Love Forever ชาติไหนก็รักเธอ
9.4
Fakfaeng_love_TK
แชร์นิยายฟิคชั่น
15) งานเปิดตัว..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความทบทวนตัวละครก่อนอ่าน
ภาณุ = ป๊อปปี้ ปลายฟ้า = ฟาง
ธานนท์ = โทโมะ กอหญ้า = แก้ว
ดนัย = เขื่อน ม่านแก้ว = เฟย์
รินลดา = จินนี่ ภาพร = พิม
กานดา = ขนมจีน นิภพ = จองเบ
ริสา = หวาย
ตอนที่ 15
บนเวทีเป็นผู้หญิงที่ภาณุและดนัยรู้จักดี เธอแสดงอาการทุกครั้งที่เค้าอยู่บ้าน ลับหลังคุณหญิงเธอแสดงให้เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกยังไง แม้แต่ดนัยเองเธอก็ไม่สน ทำเหมือนเป็นอากาศ ทำเหมือนว่าบนโลกนี้มีเพียงเธอและเค้าเพียงสองคน . . . รินลดา อดีตสาวใช้ของบ้านวรรณรัตน์ ปัจจุบันเธอคือผู้หญิงที่อยู่ในชุดราตรีสีขาวซึ่งมันสามารถทำให้ผิวของเธอดูผ่องมีออร่า และกำลังเดินเฉิดฉายอยู่บนเวที ทำเอาภาณุและดนัยอึ้งจนไปไม่เป็น
“นั่นรินลดา สาวใช้บ้านพี่ณุนิค่ะ?”กานดาดูจะไม่ตกใจ แต่คงจะแปลกใจมากกว่า
“ไม่ใช่ เธอลาออกไปเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว”
“เอาไงดีว่ะไอ้ณุ?”
“แกไปบอกให้ทีมงานดำเนินการให้เร็วที่สุด ก่อนที่แม่ฉันจะมา”เค้าหันไปบอกเพื่อนรักอย่างจริงจังก่อนจะหันกลับไปมองรินลดาอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เธอมองเห็นเค้าแล้ว แต่เธอก็ทำเป็นไม่สนใจ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปหลังเวทีแล้วมีนางแบบคนอื่นๆออกมาแทน
“การเดินแบบจบแล้วนะครับ ต่อไปจะเป็นการฉายภาพผลงานที่สองบริษัทได้ร่วมมือกันทำขึ้น จะเป็นยังไงไปชมได้เลยครับบบ!”เมื่อพิธีกรพูดจบก็มีภาพฉายขึ้น พร้อมๆกับดนัยที่วิ่งมาหาภาณุ
“ทันเวลาพอดีเลยว่ะไอ้ณุ”
“ดีแล้วล่ะ แม่ฉันยังไม่มาเลย”การกระทำของพวกเค้าถูกสองพี่น้องมองตลอดเวลา ช่วงเวลานี้พวกเค้ายังเห็นเธอยืนอยู่ด้านหน้ามั้ย?
“พะ พี่ฟ้า ดูภาพที่พี่ถ่ายสิ สวยทุกรูปเลยน๊า”
“…….. . .”ตั้งแต่การเดินแบบเริ่มขึ้น เค้าก็ทำเหมือนเธอเป็นอากาศ น้องสาวรู้ดีว่าเธอต้องรู้สึกน้อยใจเป็นแน่ จึงพยายามเปลี่ยนเรื่อง
“พี่ฟ้า . . .”
“เค้ายังเห็นพี่ยืนอยู่ตรงนี้มั้ยม่านแก้ว . .”อาการนิ่งและเงียบของสองพี่น้อง ทำให้กานดารู้สึกผิดปกติและในที่สุดก็รู้สาเหตุก่อนจะรีบไปกระซิบบอกเค้าให้รู้ตัว
“พี่ณุ! มัวทำอะไรอยู่คะ ทำไมไม่คุยกับคุณฟ้าบ้าง? พี่ทำแบบนี้เธอน้อยใจนะ”กานดาเอ็ดเบาๆแต่สีหน้าจริงจังยิ่งกว่าอะไรเพราะเธอก็เชียร์คู่นี้อยู่ เลยไม่อยากให้มีปัญหากัน แค่เรื่องคลุมถุงชนของผู้ใหญ่ก็เกินพอแล้ว
“!!! …. คุณฟะ. . .”
“พี่ไปข้างนอกนะม่านแก้ว”หันไปพูดกับน้องสาว แล้วเดินออกไปเลย
‘เฮ้ยยยยยย ซวยแล้วไอ้ณุ!’
“ทีนี้ก็คู่เราสินะ . . -*-”เมื่อเห็นเพื่อนรักวิ่งตามออกไป ก็คงเหลือแค่เค้ากับเธอ ที่ตอนนี้เจ้าตัวทำเฉย ไม่ยอมปริปากพูดอะไร
“กานดา . ... ออกไป ออกไปๆ - -+”ส่งสัญญาณให้น้องสาวรู้ตัว ซึ่งเธอเองก็พอจะรู้เรื่อง
“เอ่อ …. ดารู้สึกปวดท้องจังเลย ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ ^^”รีบเดินหนีทันทีเมื่อรู้ถึงสายตาพี่ชายที่เริ่มรุนแรงขึ้น จนเจ้าตัวก็เริ่มกลัว
‘ทีอย่างนี้ล่ะทำเป็นโหดนะพี่ดนัย!’
“คุณม่านแก้ววว ~ ”
“ไปไกลๆฉันเลยนายกบ! -^-”เมื่อจะเดินเข้าหาเจ้าตัวก็กระเถิบหนี แถมยังเน้นเสียงให้เค้ารู้ว่าเธอกำลัง ‘งอน’ เค้าอยู่
“โธ่~ มันมีเหตุจำเป็นนะครับ *0*”
“เหตุอะไรมิทราบ! ถึงทำเหมือนกับว่าฉันกับพี่ฟ้าเป็นอากาศงั้นแหละ!”
“งั้นคุณม่านแก้วต้องฟังผมนะครับ คือว่า . . . ”เล่าพอให้ได้ใจความ เพราะบางเรื่องเค้าเองก็ไม่รู้
“นายพูดจริงเหรอ?”
“ผมจะโกหกทำไมล่ะครับ -..- แต่บางเรื่องผมก็ไม่รู้นะ ต้องฟังจากปากไอ้ณุเอง คุณม่านแก้วต้องเชื่อผมน๊าาาๆๆ”
“อืมๆ! ฉันเชื่อนายก็ได้”หลังจากเคลียร์กันได้ ทั้งคู่ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม ทำเอาดนัยโล่งใจไปเยอะเลย!
