Love Forever ชาติไหนก็รักเธอ

ทบทวนตัวละครก่อนอ่าน

ภาณุ = ป๊อปปี้              ปลายฟ้า = ฟาง

ธานนท์ = โทโมะ          กอหญ้า = แก้ว

ดนัย = เขื่อน               ม่านแก้ว = เฟย์

รินลดา = จินนี่              ภาพร = พิม

กานดา = ขนมจีน          นิภพ = จองเบ

ริสา = หวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 14

 

 

…สองวันต่อมา

 

“ม่านแก้ว ทำอะไรน่ะ?”เอ่ยถามเมื่อเห็นน้องสาวกำลังรื้อเสื้อผ้าอย่างสนุก

 

“เลือกชุดไงพี่ฟ้า พรุ่งนี้ก็วันงานแล้ว เดี๋ยวจะสวยสู้พวกไฮโซไม่ได้ -^-”

 

“งานอะไรเหรอ?”

 

“เอ้า! ก็งานเปิดตัวโปรเจคที่พี่ไปถ่ายรูปให้ไง นี่อย่าบอกนะว่าพี่ไม่รู้?!”

 

“พี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย @_@”

 

“คุณภาณุไม่ได้บอกอะไรพี่เลยหรอเนี่ย! นี่ถ้านายกบไม่บอก ม่านแก้วก็คงจะไม่รู้เหมือนกัน”

 

“บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกคุณดนัยดีๆ ชื่อเค้าก็มีให้เรียก”

 

“ก็เหมือนที่พี่เรียกม่านแก้วว่าหัวหอมนั่นแหละ! 55555”จะเตือนน้องดีๆซะหน่อย กลับถูกสวนเข้าอย่างจัง

 

 

‘เหอะๆ พูดเข้าตัวเองซะงั้น =.=’

 

 

แบรรรรรรรรร่!!!

 

“ใครมาเนี่ย?! เฮ้ยยยยยๆๆ พี่ฟ้า คุณภาณุมา!”จู่ๆคนที่พูดถึงก็มาได้จังหวะพอดี ม่านแก้วเลยรีบวิ่งไปเปิดประตูให้

 

“สวัสดีครับคุณฟ้า คุณม่านแก้ว”

 

“คุณณุมาทำอะไรเหรอค่ะ?”

 

“คือ พรุ่งนี้เราจะเปิดตัวโปรเจคแล้ว ผมก็ดันลืมบอกคุณฟ้าไปซะสนิทเลย วันนี้ผมเลยจะพาคุณฟ้าไปเลือกซื้อชุดใส่ในงานน่ะครับ”

 

“อ้าว! แล้วม่านแก้วล่ะค่ะ? -0-”ตอนนี้มีความรู้สึกเหมือนว่าเธอจะเป็นส่วนเกิน จึงแย่งพูดเพื่อให้รู้ว่าตรงนี้ยังมีเธออยู่อีกคน

 

“ก็ไปด้วยกันสิครับ คุณดนัยเค้าติดงานด่วน เลยฝากผมให้มารับคุณม่านแก้วด้วย”

 

“แล้วไปกันแค่นี้เหรอค่ะ?”

 

“ไปหมดครับ ทั้งน้องดา คุณกอหญ้า คุณธานนท์”

 

“ถ้าเป็นชุดใส่ในงาน ฟ้าว่ามันต้องแพงแน่ๆเลย งั้นฟ้า . .  ”

 

“ต้องไปครับ!. . .เชิญขึ้นรถเลย”วิ่งไปเปิดประตูทันทีเพราะรู้ว่าหญิงสาวต้องปฏิเสธแน่ๆ

 

“ไปเถอะพี่ฟ้า! เค้าอุตส่าห์มารับถึงที่เลยน๊า  สงสารเค้าหน่อยเถอะ”ดูเหมือนว่าน้องสาวจะออกอาการมากกว่าพี่สาวเสียอีก

 

“พี่รู้ทันนะ! เราก็อยากไปใช่มั้ย -0-”แต่มีหรือที่คนเป็นพี่จะไม่รู้ ~

 

