The Sense

"อะไรของคุณ แก้วก็จะเช็ดตัวให้ไง"

"แต่...คุณเป็นผู้หญิงนะ มาถอดกางเกงผู้ชายแบบนั้นได้ไงล่ะ เดี๋ยวก็เห็นหรอก"

"เห็นอะไร...อ๋อ.... หนอนน้อยของคุณน่ะหรอ.ฉันยิ้มมีเล่ห์นัย

"ทำไมไม่อยากโชว์ล่ะ อ่อ....มันเล็กมากใช่ม้า...."

"บ้าหรอ!!!ผมกลัวคุณจะตะลึง อึ้งกิมกี่ จนช็อคตายคาที่ เพราะขนาดของมันน่ะ หนอนยังเล็กไปนะ อย่างผมอ่ะ...อืม.... มังกรได้ล่ะม้าง..."

"จริงหร้อ!!!"ฉันพูด

"จริงสิ ผมจะโกหกทำไม"

"ยังไงฉันต้องต้องถอด มันเป็นหน้าที่นะคะ"

"ให้ไอ้ป๊อปมาเช็ดไม่ได้หรอ"

"ฮ่าๆ ไม่ได้ๆ"

"เชอะ! แก้ว...แค่ล้วงมือเข้าไปเช็ดได้เปล่า"

"เรื่องมากจริงๆเลย ก็ได้ๆ"

@บ้านศิริมงคลสกุล 

"กลับมาแล้วๆ"ฉันพูด

"อ้าว... พี่แก้ว..."ไอ้กวินน้องชายตัวแสบของฉันพูด

"อ้าว...ว่าไงเจ้ากวิน... แล้วแม่ล่ะ"ฉันถาม

"แม่ออกไปข้างนอกครับ เดี๋ยวก็คงกลับ"

"หรอๆ...งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ เจอกันๆ"

ฉันโบกมือลาน้องชาย แล้วขี้นไปด้านบนของบ้าน

ห้องนอน

"เฮ้อ.... เหนื่อยเป็นบ้าเลย งานก็เยอะๆๆๆๆ ยุ่งวุ่นวายจริงๆ"ฉันบ่นพึมพัม แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป

Tomo

"นี่แก้ว...มันดึกแล้วนะ ผมว่าแก้วพักก่อนดีกว่า"

ผมพูด โดยหารู้ไม่ว่าแก้วนั้นเผลอหลับไปตั้งนานแล้ว มองไปมองมา  เริ่มรักเข้าแล้วสิ  ผมยืนมองแก้วที่หลับคาโต๊ะทำงาน มือหนึ่งถือปากกา อีกมือหนึ่งอยู่ที่ท้ายทอย นอนอ้าปากหวอ

"น่ารักจัง"ผมพูดออกมาเบาๆ