผละออกจากกัน
"ให้มาตามแก้วไปให้ฟาง ไม่ได้ให้มาสวีท" แจมแกล้งมองโทโมะเคืองๆ จนเจ้าตัวต้องยกมือขึ้นจับท้ายทอยแก้เขิล
"จะแย่งซีนพวกฉันที่เป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวหรือไงว่ะไอ้โมะ" ป๊อปปี้ตะโกนข้ามฝั่งมาเสียงดัง คนในงานเริ่มโห่แซวแก้วกับโทโมะ จนทั้งคู่ไม่กล้ามองหน้ากัน ได้แต่ยิ้มเขิลๆ
 
 
"จูบเลยๆ ฮ่าๆ' เฟย์ยืนหัวเราะเสียงดังกับเขื่อน ทั้งคู่กำลังทำตัวเป็นแขกที่ดีเหมือนคนอื่นๆในงาน ที่ร้องเชียร์คู่บ่าวสาวให้โชว์ความหวาน 
"อ๊ายยยยยย!" เฟย์เขิลแทนพี่สาวที่โดนป๊อปปี้จูบท่ามกลางสายตาหลายๆคู่ เขื่อนมองแฟนสาวอย่างหมั่นไส้ -___- ที่ตอนเขาจูบไม่ยักจะเขิลแบบนี้
คู่บ่าวสาวยังคงจูบกันเนิ่ดนาน เหมือนทั้งโลกนี้มีแค่พวกเขาสองคน จนในที่สุดลูกชายตัวดีก็ยื่นมือไปดึงเสื้อป๊อปปี้พร้อมประโยคขัดจังหวะที่ทำให้คนในงานหัวเราะเสียงดัง
"พ่อคับ ผมหิวแล้ว" 
"ลูกพี่ฟางนี่น่ารักจัง" เฟย์พูดลอยๆ พร้อมมองหลานด้วยความรักความเอ็นดู
"อยากมีบ้างมั๊ยละ" เขื่อนสะกิดแขนเฟย์แล้วถามยิ้มๆ
"ฝันไปเลยอีตาเขื่อนแตก รออีกสักปีแล้วกัน แบร่ :p" เฟย์แกล้งพูดให้เขื่อน ทำหน้าเศร้า เธอไม่ได้จะแต่งกับเขาปีหน้าหรอก เพราะเธอรู้ดีว่าเธอผลัดวันประกันพรุ่งมานานแล้วนับตั้งแต่เขื่อนขอเธอแต่งงาน หลังจากฟางไปต่างประเทศได้ไม่กี่วัน 
เฟย์เดินเข้าไปสมทบกับผู้หญิงคนอื่นๆ ในงานเพื่อเตรียมตัวรอรับช่อดอกไม้ที่ฟางจะโยนมา 
"ไม่นึกว่าแก้วจะมารอรับช่อดอกไม้ด้วย -0-" ป๊อปปี้และแบมมองหน้าแก้วอึ้งๆ ถึงเฟย์จะไม่ชอบทั้งคู่แต่ก็ร่วมด้วยช่วยกัน แกล้งแก้ว
"นั่นสิ ไม่นึกว่าอย่างแก้วจะอยากแต่งงาน ฮ่าๆ" 
"ก็อีตาโทโมะน่ะสิ" แก้วพูดพร้อมหันไปมองโทโมะเคืองๆ "บังคับฉันมา" 
"ฟางจะโยนละน๊าาาา" ฟางตะโกนขึ้นทำให้ทุกคนหยุดการสนทนาและหันไปสนใจเธอทันที 
"หนึ่ง สอง สาม" 
ช่อดอกกุหลาบขาวลอยขึ้นไปบนฟ้า ก่อนจะค่อยๆ ตกลงมาให้หญิงสาวนางนึงที่ยื่นอยู่หลังสุดด้วยสีหน้าเอือมๆ 
ตุ๊บ!
ทันทีที่ช่อดอกกุหลาบตกลงใส่มือของเธอ ทุกคนที่ยืนรอแย่งกันอยู่ข้างหน้าถึงกับหันมามองเป็นสายตาเดียว
"แจม!!" แก้วกับเฟย์ตะโกนเสียงดังที่สุด แจมได้ยิ้มแห้งๆให้ทุกคน เธออุส่าไม่เข้าไปร่วมด้วยเพราะตัวเองไม่มีแฟน แต่ไหงช่อดอกไม้ถึงลอยมาหาเธอได้ละเนี๊ย
"พี่แจมอ่ะ ผมอุส่าพูดให้ยัยเอพริลไปรอแย่งช่อดอกไม้ จบกัน! ความหวังที่จะแต่งงานกับยัยนั่นเร็วๆ" ธามไทเดินเข้ามาโวยวายทันที
"แจม เธอรู้ไหมว่าฉันกล่อมยัยแก้วนานแค่ไหน T^T" โทโมะเดินเข้ามาสมทบ
"แจมมมมมมมม!! เธอทำให้ฉันต้องรอแต่งกับยัยเฟย์อีกตั้งปีหนึ่ง T^T" เขื่อนว่าพร้อมแกล้งทรุดลงตรงหน้าแจม ร่างบางได้แค่เกาหัว งงๆ สรุปเธอผิดหรอ -___-
 