“เออน่า! รีบไปกันเถอะ เสียเวลามานานแหละ ใช่มั้ยค่ะคุณภาณุ ^[++]^”

 

“555 ครับ”

 

 

 

@ห้างแห่งหนึ่ง

 

[Paifah talk]

 

      ในที่สุดก็โดนลากมาจนได้ เพราะยัยน้องตัวแสบแท้ๆเลย! แบบนี้ฉันก็ปฏิเสธเค้าไม่ได้น่ะสิ เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว >__<

 

“พี่ณุ! ทางนี้ค่ะ”เอ๊ะ! เสียงคุ้นๆนะ . . . อ๋อ เสียงคุณดานี้เอง คุณกอหญ้ากับคุณธานนท์ก็อยู่ด้วย แต่ทำไมเหมือนกำลังทะเลาะกันเลย?

 

“ไงดา มารอพี่นานรึยัง?”

 

“สักพักแล้วค่ะ แต่พี่ณุช่วยห้ามสองคนนั้นให้หน่อยสิค่ะ ดาไปไม่เป็นแล้ว”

 

“เดี๋ยวม่านแก้วจัดการให้เองค่ะ!”แล้วน้องฉันก็เดินเข้าไปคั้นกลางระหว่างสองคนนั้น อยากรู้จริงๆว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร

 

“นี่ๆๆ! พอได้แล้วนะทั้งสองคน ไม่อายกันบ้างหรือไง!”

 

“ก็นายนี่มันพูดดูถูกฉันอ่ะ! บอกว่าฉันมันแบน!”

 

“เอ้า! ธานนท์ก็พูดถูกนิ”นี้จะไปห้ามหรือว่าจะไปยุให้หนักกว่าเดิมกันแน่เนี่ย -___-;

 

“เห็นมั้ย?! ใครๆก็คิดเหมือนฉัน :P”

 

“อ๊ากกกกกกก! อย่าอยู่เลยยยยยยย!! >[]<”

 

“เฮ้ยยยยยย! ใจเย็นๆ แหม! ฉันล้อเล่นน่ะแก ธานนท์ก็เหมือนกัน เพื่อนฉันมีอะไรดีกว่าที่คุณคิดนะจะบอกให้”

 

“มีจริงเหร๊อออ ~”

 

“นี่นาย!”

 

“เอาล่ะๆ เลยเวลามานานแล้ว เราไปกันดีกว่า”ถ้าคุณณุไม่พูด ฉันว่าศึกครั้งนี้คงอีกยาวววววว~ แต่ถ้าฉันเป็นคุณกอหญ้านะ ฉันก็ขึ้นเหมือนกันแหละ การถูกมองว่าแบนมันเจ็บจิ๊ดดดไปถึงข้างในเชียว!

 

“คุณธานนท์ไปพูดอย่างนั้นทำไม ผมว่าถ้าง้อไม่ได้ขึ้นมาล่ะแย่เลยนะ”ในขณะที่พวกเรากำลังเดินหาร้านที่มีชุดสวยๆอยู่ หูของฉันก็ดันไปได้ยินสองหนุ่มคุยกัน(เผอิญว่าฉันเดินนำหน้าสองคนนี้ คงคิดว่าฉันไม่ได้ยินละมั้ง?)

 

“ผมก็ว่างั้น ดูยัยหญ้าแห้งจะโกรธผมเอามากๆเลย แต่ไม่เป็นไรครับ ผมมีแผนไว้แล้ว”

 

“ทำให้ได้ก็แล้วกันครับ ฮ่าๆ”ฉันละไม่เข้าใจพวกผู้ชายจริงๆเล๊ย! -3-

 

“ดาว่าเราดูร้านนี้ดีกว่าค่ะ ดูผ่านๆแต่ละชุดมีแต่ผ้าดีๆทั้งนั้นเลย”

 

“งั้นเชิญสี่สาวตามสบายเลยดีกว่า พวกผมขอตัวก่อน”

 

