stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

[kaew is talk]

"แก้ว~~" แขนฉันถูกคนข้างหลังดึงไว้ "อะไรอีกเฟย์" ฉันหันไปถามเฟย์ที่ตอนนี้มีเหงื่อออกเต็มหน้า ก็ยัยนี่คุณหนูจะตา่ยไปนอกจากจะอยู่แต่ในบ้านแล้ว ก็ทำเป็นแต่เที่ยวเดินช้อปปิ้งตากแอร์ไม่ได้มาเดินตากแดดแบบนี้

"เหนื่อยอ่ะ พอเถอะเฟย์ว่าพี่ฟางขึ้นห้องไปแล้วมั้ง" 

"เฟย์ก็ได้ยินพวกเพื่อนๆฟางเขาพูดหนิว่าฟางบอกจะมาเข้าห้องน้ำแต่เป็นชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นกลับไปเลย" ฉันย้ำประโยคที่แจมเพื่อนฟางบอกไว้ ตอนที่เราไปถามหาฟาง

"แต่อาจจะสวนทางกับเราไง" เฟย์เขย่าแขนฉัน "เออๆ หาต่ออีกหน่อยไม่เจอค่อยขึ้นห้อง โอเค๊" เฟย์ยิ้มพยักหน้าแล้วเดินนำฉันไป เหอะ! จะรีบหารีบกลับว่างั้น -w-

"นี่ๆแกว่าพี่ป๊อปสุดหล่อจะพาพี่คนนั้นไปไหนอ่ะ" 

ฉันชะงัก เฟย์ก็เหมือนกัน เราเพิ่งเดินผ่านกลุ่มรุ่นน้องที่คุยกันอยู่สามสี่คน เฟย์เดินถอยหลังมายืนข้่างฉัน เราสองคนมองหน้ากันประมาณว่าหยุดฟังดูก็ไม่เสียหาย

"ฉันว่าน่าจะพาไปร้านเสริมสวยล่ะมั้ง คริคริ" เสียงหัวเราะดัดจริตได้อีก -.- (แล้วไปเกี่ยวอะไรกับเสียงหัวเราะเขา)

"พี่สองคนนั้นก็ทำเกินไป"

"โอ๊ยแก ฉันว่าไม่เท่าไหร่หรอกแค่ตัดผมนิดหน่อยเอง"

"นิดหน่อยบ้านแกสิ ผมที่ยาวเกือบๆกลางหลังเหลือแค่ไหล่เอง ฉันยังแอบเสียดายเลยผมพี่คนนั้นสวยจะตาย"

ฉันกับเฟย์มองหน้ากันอีกรอบ ผมที่สวย ยาวเกือบกลางหลัง วันนี้ฟางปล่อยผมมาโรงเรียน!! ฉันยิ่งคิดว่าเป็นฟางเข้าไปใหญ่ >[]<

"ช่างพี่เขาเหอะ ฉันว่าไปเสียดายพี่ป๊อปดีกว่า อุส่าปลื้ม *0* แต่ดันมีแฟนแล้วแถมดูจะรักแฟนมากเลย ฮือๆ" ฉันได้ยินเสียงเหมือนคนกระทืบเท้า คงเป็นเด็กนั่นแหล่ะ แก่แดดซะไม่มี 

"ฉันชอบน่ะ ดูพี่เขาสองคนเหมาะสมกันดี เหมาะมากกว่ากับพี่มดซะอีก" ถึงแม้คำสุดท้ายจะพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ แต่ระดับฉันแล้ว ได้ยินชัดแจ๋ว โฮะๆ (แอบฟังชาวบ้านเขาบ่อย)

แขนฉันเหมือนโดนสกิด พอหันไปดูก็เห็นเฟย์ส่งสายตาชวนให้เดินต่อ เราเดินห่างจากกลุ่มเด็กแก่แดด (ตั้งชื่อให้เลย) มาพอสมควร 

"โล่งใจ ที่พี่ฟางไปกับพี่ป๊อป" เฟย์พูดยิ้มๆ "แต่เจ็บใจที่ยัยมดตะนอยตัดผมพี่ฟาง" แล้วเปลี่ยนมาทำหน้าดุ สงสัยประจำเดือนมาไม่ปกติ -_-

"โล่งใจ จะบ้าหรือป่าวนั่นแฟนแกไม่ใช่หรอ" ฉันมองเฟย์สงสัย ที่จริงฉันสงสัยตั้งแต่ที่เด็กกลุ่มนั้นบอกว่า ป๊อปปี้กับฟางเหมาะสมกันแล้วแหล่ะ ก็ยัยเฟย์เหมือนไม่สะเทือนใจอะไรสักนิดเดียว

"ก็ไม่ดีหรอ พี่สาวไปกับแฟนตัวเองดีกว่าไปกับคนอื่น" เฟย์บอกแต่กลับไม่สบตาฉัน 

"ใครไปกับใครหรอ" เสียงหนึ่งดังขั้นมา แล้วเจ้าของเสียงก็เดินมาอยู่ตรงหน้าฉันกับเฟย์ เขาคือโทโมะ ที่ฉันเกลียดนั่นเอง!!

