stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

ออดดดด

"(- -  )(  - -)" ฉันหันซ้ายหันขวา ดูว่ามีใครอยู่บ้าง แต่ก็นึกขึ้นได้ว่ามีฉันกับอีตาป๊อปอยู่แค่สองคน ป๊อปอยู่ในครัวงั้นก็ฉันสิต้องไปเิปิดประตู -.-

ออดดดด

เสียงออดหน้าห้องดังขึ้นอีกครั้ง ฉันวางหนังสือเรียนที่เอามาจากกระเป๋าลงพร้อมลุกขึ้น

"นึกว่าเธอจะรอให้ฉันมาเปิดซะอีก" ป๊อปปี้เดินถือมีดออกมาจากในครัว "ฉันไม่เห็นแก่ตัวขนาดนั้นหรอก" ว่าแล้วฉันก็เดินไปเปิดประตู

"เจ้~ คิดถึงจังมาม่ะกอดหน่อย~"

"ไอ้เด็กบ้า! ไปไกลๆเลย" ฉันดันธามไทให้ออกห่าง นิสัยเหมือนพี่ไม่มีผิด

"เจ้ใจร้าย T^T" ทำหน้าแบบนี้คิดว่าฉันจะชอบหรือไง -*-

"ก็ถ้าแกไม่บอกป๊อปปี้เรื่องฉันแอบฟัง ตอนนี้ฉันคงเห็นแกน่ารักอ่ะน่ะ ><" ธามไทยิ้มบางๆให้ฉัน เหมือนจะขอโทษ ฉันละสายตาออกจากธามมองดูผู้หญิงอีกสองคนที่ยืนอยู่ซ้ายขวาของธาม

"อ่อ นี่เอพริล" ธามหันไปมองเ้ด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างซ้าย น่าตาน่ารัก "สวัสดีค่ะพี่ฟาง" เอพริลยกมือไหว้ฉัน ทำฉันแทบจะตั้งตัวไม่ทัน เกิดมารุ่นน้องไม่้เคยยกมือไหว้ฉันมาก่อนเลย นอกซะจากจะโดนบังคับ

"นี่บูมน้องสาวฝาแฝดของเอพริล" ธามหันมามองเด็กผู้หญิงฝั่งขวาบ้าง คนนี่ก็น่ารักเหมือนกัน "สวัสดีค่ะ" บูมยกมือไหว้ฉันคน -[]- น่าจะให้ไปเป็นตัวอย่างยัยเฟย์

"จะคุยกันอีกนานไหมฮ่ะ!" เสียงป๊อปปี้ดังขึ้น ธามไทเดินเข้ามาในห้องตามด้วยเอพริลกับบูม ส่วนฉัน...ปิดประตู ฮึ่ย!

"มีอะไรให้ช่วยมั๊ยเฮีย"

"ช่วยอยู่นิ่งๆอย่าแตะต้องของในห้องก็พอ"ฉัน เอพริล บูมหัวเราะในลำคอ ธามไทที่เอือมมือจะจับหุ่นโมเดลก็ต้องชะงักแล้วหันมาทำแยกเขี้ยวใส่ป๊อปปี้

"ผมน้องพี่น่ะ"

"แล้วไง" ป๊อปปี้พูดพร้อมยกถาดอาหารออกมา "เธอไม่คิดจะช่วยฉันหรอ" เวรตู -*- อยู่ดีๆก็เอี้ยวมาหาฉันซะนี่

"ไม่บอก แล้วจะไปตรัสรู้ไหมย่ะ" ฉันลุกขึ้น เดินไปช่วยป๊อปปี้จัดโต๊ะอาหาร

ห้านาทีผ่านไป

"เฮ้! ทุกคนมากินข้าว" ฉันร้องบอกธาม เอพริลแล้วก็บูมทันทีที่จัดจานกุ้งชุบแป้งทอดเสร็จ

