stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

"ไม่มีอะไรหรอก คุยกับ..เขาไปเหอะ" 

"เดี๋ยวสิแก้ว!" ฉันคว้าข้อมือแก้วที่กำลังจะเดินไปไว้ ถ้าแก้วเป็นแฟนฉันน่ะ ฉันคงคิดว่าเข้าใจผิดเรื่องฉันกับโทโมะไปแล้ว อิอิ  ><

"อะไรหรอ" ถามฉันแล้วตาไปมองโทโมะืทำไม -.,-

"จะแนะนำให้รู้จักคนๆหนึ่ง" ฉันจูงมือแก้วมาหาโทโมะ "โทโมะนี่แก้วน่ะ แก้วนี่โทโมะ" 

"อ่อ ชื่อแก้วหรอ ^^" 

"ได้ยินว่าชื่อแพนเค้กหรือไง" ฉันรีบสกิดแขนแก้ว ที่พูดไม่เพราะเลย

"แก้วโทโมะเค้าอุส่าพูดด้วยดีๆ แถมยิ้มให้ด้วยน่ะ" เป็นฉันน่ะ ผูกมิตรไมตรีตั้งแต่เห็นอยู่คนเดียวแล้ว 

"เสแสร้งน่ะสิ วันก่อนยังว่าฉันปาวๆ"  ฉันหันไปส่งสายตาขอความเห็นจากโทโมะ

"ฉันไม่ได้ตั้งใจ ก็ตอนนั้นฉันถามฟางหนิ" 

"ไม่ใช่ตอนนั้น เมื่อวานน่ะเมื่อวานนนน คิดดีสิโว๊ย" ฉันรั้งแขนแก้วไว้สุดชีวิต ทำไมต้องโมโหด้วยเนี๊ย

"อ่อ ฉันไม่ได้ว่าเขาน่ะ" โทโมะหันมาหาฉัน หน้าตาใสซื่อของนายกำลังทำฉันบ้า =[]= 

"นายว่าฉัน" 

"แก้ววว พอเหอะ เดี๋ยวงานล้ม" ถ้าฉันดึงเธอไว้ไม่ได้ งานล้มจริงๆแน่ จริญญา

"ฟางเข้าข้างมั..หมอนี่หรอ" อีกคนก็ทำหน้าตาเสียใจ อีกคนก็ไร้เดียงสาเกิน ช่วยฉันด้วยยยย

"คุยอะไรกันหรอ" 

ขวับ

เราสามคน หันไปมองปลายเสียง ผู้ชายผมทอง เสื้อยืดสีขาวกางเกงสีแดง (แต่งสบายเกินไปไหม -_-) มือข้างซ้ายถือแก้วไวน์มือขวาถือโทรศัพท์ไว้

"ยุ่ง!" 

"แก้ว!!" ฉันขึ้นเสียง แก้วมีสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย

"นี่เขื่อน พี่น้องฝาแฝดโมะเอง ^^" โทโมะมีฝาแฝด ทำไมฉันไม่รู้ล่ะ T^T

"ยินดีที่ได้ร../ไม่เห็นจะอยากรู้เลย" แก้วแทรกขึ้น ดังนั้นคำพูดฉันก็ต้องกลับเข้าไปในลำคอ เขื่อนทำหน้าเจื่อนๆ ส่วนโทโมะยังยิ้มหล่อเหมือนเดิม 

"ฟางชักหิวแล้วสิ ไปหาไรกินกันมั๊ย" ฉันแกล้งเอามือลูบหน้าท้อง หวังว่าทุกคนจะเห็นใจผู้หญิงตาดำๆอย่างฉันน่ะ 

"งั้นเีราไปหาไรกินกัน" โทโมะ

"ไปด้วยยยย คนนี้สวย" เขื่อนพูด ชี้นิ้วมาที่ฉัน -O- ผู้ชายบอกว่าฉันสวย สองคนแล้ว

"เพื่อนฉัน ฉันพาไปเองได้" แก้ว -.-

"อ้าวอยู่นี้เองหรอแก้ว" 

ขวับ

เสียงบุคคลสี่ดังขึ้น แน่นอนพวกเราหันไปมอง

"คุยไรกัน เฮ้ย! นายมาไงเนี๊ยใครเชิญ" พอเห็นหน้าทุกคน เฟย์ก็ชี้หน้าเขื่อน

"เธอเชิญไอ้โมะมา ฉันเป็นแฝดมันก็ต้องมาด้วยดิ" 

