stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

จาก 5 เดือน เวลาที่แสนจะเนิดนานล่วงเลยผ่านรวมๆแล้ว 8 เดือน~ [นานๆพอกับที่ไรเตอร์หายเลย 5555]

เวลาเคลื่อนผ่านไป ฤดูหนาวของที่นี้ใกล้จะหมดลงแล้ว ฉันยังคงรู้สึกเหมือนเดิมว่าเข็มนาฬิกาเดินช้าไปกว่าปกติหรือป่าว มันยาวนาน สำหรับฉัน ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่ อยู่กับใคร และเขาจะคิดถึงฉันหรือป่าว ฉันพยามไม่รับรู้อะไรตลอดระยะเวลาแปดเก้าเดือนมานี้ แต่เหมือนฟ้ากำหนดมาแล้วว่าฉันจะรักใครไม่ได้อีก ตั้งแต่วันนั้นวันที่ฉันพูดชื่อเขาออกมา ภาพใบหน้าที่หล่อสมบูรณ์แบบ รอยยิ้มที่ฉันมักแอบเก็บไปฝัน ก็หวนกลับมาให้ฉันเห็นอีกครั้ง

ทำไมนะ...ทำไม ฉันไม่ลืมๆเขาสักที ฉันลูบท้องเบาๆ ไม่นานฉันก็จะเห็นหน้าลูกแล้ว ฉันจะเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุดเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ 

"จริงสิ" ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ หลังจากที่เพิ่งคิดขึ้นมาได้เมื่อกี๊ว่าอะไรที่ฉันต้องการให้ลูกฉันจำเอาไว้ ฉันจะไม่ให้เขาเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นเด็ดขาด!เขาจะต้องเป็นสุภาพบุีุรุษ! 

แอ๊ดดดดด

เฮลล่าเดินเข้ามาในห้องพร้อมข้าวของมากมายเธอยิ้มให้ฉันจากนั้นก็เดินเข้าไปในครัว

"เฮลล่าคะ...ฤดูหนาวจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่" ฉันพยามพยุงตัวเองลุกขึ้นจากโซฟา เดินเข้าไปในครัวมันก็ค่อนข้างลำบากอย่างมากสำหรับคนท้อง

"อีก 4-5 วันจ้ะ ทำไมหรอ" 

"ไม่มีอะไรค่ะ" ฉัันจะไม่บอกหรอกว่าทำไม เพราะฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน มันแค่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเพียงแค่คิดว่าลูกอาจจะไม่ได้คลอดออกมาในช่วงฤดูหนาว... ฉันอยากให้เขาเป็นตัวแทนของพ่อเขาจริงๆ ตัวแทนจากดอกไม้เมืองหนาว ดอกป๊อปปี้ เฮ้อ ฉันลืมเขาไม่ได้จริงๆ -*-

"โอ๊ย!!" เหมือนมีแรงกระแทกจากด้านใน มือฉันกุมท้องไว้อัตโนมัติ "ฟาง!" เฮลล่ารีบมาประคองฉันไว้ แววตาเธอดูตื่นเต้น และตกใจไปพร้อมๆกัน

"ปวดๆ ฟางปวดท้อง!!" ฉันตะโกนออกมา น้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม

"ราสเชอร์!! โทรบอกให้พนักงานข้างล่างเอารถออกเร็ว เราจะต้องพาเธอไปโรงบาล!" 

"โอ๊ยยยยยย! ปวด" ฉันเริ่มปล่อยโฮออกมา ฉันรู้ซึ้งแล้วว่าแม่ทรมารแค่ไหนที่อุ้มท้องฉันกับเฟย์

[Poppy is talk] 

"โอ๊ย!" 

"พี่ป๊อปเป็นอะไรหรือป่าวคะ!" เอพริลคว้าข้อมือผมขึ้นมาดูอย่างรวดเร็ว "เลือดพี่ออก พี่ไปคิดพลาสเตอร์เหอะ เดี๋ยวทางนี้เอพริลจัดการเอง" เอพริลไล่ผมอ้อมๆด้วยการดันตัวผมออกจากครัว ผมเพียงแค่ยิ้มๆให้กับว่าที่น้องสะใภ้ แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา 

ผมแค่คิดถึงฟาง...คิดว่าตอนนี้เธอทำอะไรอยู่ อยู่กับใคร และเธอจะคิดถึงผมหรือป่าว คิดแค่นี้ไอ้มีดบ้านั้นก็ดันบาดมือผม -*- ที่ผมลงทุนอ้อนขอช่วยเอพริลทำอาหารตั้งนานก็ไร้ประโยชน์ 

"อ้าวเฮีย! ไมไม่ทำอาหารช่วยพริลละ" ธามไทที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องท่าทางกวนบาทา 

"มีดบาด" ผมตอบเรียบๆ นิ่งๆ วันนี้ผมรู้สึกไม่มีอารมณ์อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับใคร 