‘น่ารักแบบนี้บ่อยๆ ผมจะได้รักคุณเยอะๆ ^3^’
“ฮึ่ยๆๆๆๆ น่าอายชะมัดเลย ไอ้บ้านั่นก็จ้องอยู่ได้ จะให้ฉันอายไปถึงไหน >/////<”ไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำอย่างที่บอกไว้ แต่กลับเดินหนีมาทางหลังโรงแรมซึ่งเป็นสวนดอกไม้
“ก็แล้วแต่เธอสิ”
“เฮ้ย! ว๊ายยยยยยยยยย! ~”หันมาก็เจอกับใบหน้าหล่อๆ แต่อยู่ใกล้กันเกินไปก็ตกใจเหมือนกันนะ ทำให้เธอเกือบจะหงายหลัง ดีที่เค้ารับไว้ทันพร้อมกับปล่อยคำพูดที่ทำเอาเธอหน้าแดง
“วันนี้เธอสวยมากเลยนะ”
“(.///.)”ใบหน้าที่อยู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซน ทำให้หัวใจดวงเล็กๆเต้นแรงผิดปกติจนอีกคนแอบยิ้ม
“แต่เธอตัวหนักใช่เล่นเลยนะเนี่ย”
“ก็ปล่อยสิไอ้บ้า!”บรรยายกาศกำลังเป็นใจถ้าอีกคนไม่พูดกวนใส่ หญิงสาวจากที่กำลังเขินอายก็เปลี่ยนใบหน้ามองเค้าตาเขียว
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่า ตัวเธอเบาจะตาย”ยิ้มนิดนึง ก่อนจะค่อยๆปล่อยมือออกจากเอวของหญิงสาว(สงสัยจะเสียดาย -..-)
“ไม่ต้องมาพูดเลยนะ! ตามออกมาทำไม”
“ใครตามเธอ? ฉันออกมาเดินเล่นเฉยๆ”
“เหรออออ?! งั้นเชิญนายเดินไปเถอะ ฉันไปที่อื่นก็ได้ -0-”
“เฮ้ยยยยๆๆ! เดี๋ยวสิยัยหญ้าแห้ง ฉันอุตส่าห์ตามเธอมานะ”คว้าข้อมือของหญิงสาวไว้ก่อนจะหลุดปากออกมา
“นายว่าอะไร?!”
“อะ เอ่อ . . .”
“ถ้าไม่พูดฉันจะไป! -*-”พยายามสะบัดมือ แต่ก็ไม่ได้ผล
‘โอ๊ยยยย! มือเป็นปลาหมึกรึไง ทำไมไม่หลุดสักที!!’
“เดี๋ยวๆๆ! Ok ... ฉันเป็นห่วงเธอ พอใจยัง -///-”รีบหันหน้าหนีไปทางอีกเมื่อรู้สึกถึงความร้อนบนใบหน้า หญิงสาวที่แอบเขินอยู่พอเห็นอาการของชายหนุ่มก็กลั้นหัวเราะสุดฤทธิ์
“อะ อิ . .. ฮ่าาาๆ”
“หัวเราะอะไร?”
“หัวเราะนายนั่นแหละ ตลกมากเลย ฮ่าๆๆๆ”
“พอๆๆๆหยุดเลย!”
“ไม่ต้องมาส่งฉันเลย ฉันยังไม่เคลียร์เรื่องที่นายว่าฉันแบนเลยนะ เพราะฉะนั้นถือว่าเจ๊ากัน 555”พูดถึงเรื่องเมื่อวานก่อนจะหัวเราะต่ออย่างมีความสุข
“เธอเลิกหัวเราะสักทีเถอะ”
“ฮ่าาาๆๆๆ 555”
“ยัยหญ้าแห้ง”
“55555555555555”
“เป็นแฟนกันนะ”
“ฮ่าๆๆ . . . ห๊ะ!!! O[]O”
“ป่านนี้คุณแม่จะมารึยังนะ? . . . อุ๊ย! ขอโทษค่ะ ... นาย!”กานดาที่มาเข้าห้องน้ำ(เพราะโดนพี่ไล่)กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ในระหว่างที่กำลังเดินกลับเข้างานก็ได้เดินชนผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อเธอเห็นหน้าก็ตาโตทันที
“อ้าว คุณดา”จะใครล่ะ? ก็คนที่เธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นโจรนั่นแหละ
“นายนิภพ มาได้ไงเนี่ย?”
“มางานแบบนี้ ถ้าให้คุณธานนท์ขับรถมาเองคงจะไม่เหมาะมั้งครับ”
“จริงด้วย ฉันก็ลืมไป แล้วนายจะไปไหน?”
“ผมหาคุณธานนท์อยู่ครับ แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน”
“ไม่ต้องไปตามหาคุณธานนท์หรอก เข้าไปในงานกับฉันดีกว่า ไปเร็ว!”
“เดี๋ยวๆๆคุณดา!”โดนหญิงสาวดึง(ลาก)เข้าไปในงาน แม้ว่าตัวเค้าจะเคยออกงานแบบนี้มาบ้างแล้ว แต่ถึงยังไงมันก็ไม่ชินอยู่ดี
“เฮ้ออออออ ~”ออกมายืนอยู่บริเวรข้างๆเค้าเตอร์ที่ตอนนี้ไม่มีคนอยู่เลย
“แกทำตัวแบบนี้ได้ไงนะ ยัยฟ้า”ยืนบ่นอยู่คนเดียว หารู้ไม่ว่าชายหนุ่มได้เดินมาอยู่ข้างหลังเธอแล้ว
“เราทั้งสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย จะไปน้อยใจเค้าทำไมล่ะ”
“. . . . . . ”
“แกมันคนละชั้นกับเค้าเลยนะ เลิกคิดแบบนี้สักทีเถอะปลายฟ้า”ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันหลังกลับเพื่อจะเข้าไปในงานต่อ แต่ก็เห็นชายหนุ่มยืนทำหน้าเครียดพร้อมกับจ้องเธอไม่วางตา
“ผมรู้ว่าคุณคิดเหมือนผมนะ คุณฟ้า”
“คะ คุณภาณุ! .. โอ๊ย!!”
‘‘ฮึกๆ......’’
‘‘ฟาง’’
‘‘ฉัน ......ฮึก...อ่อนแออีกแล้วแก้ว ทำไมฉันถึงเป็นคนแบบนี้ ฮึก!’’
‘‘ฉันรู้นะฟางว่าตอนนี้แกรู้สึกยังไง แต่ตอนนี้แกไม่ควรร้องไห้นะ แกอย่าลืมสิว่าตอนนี้แกไม่สบายอยู่ ยิ่งเครียดมันก็ยิ่งไม่ดีนะ’’
“คุณฟ้าเป็นอะไรครับ!!”
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ คุณณุตามฟ้ามาทำไมค่ะ?”ถอยห่างเมื่อชายหนุ่มจะเข้ามาใกล้ ตั้งสติแล้วเอ่ยถามเค้า
“ผม . . เห็นคุณเดินออกมาผมเลยเป็นห่วง”
“แล้วก็ได้ยินที่ฉันพูด? . . ”
“คุณฟ้า คุณอย่าไปคิดถึงเรื่องอื่น ในเมื่อเราสองคนคิดเหมือนกัน แล้วก็ …”
“คุณณุค่ะ แม่ของคุณไม่ชอบฟ้า ฟ้ามาเล่นเป็นแฟนปลอมๆของคุณเท่านั้น เรื่องของเราไม่มีทางเป็นไปได้ ไหนจะผู้หญิงคนนั้นอีก . . ฟ้าว่าคุณคงสนใจเธอ เลยทำเหมือนฟ้าเป็นอากาศ”
“ไม่ใช่นะครับคุณฟ้า! ผู้หญิงคนนั้นเธอชื่อรินลดา เธอเคยเป็นคนใช้ที่บ้านของผม แล้วผมก็รู้ ว่าเธอมีใจให้ผมแต่ผมไม่สน แล้ววันนี้เธอโผล่มาในฐานะนางแบบ ซึ่งถ้าคุณแม่ผมรู้เรื่องนี้ท่านต้องไม่สบายใจแน่ๆ”
“…….”
