stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

~เรายังรักกันไม่ได้ มันยังไม่ถึงวัน เธอให้รอไปก่อนแล้วกัน(พูดว่าฉันต้องเชื่อใจเธอบ้างสิ)จับมือกันก็ไม่ได้กลัวคนมองไม่ดีรักต้องอยู่ในกฎที่มี(พรุ่งนี้ไม่สายก็ได้ อ๊ะฉันเชื่อตามเธอ)~ฉันกับโทโมะยืนมองหน้ากัน งงๆ เพราะเพลงที่แก้วกับเฟย์เลือกไว้มันเหมาะสำหรับจะให้เต้นซะจริงๆเลย ชุดฉันก็เป๊ะ ผู้ชายฉันก็มีควง (เกี่ยว) แต่มันติดที่เพลงงงงงงง
"มานี่ๆ" ฉันควักมือเรียกเฟย์กับแก้วที่ยืนอยู่อีกฝั่งให้มาหา แก้วดูเหมือนจะไม่เต็มใจสักเท่าไหร่
"มีอะไรพี่ฟาง" เฟย์
"เพลงอ่ะไม่มีมันส์ๆไงย่ะ >.<"
"มีแต่ช่วงสุดท้ายสิ ช่วงนี้เบาๆไปก่อน" ฉันพยักหน้าเข้าใจ ตามองไปที่ผู้ชายคนหนึ่ง "ข้างหลังคุ้นๆแหะ"
"ใครอะไรคุ้นหรอฟาง" แก้วถามพร้อมหันไปมองจุดที่ฉันมองเมื่อกี๊ โทโมะกับเฟย์ก็มองตาม
"ใครให้นายมองตามฉันมิทราบ!" อ้าว เอาล่ะสิ แก้วว่าโทโมะอีกแล้ว โทโมะแค่ยักไหล่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"เดี๋ยวมาน่ะ" ฉันบอกทั้งสามแล้วหันไปหาคุยกับโทโมะ "ตามสบายเลยน่ะไม่ต้องเกรงใจ ทำอะไรกับสองคนนี้ก็ได้ถ้าพวกเขามีปัญหานัก"
"อะไรอ่ะพี่ฟาง" เฟย์
"นั่นสิ ถ้าหมอนี่จับเราไปขายไม่ก็ทำมิดีมิร้ายจะว่าไง" แก้ว -.- แหม๋ม คิดการไกลจัง
"เธอสองคนคงขายไม่ออกหรอก อีกอย่างถ้าฉันไม่เมาฉันก็ไม่บ้าทำอะไรพวกเธอหรอก"
"อย่าห่วงไปเลยน่า" โทโมะเขาเป็นคนดี อิอิ ฉันบอกแค่นั้นก็เดินไปจุดที่มองเมื่อกี๊ทันที
"ถ้าจำไม่ผิดต้องอยู่แถวนี่สิ"
~ที่บอกว่ารักไม่ได้ ที่จริงเธอไม่ได้รัก ถ้าเธอไม่จริงจังแล้วมาให้ความหวังฉันทำไม ที่บอกเธอรักไม่ได้ เพราะเธอมีฉันเอาไว้แค่คั่นเวลาหรือเปล่า หรือแค่คบเอาไว้แก้เหงา ช่วยบอกฉันที~
นั่นไง ! เดินไปทางสวนแล้ว ฉันเร่งฝีเท้าขึ้นเพื่อตามเขาไป ในที่สุดก็กลับมาอยู่ตรงนี้อีกแล้ว สวนดอกไม้ที่ค่อนข้างมืด ถึงเป็นบ้านตัวเองก็เหอะ ฉันก็ไม่ได้พิเลนถึงขั้นมาเดินชมวิวตอนกลางคืนทุกวันนี่น่าเลยไม่คุ้นเท่าไหร่กับบรรยากาศแบบนี้ แถมเพลงในงานก็ได้ยินแค่แว่วๆเอง
"อย่าเพิ่งสิค่ะ เดี๋ยวมีใครมาเห็น" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น "ไม่มีใครเห็นหรอกน่า ตรงนี้มืดจะตาย" เสียงผู้ชายมันคุ้นๆว่ะ -.-
"อ๊าย ไม่เอาจั๊กจี๊" -[]-!!
