stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

5 เดือนผ่านไป ~

[faye is talk]

ตุ้บ! 

"หงุดหงิดอะไรอีกแล้วอ่ะเฟย์" แก้วที่นั่งกินข้าวกับแจมอยู่อีกมุมหนึ่งหันมาถาม วันนี้ฉันหงุดหงิดเป็นร้อยๆรอบได้แล้วมั้ง

เรื่องแรกเรื่องเขื่อน เอิ่มมมมม... เมื่อเช้าฉันเห็นเมสเสจผู้หญิงส่งมานัดเขื่อนกินข้าวร้านเดิมนะสิ มีรักนะจุ๊บๆอีก ตอนนี้ฉันเลยยึดกุญแจรถ กระเป๋าตังค์ไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าหาวิธีไปหายัยกิ๊กหน้าแบ๊วนั้นได้อีกนะ เลิก!

เรื่องที่สอง โอ๊ยยย ฉันแทบจะบ้าตายพี่ฟางส่งรูปตัวเองท้องโตมาให้ดู ฉันจะอยากจะรู้ว่าหลานเป็นชายเป็นหญิง ก็ติดต่อกลับไม่ได้ T^T

เรื่องที่สาม ฉันโดนที่โรงเรียนแจ้งว่า ผลโหวตประธานนักเรียนในเว็บบอร์ดโรงเรียน ฉันได้ที่หนึ่ง อ๊ากกกก อยากจะบ้าตายฉันจะเอาเวลาไหนเที่ยวที่นี้ คนสวยแซด!  

เรื่องล่าสุด... ทไวไลท์จะเข้าโรงอยู่อีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว ฉันยังไม่ได้เริ่มสะสมของเลย โอ๊ย ฉันอยากจะไปดูรอบมาราธอนจริงๆ -,.- [อ้างอิงจากชีวิตจริงนะเรื่องทไวไลท์-ไรเตอร์ 5555]

"แก้วดูนี้สิ !" ฉันอุ้มโน๊ตบุ๊คข้ามห้องไปหาแก้ว พร้อมชี้แก้วให้ดูรูปเทย์เลอร์ สวิฟต์จูบกับเทย์เลอร์ เลาท์เนอร์พ่อหมาป่ารูปหล่อของฉัน *0*

"ข่าวนานแล้วหนิ" แจมพูดขึ้น

"นานแล้วไง ไม่ยอมๆๆ" ฉันกระทืบเท้า ทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจถึงฉันจะชอบความสวยและฟังเพลงของสวิฟต์แต่ฉันก็ไม่ชอบเห็นเลาท์เนอร์ของฉันจูบคนอื่นนะ 

"-___-;;" หน้าแก้วกับแจม

"ไม่ยอมอะไรหรอดาลิ้งค์~" เขื่อนโอบฉันจากด้านหลัง ฉันผละออกแล้วเดินเลี่ยงไปอยู่อีกมุม

"ไปไกลๆ ไม่ต้องมายุ่ง"

"โหยยยย เฟย์เขื่อนขอโทดแล้วไง ยัยเด็กนั่นอ่อยเขื่อน" แล้วนายก็เล่นกับหล่อนด้วยสิ ไอ้ผู้ชายเจ้าชู้ นี่โมะเลิกแต่เขื่อนกับเริ่มหรอเนี๊ย 

"อย่ามาเอาคำผู้ไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นมานะ" ฉันไปถึง ผอ.เจนภพ 

"ฮีๆ กระแสเขาแรงนะเตงงงง" เขื่อนยังเดินมาหาฉัน พร้อมพยามกอด

"อย่ามาลวนลามฉันนะ" ฉันทำหน้ายี๋ แล้วแกล้งทำเป็นปัดเนื้อปัดตัวอย่างรังเกียจ

"แจมว่าแจมไปดูืทีวีดีกว่า" แจมทำหน้าเซ็งๆแล้วเดินหนีไป แก้วหันมาทำหน้าแบบว่ายังไงละ จะขำก็ไม่ขำ แล้วตามแจมไป

"เฟย์~เขื่อนขอโทษ" ฉันแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เดินไปหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน

"เฟย์นะ...อย่าทำแบบนี้สิ" 

"อ้าวไอ้เขื่อน...ไม่ได้ไปกินข้าวข้างนอกหรอกหรอ" ฉันชะงัก มองหน้าโมะที่เพิ่งมาถึงใหม่ดุๆ 

"ไอ้เชี้ยโมะ!! ไปไกลๆเลย" 