“อ้าว! คุณสองคนจะไปไหนล่ะค่ะ?”นี่เค้าจะทิ้งฉันไว้งั้นเหรอ? TT (คิดมากน๊า -.-)

 

“จะไปดูความเรียบร้อยของสถานที่จัดงานช่วยดนัยน่ะครับ เดี๋ยวเสร็จเมื่อไรก็โทรบอกผมและกัน”

 

“ก็ได้ค่ะ แล้วเจอกันนะค่ะพี่ณุ คุณธาธานนท์”

 

“ครับ”พวกเค้าทั้งสองคนเดินไปแล้ว ก็เหลือแต่เราสี่คนนี้แหละ พวกฉันเดินเข้าไปในร้าน พนักงานก็ต้อนรับเราอย่างดี

 

“ยัยกอหญ้า ทำไมแกทำหน้าอย่างนั้นล่ะ? คิ้วชนกันแล้ว -_-”ตอนนี้เท่าที่ดู คุณกอหญ้ายังไม่ได้แตะสักชุดเลยนะ?

 

“กะ ก็. . ”

 

“เลือกไม่เป็นว่างั้น?”

 

“ฉันเคยแต่งตัวแบบนี้ที่ไหนเล่า!”สงสัยคงจะอาย แต่เรื่องแบบนี้มันน่าอายที่ไหนล่ะ น้องฉันก็รู้ใจเพื่อนจริงๆเลย

 

“งั้นเดี๋ยวพวกเราช่วยเลือกให้ดีกว่านะค่ะ อย่างคุณกอหญ้าเอาเป็น . . . เกาะอกดีมั้ย?”

 

“คุณดา! แบบนั้นเอาไปไกลๆเลย -3-”เกาะอกเชียว ฉันว่ามันจะดูไม่ดีน๊า

 

“คุณดาค่ะ ยัยกอหญ้าใส่เกาะไม่เหมือนหรอกค่ะ ยิ่งไม่มีอยู่…”

 

“ม่านแก้ว!!”

 

“นี่! ม่านแก้วพูดแบบนั้นได้ยังไง บางทีคุณกอหญ้าอาจจะซ่อนรูปก็ได้นะ”ฉันคิดว่าอย่างนั้นนะ ดูจากภายนอกไม่ได้หรอก อิอิ

 

“เอาเป็นว่าดาจะช่วยเลือกชุดให้คุณกอหญ้าเองนะ คุณฟ้ากับคุณม่านแก้วเชิญตามสบายเลยค่ะ”ฉันไม่ขัดคุณดาหรอก เพราะที่จริงฉันก็เลือกไม่เป็น(อ้าว) แต่จากการที่ฉันถ่ายรูปให้กับนิยสารมาเยอะก็พอจะรู้อยู่บ้าง ไม่เป็นไร! ฉันยังมีน้องฉันอยู่ ^o^

 

“พี่ฟ้า เอาชุดไหนดี?”

 

“ไม่รู้สิ มีแต่ชุดสวยๆทั้งนั้นเลย”

 

“พี่ฟ้าๆ มาดูตรงนี้ดีกว่า . . . โอ๊ย! ขอโทษค่ะ”จู่ๆน้องฉันก็เดินไปชนใครก็ไม่รู้ เธอสวยนะ สูงเหมือนนางแบบเลย

 

“เดินยังไงของเธอ! ไม่มีตารึไง?!”

 

“นี่คุณ! ก็ฉันขอโทษแล้วไง!”

