stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

"เธอทำให้เพื่อนต้องรอน่ะธนันต์ธรญ์" อาจารย์เพ็ญจิตที่สอนภาษาไทยจับแว่นสายตาลงแล้วส่งสายตาดุให้ฉัน 

"ขอโทษค่ะอาจารย์ หนูเพิ่งไปเข้าห้องน้ำมา" 

"ภาณุบอกว่าเธออยู่ข้างนอกจู๋จี๋กับผู้ชาย" >[]<!! ฉันหันไปมองอีตาบ้าป๊อปปี้ ยังมีหน้ามานั่งทำเป็นไร้เดียงสาไม่รู้ไม่ชี้

"ผู้ชายคนนั้นคือเขาน่ะค่ะอาจารย์ แล้วเราก็ไม่ได้ทำอะไรด้วยแค่คุยกันเฉยๆ" หวังให้อาจารย์เชื่อทีเหอะ ถ้าไม่เชื่อฉันจะไปฆ่าเขา!

"จริงหรอภาณุ" อาจารย์หันไปถามป๊อปปี้ ใช่อย่างที่คิดเขาส่ายหน้า "ป่าวคับอาจารย์ผมเพิ่งไปเข้าห้องน้ำมา ก่อนหน้านี้ธนันต์ธรญ์คุยโทรศัพท์แล้วออกไปคับ พอผมกลับมา...ก็อย่างที่ผมเล่าให้อาจารย์ฟัง ^^" เกิดมาไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนตอแหลขนาดนี้เลย T^T อาจารย์หันมาหาฉันอีกรอบ อย่าทำหน้าดุแบบนั้นได้่ม้ายยยย

"เป็นผู้หญิงทำตัวแบบนั้นไม่งามน่ะรู้ไหม อย่าให้ครูรู้ว่าเธอทำแบบนั้นอีกน่ะธนันต์ธรญ์ ไป ออกไปยืนขาเดียวนอกห้อง" อาจารย์ชี้นิ้วไปที่ประตู ฉันโตแล้วน่ะลงโทษแบบนี้ไม่ได้

"หนูพูดจริงๆน่ะค่ะ ภาณุเขาโกหก" 

"อยากได้ไม้บรรทัดไปด้วยใช่ไหม" ฉันสบตาอาจารย์แล้วหันไปจ้องป๊อปปี้ ชิ ไอ้หน้าหล่อใจร้าย T^T ฉันเดินออกจากห้องช้าๆ ทำใจไม่ได้มาโรงเรียนไม่กี่วันโดนทำโทษซะแล้ว 

ชั่วโมงครึ่งต่อมาหลังจากหมดคาบภาษาไทย

"ฟาง ใจเย็นๆน่า" แจมตบไหล่ฉันเบาๆ เนยกับมีล่านั่งเงียบมองฉัน 

"ใจเย็นได้ไง ฉันปวดขาจะตายแล้วT^T" 

"ป๊อปเขาไม่ได้ตั้งใจแกล้งแกหรอกมั้ง" เนยพูด ฉันเห็นยัยนี่ไม่ให้ใครหน้าไหนผิดหรอก ถ้าคนๆนั้นหล่อ

"ไม่แกล้งยังกะผีน่ะสิ! นี่ยังไม่รวมกับธามไทอีกน่ะ" วันนี้แหล่ะฉันจะไปตามล่าหาเด็กนั้นให้เจอ มีอย่างที่ไหนไปบอกว่าฉันแอบฟัง ฉันไม่ได้แอบซะหน่อยแค่ผ่านไปได้ยินต่างหาก

"ธามไทไหน ?" แจมถาม "โอ๊ยแจมมมม ธามหล่อและฮอตขนาดนั้นไม่รู้จักได้ไง เฉยมว๊ากกก!" เนยบ่นให้พี่สาว

"เอ้าก็คนไม่รู้จริงๆหนิ" แจมพูดเสียงอ่อย อย่าว่าแต่แจมเลยฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเด็กนั้นฮอต 