ทุกอย่างภายในงานเป็นไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งตกเย็น 
คู่บ่าวสาวเดินแยกตัวออกมาเดินเล่นกันแค่สองคนริมชายหาด ทั้งคู่จูงมือกันเหมือนคู่รักทั่วๆไปเวลามาเที่ยวทะเล 
"พระจันทร์เต็มดวงสวยจัง" ป๊อปปี้มองตามเสียงใส พระจันทร์คืนนี้สวยจริงๆ
"แต่ก็ไม่สวยเท่าผู้หญิงที่อยู่ข้างๆป๊อปหรอก" ชายหนุ่มหยุดเดินและหันมายิ้มให้ใบหน้าสวย ผู้เป็นภรรยาของเขา ฟางอมยิ้มเขิลๆ ขณะที่จ้องมองใบหน้าหล่อๆนั้น
ป๊อปปี้ยื่นมือไปจับแก้มเนียนๆของฟาง แล้วยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้ม ก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นจูบริมฝีปากบาง
ทั้งคู่จูบกันอย่างนุ่มนวล ท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา
เวลาล่วงเลยผ่านไปหลายนาที กว่าทั้งคู่จะผละออกจากกัน
"ป๊อปรักฟางนะ" ป๊อปปี้จ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่สวย อย่างมีความสุข ฟางเองก็มีความสุขเช่นเดียวกัน 
"นายรู้มั๊ย ว่าฉันเคยคิดที่จะหยุดและห้ามใจตัวเองไม่ให้รักนายตั้งหลายครั้ง แต่ฉันก็ทำไม่ได้เลยสักครั้ง" ฟางพูดขำๆ ป๊อปปี้เองก็ยิ้มขำๆ
"นั่นก็เพราะเธอตกหลุมรักฉันจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วไง ยัยบ๊อง" ป๊อปปี้ดึงแก้มคนตรงหน้าอย่างหมั่นเขี้ยว คืนนี้เขาตั้งใจแล้วว่าเขาจะหาน้องให้มาเป็นเพื่อนพอพพิ หึหึ
 
 
=============== จบแล้วจ้า ===============
 
จบแบบไม่บอกไม่กล่าวเลยใช่มั๊ยล้าาา ?? 5555555 คือตอนที่แล้วไรเตอร์ลืมบอก -W-
ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามมาโดยตลอดนะคะกับฟิคชั่นเรื่องนี้ที่ไรเตอร์ดองไว้ตั้งปี 1!! กว่าจะจบ
ไรเตอร์ก็ไม่รู้ว่าจะแวะเข้ามาแต่งฟิคในนีอีกไหม เพราะดูจะขี้เกียจมากแถมมีฟิคเรื่องนึงที่กำลังแต่ง (ให้จบ) ในเว็บไซต์เด็กดีดอทคอม... ใครใจดีหรือใครว่างๆแวะเข้าไปอ่านไปเม้ลให้กำลังใจกันหน่อยเด้อกับฟิคชั่น ' My Girl ยัยนี่แฟนผม ' เป็นฟิคของ cn blue กับ snsd *0*
ใครที่คิดใจดีติดตามไปอ่านถึงนู่นแล้วหาฟิคไม่เจอ ถามได้นะค้าบบ~ 
เฟสบุ๊ค : Sunisa Seeyotha 
# แอบโฆษณาฟิคตัวเองสุดฤทธิ์ #