 

“ม่านแก้วพอเถอะ เอ่อ…ฉันขอโทษแทนน้องสาวด้วยนะค่ะ”

 

“น้องเธอเหรอ? หัดสั่งสอนซะบ้างนะ ว่าทำแบบนี้ มันไม่มีมารยาท!”ผู้หญิงคนนั้นพูดแล้วก็เดินไปเลย ให้ตายเถอะ! คำพูดคำจาไม่ให้กับหน้าตาเลย หยิ่งน่าดู

 

“นี่คุณ!!!”ตอนนี้น้องฉันอารมณ์ขึ้นเอามากๆเลย ถ้าฉันไม่จับไว้แย่แน่ๆ จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย

 

“เกิดอะไรขึ้นค่ะ?”สงสัยพวกเราจะเสียงดังไปหน่อย พนักงานเลยเดินมาดู น้องสาวตัวแสบของฉันที่กำลังอารมณ์ขึ้นจะอ้าปากพูด ฉันก็ต้องรีบใช้มือปิดปากนั้นไว้ เดี๋ยวเป็นเรื่องจะซวย -..-

 

“ไม่มีอะไรค่ะ พวกเราเข้าใจผิดกันนิดหน่อย คือว่าช่วยแนะนำชุดให้เราหน่อยได้มั้ยค่ะ พอดีฉันกับน้องเลือกไม่ค่อยเป็นน่ะค่ะ ^^;”แถๆไปก่อนและกัน

 

“ได้สิค่ะ ไม่ทราบว่าจะใส่ไปงานแบบไหนค่ะ?”หลังจากที่ฉันเปลี่ยนเรื่อง ม่านแก้วก็หันมาสนใจชุดต่อ โล่งอกไปที - - จนในที่สุดฉันก็ได้ชุดที่เหมาะสมกับฉัน พอลองใส่ก็พอดีเลย แต่ราคาแพงจัง เอายังไงดี?

 

“พี่ฟ้า เลือกได้ยัง?”

 

“ได้แล้วๆ แต่ราคามันแพงเกินไปอ่ะ”

 

“พี่ฟ้า เราไม่ได้จ่ายซะหน่อยนะ”นี่แหละค่ะน้องฉัน งกเป็นที่หนึ่ง -.-

 

“คุณฟ้า ยัยม่านแก้ว โอเครึยัง?”คุณกอหญ้าเดินเข้ามาถาม สงสัยจะเลือกชุดเสร็จแล้ว

 

“โอแล้วย่ะ แกเลือกได้ยัง?”

 

“ได้แล้ว ถ้าฉันไม่ได้คุณดาช่วยฉันตายแน่ๆ”

 

“ไม่ตายหรอกย่ะ แค่เลือกชุดใส่ไปงานเอง งั้นเราไปจ่ายเงินกัน”พวกเราสามคนเดินไปที่เค้าเตอร์ก็เห็นคุณดายืนรออยู่ก่อนแล้ว แถมเมื่อกี้ก็มีคนเดินออกไปจากร้าน ฉันเห็นแวบๆเหมือนผู้หญิงคนเมื่อกี้เลย?

 

“นี่เธอๆ เห็นลูกค้าคนเมื่อกี้มั้ย นั้นอ่ะนางแบบและว่าที่ดาราคนใหม่ของช่อง99เลยนะ”

 

“งั้นเหรอ? ฉันไม่เคยเห็นเลย เพิ่งเข้าวงการเหรอ?”

 

“ใช่ สวยมาก แต่ก็หยิ่งมากเลยนะ นี่ขนาดเพิ่งเข้าวงการนะเธอ”

 

“นั้นสิ ทำเหมือนตัวเองใหญ่มาจากไหน แบบนี้เด็กเส้นแน่ๆเลย”

 

“พี่ฟ้า ม่านแก้วว่าต้องเป็นผู้หญิงคนนั้นแน่ๆเลยพี่”หลังจาก(บังเอิญ)ได้ยินพนักงานนินทากันอยู่ ฉันกับน้องก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร

 

“พี่ก็คิดอย่างงั้น”

 

“จ่ายเงินเสร็จแล้ว เราไปหาอะไรทานก่อนจะโทรบอกหนุ่มๆดีกว่านะค่ะ”คุณดาเสนอความคิดเห็นซึ่งพวกเราก็เห็นด้วยเพราะตอนนี้หิวมากกกก เราเดินออกมาจากร้านก่อนจะหาร้านอาหารอร่อยๆ แต่ฉันรู้สึกแปลกๆเหมือนมีคนจ้องมองอยู่ตลอดเวลา เหมือนฉันกำลังถูกสะกดรอยตาม . . .

