Love Forever ชาติไหนก็รักเธอ

ตอนที่ 2
 
 
“หัวหอม อยู่บ้านคนเดียวได้ใช่มั้ย?”
“ม่านแก้วโตแล้วนะพี่ฟ้า แล้วอีกอย่างม่านแก้วก็มีเพื่อนมานอนด้วย ไม่ต้องห่วงหรอก พี่ไปทำงานเถอะ”บอกพี่สาวที่เอาแต่ห่วงเธอเหมือนเด็กๆ ทั้งๆที่เธอก็โตจนมีงานทำแล้ว
“เวลาออกไปไหนอย่าลืมล็อกบ้านนะ งั้นพี่ไปล่ะ”เธอมีงานต้องไปถ่ายภาพที่ต่างจังหวัด และแน่นอนมันต้องค้างคืนด้วย จึงไม่แปลกหรอที่เธอจะเตือนน้องสาว
“โชคดีนะพี่ฟ้า”โบกมือลาพี่สาวที่เพิ่งขึ้นรลเมย์ไปเมื่อครู่ ก่อนจะกดโทรศัพท์หาเพื่อนสาวคนสนิท
“ฮัลโหลลลลลล~ มีอะไรเนี่ยถึงโทรมา”น้ำเสียงที่งัวเงีย บ่งบอกได้เลยว่าเพื่อนของเธอเพิ่งตื่น แน่สิ นี่เพิ่งแปดโมงครึ่งเอง แถมเป็นวันหยุดด้วย ใครๆก็ต้องอยากสะสมพลังงานกันทั้งนั้นแหละ
“นอนลืมตื่นเลยนะยัยหญ้าแห้ง”
“โหหห วันหยุดทั้งทีก็ต้องมีบ้างแหละ ว่าแต่เมื่อไรแกจะเลิกเรียกฉันว่าหญ้าแห้งเหมือนไอ้บอสกวนประสาทนั้นสักทีห๊ะ? - - ต้องให้บอกอีกกี่ครั้งว่าฉันชื่อ กอหญ้า”รีบเอาหูออกจากโทรศัพท์ทันที เมื่อเพื่อนสาวนามว่า ‘กอหญ้า’บ่นให้ฟังเป็นรอบที่ร้อยแปด ถ้าเป็นเรื่องอื่นไม่ว่าหรอก แต่บ่นแต่ไอ้เรื่องเดิมๆเธอเบื่อก็เป็นนะ - -
“มันก็เพราะไปอีกแบบนะ ไม่ต้องคิดมากหรอก คิดซะว่าฉันแกบอสของแกเรียกได้เพราะเป็นสิทธิพิเศษ ;D”
“สิทธิบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ว่าแต่โทรมาทำไมเนี่ย?”
“ฉันจะชวนแกไปวัด ฉันไม่ได้ไปนานละ ช่วงนี้งานยุ๊งงง ยุ่ง!”
“ฉันเชื่อแล้วว่ายุ่งจริงๆ -_-  okๆ ฉันขออาบน้ำแต่งตัวแป๊ปนึง อ่อ! ขอเวลาเก็บของไปนอนบ้านแกด้วย”เมื่อเพื่อนสาววางสายไป เธอก็ใช้เวลาทั้งหมดจัดของเตรียมไปถวายพระ แต่ไม่ถึง 30 นาที เพื่อนเธอก็มา
“เฮ้ย! กอหญ้า แกขี่จรวดมารึไง ฉันยังจัดของไม่เสร็จเลย”มองเพื่อนสาวทีใส่เสื้อสีขาวสบายๆกับกางเกงยีนส์ผิดกับตอนทำงานที่ต้องใส่กระโปรงและเสื้อแบบผู้ใหญ่ ปกติกว่าเพื่อนเธอจะมาเกือบชั่วโมง แต่นี่ยังไม่ถึง 30 นาทีเลย เร็วไปมั้ย?!
“จรวดไปนรกอ่ะสิ! ไม่รู้ไอ้บอสมันจะรีบอะไรกันหนักหนา - -”ความสงสัยหมดไปเมื่อมีอีกคนเดินเข้ามา
“ก็ฉันกลัวเธอไปไม่ทันไง สวัสดีม่านแก้ว :)”
“สวัสดีจ๊ะนนท์ แล้วตกลงเรื่องเป็นยังไงเนี่ย?”
 