“ผมขอโทษ ผม. . ผมรู้ตัวช้าไป”พูดด้วยสีหน้าจริงจัง ทำเอาอีกคนรู้สึกผิดที่เหมือนตัวเองจะทำให้เค้าเครียด
“. . . ฟ้าเองก็ผิดที่คิดเรื่องนี้ไปเอง”
“ยกโทษให้ผมแล้วใช่มั้ยครับ?”
“ฟะ ฟ้าไม่ได้โกรธคุณสักหน่อย แค่น้อยใจเท่านั้นเอง ^////^”
“ฮ่าๆ ok ครับ แล้วเรื่องของเรา . ..”
“ฟ้าว่าเอาไว้ทีหลังเถอะค่ะ”หันหน้าหนีทันทีเมื่อเค้าวกกลับเข้าเรื่องเก่า ชายหนุ่มเองก็รู้ว่าเธอคิดเช่นไร คงต้องให้เวลาเธออีกสักหน่อย
“ผมเข้าใจครับ”
“ขอบคุณนะค่ะที่เข้าใจฟ้า . . . คุณณุค่ะ นั่นรถบ้านคุณนิ?!”ตาโตทันทีเมื่อเห็นรถหรูสีดำวิ่งเข้ามาจอดหน้าโรงแรม
“แย่แล้ว! คุณฟ้าครับ ผมว่าเรารีบกลับเข้างานกันเถอะ”
“ค่ะ”แน่นอนว่าตอนนี้แม่ของเค้ามาแล้ว ไม่รู้ว่าการเปิดตัวของเค้ากับกานดาจะเริ่มตอนไหน หญิงสาวไม่รู้เลยว่าวันนี้จะมีเรื่องเกิดขึ้นกับเธอ และอาจจะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป .. …
“ตอนนี้ประธานมาแล้วนะครับ ขอเสียงปรบมือต้อนรับท่านประธานบริษัทวรรณรัตน์ครับบบบบบ”
แปะๆๆๆๆ(ฝนตกหรอ? - -)
“ซวยแล้ว”ดนัยเอ่ยเบาๆแต่ทำให้คนข้างๆได้ยิน(เบาตรงไหนเนี่ย?)
“อะไรซวยห๊ะนายกบ”
“รอดูเอาก็แล้วกันครับ”พูดแค่นั้นแล้วหันไป ทำเอาอีกคนสงสัยเป็นอย่างมากแต่ก็ไม่กล้าเซ้าซี้เพราะสีหน้าของเค้าดูเครียดมาก
“พี่ดนัยค่ะ”
“ยัยดา เราหาแฟนได้รึยัง?”
“เฮ้ยยย! พี่ดนัย แฟนนะไม่ใช่ผักปลาที่จะหาได้ง่ายๆตามตลาดน่ะ!”
“งั้นแสดงว่ายังหาไม่ได้ใช่มั้ย? นี่รู้มั้ยว่าแม่จะเปิดตัวแกกับไอ้ณุวันนี้”
“อะไรนะพี่! O_o”ถึงกับปล่อยมืออีกคนที่พามาด้วย ดูเค้าจะงงๆที่เธอนิ่งไปสักพัก ทั้งที่ก่อนหน้านี้พยายามลากเค้ามาด้วยแทบเป็นแทบตาย ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างๆพี่ชายเธอก็ถึงบางอ้อ!
‘เรื่องนี่นี้เอง แล้วพี่ฉันจะซวยตามไปด้วยมั้ยเนี่ย?? @_@’
“แล้วนายคนนี้ใคร?”ชี้ไปที่นิภพ ที่ตอนนี้กำลังสนใจเวทีอยู่
“อะ อ๋อ! นี่นิภพค่ะ คนขับรถของคุณธานนท์ไง ดาว่าพี่น่าจะเคยเห็นแล้วนะ”
“อืมๆ สงสัยพี่จะลืม แล้วพามาทำไมล่ะ?”
“เรื่องของดาน่า!”เห็นว่าพี่ชายเริ่มถามมากไปแล้ว แถมตอนนี้เธอก็ไม่มีอารมณ์จะมาตอบอะไร
‘อ้าว! ยัยน้องคนนี้ - -’
“เป็นไงว่ะ”ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับหญิงสาว ก่อนจะถามความคืบหน้า ส่วนหญิงสาวก็ปลีกตัวไปอยู่ข้างๆน้องสาวแทน
“ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“เฮ้ออออออ~”
“ไงพี่ฟ้า เคลียร์ลงตัวแล้วเหรอ?”เห็นสีหน้าของพี่สาวที่ดูท่าจะเป็นห่วงอาการของอีกคนเหลือเกิน
“ไม่เท่าไรหรอก แล้วเราล่ะ?”
“แป๊ปเดียวเองพี่ อิอิ”
“เอ๊ะ! นั้นคุณนิภพนิ สวัสดีค่ะคุณนิภพ ^^”
“คุณฟ้า คุณม่านแก้ว สวัสดีครับ”
“ค๊า อื้ม! ยัยกอหญ้ากับธานนท์ออกไปคู่แรกเลยน๊า ทำไมยังไม่มาอีก?”
“พูดถึงก็พอดีเลย นู่นไง”หันหน้าตามปลายนิ้วของพี่สาวก่อนจะเห็นทั้งคู่เดินจับมือกันเดินเข้ามา
“อ๊ายยยยย! เพื่อนฉัน น่าอิจฉาจริงๆเลย ><”เมื่อทั้งคู่เห็นว่ามีคนมองก็รีบปล่อยมือออกจากกันทันที ก่อนที่หญิงสาวจะเดินมาทางสองพี่น้อง ที่ตอนนี้คงจะสงสัยในอาการของเธอเป็นแน่
“เป็นยังไงบ้างครับ? . . อ้าว นิภพ ไหนบอกจะรออยู่ที่รถไง?”
“ผมโดนคนบางลากมาครับ”แอบงงๆกับคำตอบ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก แล้วยังแอบหันมองหญิงสาวเป็นระยะ
“เป็นไงบ้างห๊ะกอหญ้า มีไรเกิดขึ้นป่ะ? แล้วแกหน้าแดงทำไมอ่ะ?”