 

 

   พรึ่บ!

 

“พี่ฟ้า มีอะไรเหรอ?”ฉันรีบหันหลังไปมองอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่เห็นอะไรผิดปกติเลย

 

“เปล่าหรอก เมื่อกี้พี่เหมือนเห็นคนรู้จักน่ะ เดินต่อเถอะ”ความสงสัยของฉันมันเริ่มจะมากขึ้นทุกๆวัน ต่อจากนี่จะเกิดอะไรขึ้นกับฉันอีกเนี่ย.....

 

 

 

 

 

“นี่น่ะเหรอ ปลายฟ้า ช่างภาพอิสระชื่อดัง . . . หึ จืดชืดสิ้นดี!”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

@โรงแรมของดนัย

 

[Panu talk]

 

“อืม ทุกอย่างก็โอเคหมดแล้ว งั้นเรารีบไปกันเถอะฉันไม่อยากอยู่ที่นี้นาน”เมื่อดูว่าทุกอย่างลงตัวหมดแล้ว ผมก็มีแต่ชวนสองคนนั้นกลับลูกเดียว จนคุณธานนท์สงสัย แต่สำหรับไอ้ดนัยคงจะเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

 

“เฮ้ยยยยยย! เอาอีกแล้วไอ้ณุ โรงแรมของฉันมันมีอะไรที่แกไม่ชอบว่ะ -*-”ฉันจะไปรู้มั้ย!

 

“ไม่รู้ว่ะ อยู่นานไม่ได้ รู้สึกแปลกๆ หดหู่ชับกล”

 

“ที่นี้ไม่ใช่สุสานนะเว้ย ที่มาแล้วจะรู้สึกเศร้า หดหู่ ขนลุกจนอยากรีบกลับ”ดูมันเปรียบเทียบ -..-

 

“ผมว่าโรงแรมของคุณดนัยก็ดูสะอาดน่าพักดีนะครับ แถมตอนนี้สาวๆยังไม่โทรมาหาเลย”นั้นสิ ป่านนี้คงเลือกชุดกันสนุกเลย แต่ยังไงฉันก็ไม่อยู่โรงแรมของแกต่อหรอกไอ้ดนัย!

 

“งั้นผมของไปหาอะไรทานข้างนอกนะครับ แล้วผมจะเลยไปรับสาวๆเลย”พูดเสร็จผมก็รีบเดินมาเลยครับ อยู่ต่อไม่ไหวแล้ว

 

“ไอ้ณุ!! แกรอฉันด้วยสิว่ะ!”แล้วสองคนนั้นก็เดินตามผมมาทีหลัง(แต่เสียงไอ้ดนัยมาก่อน - -)

 

“มันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับคุณดนัย?”

 

“ผมก็ไม่รู้กับมัน มันเป็นแบบนี้ตั้งนานแล้ว”

 

“คุยไรกัน - -+”

 

“ปล๊าว!”อย่าคิดว่าผมไม่ได้ยินนะ หึๆ ตอนนี้ผมเดินมาถึงทางออกแล้ว แต่จู่ๆก็มีพนักงานคนนึงเรียกไอ้ดนัยไว้

 

“ขอโทษค่ะ คุณดนัยคะ ไม่ทราบว่าคุณหญิงกลับหรือยังค่ะ?”

 

“เธอว่าไงนะ คุณแม่มาเหรอ?!”

 

“ค่ะ พอดีว่าดิฉันจะเอาเอกสารให้ท่านเซ็น แต่ดิฉันไม่รู้ว่าท่านอยู่ที่ไหน”

 

“งั้นเอาเอกสารมา เดี๋ยวฉันเอาไปให้คุณแม่เอง เธอไปทำงานเถอะ”ไอ้ดนัยพูดด้วยสีหน้าเครียดๆ จะเครียดทำไมว่ะ?

 

“เป็นไรว่ะดนัย?”

