stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย
เขียนโดย Ismenook
วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 01.42 น.
แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
46)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ5 เดือนผ่านไป ~
[faye is talk]
ตุ้บ!
"หงุดหงิดอะไรอีกแล้วอ่ะเฟย์" แก้วที่นั่งกินข้าวกับแจมอยู่อีกมุมหนึ่งหันมาถาม วันนี้ฉันหงุดหงิดเป็นร้อยๆรอบได้แล้วมั้ง
เรื่องแรกเรื่องเขื่อน เอิ่มมมมม... เมื่อเช้าฉันเห็นเมสเสจผู้หญิงส่งมานัดเขื่อนกินข้าวร้านเดิมนะสิ มีรักนะจุ๊บๆอีก ตอนนี้ฉันเลยยึดกุญแจรถ กระเป๋าตังค์ไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าหาวิธีไปหายัยกิ๊กหน้าแบ๊วนั้นได้อีกนะ เลิก!
เรื่องที่สอง โอ๊ยยย ฉันแทบจะบ้าตายพี่ฟางส่งรูปตัวเองท้องโตมาให้ดู ฉันจะอยากจะรู้ว่าหลานเป็นชายเป็นหญิง ก็ติดต่อกลับไม่ได้ T^T
เรื่องที่สาม ฉันโดนที่โรงเรียนแจ้งว่า ผลโหวตประธานนักเรียนในเว็บบอร์ดโรงเรียน ฉันได้ที่หนึ่ง อ๊ากกกก อยากจะบ้าตายฉันจะเอาเวลาไหนเที่ยวที่นี้ คนสวยแซด!
เรื่องล่าสุด... ทไวไลท์จะเข้าโรงอยู่อีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว ฉันยังไม่ได้เริ่มสะสมของเลย โอ๊ย ฉันอยากจะไปดูรอบมาราธอนจริงๆ -,.- [อ้างอิงจากชีวิตจริงนะเรื่องทไวไลท์-ไรเตอร์ 5555]
"แก้วดูนี้สิ !" ฉันอุ้มโน๊ตบุ๊คข้ามห้องไปหาแก้ว พร้อมชี้แก้วให้ดูรูปเทย์เลอร์ สวิฟต์จูบกับเทย์เลอร์ เลาท์เนอร์พ่อหมาป่ารูปหล่อของฉัน *0*
"ข่าวนานแล้วหนิ" แจมพูดขึ้น
"นานแล้วไง ไม่ยอมๆๆ" ฉันกระทืบเท้า ทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจถึงฉันจะชอบความสวยและฟังเพลงของสวิฟต์แต่ฉันก็ไม่ชอบเห็นเลาท์เนอร์ของฉันจูบคนอื่นนะ
"-___-;;" หน้าแก้วกับแจม
"ไม่ยอมอะไรหรอดาลิ้งค์~" เขื่อนโอบฉันจากด้านหลัง ฉันผละออกแล้วเดินเลี่ยงไปอยู่อีกมุม
"ไปไกลๆ ไม่ต้องมายุ่ง"
"โหยยยย เฟย์เขื่อนขอโทดแล้วไง ยัยเด็กนั่นอ่อยเขื่อน" แล้วนายก็เล่นกับหล่อนด้วยสิ ไอ้ผู้ชายเจ้าชู้ นี่โมะเลิกแต่เขื่อนกับเริ่มหรอเนี๊ย
"อย่ามาเอาคำผู้ไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นมานะ" ฉันไปถึง ผอ.เจนภพ
"ฮีๆ กระแสเขาแรงนะเตงงงง" เขื่อนยังเดินมาหาฉัน พร้อมพยามกอด
"อย่ามาลวนลามฉันนะ" ฉันทำหน้ายี๋ แล้วแกล้งทำเป็นปัดเนื้อปัดตัวอย่างรังเกียจ
"แจมว่าแจมไปดูืทีวีดีกว่า" แจมทำหน้าเซ็งๆแล้วเดินหนีไป แก้วหันมาทำหน้าแบบว่ายังไงละ จะขำก็ไม่ขำ แล้วตามแจมไป