"ไม่ใช่เรื่่องของนาย"

"ฉันถามเฟย์" -O- ไอ้บ้า ฉันเห็นเต็มสองตาเลยว่าเขามองหน้าฉันตอนถาม 

"อ่อ พี่ฟางน่ะไปกับพี่ป๊อป" 

"อะไรน่ะ!!" โทโมะหันไปมองเฟย์ น้ำเสียงดูตกใจ "หูหนวกเลยไงว่่ะ" ฉันแกล้งพูดออกมาลอยๆ เขาหันมามองนิดหน่อยที่ได้ยินแต่ก็หันไปถามเฟย์ต่อ

"ไปไหน" ดูจะห่วงเพื่อนฉันซะเหลือเกิ๊น "ไม่รู้" เฟย์ตอบได้แค่นั้น ฉันก็ฉุดมือให้เดินออกมา

"เดี๋ยวสิ! ฉันยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยน่ะ" โทโมะตะโกนตามมา "ช่างนายสิ!" ฉันตะโกนกลับไป แล้วลากเฟย์ขึ้นห้อง

[End Kaew is talk]

[Poppy is talk]

แอ๊ดดด~

พอผมเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เห็นร่างของฟาง นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟา ผมเดินเข้าไปใกล้พอที่จะเห็นคาบน้ำตาบนแก้มเนียนสีชมพู

"ร้องไห้ทำไม" ผมคุกเข่าลงบนพื้น มือเอือมไปปัดผมที่ติดแก้มออกให้เธอ "นายก็ดูผมฉันสิ!" ผมละจากฟางมองไปบนโต๊ะ เห็นกระจกวางอยู่ เธอคงร้องไห้หลังจากส่องกระจกดูสภาพผมตัวเอง ให้ตาย! ร้องไห้เพราะเรื่องนี่เอง 

"เดี๋ยวมันก็ยาวน่า" ผมพูดปลอบ

"เฮอะ! นายจะไปเข้าใจอะไร ตั้งแต่ประถมฉันโดนให้ตัดสั้นตลอด มันเป็นช่วงเวลาที่โหดร้ายที่สุด พอขึ้นมัธยมก็ยังต้องตัดสั้นจนฉันย้ายมาที่นี่ เพราะจะได้ไว้ผมยาว แล้วนายดูสิ ฮือๆ ตอนนี้มันโดนตัดให้เหลือแค่ไหล่แล้ว ฮือๆ นายคงจะแอบสะใจฉันอยู่น่ะสิ! ฮือๆ"

ผมปล่อยให้ฟางผลักแล้วก็ทุบตี อย่างน้อยเรื่องทั้งหมดที่เิกิดขึ้นก็เพราะผม ถ้าผมไม่ยุ่งกับฟางตั้งแต่แรกเรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้ ฟางไม่ได้สู้คนเหมือนเฟย์หรือผู้หญิงคนอื่นๆที่ผมคบมาเลยสักนิด 

"ฮือๆ นะ นายไม่เข้าใจ" มือที่ทุบผมเริ่มอ่อนลง พร้อมกับน้ำเสียงที่ดูเหนื่อย

"เลิกร้องไห้ซะ ฉันจะไม่ให้ผมเธอโดนตัดฟรีๆหรอก" ฟางไม่ขัดขืนสักนิดที่ผมเช็ดน้ำตาให้ื

"นายหมายความว่าไง" ฟางถามพร้อมสีหน้าสงสัย "ไม่มีอะไรหรอก.." ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฟาง "ไว้เดี๋ยวเธอ...ก็รู้เอง" ผมจูบฟางอย่างอ่อนโยน ฟางดูจะตกใจแต่ก็จูบตอบผม จูบครั้งนี้ผมรู้สึกดีกว่าครั้งไหนๆ จะเป็นเพราะเธอยอมให้ผมจูบหรือป่าว

"นี่เสื้อผ้าเธอ ฉันไปซื้อมาให้แล้ว" ผมบอกหลังจากที่เราผละออกจากกัน

"เดี๋ยวสักพักธามกับเพื่อนจะมาทานข้าวด้วย" ฟางรับถุงเสื้อผ้าไปอายๆ ฮ่าๆ แก้มเธอแดงด้วย ถึงผมจะขำในใจแต่สีหน้าคงแสดงออก ฟางรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ แล้วปิดประตูดังปัง ผมยิ้มบางๆคนเดียว แล้วลุกขึ้นหิ้วถุงอาหารที่ซื้อมาเข้าไปในครัว 

[End Poppy is talk]