 
   ย้อนไป 30 นาทีที่แล้ว
@ บ้านกอหญ้า
“ฮัลโหล โทรมาทำไม!”ในขณะที่เธอกำลังอาบน้ำอย่างมีความสุข เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังขึ้น จำต้องออกมารับทั้งๆที่แชมพูยังเต็มหัวอยู่เลย
“นี่คำทักเธอหรอยัยหญ้าแห้ง”
“ไม่ต้องพูดมากเลย มีอะไรก็บอกมาสิ ฉันยังอาบน้ำไม่เสร็จเลยนะ”
“โอ้วววว! จริงหรอ งั้นฉันขึ้นไปหาเธอได้มะ?”
“ห๊ะ! อย่าบอกนะว่า....”เมื่อเขาพูดจบ เธอก็รีบแง้มผ้าม่านดู จริงๆอย่างที่เธอคิด เขาอยู่หน้าบ้านเธอ แถมยังจะมาโบกมือให้เธออีก
“ทีนี้ให้ฉันขึ้นไปได้รึยัง?”
“ไม่ต้องขึ้นมานะไอ้บ้า! รออยู่ตรงนั้นแหละ”เธอวางสายแล้วรีบอาบน้ำแต่งตัวให้เร็วที่สุด ก่อนจะเดินลงมาเปิดประตู
“เธออาบน้ำหรือว่าเธอหลับกันแน่ ฉันยืนรอตั้งนาน”
“ฉันไม่ได้บอกให้นายยืนซะหน่อย :P  ว่าแต่นายมาทำไม ถ้าจะให้ฉันไปทำงาน ฉันไม่ไปนะ”พูดดักเจ้านายแสนเจ้าเล่ห์ของเธอไว้ก่อน
“หึๆ ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เหงา ไม่รู้จะทำอะไรดี ก็เลยมาหาเธอ”
“เหงา? แล้วมาหาฉันทำไม?”ถามออกไปด้วยอาการงงสุดๆ
“ก็........ไม่รู้สิ แล้วเธอล่ะ แต่งตัวแบบนี้จะไปไหน?”
“ฉันจะไปวัดกับม่านแก้ว”
“งั้นฉันไปด้วย”
“ห๊ะ! หน้าอย่างนายเนี่ยนะ!!! o[]O”
“เอ้า! ก็ฉันจะไปมันผิดตรงไหน! -_-”
“ก็ใครจะไปคิดว่าคนอย่างนายจะเข้าวัด รักษาศีล 5 นายยังทำไม่ได้เลย -0-”
“เรื่องของฉันน่า -*-  ตกลงจะไปไหม? ขึ้นรถสิ”
“เดี๋ยวไปเอาของก่อน”เธอรีบวิ่งขึ้นไปเอาของเพราะนี่ก็ 20 นาทีกว่าแล้ว ก่อนจะรีบกระโดดขึ้นรถ
“ไปไหนล่ะ?”
“บ้านม่านแก้ว เร็วๆนะเดี๋ยวม่านแก้วรอนาน”
“ได้ จัดให้!”แค่ออกรถ ก็ทำเอาล้อหน้าเกือบยกขึ้นแล้ว
“กริ๊ดดดดดด! ไอ้บ้า! ช้ากว่านี้ก็ได้!”
 
 
“มันก็เป็นอย่างนี้แหละ ฉันล่ะหัวใจจะวาย - - ”
“ก็เธอบอกให้ไปเร็วๆไม่ใช่หรอ ฉันก็ใส่เต็มเลยไง ;)”
“อะ เออ....พอก่อนๆ กอหญ้ามาช่วยฉันจัดของเร็ว”ห้ามก่อนจะเกิดศึกขึ้น พอจัดของเสร็จก็รีบไปยังวัดที่พวกเธอชอบไปทันที แต่มันอาจจะใช้เวลานานหน่อย ก็มันอยู่แถวชนบทนี่น่า...
 