"เฟย์~เขื่อนขอโทษ" ฉันแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เดินไปหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน
"เฟย์นะ...อย่าทำแบบนี้สิ"
"อ้าวไอ้เขื่อน...ไม่ได้ไปกินข้าวข้างนอกหรอกหรอ" ฉันชะงัก มองหน้าโมะที่เพิ่งมาถึงใหม่ดุๆ
"ไอ้เชี้ยโมะ!! ไปไกลๆเลย"
"อะไรว่ะ" โมะเกาหัวงงๆมองฉันสลับกับเขื่อนไปมาแล้วเดินไปหาแก้วกับแจม ฉันนั่งเงียบให้เขื่อนจ้องหน้าราวๆ ยี่สิบนาที โดยไม่มีทาทีว่าจะสนใจ
"เขื่อนพาไปเที่ยวเกาหลีไปป่าว" พลิกหนังสือพิมพ์หน้าต่อไป เหมือนไม่ได้ยิน
"ไปญี่ปุ่นก็ได้" แกล้งทำเป็นอ่านข่าวอย่างใจจดใจจ่อ
"เฟย์~" เขื่อนเขยิบมานั่งใกล้ๆฉัน ฉันยังแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ที่จริงฉันไม่ได้โกรธอะไรเขื่อนมากหรอก ฉันรู้ว่าเขาแค่คบไปหนุกๆตามประสาผู้ชาย
"หาทางให้เฟย์เดตกับเทย์เลอร์สิ เผื่อเฟย์จะพิจารณา" ฉันพูดน้ำเสียงจริงจัง
"ให้เดตกับคนอื่นเนี๊ยนะ!! ฝันไปเถอะใครจะไปยอม"
"นั่นไงใครจะยอม เขื่อนยังไม่ยอมเลย เฟย์จะยอมทำไมเรื่องเขื่อนนะ" ฉันมองอย่างจับผิด แกล้งคนนี่สนุกดีแหะ
"จะไม่ทำอีกแล้วค้าบบบ ได้โปรดกลับมาเป็นเฟย์คนเดิมเถอะ"
"เมื่อกี๊จะพาไปไหนนะ เกาหลีญี่ปุ่นหรอ" ฉันถามยิ้มๆ
"ดาลิ้งค์หายโกรธเค้าแล้วใช่ม้าาา" พอได้ทีเขื่อนก็เข้ามากอดแล้วหอมแก้มฉัน
"ฮะแฮ่มๆ" แจมแกล้งทำเป็นไอ มีโมะกับแก้วยิ้มขำๆ
"จะพาไปไหน" ฉันถามอีกที
"ไปไหนก็ได้ที่เตงอยากไป"
"ไปด้วยคนดิ/อย่าลืมแจมนะ/เฮ้ยๆว่างอยู่นะช่วงนี้" แก้วแจมโมะแทรกขึ้น
"เออๆ" น้ำเสียงเขื่อนรำคาญ
"ไปหาพี่ฟางพาไปได้ปะละ" ทุกคนในห้องเงียบกริบ ไม่มีใครแกล้งมุกลับมาเลยหรอ -___-;;
"ล้อเล่นน่า!! ฮ่าๆ ทำเป็นเงียบไปได้"
"ฮ่าๆ ไปฮ่องกงดีไหม"
"จ้ะ ^_^" ฉันยิ้มหวานจับแก้มเขื่อนไปมา
[End faye is talk]
บรรยากาศของช่วงฤดูหนาวที่หิมะปกคลุมบ้านเรือนอาคารต่างๆไว้เกือบหมด เป็นฤดูที่ฉันรู้สึกเหงามากที่สุด มันเขว้งกับการอยู่คนเดียวฉันคิดถึงประเทศไทย อยากจะให้ผ่านฤดูหนาวที่ฉันเคยรักไปเร็วๆ ฉันอยากอยู่กับแดดมากกว่า ฉันจิบกาแฟที่ระเบียงห้องบนคอนโด เสื้อผ้าฉันเน้นอบอุ่นมากพอเพื่อที่จะให้อุ่น ผ้าห่มที่ฉันเอามาห่มท้องไว้อีกทีเริ่มมีเกล็ดหิมะที่ลอยมาแตะอยู่ ฉันค่อยๆพยุงตัวเองให้ไปที่เตียง
มือลูบท้องเหมือนกำลังปลอบเจ้าตัวน้อยว่าไม่เป็นไีร ฉันจะไม่ทำให้เขาหนาว ฉันท้องได้ 6 เดือนกว่าละ ลูกโตขึ้นมากฉันเลยไม่อยากออกไปข้างนอกเท่าไหร่เผื่อหกล้มเพราะพื้นหิมะลื่น ฉันพอจะรู้จักเพื่อนข้างห้องอยู่สองคนทั้งคู่เป็นสามีภรรยากัน พวกเขาน่ารักมากๆเลย ใจดี ทั้งคู่ดูแลฉันเหมือนเป็นน้องสาว