"พอๆ เลย ธามไทจะฮอตแค่ไหนก็ช่างเหอะ มีแฟนแล้วหนิ T^T แง้ๆ ฉันเสียดาย" มีล่า

"มีแฟนแล้วหรอ ?" เนยกระตือรือร้นขึ้นมาทันที เหอะๆ มิน่าธามไทถึงเข้ากับป๊อปปี้ได้ดี พวกเดียวกันนี่เอง

"มีแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเอพริลหรือบูม แต่ฉันว่าน่าจะบูมแหล่ะเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยจะตาย ถ้าพูดตรงๆน่ะฉันชอบเอพริลมากกว่า" มีล่ากระซิบประโยคสุดท้ายให้ได้ยินแค่พวกฉัน

"แกชอบเอพริลแต่ธามไทเขาอาจจะชอบบูมหนิ" แจมเสนอความเห็น ฉันเบื่อพวกนี้ที่ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมาด้วยเรื่องไร้สาระ เลยขอตัวไปเดินเล่นหวังว่าอากาศในสนามจะช่วยให้ดีขึ้นมาบ้าง

[kaew is talk]

"ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรมากหรอกน่ะ โทโมะเขาก็หล่อจริงๆไม่แปลกหรอกที่จะเลือกได้" เฟย์บอกยิ้มๆ หลังจากฟังฉันเล่าเรื่องที่แอบได้ยินมาเมื่อเช้าจบ ฉันต้องบ้าตายแน่ๆ คนหนึ่งปลื้ม อีกคนก็เหมือนจะปลื้ม ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นที่ชื่อโทโมะมีอะไรดี 

"เหอะๆ อย่าบอกว่าจะปลื้มโทมงโทโมะนั้นอีกคนน่ะ" ฉันหรี่ตาดูเฟย์ ที่ทำตัวมีพิรุธ

"ป่าววววว จะไปปลื้มได้ไงอย่าลืมสิว่าโทโมะเป็นพี่น้องฝาแฝดของ เขื่อน " เฟย์พูดถึงเขื่อนบุคคลที่เฟย์กำหนดให้เป็นคนอันตรายห้ามยุ่งเกี่ยวตั้งแต่พวกเรามาเรียนวันแรก 

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกันล่ะ" เฟย์ทำหน้าหงุดหงิดที่ฉันถามต่อ

"ก็เพราะสองคนนั้นต้องนิสัยเหมือนกันแน่ๆ เขื่อนเป็นยังไงโทโมะก็ต้องเป็นแบบนั้น แหม๋มม ถ้าฉันไม่ใช่โรคกลัวหนอนน่ะฉันไม่ร้องไห้วิ่งหนีให้ขายหน้าขนาดนั้นหรอก คิดแล้วก็เจ็บใจ" พอเฟย์พูดถึงเรื่องนี้แล้วฉันก็ต้องพยามกลั้นหัวเราะไว้ วันแรกที่เรามาเรียนเขื่อนเข้ามาทำดีกับพวกฉันทุกอย่างเพราะเป็นเด็กใหม่ แต่ยังไม่ทันไรก็รับน้องด้วยการเอาหนอนตัวใหญ่ใส่มือเฟย์ ทำให้เฟย์ปรี๊ดแตก ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเฟย์จงเกลียดจงชังเขื่อนมาก ถึงขั้นไม่ยอมให้ฉันเข้าใกล้เขื่อนเลย

"แต่อย่างน้อยโทโมะก็หล่อกว่าใช่ไหมล่ะ"

"อยู่แล้วโทโมะหล่อกว่ามาก *0* เฮ้ย! แก้วถามอะไรแบบนี้" เฟย์จ้องหน้าฉันงอลๆ ฉันไม่ผิดน่ะเฟย์ต่างหากที่เผลอหลุดออกมา

"ฮ่าๆๆ อย่าลืมน่ะว่าโทโมะเป็นพี่น้องของเขื่อน ฮ่าๆ" ฉันเอาคืนด้วยคำพูดของเฟย์เอง ยัยเฟย์หน้าบึ้งงอลฉันไปได้สักพักก็หันมาสกิดฉันให้มองดู ป๊อปปี้กับฟางที่ยืนคุยกันข้างล่าง