 
 
@ วัดในชนบทแห่งหนึ่ง (ขอไม่ระบุชื่อเพราะคิดไม่ออก -*-)
“เฮ้ออออ~ มาถึงสักที ทำไมพวกเธอชอบมาวัดแถวนี้? วัดในเมืองใกล้ๆบ้านพวกเธอก็มี - - ”
“นนท์ก็ลองดูสิ บรรยายกาศที่วัดนี้ ต่างจากวัดที่กรุงเทพเลยนะ เงียบสงบ ร่มรื่น แถมคนแถวนี้ก็เป็นกันเอง”
“แต่ถ้านายคิดว่ามันไม่เหมาะกับนาย จะกลับก็ได้นะ ไม่ได้ว่า ”
“ใครบอกเธอยัยหญ้าแห้ง ฉันแค่ถามไปงั้นๆแหละ”
“เฮ้ย! ที่นี้วัดนะ สำรวมกันหน่อยสิ - -+”ต้องห้ามศึกอีกครั้ง สองคนนี้ทะเลาะกันได้ตลอด ไม่ว่าที่ไหนก็ตาม เริ่มตั้งแต่วันที่กอหญ้าไปสมัครเข้าทำงาน เธอก็ได้ไปเป็นเพื่อน พอเค้าเรียกเข้าไปสัมภาษณ์งาน ก็ดันไม่ถูกชะตากับผู้บริหารซะงั้น เกิดมาปากเสียงกันจนต้องเรียกเพื่อนไปช่วยห้าม แต่ก็นะ อะไรดลใจให้ธานนท์รับกอหญ้าเข้าทำงานก็ไม่รู้ และบางครั้งม่านแก้วว่างก็จะไปหากอหญ้าที่บริษัททำให้เจอธานนท์บ่อยๆ แต่บางครั้งทั้งสองก็จะกวนประสาทใส่กันจนเธอต้องเป็นคนห้ามศึกไปโดยปริยาย (ร่ายมามากแล้ว กลับเข้าเรื่องไป๊! --)หลังจากเข้าไปไหว้พระกันแล้ว ทั้งหมดก็พากันออกมาให้อาหารปลาที่ท่าน้ำของวัด
 
 
'สองคนนี้ ขนาดวัดก็ยังไม่เว้นนะ! -_-'
 