"แบบนี้ก็ได้" แบบไหนรู้ด้วยคนสิเฟ้ย!! อย่าเพิ่งเงียบไปสิ คิดได้แบบนั้นฉันก็เดินเข้าไปใกล้ต้นไม้ต้นที่ฉันกับป๊อปปี้อยู่ตอนสองทุ่มกว่าๆ จะว่าไปผู้ชายคนที่ฉันสงสัยอ่ะ ก็เหมือนป๊อปปี้นี่แหล่ะ ฉันถึงต้องตามมาดูเพื่อความแน่ใจ อย่าเพิ่งคิด!! ฉันไม่ได้หึงตานั้นน่ะ แค่อยากให้เฟย์ตาสว่างเผื่อเป็นเขาจริงๆ ฉันรักน้องน่ะ ^^
ตอนนี้ฉันอยู่อีกด้านนึงของต้นไม้ ถ้าฉันเอียงหน้าและเขยิบไปอีกสักนิด ฉันรู้เลยน่ะเนี๊ย (โรคจิต)
"ทำอะไรกัน..น่ะ O.O"
"ว๊าย!"
"เธอ!"
"นะ นะ นาย >[]<!!" ตัวฉันชาซะยิ่งกว่าชาอีก เหมือนโดนใครเอาไม้มาตี เหมือนโดนตบเลย T^T
"เธอมาไงเนี๊ย" T^T ไอ้คนบ้า ไอ้คนลามก ไอ้คนนิสัยไม่ดี ไอ้เลว ถามาได้นี่บ้านฉันน่ะ
"นายต่างหากมาทำอะไรกับ..." ฉันหันหน้าไปมองผู้หญิงผมยาว "เธอ" ยัยนั่นดูเหมือนจะอึ้งไม่เลิก ก็ฉันดันมาเจอหล่อนจูบดูดดื่มกับผู้ชายยังไงก็ต้องอายบ้างแหล่ะ
"ฉะ ฉัน..." นายจะพูดกระตุกกระตักแบบนี้ทุกครั้งหรือป่าว ที่ผู้หญิงคนอื่นๆของนายจับได้น่ะ ไม่! ฉันจะคิดแบบนั้นไม่ได้ มันเหมือนฉันเป็นผู้หญิงของเขา!!
"ฉันเข้าใจ ตามสบายเหอะคิดซะว่าบ้านนาย"
"เดี๋ยวสิ" ป๊อปปี้ดึงข้อมือฉันไว้ จะดึงทำไมฉันไม่อยากอยู่ -.- "เธอกำลังเข้าใจผิดน่ะ" เขาจับหน้าฉันให้หันมามอง
"เข้าใจผิด ? เข้าใจผิดอะไร เหอๆ ฉันไม่เกี่ยว" ฉันแกล้งทำเป็นเรื่องตลก
"ฉันไม่ได้เกินเลยกับยัยนี่น่ะ แค่จูบ" ฉันหันไปมองผู้หญิงคนนั้น ถึงจะมืดไปหน่อยก็พอรู้ว่าหล่อนสวย
"ไหน ในงานบอกว่าจะพาไปต่อที่คอนโดไงค่ะ ?" ไอ้วิปริตตตตตต โสโครก (เกี่ยวไหมอ่า) T^T
"หุบปาก!!" ฉันกับผู้หญิงคนนั้นสะดุ้ง ทำไมต้องตะโกนด้วยเล่า ฉันยิ่งตกใจง่าย -/-
"เธอก็เห็นว่าแค่จูบ" เขาหันมาคุยด้วยน้ำเสียงปกติกับฉันต่อ แถมกุมมือฉันไว้ด้วย -O-
"แค่จูบ แต่อีกหน่อยเลิกงานคงมากกว่านั้น" ป๊อปปี้ชะงัก "ทำได้ไง!! เมื่อเช้ามีอะไรกับฉันแล้วตกดึกไปกับผู้หญิงคนอื่น" ฉันหันหน้าหนีหลบสายตาเขาในความมืด โมโหจริงๆ
"เธอ พูด ว่า อะไร น่ะ เมื่อกี๊เธอบอกว่าฉันกับเธอมีอะไรกัน เธอยอมรับแล้วหรอ เยสส! ^0^"
"-0- ฉันพูดแบบนั้นจริงๆหรอ" ฉันหันมาถามป๊อปปี้ที่ดูจะดีใจมากมาย บ้านถูกหวยหรือไงว่ะ
"ใช่ เธอพูด ^^"
"มันอะไรกันค่ะ ไหนบอกแบมเป็นผู้หญิงคนแรกไงที่พี่ทุมเทให้ได้ทุกอย่าง" แบม (ได้ยินชื่อเมื่อกี๊) โวยวาย ยัยเด็กนี่เชื่อป๊อปปี้งั้นหรอ
"เธอน่าจะฉลาดกว่านี้น่ะ หล่อๆอย่างฉันคงไม่มีเธอเป็นคนแรกหรอก" หล่อตายแหล่ะ -.- หลงตัวเองที่สุด
"เนอะเมียจ๋า"
"ยี๋~~ " ฉันดึงมือกลับมาจากป๊อปปี้
"เคลียกันเองแล้วกันน่ะ" ฉันหันหลังจะเดินเข้างาน
"ไม่ได้น่ะ เธอต้องอยู่เคลียด้วย" เวร ตู