"อ่อออออออ" ธามลากเสียงยาว แล้วเดินมานั่งลงข้างๆผม

"เฮีย ตามไปง้อพี่ฟางเหอะ ผมอยากเห็นหน้าหลาน" ผมเขยิบออกจากธาม น้องเฮงซวย -*- ถ้าตามได้จะมานั่งหายใจทิ้งไปวันๆอยู่แบบนี้ทำไมว่ะ

"หาที่อยู่มาสิ จะไปตามให้" น้ำเสียงผมออกแนวประชด

"ใครจะไปมีละเฮีย! พวกพี่เฟย์ยังไม่มีเลย" 

"แล้วพี่มีหรือไง! ถึงบอกให้ไปตาม" ผมส่ายหน้าไปมาเอือมๆ

"ใช้ใจตามไงเฮีย เดี๋ยวก็เจอ คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก ^^" สงสัยช่วงนี้ผมต้องสั่งงดไม่ให้มันไปเล่นบ้านแก้วแล้วละ ดูซีรี่เกาหลีมากไปหรือป่าว หรือละครน้ำเน่าหลังข่าวกัน -______-

"เก็บไว้ใช้ตอนเอพริลหนีแกเหอะ" 

"อ้าวเฮีย ปากวอนซะแล้ว" 

"ทำไมๆ" ผมทำหน้าหาเรื่องแกล้งไอ้น้องตัวแสบ

"มีอะไรกันหรือป่าวคะ" เอพริลที่คงจะได้ยินเสียง เดินเข้ามาถามเราสองคนพี่น้อง

"ป่าว!" ผมกับธามตอบพร้อมกัน

"ดีละ พริลไม่ชอบเห็นพี่กับธามทะเลาะกันเท่าไหร่ มันดูไร้สาระ" เอพริลเบ้ปากยักไหล่

"เดี๋ยวนี้กล้าว่าฉันไร้สาระหรอ" ผมดึงแขนไอ้ธามไว้ มันทำท่าจะลุกขึ้นไปหาเอพริลสีหน้าไม่พอใจ หรือว่ากวนตีนกันแน่ ผมเป็นพี่ชายมันแท้ๆ ยังไม่มั่นใจ

"ปล่อยผมน่าพี่" มันหันมาเหวี่ยงผม -,.-

"แบร่:P" 

"เฮ้ยๆ ธาม!" ธามถือโอกาสตอนที่ผมมองเอพริลแลบลิ้น สะบัดมือออก ก่อนจะพุ่งเข้าไปหาตัวเอพริล

"กรี๊ส!" ทั้งธามและเอพริลเซลงไปบนโซฟาฝั่งตรงข้าม 

"เฮ้ยๆ" ผมร้องขึ้น "ไปสวีทที่อื่น" พอผมเห็นว่ามันพุ่งเข้าไปกอดหอมเิอพริลแล้วก็รู้สึกหมั่นไส้ -*- [อิจฉาต่างหาก-ไรเตอร์]

"ไปไกลๆ เลย จะไปทำอาหารต่อแล้ว!!" เอพริลผลักธามออก แล้วเดินหน้าบึ้งเข้าไปในครัว

"ฮ่าๆ" 

"มีความสุขจังนะ" ผมประชด

"สุดๆเลยเฮีย ก็แบบนี้แหละ คนมันมีแฟน!! ฮ่าๆ โอ๊ยเฮีย!!" ผมปาหมอนบนโซฟาปาใส่หน้าธาม

"หยอกนิดหยอกหน่อยก็ไม่ได้" 

"ไม่ได้!" 

"จำไว้เลย!"

"เออ"

"ขอให้พี่ฟางมีแฟนใหม่ สาธุ! โอ๊ยๆ จะปาหนังสือมาทำไมเนี๊ย!" ใครใช้ให้พูดแบบนั้นละว่ะ

"ถ้าฟางมีแฟนใหม่จริงๆ พี่จะจีบเอพริล" 

"ไม่มีทาง! ยัยนั่นรักผมจะตาย" พูดแค่นั้น ธามก็วิ่งเข้าไปในครัว ผมได้ยินแค่เสียงคุยและหัวเราะเล็ดลอดออกมา ผมดีใจนะที่ธามมันความสุข ผมดีใจที่คนที่มันชอบเป็นเอพริล

แล้วผมละ... เมื่อไหร่ จะมีความสุขแบบนั้นบ้าง

[End Poppy is talk]

ฮัลโหลๆ เทสๆๆ (จับไมค์แถลงข่าว 555555555) ไรเตอร์มาอัฟแล้ว ตอนนี้อาจจะสั้นไป (หรือป่าว) แต่ไรเตอร์ก็แต่งมันออกมาได้ละน่า ดีกว่าปล่อยไว้ไม่มีอะไีรคืบหน้า คิดถึงไรเตอร์ไหม ? [ไม่!-ลีดเดอร์] โอเคขอบใจทุกคนๆนะคะที่คิดถึง 55555555 มาอัฟตอนนี้แล้ว ไม่รู้ว่าจะคึกคักอยากจะอัฟอีกเมื่อไหร่ -______-;; ยังไงๆก็อย่ารีบลืมกันนะ *0*