 
“งานคงเยอะสินะ ช่วงนี้ถึงได้มาเฉพาะวันหยุด”
“แม่ชี”ทั้งหมดรีบยกมือไหว้เมื่อรู้ว่าเป็นใคร
“แม่ชีสบายดีรึเปล่าค่ะ?”
“ก็ดีจ๊ะกอหญ้า แล้วพ่อหนุ่มนี้ใครล่ะ?”
“เอ่อ.....เจ้านายหนูเองค่ะแม่ชี แล้วแม่ชีมีอะไรให้พวกเราช่วยรึเปล่าค่ะ?”ทุกครั้งที่มาก็จะช่วยงานต่างๆ เช่น กวาดลานวัด
“โอ๋ ไม่ต้องหรอก ถ้ามีงานก็ไปทำเถอะ”
“วันนี้พวกเราว่างทั้งวันค่ะแม่ชี ถ้ามีอะไรที่พวกเราพอช่วยได้ก็บอกมาเลยค่ะ พวกเราเต็มใจ ^^”
“อืม......ขอบใจมากนะม่านแก้ว งั้นพวกเราช่วยไปเช็คอัฐิตรงกำแพงให้หน่อยได้ไหม เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยจะมีคนมาไหว้มาทำความสะอาดเท่าไร พวกขี้นกหรืออะไรต่างๆมันก็ตกลงมาใส่ เดี๋ยวเขาจะไม่พอใจ”
“อ๋อ……..ได้ค่ะ”
“พวกอุปกรณ์ก็อยู่ที่เดิมนะ เดี๋ยวแม่ขอตัวไปเยี่ยมคนละแวกนี้หน่อย........อ่อ อย่าลืมจุดธูปไหว้ก่อนล่ะ”
“ค่ะแม่ชี”แล้วแม่ชีก็เดินไปอย่างใจเย็น ส่วนทั้งสามคนก็เดินไปห้องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดของวัด โดยมีกอหญ้าและม่านแก้วเดินนำหน้า ส่วนธานนท์ตามหลัง
“พวกเธอคงมาบ่อยเนาะ จนแม่ชีจำชื่อได้เลย”
“ก็มาทุกครั้งที่มีโอกาสแหละ”พูดไปพร้อมกับหยิบผ้าขี้ริ้วที่ยังสภาพดีๆมา 3 ผืน นำไปชุบน้ำก่อนจะบิดให้หมาดๆ แล้วส่งให้คนละผืน จุดธูปขมาก่อนจะลงมือเช็ดอย่างตั้งใจ
“โห! ทำไมฝุ่นเกาะเยอะอย่างนี้ล่ะ”
“คงจะเป็นอย่างที่แม่ชีบอกจริงๆแหละกอหญ้า พวกเขาคงไม่พอใจน่าดู”ค่อยๆทำไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกับ
“อ่ะ!!!”
“เป็นอะไรม่านแก้ว?!”ถามอย่างงงๆปนตกใจที่จู่ๆเพื่อนของเธอก็ร้องออกมา
“ทะ ทำไม.......”เมื่อถามแล้วไม่ได้คำตอบ ก็เลยเดินมาหา ธานนท์เองก็เช่นกัน แต่เมื่อเดินมาถึงก็พบแค่...
 
 
นางสาวธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ 
 ชาตะ xxx มรณะ xxx (สมมุตินะจ๊ะ -0-)
 
 
“ม่านแก้ว.....ม่านแก้ว!”
“…………………..”
“หัวหอมมมมมมม!”
“หะ.....ห๊ะ?”
“เป็นอะไร จู่ๆก็ร้องออกมา แถมเรียกก็ไม่ได้ยินอีก”
“รึว่าคนที่ชื่อธนันต์ธรญ์ เป็นญาติเธอ?” 
“นาย ม่านแก้วเขาไม่มีญาติชื่อนี้ -0-”
“อ้าวหรอ?”
“มะ เหมือน ทำไมมันถึง.....”
“อะไรม่านแก้ว? เหมือนอะไร? อะไรเหมือน? ฉันงงนะ”
“กอหญ้า ผู้หญิงคนนี้หน้าเหมือนพี่สาวฉัน”ถึงแม้จะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มหาลัย แต่กอหญ้าก็ไม่เคยเห็นหน้าตาของพี่สาวม่านแก้วเลย เพราะทุกครั้งที่เธอไปบ้านพี่สาวเธอก็ไม่อยู่หรือไปต่างจังหวัด เห็นก็แต่รูปตอนเด็กๆเท่านั้น
“พี่สาวแกหน้าตาแบบนี้หรอ?  เฮ้ย แต่มันจะเป็นไปได้ไง”ถามเพื่อนสาวแล้วมองไปที่รูป ภาพลางๆเพราะเวลาผ่าน แต่ก็ยังพอดูออกว่าหน้าตาเป็นยังไง
“เหมือนจริงๆนะแก”ปากพูดแต่ตายังมองไปที่ภาพหญิงสาว
“มันก็แค่เหมือนน่ะม่านแก้ว อย่าคิดมากเลย”
“ฉันว่าเธอพาม่านแก้วไปรอที่รถเถอะ เดี๋ยวที่เหลือฉันทำเอง”
“นายทำไหวหรอ?”
“ไหว เหลืออีกนิดเดียวเอง”
“อะ อืมๆ”พาเพื่อนสาวไปรอที่รถของธานนท์เพราะถ้าให้เธอทำต่อเธอต้องไม่มีสมาธิแน่ๆ
“กอหญ้า...........มันเหมือนมากเลยนะ ถ้าแกเห็นหน้าพี่ฉันแกจะต้องตกใจแน่ๆ”
“อืมๆ ฉันเชื่อแก”รออยู่สักพักเจ้าของรถก็มา แล้วพากันกลับ พอมาถึงตัวเมืองเลยพาม่านแก้วไปเดินห้างให้หายเครียดก่อน
 