 

“แม่ฉันจะมาที่นี้ก็ต่อเมื่อมีประชุม แต่วันนี้ไม่มี แล้วจะมาทำไมว่ะ? . . . เฮ้ย! ไอ้ณุ นั้นรถบ้านแกนิ?”ผมหันไปมองตามที่ไอ้ดนัยบอก งั้นแสดงว่า. ..

 

“ซวยแล้ว!”ผมกับไอ้ดนัยรีบวิ่งไปในทางเดียวกัน ถ้าเห็นรถบ้านผมก็ต้องมีคุณแม่! ใช่! คุณแม่ต้องมาวางแผนจับคู่ผมกับน้องดาอีกแน่ๆ!

 

“สงสัยเรื่องจะยาวแหะ งั้นเราไปหาสาวๆก่อนดีกว่า . .”

 

 

 

    ที่ๆผมกับไอ้ดนัยมามันเป็นห้อง VIP ซึ่งคุณแม่ของเราทั้งสองคนจะชอบมานั่งคุยกันที่นี้ ไม่ผิดแน่!

 

“คุณพี่ค่ะ! เป็นอะไรที่ดีมากๆเลยค่ะ เปิดตัวตาภาณุกับกานดาในวันพรุ่งนี้ สองคนนั้นจะได้ดิ้นไม่หลุด คุณพี่นี้ฉลาดจริงๆเลย”

 

“หุหุ~ เรื่องธรรมดาค่ะคุณน้อง ยังไงซะ วันพรุ่งนี้ ตาณุกับหนูดาจะเปิดตัวในฐานะคู่หมั้นคู่หมายอย่างเต็มตัว 55555”แค่ผมยืนอยู่หน้าประตูก็ได้ยิน ผมกับไอ้ดนัยมองหน้ากันอย่างรู้ๆ แต่ทำอะไรไม่ได้เลย พรุ่งนี้ผมคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

....วันงาน(18.30น.)

 

[Paifah talk]

 

“พี่ฟ้าาา!~ รูดซิบให้ม่านแก้วหน่อยสิ”

 

“เฮ้อ เรานิน๊า!”ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงแรมของคุณดนัยค่ะ ที่ต้องพากันมาแต่งตัวที่นี้ก็เผื่อความสะดวก คุณดนัยเปิดห้องๆหนึ่งให้พวกเราทั้งสี่คนแต่งตัวได้อย่างเต็มที่ ตอนนี้ฉันเหลือแค่แต่งหน้านิดหน่อย ก็คนมันทำไม่เป็นนิน่า ส่วนม่านแก้วก็เพิ่งเลิกงาน คุณดาแต่งตัวเสร็จแล้วตอนนี้กำลังช่วยคุณกอหญ้าอยู่ แต่ละคนวันนี้ดูมีออร่าเป็นพิเศษเลยน๊า

 

“ทำไมพี่ฟ้ายังไม่แต่งหน้าอีก? อ๋อ! ลืมไปว่าพี่แต่งหน้าไม่เป็น งั้นเดี๋ยวม่านแก้วช่วย!”

 

“ตัวเองน่ะไปแต่งตัวให้เสร็จก่อนเถอะ”

 

“โหยยยยยย! ระดับม่านแก้วแป๊ปเดียวก็เสร็จ มานั่งตรงนี้ๆ นั่งนิ่งๆนะ”แล้วฉันก็ปล่อยให้ม่านแก้วทำตามใจไปเรื่อยๆ ฉันลืมตาหลับตาสลับกันหลายรอบแล้วนะ เสร็จรึยังเนี่ย?

 

“ว้าวๆๆ! พี่สาวของม่านแก้ว วันนี้เป็นนางฟ้าชัดๆเลย ถ้าคุณภาณุเห็นต้องตะลึงแน่ๆ อิอิ >< ~”วันนี้เป็นนางฟ้า แล้ววันอื่นเป็นอะไรล่ะ? - - แต่พูดถึงคุณณุฉันก็รู้สึกร้อนๆที่หน้าแล้วนะ

 

“บ้าน่าม่านแก้ว -///////-”

 

“พี่รู้ตัวมั้ยว่าตอนนี้พี่หน้าแดงเอามากๆเลย 5555”

 

“หึๆ . . . โอ๊ยยย!”