“ไม่มีอะไรๆ อากาศข้างนอกมันร้อน”พยายามหาข้อแก้ตัวให้(เนียน)ดีที่สุด
“เฮ้ยยยย! วันนี้ลมเย็นจะตาย”
“เอาน่า! หันไปสนใจบนเวทีก่อนเหอะ”
“ขอเชิญท่านประธานขึ้นมากล่าวเปิดงานครับ”เสียงพิธีกรพูดขึ้นทำเอาหัวใจของกานดา ดนัยและภาณุหล่นไปอยู่ตาตุ่ม
“จะเป็นตอนนี้รึเปล่าอ่ะพี่ดนัย?!”เดินเข้ามาเกาะแขนดนัย พร้อมถามด้วยน้ำเสียงสั่น
“ไม่แน่เสมอไป แต่ดาอย่าเพิ่งกลัวนะ ยังไงไอ้ณุมันต้องไม่ยอมแน่”จับมือน้องสาวเป็นการปลอบใจ ความอบอุ่นของพี่น้องคู่นี้ทำให้คนที่ยืนดูอยู่รู้สึกอุ่นใจไปด้วย คุณหญิงก็พูดไปเรื่อยๆ ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งงานดำเนินมาใกล้จะจบ
“ช่วงสุดท้ายแล้วนะครับ ขอเชิญท่านประธานขึ้นมากล่าวอะไรสักเล็กน้อย อ๋อๆๆ เชิญคุณภาณุกับคุณธานนท์ด้วยนะครับ”
“ฉันว่าคงจะเป็นจังหวะนี้แหละ แกระวังตัวไว้นะไอ้ณุ”
“…..”หันมองเพื่อนชายก่อนจะเดินขึ้นไปบนเวทีพร้อมกับธานนท์ คุณหญิงพูดเพียงไม่กี่ประโยค ทั้งสองเองก็เช่นกัน
“สุดท้ายนี้ ผมในฐานะตัวแทนของทั้งสองบริษัท ขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมงานเปิดตัวโปรเจคของเรา ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากขอบคุณมากๆครับ”และแล้ว งานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกรา แต่ก็ใช่ว่าคุณหญิงจะยอมเลิกง่ายๆ!? ภาณุจะเดินลงจากเวทีตามธานนท์ก็โดนผู้เป็นแม่จับแขนไว้ก่อนพร้อมส่งสายตาบังคับ ในขณะที่แขกเริ่มร่ำลากัน เสียงจากบนเวทีก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ทุกท่านค่ะ!! ดิฉันมีเรื่องจะประกาศค่ะ!”สิ่งที่คุณหญิงพูดกำลังสร้างความงุนงงกับแขกเป็นอย่างมาก
“ดิฉันขอเปิดตัว! คู่หมั้นคู่หมายที่เหมาะสมกันที่สุด! ลูกชายของดิฉัน ภาณุ และ หนูกานดาค๊าาา!!!”เนื่องจากครอบครับของทั้งสองเป็นที่รู้จักอยู่แล้ว ทำให้แขกในงานรู้ว่าใครคือภาณุ ใครคือกานดา ก่อนจะมีเสียงปรบมือตามมา กานดาต้องทนกับสายตาของแขกในงานที่มีทั้งยินดีและงงๆ ก่อนจะหันไปหาภาณุเหมือนจะบอกให้เค้าทำอะไรสักอย่าง! คุณหญิงยิ้มอย่างพอใจผิดกับสีหน้าของลูกชายที่กำลังโกรธจัด
‘แม่ครับ ผมขอโทษ แต่แม่บังคับให้ผมทำแบบนี้!!’
“มันไม่เป็นความจริงครับ!”แย่งไมค์จากมือคุณหญิง แล้วพูดประโยคที่ทำให้คุณหญิงหัวใจแทบวายเพราะไม่คิดว่าลูกชายของตัวเองจะกล้า
“ผมกับน้องดาไม่ได้รักกัน! เราสองคนต่างมีแฟนอยู่แล้ว! ซึ่งแฟนของผมเธอยืนอยู่ตรงนั้น!”แขกในงานพร้อมใจหันไปมองตามสายตาของเค้า ปลายฟ้าไม่คิดว่าเค้าจะทำแบบนี้ก็ตกใจทำตัวไม่ถูก ตัวเริ่มสั่นเพราะกลัวสายตาของแขกและคุณหญิงที่ตอนนี้มองเธอด้วยสายตาอาฆาตสุดๆ
“ไม่จริง! หนูดายังไม่มีแฟน”
“จริงครับแม่! น้องดามีแฟนแล้ว ใช่มั้ยดา”หันไปขอความช่วยเหลือ เพราะถ้าปล่อยให้เค้าใช้สิทธิ์แฟน(กำมะลอ)กับเธอมากเกินไป เธอคงจะถูกแม่ของเค้าเกลียดมากกว่าเดิมแน่ๆ(เอิ่มมมมม ไม่ทันแล้วมั้ง?)
“ดะ ดา . . .”
“ใช่มั้ยกานดา”เค้าพูดใส่ไมค์อีกครั้ง ในใจคิดเป็นห่วงหญิงสาวที่ตอนนี้คงทำตัวไม่ถูก
“ดา . … . ใช่ค่ะ! ดามีแฟนแล้ว!”หันหาใครสักคน แล้วก็พบว่าเค้าหลบไปอยู่ใกล้ๆทางออกของงาน
“คนนี้ไงค่ะแฟนของดา!”หนุ่มแว่นที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย หันมามองเธออย่างตกใจ
“คุณนิภพ?!”
“@_@” <<< หน้านิภพ
“O.O” <<< หน้าของแขกในงานและสามสาว
“^^” <<< หน้าของดนัยและภาณุ
“ไม่จริง!”
“จริงค่ะคุณป้า ดาขอโทษนะค่ะ ดาขอตัวกลับก่อน”เดินออกจากงานโดยไม่ลืมลากชายหนุ่มไปด้วย ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้ารถเค้าพอดี
“คุณดา! คุณทำอะไรของคุณเนี่ย?”
“อย่าถามได้มั้ย!”ตอบแบบกระแทกเสียง แล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถโดยไม่ถามสักคำ
“งั้นผมจะไปส่งคุณที่บ้าน”เค้าจำใจขึ้นรถตาม พอสังเกตเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก จึงไม่กล้าถามอะไร
“พาฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้าน ได้โปรดเถอะ ...”หันไปบอกชายหนุ่ม แล้วรีบหันหน้าหนีทันทีเมื่อรู้ว่าน้ำตาเจ้ากรรมใกล้จะไหลลงมาทุกที เค้าที่เห็นอาการของเธอก็ไม่อยากขัด จึงขับรถไปเรื่อยๆจนกว่าจะเจอที่ที่พอใจ . .
(กลับเข้างาน)
“ผมถือว่าเรื่องนี้จบแล้วนะครับ ผมขอให้ทุกท่านกลับบ้านปลอดภัย ขอบคุณครับ!”ยื่นไมค์ให้พิธีกรที่ยังยืนงงอยู่ แล้วรีบเดินไปหาเธอที่ตอนนี้ยืนเกร็งทำอะไรไม่ถูก
“มากับผมเร็ว”จับมือหญิงสาวแล้วรีบพาเดินออกจากงานไป คุณหญิงที่ตอนนี้ควบคุมสถานการณ์ไม่อยู่แล้ว ก็ได้แต่โวยวายแล้วในที่สุด . .
พรึ่บบบ!
“คุณป้าครับ! คุณป้า! ใครมียาดมบ้าง”ร้อนถึงดนัยที่ต้องดูแลคุณหญิงที่ตอนนี้เป็นลมไม่รู้เรื่อง ก่อนจะบอกพนักงานให้เปิดห้องๆหนึ่งไว้ให้คุณหญิงพักก่อน
“งั้นฉันกลับนะนายกบ”
“ผมขอโทษนะที่ไปส่งคุณไม่ได้”
“ไม่เป็นไร นายดูแลคุณหญิงไปเถอะ ไปนะ บ๊ายบาย”พอเดินออกมาจากห้องก็เจอกอหญ้าและธานนท์ยืนรออยู่
“ทำไมยังไม่กลับล่ะ?”
“จะกลับได้ไง ก็นิภพขับรถออกไปแล้วนิ”
“ฉันกับธานนท์เลยรอแก เพราะคิดว่าคงต้องกลับแท็กซี่เหมือนกัน ^0^”
“เหอะๆ ขอบใจย่ะ!”