"ฟาง" เฮลล่าร้องเรียกฉันก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนอน "มีอะไรหรือป่าวคะ" ฉันถามกลับไปเป็นภาษาอังกฤษ
"ผลตรวจออกมาแล้วนะ มันสอดไว้ที่หน้าประตูห้อง" เฮลล่าพูดอย่างกระตือรือร้น
"ฉันตื้นเต้นอยากรู้มากไปหน่อย เลยแอบเปิดดูนะ" เธอหน้าแดงด้วยความอายแล้วยื่นซองสีน้ำตาลมาให้ฉัน ฉันค่อยๆเปิดมันออก
"ลูกชาย" ฉันพึมพำ น้ำตาคลอ ฉันอยากมีลูกชาย,,, ฝันฉันเป็นจริง
"ดีใจด้วย" เฮลล่าลูบท้องฉันอย่างเอ็นดู "หลานชายฉัน ลูกของเธอต้องน่ารักมากแน่ๆ" ฉันยิ้มขำๆ
"น่ารักเหมือนป้าแน่นอนคะ"
"แหม๋ม ฉันไม่ใช่พี่สาวแท้ๆเธอซะหน่อย"
"แต่ก็เหมือนไปซะแล้ว ^_^ ขอบคุณนะคะสำหรับทุกอย่าง" ฉันโอบกอดเฮลล่าไว้ ซบหน้าลงไปที่แผงอกของเธอ
"ฉันเป็นลูกสาวคนเดียว ฉันไม่เคยมีน้องสาวฉันดีใจนะที่มีเธอเป็นน้อง" เธอลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู
"ชื่อหลานว่าไงละ" ราสเชอร์ เดินเข้ามายิ้มๆ
"ไม่รู้สิคะ ยังไม่ทันตั้ง"
"พ่อเจ้าหนูน้อย ชื่ออะไรละ" ราสเชอร์โอบเฮลล่าไว้แล้วถามฉันยิ้มๆ แน่นอนฉันไม่ได้เล่าเรื่องผู้ชายคนนั้นให้พวกเขาฟัง มันไม่จำเป็น
"ฟาง เป็นไรหรือป่าวจ้ัะ"
"ป๊อปปี้ค่ะ เขาชื่อป๊อปปี้" ริมฝีปากฉันสั่นเล็กน้อย ในรอบหลายเดือนมานี้ ฉันเำพิ่งจะพูดชื่อป๊อปปี้ออกมาได้เต็มปาก
"ว้าว ดอกไม้เมืองหนาว แคลิฟอร์เนียป๊อปปี้"
"ฮ่าๆ ฟางว่าต้นพอพพิิเพราะมากกว่าป๊อปปี้ซะอีก" ฉันส่ายหน้าขำๆ
"หืม ? ว่าอะไรนะ" ราสเชอร์ทำหน้าให้ฉันทวน
"พอพพิเพราะกว่าป๊อปปี้ค่ะ" ฉันมองอย่างไม่เข้าใจ
"โอ้! ที่รักคุณคงไม่คิดจะ..."
"พอพพิชื่อหลานชายเราคุณ" ราสเชอร์ยิ้มกว้าง
"พูดเป็นเล่น พอพพินี่นะ" ฉันรู้เลยว่าสีหน้าฉันตอนนี้ดูตกใจ
"ฟางจะตั้งอย่างอื่นก็ได้ แต่เราจะเรียกเจ้าหนูนี่ว่าพอพพิ"
"เราหรอคะ" เฮลล่ามองสามีงงๆ
"ช่ายยยย เรา"
"พอพพิก็พอพพิค่ะ แปลกดี" ฉันยิ้มแห้งๆให้คนทั้งคู่ื ลูกฉันชื่อพอพพิ ไม่ใช่ไม่ดีหรอกนะแต่ฉันกลัวว่าชื่อนี้จะทำให้ฉันคิดถึงอีกชื่ออยู่ตลอดเวลาต่างหากละ
ไรเตอร์มาแล้ววววววววว !! [ร้องประกาศให้รู้ทั้งโลก] หายไปนานเลย -___- ไม่ใช่ไม่ว่างหรอก ไรเตอร์ขี้เกียจ 555555555 ประมาณว่าแต่งสดนะ ต้องแล้วแต่อารมณ์แต่ละวันๆ แล้ววันนี้ไรเตอร์ก็คึกอยากจะอัฟ ตีสามละ มานั่งอัฟนิยายแล้วจะไปนอน เอิ้กๆ #ลืมกันแล้วหรือยัง ?? ถ้ายังขอเม้ลเยอะๆ พลีสสสสสสส
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