"หึงแฟนแม้กระทั่งกับพี่สาวตัวเองหรอ" เฟย์หันมาส่งสายตาดุ 

"ไม่ได้หึง พี่ป๊อปน่ะเจ้าชู้จะตายไปฉันไม่รู้สึกอะไรเลยน่ะเวลาเห็นพี่เขาออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกหรือมีคนมาบอกว่าพี่เขา่ไปเที่ยวกับคนนู่นคนนี้" 

"-O-" อึ้งสิ ยัยนี่เป็นแฟนประสาอะไรไม่รู้สึกหึงหวงแฟนตัวเอง แต่กลับเฉยปกติ จะใจกว้างมากไปมั้ง

"แกรักพี่เขาป่าว" ฉันรู้ว่าเป็นคำถามที่ไม่ควรถามแต่ึคนมันอยากรู้หนิ

"คิดว่ารักน่ะ รักแต่ไม่หึงอ่ะ แกเข้าใจป่ะ" เฟย์ถามสีหน้าจริงใจ ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆให้แล้วหันกลับไปมองดูคนสองคนที่อยู่ข้างล่างต่อ

 [End kaew is talk]

บรรยากาศข้างนอกไม่ช่วยอะไรเลย ถ้าฉันรู้ว่าออกมาแล้วจะเจอป๊อปปี้ เหอะ ต่อให้เอาช้างสักร้อยตัวมาฉุดฉันก็ไม่มาหรอก นอกจากสีหน้ากวนประสาทของเขาแล้ว คำพูดของเขาก็คืออีกอย่างที่ฉันเกลียดที่สุด

"นายจะเอาไงว่ามา มายืนจ้องหน้าจ้องตาฉันแบบนี้ฉันก็ท้องกันพอดี" ฉันเท้าสะเอว ทำให้ดูปกติเพื่่อเขาจะได้ไม่รู้ว่าฉันแอบกลัวเขาเหมือนกัน

"ใครอยากผสมพันธุกับเธอ" อ๊ายยยยยยยย ใช้คำว่าอะไรน่ะ ผสมพันธุงั้นหรอ น่าเกลียดที่สุด -[]-

"ฉันก็ไม่ได้พิศวาสผู้ชายปากปีจอแบบนายหรอก" ถึงจะหล่อแค่ไหนก็เถอะ

"หรอ ก็เมื่อกี๊เธอพูดเองหนิว่าเธอจะท้องกับฉัน" ป๊อปปี้ทำหน้ากวน ขยับเข้ามาใกล้ฉัน

"ยี๋ ไอ้บ้า! ฉันแค่พูดเล่นๆไม่ได้หมายความแบบนั้นซะหน่อย" ฉันรวบรวมแรงผลักเขากระเด็นออกไป 

"นี่เธอผลักฉันหรอ รู้ไหมไม่มีผู้หญิงคนไหนผลักฉันมาก่อนเลยน่ะ" ป๊อปปี้ขึ้นเสียงตะคอกใส่ฉัน เขาดูจะโกรธมาก แต่ฉันผิดหรอ ใครมันจะไปตรัสรู้ล่ะว่าเขาเคยโดนผลักไม่โดนผลัก

"ก็ฉันนี่ไงคนแรกของนาย โฮะๆ" ฉันยกมือขึ้นปิดปากอย่างดัสจริต

"นะ..OxO" ฉันพยามจะด่าเขาแต่เสียงกับหายเข้าไปในลำคอ มีเพียงริมฝีปากนุ่มๆที่จูบขยี้ริมฝีปากฉัน ขะ ขะ เขา ขโมย

"จูบแรกฉัน!!" ฉันเผลอหลุดปากออกมาทันที ที่เขาถอนริมฝีปากออก ป๊อปปี้เหมือนจะไม่เดือดร้อนอะไรอีกแล้ว T^T เขาเพียงแค่ยกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเอง แล้วแสะยิ้มออกมา 

"หึหึ ฉันหรอที่เป็นจูบแรกเธอ คุ้มจริงๆกับที่เธอเป็นผู้หญิงที่ผลักฉันเป็นคนแรก ฮ่าๆๆ" เขาหัวเราะสะใจแล้วเิดินหนี ปล่อยให้ฉันยืนเจ็บใจ (อึ้งด้วย) คนเดียว