-ไม่แน่เสมอไป แต่ดาอย่าเพิ่งกลัวนะ ยังไงไอ้ณุมันต้องไม่ยอมแน่-
-Danai-
------------------------------------------------------------------------------------------
อากาศช่วงนี้ร้อนจริงๆเลยเนอะ นั่งอยู่เฉยๆเหงื่อก็ออก - -;
แต่แฟงจะหนีไปเที่ยวแล้ว 555 ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ . . ผิวที่ดำขึ้นนั้นเองงง!(น่าดีใจตรงไหน -.-)
เล่นสงกรานต์กันให้สนุกนะค๊า ^-^ ♥
ภาณุ = ป๊อปปี้ ปลายฟ้า = ฟาง
ธานนท์ = โทโมะ กอหญ้า = แก้ว
ดนัย = เขื่อน ม่านแก้ว = เฟย์
รินลดา = จินนี่ ภาพร = พิม
กานดา = ขนมจีน นิภพ = จองเบ
ริสา = หวาย
ตอนที่ 15
บนเวทีเป็นผู้หญิงที่ภาณุและดนัยรู้จักดี เธอแสดงอาการทุกครั้งที่เค้าอยู่บ้าน ลับหลังคุณหญิงเธอแสดงให้เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกยังไง แม้แต่ดนัยเองเธอก็ไม่สน ทำเหมือนเป็นอากาศ ทำเหมือนว่าบนโลกนี้มีเพียงเธอและเค้าเพียงสองคน . . . รินลดา อดีตสาวใช้ของบ้านวรรณรัตน์ ปัจจุบันเธอคือผู้หญิงที่อยู่ในชุดราตรีสีขาวซึ่งมันสามารถทำให้ผิวของเธอดูผ่องมีออร่า และกำลังเดินเฉิดฉายอยู่บนเวที ทำเอาภาณุและดนัยอึ้งจนไปไม่เป็น
“นั่นรินลดา สาวใช้บ้านพี่ณุนิค่ะ?”กานดาดูจะไม่ตกใจ แต่คงจะแปลกใจมากกว่า
“ไม่ใช่ เธอลาออกไปเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว”
“เอาไงดีว่ะไอ้ณุ?”
“แกไปบอกให้ทีมงานดำเนินการให้เร็วที่สุด ก่อนที่แม่ฉันจะมา”เค้าหันไปบอกเพื่อนรักอย่างจริงจังก่อนจะหันกลับไปมองรินลดาอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เธอมองเห็นเค้าแล้ว แต่เธอก็ทำเป็นไม่สนใจ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปหลังเวทีแล้วมีนางแบบคนอื่นๆออกมาแทน
“การเดินแบบจบแล้วนะครับ ต่อไปจะเป็นการฉายภาพผลงานที่สองบริษัทได้ร่วมมือกันทำขึ้น จะเป็นยังไงไปชมได้เลยครับบบ!”เมื่อพิธีกรพูดจบก็มีภาพฉายขึ้น พร้อมๆกับดนัยที่วิ่งมาหาภาณุ
“ทันเวลาพอดีเลยว่ะไอ้ณุ”
“ดีแล้วล่ะ แม่ฉันยังไม่มาเลย”การกระทำของพวกเค้าถูกสองพี่น้องมองตลอดเวลา ช่วงเวลานี้พวกเค้ายังเห็นเธอยืนอยู่ด้านหน้ามั้ย?
“พะ พี่ฟ้า ดูภาพที่พี่ถ่ายสิ สวยทุกรูปเลยน๊า”
“…….. . .”ตั้งแต่การเดินแบบเริ่มขึ้น เค้าก็ทำเหมือนเธอเป็นอากาศ น้องสาวรู้ดีว่าเธอต้องรู้สึกน้อยใจเป็นแน่ จึงพยายามเปลี่ยนเรื่อง
“พี่ฟ้า . . .”
“เค้ายังเห็นพี่ยืนอยู่ตรงนี้มั้ยม่านแก้ว . .”อาการนิ่งและเงียบของสองพี่น้อง ทำให้กานดารู้สึกผิดปกติและในที่สุดก็รู้สาเหตุก่อนจะรีบไปกระซิบบอกเค้าให้รู้ตัว
“พี่ณุ! มัวทำอะไรอยู่คะ ทำไมไม่คุยกับคุณฟ้าบ้าง? พี่ทำแบบนี้เธอน้อยใจนะ”กานดาเอ็ดเบาๆแต่สีหน้าจริงจังยิ่งกว่าอะไรเพราะเธอก็เชียร์คู่นี้อยู่ เลยไม่อยากให้มีปัญหากัน แค่เรื่องคลุมถุงชนของผู้ใหญ่ก็เกินพอแล้ว
“!!! …. คุณฟะ. . .”
“พี่ไปข้างนอกนะม่านแก้ว”หันไปพูดกับน้องสาว แล้วเดินออกไปเลย
‘เฮ้ยยยยยย ซวยแล้วไอ้ณุ!’
“ทีนี้ก็คู่เราสินะ . . -*-”เมื่อเห็นเพื่อนรักวิ่งตามออกไป ก็คงเหลือแค่เค้ากับเธอ ที่ตอนนี้เจ้าตัวทำเฉย ไม่ยอมปริปากพูดอะไร
“กานดา . ... ออกไป ออกไปๆ - -+”ส่งสัญญาณให้น้องสาวรู้ตัว ซึ่งเธอเองก็พอจะรู้เรื่อง
“เอ่อ …. ดารู้สึกปวดท้องจังเลย ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ ^^”รีบเดินหนีทันทีเมื่อรู้ถึงสายตาพี่ชายที่เริ่มรุนแรงขึ้น จนเจ้าตัวก็เริ่มกลัว
‘ทีอย่างนี้ล่ะทำเป็นโหดนะพี่ดนัย!’
“คุณม่านแก้ววว ~ ”
“ไปไกลๆฉันเลยนายกบ! -^-”เมื่อจะเดินเข้าหาเจ้าตัวก็กระเถิบหนี แถมยังเน้นเสียงให้เค้ารู้ว่าเธอกำลัง ‘งอน’ เค้าอยู่
“โธ่~ มันมีเหตุจำเป็นนะครับ *0*”
“เหตุอะไรมิทราบ! ถึงทำเหมือนกับว่าฉันกับพี่ฟ้าเป็นอากาศงั้นแหละ!”
“งั้นคุณม่านแก้วต้องฟังผมนะครับ คือว่า . . . ”เล่าพอให้ได้ใจความ เพราะบางเรื่องเค้าเองก็ไม่รู้
“นายพูดจริงเหรอ?”
“ผมจะโกหกทำไมล่ะครับ -..- แต่บางเรื่องผมก็ไม่รู้นะ ต้องฟังจากปากไอ้ณุเอง คุณม่านแก้วต้องเชื่อผมน๊าาาๆๆ”
“อืมๆ! ฉันเชื่อนายก็ได้”หลังจากเคลียร์กันได้ ทั้งคู่ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม ทำเอาดนัยโล่งใจไปเยอะเลย!