"อะไรว่ะ" โมะเกาหัวงงๆมองฉันสลับกับเขื่อนไปมาแล้วเดินไปหาแก้วกับแจม ฉันนั่งเงียบให้เขื่อนจ้องหน้าราวๆ ยี่สิบนาที โดยไม่มีทาทีว่าจะสนใจ

"เขื่อนพาไปเที่ยวเกาหลีไปป่าว" พลิกหนังสือพิมพ์หน้าต่อไป เหมือนไม่ได้ยิน

"ไปญี่ปุ่นก็ได้" แกล้งทำเป็นอ่านข่าวอย่างใจจดใจจ่อ

"เฟย์~" เขื่อนเขยิบมานั่งใกล้ๆฉัน ฉันยังแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ที่จริงฉันไม่ได้โกรธอะไรเขื่อนมากหรอก ฉันรู้ว่าเขาแค่คบไปหนุกๆตามประสาผู้ชาย 

"หาทางให้เฟย์เดตกับเทย์เลอร์สิ เผื่อเฟย์จะพิจารณา" ฉันพูดน้ำเสียงจริงจัง 

"ให้เดตกับคนอื่นเนี๊ยนะ!! ฝันไปเถอะใครจะไปยอม"

"นั่นไงใครจะยอม เขื่อนยังไม่ยอมเลย เฟย์จะยอมทำไมเรื่องเขื่อนนะ" ฉันมองอย่างจับผิด แกล้งคนนี่สนุกดีแหะ

"จะไม่ทำอีกแล้วค้าบบบ ได้โปรดกลับมาเป็นเฟย์คนเดิมเถอะ"

"เมื่อกี๊จะพาไปไหนนะ เกาหลีญี่ปุ่นหรอ" ฉันถามยิ้มๆ 

"ดาลิ้งค์หายโกรธเค้าแล้วใช่ม้าาา" พอได้ทีเขื่อนก็เข้ามากอดแล้วหอมแก้มฉัน

"ฮะแฮ่มๆ" แจมแกล้งทำเป็นไอ มีโมะกับแก้วยิ้มขำๆ

"จะพาไปไหน" ฉันถามอีกที 

"ไปไหนก็ได้ที่เตงอยากไป"

"ไปด้วยคนดิ/อย่าลืมแจมนะ/เฮ้ยๆว่างอยู่นะช่วงนี้" แก้วแจมโมะแทรกขึ้น

"เออๆ" น้ำเสียงเขื่อนรำคาญ

"ไปหาพี่ฟางพาไปได้ปะละ" ทุกคนในห้องเงียบกริบ ไม่มีใครแกล้งมุกลับมาเลยหรอ -___-;;

"ล้อเล่นน่า!! ฮ่าๆ ทำเป็นเงียบไปได้"

"ฮ่าๆ ไปฮ่องกงดีไหม" 

"จ้ะ ^_^" ฉันยิ้มหวานจับแก้มเขื่อนไปมา

[End faye is talk]

บรรยากาศของช่วงฤดูหนาวที่หิมะปกคลุมบ้านเรือนอาคารต่างๆไว้เกือบหมด เป็นฤดูที่ฉันรู้สึกเหงามากที่สุด มันเขว้งกับการอยู่คนเดียวฉันคิดถึงประเทศไทย อยากจะให้ผ่านฤดูหนาวที่ฉันเคยรักไปเร็วๆ ฉันอยากอยู่กับแดดมากกว่า ฉันจิบกาแฟที่ระเบียงห้องบนคอนโด เสื้อผ้าฉันเน้นอบอุ่นมากพอเพื่อที่จะให้อุ่น ผ้าห่มที่ฉันเอามาห่มท้องไว้อีกทีเริ่มมีเกล็ดหิมะที่ลอยมาแตะอยู่ ฉันค่อยๆพยุงตัวเองให้ไปที่เตียง

มือลูบท้องเหมือนกำลังปลอบเจ้าตัวน้อยว่าไม่เป็นไีร ฉันจะไม่ทำให้เขาหนาว ฉันท้องได้ 6 เดือนกว่าละ ลูกโตขึ้นมากฉันเลยไม่อยากออกไปข้างนอกเท่าไหร่เผื่อหกล้มเพราะพื้นหิมะลื่น ฉันพอจะรู้จักเพื่อนข้างห้องอยู่สองคนทั้งคู่เป็นสามีภรรยากัน พวกเขาน่ารักมากๆเลย ใจดี ทั้งคู่ดูแลฉันเหมือนเป็นน้องสาว