"ว้าวววว น่ากินจังเลยค่ะ" เอพริลหันมาคุยกับฉัน "คนจัดมีฝีมือน่ะ" ฉันบอกยิ้มๆ

"อ้าว ไม่ใช่คนทำหรอกหรอที่มีฝีมือ" ชิ้ง! ฉันหันไปส่งสายตาดุธาม จะขัดฉันทำไมเนี๊ย

"พอๆ กินกันเหอะ หิวจนจะกินช้างไ้ด้ทั้งตัวแล้ว" ป๊อปปี้นั่งลงบนโต๊ะแล้วเริ่มตักข้าวใส่จาน - -+ ฉันกับคนอื่นๆมองการกระทำป๊อปปี้แปปเดียว ก็เริ่มนั่งลงตาม

"อ้ะกินเยอะๆ เผื่อจะสูงขึ้นมาบ้าง ^_^" ธามไทตักผักให้เอพริลพร้อมยิ้มให้ สองคนนี่เป็นแฟนกันหรือป่าว ><

"เหมือนจะกระทบเบาๆ" ฉันพูดออกมา ก็มันกระทบฉันจริงๆหนิ

"เจ้น่ะกินเท่าไหร่ก็ไม่สูงหรอก มันสูงได้แค่นั้น ^^" ฉันยกช้อนขึ้นทำท่าจะเขรกหัวธาม มีเอพริลขำ

"พี่ฟางนี่น่าจะอยู่ร่วมโลกกับธามมันไม่ได้น่ะเนี๊ย ฮ่าๆ" เอพริล

"ไม่น่าอยู่ร่วมกันเลยมากกว่า" ฉันชะงักนิดหน่อย บูมพูดน้ำเสียงไม่ขำเหมือนเอพริลสักนิด

"พี่ฟางกินนี่ดูสิคะ อร่อยน่ะ" เอพริลรีบตักหอยลายมาให้ฉัน ท่าคิดดีๆ เหมือนจะพยามเปลี่ยนเรื่อง - -

"อ้อจ้ะ ขอบคุณน่ะ ^^" ฉันก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ บรรยายกาศมาคุขึ้นมาไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย จนกระทั่้งกินข้าวเสร็จ

"จะกลับเลยไหมธาม" ป๊อปปี้พูดขึ้น "ว่าจะอยู่อีกสักหน่อย เฮียไม่ว่าน่ะ" ป๊อปปี้พยักหน้า พร้อมช่วยฉันเก็บจาน

"งั้นเอพริลไปช่วยล้างจานน่ะคะพี่ฟาง"

"กลับเลยดีกว่าธาม บูมรีบไปทำการบ้าน" บูมเกาะแขนธามส่งสายตาอ้อนๆ ฉันแอบเห็นเอพริลมองตามสายตาดูเศร้าๆลง

"โอ๊ย" ฉันร้องออกมาเบาๆ หันไปมองป๊อปปี้ที่เพิ่งจะหยิกแขนฉัน

"เธอทำการบ้านเองแล้วหรอ ปกติเห็นแชทคอมตลอด" ฉันพอจะเข้าใจที่ธามพูด จะบอกว่าบูมไม่ได้ทำการบ้านเองล่ะสิ แล้วใครทำ เอพริลหรอ

"แหม๋ม ก็รีบไปให้เอพริลทำช่วยแล้วก็รีบไปแชทอ่ะแหล่ะ วันนี้มีเรื่องจะเม้าธ์กับเพื่อนเยอะ" บูมพูดกับธามแต่กับมองเ้อพริล

"เอพริลว่าไง" ป๊อปพูดขึ้น "กลับดีกว่าค่ะ เอพริลก็เพิ่งนึกได้ว่าพรุ่งนี้มีส่งรายงาน" เอพริลเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วหันมายิ้มให้ฉันกับป๊อปปี้ ก่อนจะเดินออกไป

"บายน่ะเฮียบายน่ะเจ้" ธามไทเดินออกไปโดยมีบูมเกาะแขนอยู่

"ชักจะไม่ชอบบูมแล้วสิ!"

"งั้นเราก็ใจตรงกันสิ" ฉันไม่สนที่ป๊อปปี้พูด รีบเก็บจานแล้วเดินเข้าไปในครัว

ตอนต่อไปคืนนี้น๊าาาา :D

ฝากเม้ล+โหวตด้วยน่ะค่ะ