‘น่ารักแบบนี้บ่อยๆ ผมจะได้รักคุณเยอะๆ ^3^’
“ฮึ่ยๆๆๆๆ น่าอายชะมัดเลย ไอ้บ้านั่นก็จ้องอยู่ได้ จะให้ฉันอายไปถึงไหน >/////<”ไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำอย่างที่บอกไว้ แต่กลับเดินหนีมาทางหลังโรงแรมซึ่งเป็นสวนดอกไม้
“ก็แล้วแต่เธอสิ”
“เฮ้ย! ว๊ายยยยยยยยยย! ~”หันมาก็เจอกับใบหน้าหล่อๆ แต่อยู่ใกล้กันเกินไปก็ตกใจเหมือนกันนะ ทำให้เธอเกือบจะหงายหลัง ดีที่เค้ารับไว้ทันพร้อมกับปล่อยคำพูดที่ทำเอาเธอหน้าแดง
“วันนี้เธอสวยมากเลยนะ”
“(.///.)”ใบหน้าที่อยู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซน ทำให้หัวใจดวงเล็กๆเต้นแรงผิดปกติจนอีกคนแอบยิ้ม
“แต่เธอตัวหนักใช่เล่นเลยนะเนี่ย”
“ก็ปล่อยสิไอ้บ้า!”บรรยายกาศกำลังเป็นใจถ้าอีกคนไม่พูดกวนใส่ หญิงสาวจากที่กำลังเขินอายก็เปลี่ยนใบหน้ามองเค้าตาเขียว
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่า ตัวเธอเบาจะตาย”ยิ้มนิดนึง ก่อนจะค่อยๆปล่อยมือออกจากเอวของหญิงสาว(สงสัยจะเสียดาย -..-)
“ไม่ต้องมาพูดเลยนะ! ตามออกมาทำไม”
“ใครตามเธอ? ฉันออกมาเดินเล่นเฉยๆ”
“เหรออออ?! งั้นเชิญนายเดินไปเถอะ ฉันไปที่อื่นก็ได้ -0-”
“เฮ้ยยยยๆๆ! เดี๋ยวสิยัยหญ้าแห้ง ฉันอุตส่าห์ตามเธอมานะ”คว้าข้อมือของหญิงสาวไว้ก่อนจะหลุดปากออกมา
“นายว่าอะไร?!”
“อะ เอ่อ . . .”
“ถ้าไม่พูดฉันจะไป! -*-”พยายามสะบัดมือ แต่ก็ไม่ได้ผล
‘โอ๊ยยยย! มือเป็นปลาหมึกรึไง ทำไมไม่หลุดสักที!!’
“เดี๋ยวๆๆ! Ok ... ฉันเป็นห่วงเธอ พอใจยัง -///-”รีบหันหน้าหนีไปทางอีกเมื่อรู้สึกถึงความร้อนบนใบหน้า หญิงสาวที่แอบเขินอยู่พอเห็นอาการของชายหนุ่มก็กลั้นหัวเราะสุดฤทธิ์
“อะ อิ . .. ฮ่าาาๆ”
“หัวเราะอะไร?”
“หัวเราะนายนั่นแหละ ตลกมากเลย ฮ่าๆๆๆ”
“พอๆๆๆหยุดเลย!”
“ไม่ต้องมาส่งฉันเลย ฉันยังไม่เคลียร์เรื่องที่นายว่าฉันแบนเลยนะ เพราะฉะนั้นถือว่าเจ๊ากัน 555”พูดถึงเรื่องเมื่อวานก่อนจะหัวเราะต่ออย่างมีความสุข
“เธอเลิกหัวเราะสักทีเถอะ”
“ฮ่าาาๆๆๆ 555”
“ยัยหญ้าแห้ง”
“55555555555555”
“เป็นแฟนกันนะ”
“ฮ่าๆๆ . . . ห๊ะ!!! O[]O”
“ป่านนี้คุณแม่จะมารึยังนะ? . . . อุ๊ย! ขอโทษค่ะ ... นาย!”กานดาที่มาเข้าห้องน้ำ(เพราะโดนพี่ไล่)กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ในระหว่างที่กำลังเดินกลับเข้างานก็ได้เดินชนผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อเธอเห็นหน้าก็ตาโตทันที
“อ้าว คุณดา”จะใครล่ะ? ก็คนที่เธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นโจรนั่นแหละ
“นายนิภพ มาได้ไงเนี่ย?”
“มางานแบบนี้ ถ้าให้คุณธานนท์ขับรถมาเองคงจะไม่เหมาะมั้งครับ”
“จริงด้วย ฉันก็ลืมไป แล้วนายจะไปไหน?”
“ผมหาคุณธานนท์อยู่ครับ แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน”
“ไม่ต้องไปตามหาคุณธานนท์หรอก เข้าไปในงานกับฉันดีกว่า ไปเร็ว!”
“เดี๋ยวๆๆคุณดา!”โดนหญิงสาวดึง(ลาก)เข้าไปในงาน แม้ว่าตัวเค้าจะเคยออกงานแบบนี้มาบ้างแล้ว แต่ถึงยังไงมันก็ไม่ชินอยู่ดี
“เฮ้ออออออ ~”ออกมายืนอยู่บริเวรข้างๆเค้าเตอร์ที่ตอนนี้ไม่มีคนอยู่เลย
“แกทำตัวแบบนี้ได้ไงนะ ยัยฟ้า”ยืนบ่นอยู่คนเดียว หารู้ไม่ว่าชายหนุ่มได้เดินมาอยู่ข้างหลังเธอแล้ว
“เราทั้งสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย จะไปน้อยใจเค้าทำไมล่ะ”
“. . . . . . ”
“แกมันคนละชั้นกับเค้าเลยนะ เลิกคิดแบบนี้สักทีเถอะปลายฟ้า”ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันหลังกลับเพื่อจะเข้าไปในงานต่อ แต่ก็เห็นชายหนุ่มยืนทำหน้าเครียดพร้อมกับจ้องเธอไม่วางตา
“ผมรู้ว่าคุณคิดเหมือนผมนะ คุณฟ้า”
“คะ คุณภาณุ! .. โอ๊ย!!”
‘‘ฮึกๆ......’’
‘‘ฟาง’’
‘‘ฉัน ......ฮึก...อ่อนแออีกแล้วแก้ว ทำไมฉันถึงเป็นคนแบบนี้ ฮึก!’’
‘‘ฉันรู้นะฟางว่าตอนนี้แกรู้สึกยังไง แต่ตอนนี้แกไม่ควรร้องไห้นะ แกอย่าลืมสิว่าตอนนี้แกไม่สบายอยู่ ยิ่งเครียดมันก็ยิ่งไม่ดีนะ’’
“คุณฟ้าเป็นอะไรครับ!!”
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ คุณณุตามฟ้ามาทำไมค่ะ?”ถอยห่างเมื่อชายหนุ่มจะเข้ามาใกล้ ตั้งสติแล้วเอ่ยถามเค้า
“ผม . . เห็นคุณเดินออกมาผมเลยเป็นห่วง”
“แล้วก็ได้ยินที่ฉันพูด? . . ”
“คุณฟ้า คุณอย่าไปคิดถึงเรื่องอื่น ในเมื่อเราสองคนคิดเหมือนกัน แล้วก็ …”
“คุณณุค่ะ แม่ของคุณไม่ชอบฟ้า ฟ้ามาเล่นเป็นแฟนปลอมๆของคุณเท่านั้น เรื่องของเราไม่มีทางเป็นไปได้ ไหนจะผู้หญิงคนนั้นอีก . . ฟ้าว่าคุณคงสนใจเธอ เลยทำเหมือนฟ้าเป็นอากาศ”
“ไม่ใช่นะครับคุณฟ้า! ผู้หญิงคนนั้นเธอชื่อรินลดา เธอเคยเป็นคนใช้ที่บ้านของผม แล้วผมก็รู้ ว่าเธอมีใจให้ผมแต่ผมไม่สน แล้ววันนี้เธอโผล่มาในฐานะนางแบบ ซึ่งถ้าคุณแม่ผมรู้เรื่องนี้ท่านต้องไม่สบายใจแน่ๆ”
“…….”
“ผมขอโทษ ผม. . ผมรู้ตัวช้าไป”พูดด้วยสีหน้าจริงจัง ทำเอาอีกคนรู้สึกผิดที่เหมือนตัวเองจะทำให้เค้าเครียด
“. . . ฟ้าเองก็ผิดที่คิดเรื่องนี้ไปเอง”
“ยกโทษให้ผมแล้วใช่มั้ยครับ?”