"ตัวไม่ได้ติดกันซะหน่อย" เฟย์ยังคงไม่เลิก

"ไล่กลับบ้านไปทั้งสองคนเลยเฟย์" แก้วสมทบ ฉันก็ได้แต่ยืนค้าง ก็มัน งง หนิคนมันไม่รู้เรื่องอะไรเลย

"นี่ๆ พอเหอะอย่าทะเลาะกันได้ไหม" หันมามองฉันเป็นตาเดียว ไม่น่าพูดเลย T^T 

"เมื่อกี๊เฟย์เรียกแก้วทำไม" ฉลาดๆอย่างฉันต้องเปลี่ยนเรื่องอยู่แล้ว 

"อ่อ แก้วช่วยไปหาแผ่นเพลงที่เราซื้อมาหน่อย เฟย์หาไม่เจอตอนนี้ดีเจที่จ้างมาถึงแล้ว" ไปเลยๆๆๆ 

"อ้าว เอาไปไว้ไหน รีบๆหาเลย" แก้วกับเฟย์วิ่งเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ก็เหลือแค่ฉัน โทโมะ เขื่อน สองคนนั้นฉีกยิ้มพร้อมกัน

"ยังยิ้มได้น่ะ" พวกนายน่าจะรู้สึกเสียใจอะไรบ้าง

"เราอารมณ์ดีน่ะ" โทโมะ

"น่าตาดีด้วย" อันนี้ฉันเชื่อเขื่อน

"ใครน่าตาดีหรอ" ทำไมเสียงมันคุ้นจังว่ะ

ขวับ (รอบที่เท่าไหร่แล้ว -.-)

ป๊อปปี้ -O-!! ทำไมเขาหล่อขนาดนี้ ตอนนั้นมันคงมืดมากฉันเลยไม่ได้สังเกตุ เขาใส่กางเกงยีนต์สีดำ เสื้อเหมือนของโทโมะเลย เพียงแค่เป็นสีดำ โอ้ม้ายยย บางแล้วยังไม่ติดกระดุมสองเม็ด ฉันแพ้หน้าอกปู้ชาย *0* 

"ใคร?" เขื่อนหันมาถามฉัน โทโมะก็หันมาด้วย

"เมื่อกี๊มันมืดไปหน่อย ไม่เห็นชุดเธอเลย" ป๊อปปี้ไม่สนโมะเขื่อน แต่มาโอบไหล่ฉันแทน Y^Y

"ว้าววว สวยเซ็กซี่อ่ะ สีแดงบาดตาบาดใจฉันจริงๆ" โอบอย่างเดียวก็พอมั้ง ไม่ต้องมองโทโมะก็ได้

"ปล่อยฉันดีกว่าน่ะ" ฉันพยามแกะมือป๊อปปี้ออก แต่เขายิ่งรั้งไว้แน่นมากขึ้นไปอีก

"นี่ได้ยินไหมเขาผู้หญิงเขาบอกให้ปล่อยน่ะ" โทโมะพูดจากที่เงียบอยู่นาน

"นั่นสิ หรือหูหน...เดี๋ยวมาน่ะ คนนั้นสวยมาก" เขื่อนรีบเดินเข้าไปทักทายผู้หญิงคนนึง

"เวร เห็นผู้หญิงกว่าพี่" ป๊อปปี้ทำหน้ากวนประสาทโทโมะ มันล่ามมากวนประสาทฉันด้วยน่ะย่ะ(เกี่ยวไหม?)

"ฉันไม่สนมันหรอก ^^" โทโมะบอกยิ้มๆพร้อมดึงฉันให้ออกจากป๊อปปี้

"O.O" กรี๊ดดดด โทโมะโอบฉันด้วย 

"ดูทำหน้าเข้าสิ คงเต็มใจให้แกโอบน่าดูน่ะยัยนี่น่ะ" เต็มใจมากกว่านายก็แล้วกัน เพราะอย่างน้อยฉันก็ำไม่ได้กลัวเฟย์จะมาเห็น

"ฟางหิวใช่ไหม เราไปหาไรกินกันดีกว่า เดี๋ยวเฟย์กับแก้วหาแผ่นเพลงเจอ เราต้องไปเต้นกันยาว" ฉันยอมให้โทโมะโอบและเดินไปกับเขาอย่างว่าง่าย สะใจจริงๆ ป๊อปปี้หน้าซีดด้วย ให้รู้ซะบ้างว่าฉันก็สวยเลือกได้ -/\-

งานนี้ป๊อปปี้คงไม่ได้หึงฟางใช่ไหม ?

ฝากเม้ล+โหวตกันด้วยน่ะค่ะ :)