 

 

 

 

 “สวัสดีค่ะพี่ป๊อป เอ่อ.....สวัสดีค่ะพี่ฟาง”

“สวัสดีครับน้องขนมจีน เอ่อ พี่....ขะ ขอโทษ เรื่อง.....”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ป๊อป จีนเข้าใจ ความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอกค่ะ จริงไหมค่ะพี่ฟาง :D”

“เดี๋ยวอีกหน่อยงานก็จะเริ่มแล้ว จีนว่าพี่ 2 คนไปยืนทางด้านโน่นดีกว่าค่ะ ตรงนี้มันไม่ค่อยจะดีเท่าไร”

“ฟาง ไหวไหม?”

“ไหว.......ฟางยังไหว”

 

 

 

 

“ม่านแก้ว . . ม่านแก้ว! ช่วยพี่ด้วย!”อะไรกัน?! มันหายไปแล้วนิ มันจะกลับมาอีกทำไม!!

 

“ฮะ เฮ้ย! พี่ฟ้า! ใจเย็นๆ ตั้งสติไว้ ลืมตาขึ้นมามองหน้าม่านแก้ว . . .พี่ฟ้า”เมื่อฉันลืมตาขึ้นมา ฉันก็เข้ามาสู่โลกของความเป้นจริง มันเป็นเหมือนฝันเลย

 

“มันกลับมาอีกแล้วม่านแก้ว มันมาอีกแล้ว! พี่กลัว”ฉันโผเข้ากอดน้องอย่างเร็ว ฉันกลัวจริงๆนะ สถานที่มันเหมือนที่นี้ โรงแรมของคุณดนัย!

 

“เฮ้? มันหายไปพักหนึ่งแล้วนิ? ไม่เป็นไรนะพี่ฟ้า”

 

“เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ?! ดาได้ยินเหมือนเสียงร้องให้ช่วย”

 

“คะ คือ ไม่มีอะไรค่ะ พี่ฟ้าเจอหนู”ม่านแก้วคงไม่อยากให้คุณดาเป็นห่วงเลยโกหกไป ฉันผละออกจากน้องก่อนจะพยักหน้า

 

“ตายจริง! ที่ห้องนี้มีหนูด้วย เดี๋ยวดาจะบอกพี่ดนัยให้นะค่ะ แล้วนี่แต่งตัวกันเสร็จรึยังค่ะ?”

 

“ใกล้แล้วค่ะ”

 

“ok ค่ะ งั้นดาขอลงไปต้อนรับแขกก่อนนะค่ะ ถ้าแต่งตัวเสร็จแล้วก็ลงไปเลยนะ . . อ่อ คุณกอหญ้านั่งอยู่ที่หน้าทีวี กำลังทำใจอยู่ ไปนะค่ะ ^^”เมื่อคุณดาไปได้สักพักน้องฉันก็แต่งหน้าจัดทรงผมเสร็จเรียบร้อย

 

“ไปกันเถอะพี่ฟ้าไม่ต้องคิดมากนะ”ฉันกำลังนั่งคิดอยู่ว่าจะทำยังไงให้อาการของฉันหาย แต่ตอนนี้ฉันต้องเผชิญเรื่องจริงให้ได้ก่อน

 

“กอหญ้า! ไปกันเถอะ . . . ว้าววว!!! นี่เพื่อนฉันเหรอเนี่ย !”วันนี้คุณกอหญ้าดูเป็นผู้หญิงขึ้นมาก(จากที่ห้าวๆแก่นๆนะ) แต่ดูเธอจะอายๆ?