 
 
@ห้างแห่งหนึ่ง
“กอหญ้า ซื้อนี่ไปกินป่ะ?”
“อืมๆเอาดิ”แล้วก็เป็นอย่างที่คิด ม่านแก้วลืมเรื่องนั้น แล้วให้ความสนใจกับของกินในห้างมากว่า
“เอานู่นด้วย.........เฮ้ยยยยยย”ในขณะที่กำลังเลือกของต่างๆนานา จู่ๆเธอก็เห็นอะไรบ้างอย่าง แล้วรีบวิ่งไปหามันทันที
“ม่านแก้ว! จะไปไหนล่ะนั้น”กอหญ้ากับธานนท์ได้แต่มองหน้ากันอย่างงงๆ แต่ก็รีบเดินตามไป แล้วก็เห็นม่านแก้วมาหยุดอยู่ที่รูปๆหนึ่ง
“นี่แกวิ่งเพื่อจะมาดูรูปเนี่ยนะ?”
“มันไม่ใช่รูปธรรมดานะแก นี่แหละรูปที่พี่ฉันถ่าย ;D”หันมาบอกเพื่อนอย่างภาคภูมิใจ
“นี่หรอ? เฮ้ย! สวยอ่ะ อาร์ตด้วย”มองไปยังรูปที่เพื่อนบอกแล้วก็ต้องเอ่ยปากชม
“ถ่ายได้สวยมาก น่าสนดี”แม้แต่ธานนท์เองก็เช่นกัน
“ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าห้างนี้จะตาถึง เอาภาพมาติดโชว์ด้วย”พอซื้อของเสร็จธานนท์ก็มาส่งทั้งสองที่บ้าน ตอนนั้นก็ 4 โมงเย็นแล้ว
“ขอบคุณนนท์มากนะ ที่มาส่ง”
“ไม่เป็นไร งั้นผมกลับก่อนนะ”
“รีบๆไปเลยนะ :P”
“หืมมม! ยัยหญ้าแห้ง! พรุ่งนี้ฉันจัดงานชุดใหญ่ให้เธอแน่ ”พูดขู่เธอแล้วรีบขับรถออกไป
“อะ ไอ้ธานนท์ ไอ้กวนประสาท!”
“หึๆ กอหญ้า แกด่าอากาศรึไง? ไม่เห็นหรอว่านนท์เขาขับรถออกไปแล้ว ;)”
“ก็ฉันหมั่นไส้นิ! ;s  คนอะไร กวนประสาทชะมัด!”
“5555 แกควรดีใจนะที่ได้เห็นมุมกวนๆของนนท์เขา แกบอกเองไม่ใช่หรอว่าต่อหน้าคนอื่นเขาออกจะครึมเหมือนน้ำแข็ง ต่างจากตอนที่อยู่กับแกอ่ะ”
“แล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะที่ได้เห็นมุมกวนๆของไอ้บ้าเนี่ย! ฮึ่ย!”เดินฟึดฟัดเข้าไปในบ้าน ทำเอาม่านแก้วหัวเราะน้อยๆกับอาการของเพื่อนสาว
 
 
 