"ฟาง" เฮลล่าร้องเรียกฉันก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนอน "มีอะไรหรือป่าวคะ" ฉันถามกลับไปเป็นภาษาอังกฤษ

"ผลตรวจออกมาแล้วนะ มันสอดไว้ที่หน้าประตูห้อง" เฮลล่าพูดอย่างกระตือรือร้น

"ฉันตื้นเต้นอยากรู้มากไปหน่อย เลยแอบเปิดดูนะ" เธอหน้าแดงด้วยความอายแล้วยื่นซองสีน้ำตาลมาให้ฉัน ฉันค่อยๆเปิดมันออก

"ลูกชาย" ฉันพึมพำ น้ำตาคลอ ฉันอยากมีลูกชาย,,, ฝันฉันเป็นจริง

"ดีใจด้วย" เฮลล่าลูบท้องฉันอย่างเอ็นดู "หลานชายฉัน ลูกของเธอต้องน่ารักมากแน่ๆ" ฉันยิ้มขำๆ

"น่ารักเหมือนป้าแน่นอนคะ"

"แหม๋ม ฉันไม่ใช่พี่สาวแท้ๆเธอซะหน่อย"

"แต่ก็เหมือนไปซะแล้ว ^_^ ขอบคุณนะคะสำหรับทุกอย่าง" ฉันโอบกอดเฮลล่าไว้ ซบหน้าลงไปที่แผงอกของเธอ 

"ฉันเป็นลูกสาวคนเดียว ฉันไม่เคยมีน้องสาวฉันดีใจนะที่มีเธอเป็นน้อง" เธอลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู

"ชื่อหลานว่าไงละ" ราสเชอร์ เดินเข้ามายิ้มๆ

"ไม่รู้สิคะ ยังไม่ทันตั้ง"

"พ่อเจ้าหนูน้อย ชื่ออะไรละ" ราสเชอร์โอบเฮลล่าไว้แล้วถามฉันยิ้มๆ แน่นอนฉันไม่ได้เล่าเรื่องผู้ชายคนนั้นให้พวกเขาฟัง มันไม่จำเป็น 

"ฟาง เป็นไรหรือป่าวจ้ัะ"

"ป๊อปปี้ค่ะ เขาชื่อป๊อปปี้" ริมฝีปากฉันสั่นเล็กน้อย ในรอบหลายเดือนมานี้ ฉันเำพิ่งจะพูดชื่อป๊อปปี้ออกมาได้เต็มปาก

"ว้าว ดอกไม้เมืองหนาว แคลิฟอร์เนียป๊อปปี้" 

"ฮ่าๆ ฟางว่าต้นพอพพิิเพราะมากกว่าป๊อปปี้ซะอีก" ฉันส่ายหน้าขำๆ

"หืม ? ว่าอะไรนะ" ราสเชอร์ทำหน้าให้ฉันทวน

"พอพพิเพราะกว่าป๊อปปี้ค่ะ" ฉันมองอย่างไม่เข้าใจ

"โอ้! ที่รักคุณคงไม่คิดจะ..."

"พอพพิชื่อหลานชายเราคุณ" ราสเชอร์ยิ้มกว้าง

"พูดเป็นเล่น พอพพินี่นะ" ฉันรู้เลยว่าสีหน้าฉันตอนนี้ดูตกใจ

"ฟางจะตั้งอย่างอื่นก็ได้ แต่เราจะเรียกเจ้าหนูนี่ว่าพอพพิ" 

"เราหรอคะ" เฮลล่ามองสามีงงๆ 

"ช่ายยยย เรา" 

"พอพพิก็พอพพิค่ะ แปลกดี" ฉันยิ้มแห้งๆให้คนทั้งคู่ื ลูกฉันชื่อพอพพิ ไม่ใช่ไม่ดีหรอกนะแต่ฉันกลัวว่าชื่อนี้จะทำให้ฉันคิดถึงอีกชื่ออยู่ตลอดเวลาต่างหากละ

ไรเตอร์มาแล้ววววววววว !! [ร้องประกาศให้รู้ทั้งโลก] หายไปนานเลย -___- ไม่ใช่ไม่ว่างหรอก ไรเตอร์ขี้เกียจ 555555555 ประมาณว่าแต่งสดนะ ต้องแล้วแต่อารมณ์แต่ละวันๆ แล้ววันนี้ไรเตอร์ก็คึกอยากจะอัฟ ตีสามละ มานั่งอัฟนิยายแล้วจะไปนอน เอิ้กๆ #ลืมกันแล้วหรือยัง ?? ถ้ายังขอเม้ลเยอะๆ พลีสสสสสสส