 

“แกอย่าพูดงั้นดิ ฉันยังไม่ชิน -//-”

 

“วันนี้คุณกอหญ้าออกจะสวย ไม่ต้องอายหรอกค่ะ :D”

 

“คุณฟ้าก็สวยเหมือนกันนะ”

 

“ชมกันอยู่นั้นแหละ -0-”น้องสาว~ อิจฉาล่ะสิ คริคริ ><

 

“รีบไปกันเถอะ งานจะเริ่มแล้ว”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โห! คุณดนัย วันนี้หล่อนะครับ”

 

“แน่นอนครับ เป็นจำของโรงแรมทั้งทีก็ต้องจัดเต็มซะหน่อย แต่คุณธานนท์ก็ใช่เล่นนะครับ”

 

“ไอ้ดนัย ได้ยินว่าวันนี้มีนางแบบมาเดินแบบด้วยเหรอ? ทำไมฉันไม่เห็นรู้เลย”ทั้งสามคนเข้ามาในงานได้สักพักหนึ่งแล้ว แต่เพิ่งมาเจอกัน ภาณุเดินเข้ามาดนัยหน้าตาเครียดๆ ก่อนจะถามในสิ่งที่สงสัย

 

“ฉันก็เพิ่งรู้ว่ะ นางแบบนี่ . . ชื่ออะไรหว๊า ...ลดาๆ อะไรสักอย่างนี่แหละ”

 

“ว่าไงค่ะสามหนุ่ม”ในระหว่างนั้นกานดาก็เข้ามาทักตามมารยาท

 

“ว้าวๆ วันนี้น้องของพี่สวยจัง”

 

“แหม! พี่ดนัยก็พูดไป สู้คุณม่านแก้วของพี่ไม่ได้หรอก”

 

“มาแล้วเหรอ! อยู่ไหนๆๆ!”

 

“ยังค่ะ -*- กำลังแต่งตัวอยู่ อีกเดี๋ยวก็มาแล้ว . . . นั่นไง! มาพอดีเลย :D”ทั้งสามหนุ่มมองไปตามที่กานดาบอก ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่หญิงสาวที่ตนหมายปอง

 

“คุณม่านแก้ว นางฟ้าของผม *0*”

 

“วันนี้เธอ . . สวย O_O!”

 

“..............”พวกเธอยืนอยู่ตรงทางเข้าของงาน แต่ไม่กล้าเดินเข้าไปทำให้กานดาต้องเดินไปรับ

 

“เป็นยังไงกันบ้างค่ะหนุ่มๆ”ไม่ได้เสียงตอบรับจากทั้งสามคนเลย

 

 

‘รู้สึกอึดอัดจัง ._.’

 

 

“ฉะ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”และกอหญ้าก็เป็นคนแรกที่ทนสายตาของเขาไม่ได้ จึงเลี่ยงไปทางอื่น

 

“ตามไปสิครับคุณธานนท์ ;)”ชายหนุ่มไม่รอช้า รีบเดินตามหญิงสาวไปตามคำบอกของดนัยทันที

 

“ต่อไปนี้จะเป็นการเดินแบบของนางแบบหน้าใหม่ ขอเชิญรับชมได้เลยครับบบบบบบ!!”หลังจากจ้องกันไม่มีใครพูดอะไร สักพักเสียงพิธีกรบนเวทีก็เบนความสนใจจากแขกในงานเป็นอย่างมาก พร้อมกับการปรากฏตัวของใครบางคน . . .

 

“เฮ้ยยยย!”

 

“พี่ฟ้า นั่นผู้หญิงคนนั้นนิ?!”

 

“รินลดา!!!”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-มันกลับมาอีกแล้วม่านแก้ว มันมาอีกแล้ว! พี่กลัว-

-Paifah-

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

วันที่ 25/03 เป็นวันเกิดของแฟงเองค่ะ ตอนนี้ 14 ขวบแล้วน๊า 55555

 

เหมือนไม่มีคนอ่านเลย แต่ถึงยังไงแฟงก็จะอัพเรื่องนี้ให้จบ แม้ว่ามันจะกลายเป็นนิยายเน่าๆเรื่องนึงไปแล้วก็ตาม

 

ขอบคุณสำหรับคนที่เม้น กดติดตาม และกดโหวตให้น๊า ♥  :D