The Sense
9.1
เขียนโดย 
aoommy
วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.07 น.
19 ตอน
164 วิจารณ์
38.62K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 4 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อะไรของคุณ แก้วก็จะเช็ดตัวให้ไง"
"แต่...คุณเป็นผู้หญิงนะ มาถอดกางเกงผู้ชายแบบนั้นได้ไงล่ะ เดี๋ยวก็เห็นหรอก"
"เห็นอะไร...อ๋อ.... หนอนน้อยของคุณน่ะหรอ.ฉันยิ้มมีเล่ห์นัย
"ทำไมไม่อยากโชว์ล่ะ อ่อ....มันเล็กมากใช่ม้า...."
"บ้าหรอ!!!ผมกลัวคุณจะตะลึง อึ้งกิมกี่ จนช็อคตายคาที่ เพราะขนาดของมันน่ะ หนอนยังเล็กไปนะ อย่างผมอ่ะ...อืม.... มังกรได้ล่ะม้าง..."
"จริงหร้อ!!!"ฉันพูด
"จริงสิ ผมจะโกหกทำไม"
"ยังไงฉันต้องต้องถอด มันเป็นหน้าที่นะคะ"
"ให้ไอ้ป๊อปมาเช็ดไม่ได้หรอ"
"ฮ่าๆ ไม่ได้ๆ"
"เชอะ! แก้ว...แค่ล้วงมือเข้าไปเช็ดได้เปล่า"
"เรื่องมากจริงๆเลย ก็ได้ๆ"
@บ้านศิริมงคลสกุล
"กลับมาแล้วๆ"ฉันพูด
"อ้าว... พี่แก้ว..."ไอ้กวินน้องชายตัวแสบของฉันพูด
"อ้าว...ว่าไงเจ้ากวิน... แล้วแม่ล่ะ"ฉันถาม
"แม่ออกไปข้างนอกครับ เดี๋ยวก็คงกลับ"
"หรอๆ...งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ เจอกันๆ"
ฉันโบกมือลาน้องชาย แล้วขี้นไปด้านบนของบ้าน
ห้องนอน
"เฮ้อ.... เหนื่อยเป็นบ้าเลย งานก็เยอะๆๆๆๆ ยุ่งวุ่นวายจริงๆ"ฉันบ่นพึมพัม แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป
Tomo
"นี่แก้ว...มันดึกแล้วนะ ผมว่าแก้วพักก่อนดีกว่า"
ผมพูด โดยหารู้ไม่ว่าแก้วนั้นเผลอหลับไปตั้งนานแล้ว มองไปมองมา เริ่มรักเข้าแล้วสิ ผมยืนมองแก้วที่หลับคาโต๊ะทำงาน มือหนึ่งถือปากกา อีกมือหนึ่งอยู่ที่ท้ายทอย นอนอ้าปากหวอ
"น่ารักจัง"ผมพูดออกมาเบาๆ
"แต่...คุณเป็นผู้หญิงนะ มาถอดกางเกงผู้ชายแบบนั้นได้ไงล่ะ เดี๋ยวก็เห็นหรอก"
"เห็นอะไร...อ๋อ.... หนอนน้อยของคุณน่ะหรอ.ฉันยิ้มมีเล่ห์นัย
"ทำไมไม่อยากโชว์ล่ะ อ่อ....มันเล็กมากใช่ม้า...."
"บ้าหรอ!!!ผมกลัวคุณจะตะลึง อึ้งกิมกี่ จนช็อคตายคาที่ เพราะขนาดของมันน่ะ หนอนยังเล็กไปนะ อย่างผมอ่ะ...อืม.... มังกรได้ล่ะม้าง..."
"จริงหร้อ!!!"ฉันพูด
"จริงสิ ผมจะโกหกทำไม"
"ยังไงฉันต้องต้องถอด มันเป็นหน้าที่นะคะ"
"ให้ไอ้ป๊อปมาเช็ดไม่ได้หรอ"
"ฮ่าๆ ไม่ได้ๆ"
"เชอะ! แก้ว...แค่ล้วงมือเข้าไปเช็ดได้เปล่า"
"เรื่องมากจริงๆเลย ก็ได้ๆ"
@บ้านศิริมงคลสกุล
"กลับมาแล้วๆ"ฉันพูด
"อ้าว... พี่แก้ว..."ไอ้กวินน้องชายตัวแสบของฉันพูด
"อ้าว...ว่าไงเจ้ากวิน... แล้วแม่ล่ะ"ฉันถาม
"แม่ออกไปข้างนอกครับ เดี๋ยวก็คงกลับ"
"หรอๆ...งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ เจอกันๆ"
ฉันโบกมือลาน้องชาย แล้วขี้นไปด้านบนของบ้าน
ห้องนอน
"เฮ้อ.... เหนื่อยเป็นบ้าเลย งานก็เยอะๆๆๆๆ ยุ่งวุ่นวายจริงๆ"ฉันบ่นพึมพัม แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป
Tomo
"นี่แก้ว...มันดึกแล้วนะ ผมว่าแก้วพักก่อนดีกว่า"
ผมพูด โดยหารู้ไม่ว่าแก้วนั้นเผลอหลับไปตั้งนานแล้ว มองไปมองมา เริ่มรักเข้าแล้วสิ ผมยืนมองแก้วที่หลับคาโต๊ะทำงาน มือหนึ่งถือปากกา อีกมือหนึ่งอยู่ที่ท้ายทอย นอนอ้าปากหวอ
"น่ารักจัง"ผมพูดออกมาเบาๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