“ฟะ ฟ้าไม่ได้โกรธคุณสักหน่อย แค่น้อยใจเท่านั้นเอง ^////^”
“ฮ่าๆ ok ครับ แล้วเรื่องของเรา . ..”
“ฟ้าว่าเอาไว้ทีหลังเถอะค่ะ”หันหน้าหนีทันทีเมื่อเค้าวกกลับเข้าเรื่องเก่า ชายหนุ่มเองก็รู้ว่าเธอคิดเช่นไร คงต้องให้เวลาเธออีกสักหน่อย
“ผมเข้าใจครับ”
“ขอบคุณนะค่ะที่เข้าใจฟ้า . . . คุณณุค่ะ นั่นรถบ้านคุณนิ?!”ตาโตทันทีเมื่อเห็นรถหรูสีดำวิ่งเข้ามาจอดหน้าโรงแรม
“แย่แล้ว! คุณฟ้าครับ ผมว่าเรารีบกลับเข้างานกันเถอะ”
“ค่ะ”แน่นอนว่าตอนนี้แม่ของเค้ามาแล้ว ไม่รู้ว่าการเปิดตัวของเค้ากับกานดาจะเริ่มตอนไหน หญิงสาวไม่รู้เลยว่าวันนี้จะมีเรื่องเกิดขึ้นกับเธอ และอาจจะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป .. …
“ตอนนี้ประธานมาแล้วนะครับ ขอเสียงปรบมือต้อนรับท่านประธานบริษัทวรรณรัตน์ครับบบบบบ”
แปะๆๆๆๆ(ฝนตกหรอ? - -)
“ซวยแล้ว”ดนัยเอ่ยเบาๆแต่ทำให้คนข้างๆได้ยิน(เบาตรงไหนเนี่ย?)
“อะไรซวยห๊ะนายกบ”
“รอดูเอาก็แล้วกันครับ”พูดแค่นั้นแล้วหันไป ทำเอาอีกคนสงสัยเป็นอย่างมากแต่ก็ไม่กล้าเซ้าซี้เพราะสีหน้าของเค้าดูเครียดมาก
“พี่ดนัยค่ะ”
“ยัยดา เราหาแฟนได้รึยัง?”
“เฮ้ยยย! พี่ดนัย แฟนนะไม่ใช่ผักปลาที่จะหาได้ง่ายๆตามตลาดน่ะ!”
“งั้นแสดงว่ายังหาไม่ได้ใช่มั้ย? นี่รู้มั้ยว่าแม่จะเปิดตัวแกกับไอ้ณุวันนี้”
“อะไรนะพี่! O_o”ถึงกับปล่อยมืออีกคนที่พามาด้วย ดูเค้าจะงงๆที่เธอนิ่งไปสักพัก ทั้งที่ก่อนหน้านี้พยายามลากเค้ามาด้วยแทบเป็นแทบตาย ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างๆพี่ชายเธอก็ถึงบางอ้อ!
‘เรื่องนี่นี้เอง แล้วพี่ฉันจะซวยตามไปด้วยมั้ยเนี่ย?? @_@’
“แล้วนายคนนี้ใคร?”ชี้ไปที่นิภพ ที่ตอนนี้กำลังสนใจเวทีอยู่
“อะ อ๋อ! นี่นิภพค่ะ คนขับรถของคุณธานนท์ไง ดาว่าพี่น่าจะเคยเห็นแล้วนะ”
“อืมๆ สงสัยพี่จะลืม แล้วพามาทำไมล่ะ?”
“เรื่องของดาน่า!”เห็นว่าพี่ชายเริ่มถามมากไปแล้ว แถมตอนนี้เธอก็ไม่มีอารมณ์จะมาตอบอะไร
‘อ้าว! ยัยน้องคนนี้ - -’
“เป็นไงว่ะ”ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับหญิงสาว ก่อนจะถามความคืบหน้า ส่วนหญิงสาวก็ปลีกตัวไปอยู่ข้างๆน้องสาวแทน
“ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“เฮ้ออออออ~”
“ไงพี่ฟ้า เคลียร์ลงตัวแล้วเหรอ?”เห็นสีหน้าของพี่สาวที่ดูท่าจะเป็นห่วงอาการของอีกคนเหลือเกิน
“ไม่เท่าไรหรอก แล้วเราล่ะ?”
“แป๊ปเดียวเองพี่ อิอิ”
“เอ๊ะ! นั้นคุณนิภพนิ สวัสดีค่ะคุณนิภพ ^^”
“คุณฟ้า คุณม่านแก้ว สวัสดีครับ”
“ค๊า อื้ม! ยัยกอหญ้ากับธานนท์ออกไปคู่แรกเลยน๊า ทำไมยังไม่มาอีก?”
“พูดถึงก็พอดีเลย นู่นไง”หันหน้าตามปลายนิ้วของพี่สาวก่อนจะเห็นทั้งคู่เดินจับมือกันเดินเข้ามา
“อ๊ายยยยย! เพื่อนฉัน น่าอิจฉาจริงๆเลย ><”เมื่อทั้งคู่เห็นว่ามีคนมองก็รีบปล่อยมือออกจากกันทันที ก่อนที่หญิงสาวจะเดินมาทางสองพี่น้อง ที่ตอนนี้คงจะสงสัยในอาการของเธอเป็นแน่
“เป็นยังไงบ้างครับ? . . อ้าว นิภพ ไหนบอกจะรออยู่ที่รถไง?”
“ผมโดนคนบางลากมาครับ”แอบงงๆกับคำตอบ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก แล้วยังแอบหันมองหญิงสาวเป็นระยะ
“เป็นไงบ้างห๊ะกอหญ้า มีไรเกิดขึ้นป่ะ? แล้วแกหน้าแดงทำไมอ่ะ?”