“’งืมมมๆ......ฮัลโหลลล กอหญ้าพูดค่ะ”ในขณะที่กำลังหลับอย่างสบายก็มีเสียงโทรศัพท์เข้า จนจำต้องตื่นมารับอย่างงัวเงีย โดยไม่ดูชื่อผู้โทรเข้าเลย
“ยัยหญ้าแห้ง เธอมาอารมณ์ไหนเนี่ย จู่ๆก็พูดเพราะซะ!”
“หืม?......เฮ้ย! ไอ้...”รีบดูชื่อทันทีว่าเป็นใครโทรมา
“หยุด! เรียกฉันดีๆไม่ได้หรือไง? ฉันไม่ได้ชื่อไอ้บ้า ไอ้กวนประสาทแบบที่เธอเรียกนะ ฉันชื่อธานนท์!”
“ค๊าาาา! คุณธานนท์ มีอะไรให้กอหญ้ารับใช้ค่ะ! ถึงได้โทรมาดึกดื่นป่านนี้! มันจะเที่ยงคืนแล้วนะ!”เธอพูดปนประชดพร้อมกับถามถึงเหตุผลที่โทรมา
“อย่าเพิ่งอารมณ์เสียสิ - - ฉันแค่จะโทรมาบอกว่า ฉันสนใจงานของพี่ม่านแก้ว”
“โอ๊ยยย แค่สนใจจะโทรมาบอกฉันทำไมเล่า! -..-”
“ฉันยังพูดไม่จบ! -*- ฉันคิดว่าจะให้พี่ของม่านแก้วมาร่วมงานกับเรา”
“ร่วมงาน? โปรเจคใหม่ของบริษัทน่ะหรอ?”
“ใช่! ไหนๆงานนี้บริษัทวรรณรัตน์ก็จะมาร่วมกับเราด้วย ฉันเลยอยากได้ช่างภาพฝีมือดีๆมาถ่ายภาพให้เรา นั้นก็คือพี่ของม่านแก้ว”
“อืมมม จะให้ฉันติดต่อให้ว่างั้นเหอะ?”
“หึๆ เธอก็เดาถูกตามเคย ;)”
“ok เดี๋ยวฉันจะจัดการให้ มีแค่นี้ใช่มั้ย? ฉันจะได้นอนต่อ...”เธอกำลังจะวางสาย แต่.....
“เดี๋ยว!”
“มีอะไร?”
“คือว่า.....”
“???”
“ฝันดีนะยัยหญ้าแห้ง :) ........ตู๊ดๆๆ”เธอถึงกับอึ้งทันที ไม่คิดว่าเค้าจะมีมุมน่ารักแบบนี้ พอได้สติเค้าก็วางสายไปแล้ว
“ฝันดีเหมือนกันนะ นายธานนท์”พูดแล้วยิ้มให้กับโทรศัพท์ แล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมก่อนจะหลับไป
 
 
 
 
 
-แต่ถ้านายคิดว่ามันไม่เหมาะกับนาย จะกลับก็ได้นะ ไม่ได้ว่า-
-Koya-
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
----------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
ช่วง : บ่น บ่น บ่น! (- -)
 
ความจริงแฟงจะอัพตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ . . . . . . พอจะอัพ นิยายกลับหาย!!!?!!! T^T (หายหมดทั้งชุดเลย)
 
ฟ้าแกล้งฉันหรอ? อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก! (ขอสลบไป 3 วิ - -) ตั้งได้สิบกว่าตอนแล้วเชียว TT
 
หายเท่าไรก็หาไม่เจอ นิยายฉานนนนน!~ จำต้องนั่งแต่งใหม่(รวมถึงตอนที่ 2 นี้ด้วย) . . . ให้ตายเถอะชีวิต - - 
 
มันจะคล้ายอันเดิมมั้ยล่ะเนี่ย T-T  ฮืออออออออออ~ ฮึกๆ . . . มีความรู้สึกท้อ(มว๊าก)
 
แต่นะ . . . จะพยายาม(ทำใจ)ก็แล้วกันค่ะ แต่ก็คงจะอัพช้าเหมือนเรื่อง love sad . . . ทุกคนคงไม่ว่าใช่มั้ยคะ?
 
เฮ้อออ บ่นมาเยอะแหละ เดียวจะรำคาญเอา แฟงพยายามมาอัพให้เร็วที่สุดค่ะ . . ฟิ้ว~ (♥ลีดเดอร์ทุกคนนะ ^^)