“ไม่มีอะไรๆ อากาศข้างนอกมันร้อน”พยายามหาข้อแก้ตัวให้(เนียน)ดีที่สุด
“เฮ้ยยยย! วันนี้ลมเย็นจะตาย”
“เอาน่า! หันไปสนใจบนเวทีก่อนเหอะ”
“ขอเชิญท่านประธานขึ้นมากล่าวเปิดงานครับ”เสียงพิธีกรพูดขึ้นทำเอาหัวใจของกานดา ดนัยและภาณุหล่นไปอยู่ตาตุ่ม
“จะเป็นตอนนี้รึเปล่าอ่ะพี่ดนัย?!”เดินเข้ามาเกาะแขนดนัย พร้อมถามด้วยน้ำเสียงสั่น
“ไม่แน่เสมอไป แต่ดาอย่าเพิ่งกลัวนะ ยังไงไอ้ณุมันต้องไม่ยอมแน่”จับมือน้องสาวเป็นการปลอบใจ ความอบอุ่นของพี่น้องคู่นี้ทำให้คนที่ยืนดูอยู่รู้สึกอุ่นใจไปด้วย คุณหญิงก็พูดไปเรื่อยๆ ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งงานดำเนินมาใกล้จะจบ
“ช่วงสุดท้ายแล้วนะครับ ขอเชิญท่านประธานขึ้นมากล่าวอะไรสักเล็กน้อย อ๋อๆๆ เชิญคุณภาณุกับคุณธานนท์ด้วยนะครับ”
“ฉันว่าคงจะเป็นจังหวะนี้แหละ แกระวังตัวไว้นะไอ้ณุ”
“…..”หันมองเพื่อนชายก่อนจะเดินขึ้นไปบนเวทีพร้อมกับธานนท์ คุณหญิงพูดเพียงไม่กี่ประโยค ทั้งสองเองก็เช่นกัน
“สุดท้ายนี้ ผมในฐานะตัวแทนของทั้งสองบริษัท ขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมงานเปิดตัวโปรเจคของเรา ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากขอบคุณมากๆครับ”และแล้ว งานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกรา แต่ก็ใช่ว่าคุณหญิงจะยอมเลิกง่ายๆ!? ภาณุจะเดินลงจากเวทีตามธานนท์ก็โดนผู้เป็นแม่จับแขนไว้ก่อนพร้อมส่งสายตาบังคับ ในขณะที่แขกเริ่มร่ำลากัน เสียงจากบนเวทีก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ทุกท่านค่ะ!! ดิฉันมีเรื่องจะประกาศค่ะ!”สิ่งที่คุณหญิงพูดกำลังสร้างความงุนงงกับแขกเป็นอย่างมาก
“ดิฉันขอเปิดตัว! คู่หมั้นคู่หมายที่เหมาะสมกันที่สุด! ลูกชายของดิฉัน ภาณุ และ หนูกานดาค๊าาา!!!”เนื่องจากครอบครับของทั้งสองเป็นที่รู้จักอยู่แล้ว ทำให้แขกในงานรู้ว่าใครคือภาณุ ใครคือกานดา ก่อนจะมีเสียงปรบมือตามมา กานดาต้องทนกับสายตาของแขกในงานที่มีทั้งยินดีและงงๆ ก่อนจะหันไปหาภาณุเหมือนจะบอกให้เค้าทำอะไรสักอย่าง! คุณหญิงยิ้มอย่างพอใจผิดกับสีหน้าของลูกชายที่กำลังโกรธจัด
‘แม่ครับ ผมขอโทษ แต่แม่บังคับให้ผมทำแบบนี้!!’
“มันไม่เป็นความจริงครับ!”แย่งไมค์จากมือคุณหญิง แล้วพูดประโยคที่ทำให้คุณหญิงหัวใจแทบวายเพราะไม่คิดว่าลูกชายของตัวเองจะกล้า
“ผมกับน้องดาไม่ได้รักกัน! เราสองคนต่างมีแฟนอยู่แล้ว! ซึ่งแฟนของผมเธอยืนอยู่ตรงนั้น!”แขกในงานพร้อมใจหันไปมองตามสายตาของเค้า ปลายฟ้าไม่คิดว่าเค้าจะทำแบบนี้ก็ตกใจทำตัวไม่ถูก ตัวเริ่มสั่นเพราะกลัวสายตาของแขกและคุณหญิงที่ตอนนี้มองเธอด้วยสายตาอาฆาตสุดๆ
“ไม่จริง! หนูดายังไม่มีแฟน”
“จริงครับแม่! น้องดามีแฟนแล้ว ใช่มั้ยดา”หันไปขอความช่วยเหลือ เพราะถ้าปล่อยให้เค้าใช้สิทธิ์แฟน(กำมะลอ)กับเธอมากเกินไป เธอคงจะถูกแม่ของเค้าเกลียดมากกว่าเดิมแน่ๆ(เอิ่มมมมม ไม่ทันแล้วมั้ง?)
“ดะ ดา . . .”
“ใช่มั้ยกานดา”เค้าพูดใส่ไมค์อีกครั้ง ในใจคิดเป็นห่วงหญิงสาวที่ตอนนี้คงทำตัวไม่ถูก
“ดา . … . ใช่ค่ะ! ดามีแฟนแล้ว!”หันหาใครสักคน แล้วก็พบว่าเค้าหลบไปอยู่ใกล้ๆทางออกของงาน
“คนนี้ไงค่ะแฟนของดา!”หนุ่มแว่นที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย หันมามองเธออย่างตกใจ
“คุณนิภพ?!”
“@_@” <<< หน้านิภพ
“O.O” <<< หน้าของแขกในงานและสามสาว
“^^” <<< หน้าของดนัยและภาณุ
“ไม่จริง!”
“จริงค่ะคุณป้า ดาขอโทษนะค่ะ ดาขอตัวกลับก่อน”เดินออกจากงานโดยไม่ลืมลากชายหนุ่มไปด้วย ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้ารถเค้าพอดี
“คุณดา! คุณทำอะไรของคุณเนี่ย?”
“อย่าถามได้มั้ย!”ตอบแบบกระแทกเสียง แล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถโดยไม่ถามสักคำ
“งั้นผมจะไปส่งคุณที่บ้าน”เค้าจำใจขึ้นรถตาม พอสังเกตเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก จึงไม่กล้าถามอะไร
“พาฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้าน ได้โปรดเถอะ ...”หันไปบอกชายหนุ่ม แล้วรีบหันหน้าหนีทันทีเมื่อรู้ว่าน้ำตาเจ้ากรรมใกล้จะไหลลงมาทุกที เค้าที่เห็นอาการของเธอก็ไม่อยากขัด จึงขับรถไปเรื่อยๆจนกว่าจะเจอที่ที่พอใจ . .
(กลับเข้างาน)
“ผมถือว่าเรื่องนี้จบแล้วนะครับ ผมขอให้ทุกท่านกลับบ้านปลอดภัย ขอบคุณครับ!”ยื่นไมค์ให้พิธีกรที่ยังยืนงงอยู่ แล้วรีบเดินไปหาเธอที่ตอนนี้ยืนเกร็งทำอะไรไม่ถูก
“มากับผมเร็ว”จับมือหญิงสาวแล้วรีบพาเดินออกจากงานไป คุณหญิงที่ตอนนี้ควบคุมสถานการณ์ไม่อยู่แล้ว ก็ได้แต่โวยวายแล้วในที่สุด . .
พรึ่บบบ!
“คุณป้าครับ! คุณป้า! ใครมียาดมบ้าง”ร้อนถึงดนัยที่ต้องดูแลคุณหญิงที่ตอนนี้เป็นลมไม่รู้เรื่อง ก่อนจะบอกพนักงานให้เปิดห้องๆหนึ่งไว้ให้คุณหญิงพักก่อน
“งั้นฉันกลับนะนายกบ”
“ผมขอโทษนะที่ไปส่งคุณไม่ได้”
“ไม่เป็นไร นายดูแลคุณหญิงไปเถอะ ไปนะ บ๊ายบาย”พอเดินออกมาจากห้องก็เจอกอหญ้าและธานนท์ยืนรออยู่
“ทำไมยังไม่กลับล่ะ?”
“จะกลับได้ไง ก็นิภพขับรถออกไปแล้วนิ”
“ฉันกับธานนท์เลยรอแก เพราะคิดว่าคงต้องกลับแท็กซี่เหมือนกัน ^0^”
“เหอะๆ ขอบใจย่ะ!”
-ไม่แน่เสมอไป แต่ดาอย่าเพิ่งกลัวนะ ยังไงไอ้ณุมันต้องไม่ยอมแน่-
-Danai-
------------------------------------------------------------------------------------------
อากาศช่วงนี้ร้อนจริงๆเลยเนอะ นั่งอยู่เฉยๆเหงื่อก็ออก - -;
แต่แฟงจะหนีไปเที่ยวแล้ว 555 ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ . . ผิวที่ดำขึ้นนั้นเองงง!(น่าดีใจตรงไหน -.-)
เล่นสงกรานต์กันให้สนุกนะค๊า ^-^ ♥
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
