Love Forever ชาติไหนก็รักเธอ
9.4
Fakfaeng_love_TK
แชร์นิยายฟิคชั่น
13) เรื่องกังวล
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความทบทวนตัวละครก่อนอ่าน
ภาณุ = ป๊อปปี้ ปลายฟ้า = ฟาง
ธานนท์ = โทโมะ กอหญ้า = แก้ว
ดนัย = เขื่อน ม่านแก้ว = เฟย์
รินลดา = จินนี่ ภาพร = พิม
กานดา = ขนมจีน นิภพ = จองเบ
ริสา = หวาย
ตอนที่ 13
“คุณยายค๊าาาาาา!”เมื่อเค้าขับรถพาเธอมาถึงที่ชลบุรี ตกวันก็ตกดินพอดี เค้าขับรถมาตามทางที่เธอบอก เมื่อมาถึงเธอก็กระโดดลงจากรถแล้วรีบวิ่งเข้าไปหาผู้เป็นยายทันที
“ใครน่ะ . . . ปลายฟ้า!!”ตอนแรกก็ยังสงสัยว่าใครกันมาตะโกนเสียงดังไม่เกรงใจบ้านหลังอื่นๆ แต่พอเห็นลางๆว่าเป็นหลานคนโตวิ่งเข้ามาหาก็ดีใจจนน้ำตาแทบจะไหล
“ฟ้าคิดถึงคุณยายมากๆเลยค่ะ จุ๊บ!”หอมแก้วหลายๆที จนอีกคนแอบยิ้มน้อยๆ เค้าไม่เคยเห็นเธอมีความสุขขนาดนี้
“จ้าๆ ยายรู้แล้ว อ้าว! น้องล่ะลูก?”
“เอ่อ . . น้องติดงานน่ะค่ะ ช่วงนี้คนไข้เยอะ”จำต้องโกหกไปแบบเนียนๆ ในใจนึกถึงน้องสาวที่ป่านนี้คงวุ่นอยู่กับงาน
“จ้าๆ แหม ไม่ได้เจอนาน สวยขึ้นเยอะเลยนะเรา ^^ . . . แล้วนั่น?”หันไปหาอีกคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว สายตาจับจ้องไปที่เค้าอย่างอึ้งๆ
“อ๋อ นั้นคุณภาณุ เอ่อ . . เจ้านายฟ้าเองค่ะ พอดีเค้าว่าง ฟ้าเลยชวนเค้ามาเที่ยวที่นี้”
“.........”
“สวัสดีครับคุณยาย”ยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนจะเอะใจกับสายตาที่มองเค้าแปลกๆ
“คุณยายค่ะ .. คุณยาย เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ?”
“ปะ เปล่าจ๊ะๆ . . . มากันเหนื่อยๆ เข้ามาพักด้านในก่อนเถอะ”ค่อยๆหันหลังเดินเข้าไปในบ้าน หญิงสาวมองด้วยความรู้สึกแปลกๆแต่พยายามไม่คิดมาก เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่สงสัยในสายตาของคุณยาย แต่ก็คิดว่าหน้าเค้าคงมีอะไรติดเฉยๆ
‘พ่อหนุ่มคนนี้ ต้องใช่แน่ๆ . . .’
“โอ๊ยยยยยยย! ทำไมบ้านช่องมันเงียบอย่างนี้เนี่ย แล้วนี่ตาณุไปไหน? ทำไมยังไม่กลับบ้านมาอีก ฮึ่ย! อารมณ์เสียจริงๆ . . ป้าจัน! มาหาฉันหน่อย!”ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ว่าอารมณ์ไม่ดีแน่ๆ จึงรีบวางไม้ขนไก่แล้วรีบวิ่งมาหาคุณหญิงทันที
“คุณหญิงมีอะไรค่ะ?”
“นี่ป้าจัน ทำไมไม่มีใครอยู่บ้านเลยห๊ะ! ตอนนี้บ้านก็เงียบเหมือนป่าช้า!”
“เอ่อ .. วันนี้คุณชายบอกว่ามีประชุมกับลูกค้ารายใหญ่ อาจจะกลับดึกหน่อย ส่วนคุณภาณุ แกเพิ่งโทรมาบอกว่าวันนี้ไม่กลับบ้านค่ะ”ป้าจันตอบคำถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“อะไรนะ?! ตาณุไปไหน!!”
“ดิฉันก็ไม่ทราบค่ะ .__.”ก้มหน้าลงทันทีเมื่อรับรู้ถึงรัศมีความโกรธที่แผ่กระจายไปทั่วบ้าน
“อ๊ายยยยยยยยยยยย! นี่มันอะไรกัน!!!”
“ป้าจันๆๆๆ ป้าจัน . . . ขะ ขอโทษค่ะคุณหญิง”สาวใช้อีกคนวิ่งน่าตื่นมา พอเห็นคุณหญิงอยู่ด้วยก็รีบขอโทษเพราะกลัวเธอจะโกรธมากกว่านี้
“มีอะไรนังสวย ว่ามาเร็วๆ!”ส่งสายตาดุๆไปให้ก่อนจะพูดด้วยเสียงเบาๆ
“คือ คือ ฉะ ฉันไปทำความสะอาดชั้นบนมา พอลงมาที่ห้องว่าจะอาบน้ำ ฉันก็เห็นจดหมายวางอยู่บนเตียงของพี่รินอ่ะจ๊ะ”ยื่นจดหมายซองเล็กๆให้ป้าจัน ก่อนจะเปิดอ่านอย่างสงสัย
“คุณหญิงค่ะ นังรินลดามันลาออกค่ะ”
“ปล่อยมันไป! มันอยากจะไปไหนก็เรื่องของมัน! วันนี้ไม่ต้องจัดโต๊ะ ฉันไม่กิน!”เดินขึ้นบ้านไปพร้อมเสียงกริ๊ดโวยวาย อีกสองคนที่เหลือก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นังสวย นังรินมันลาออกทำไม?”
“ไม่รู้เหมือนกันจ๊ะป้า แต่เมื่อวานฉันเห็นพี่รินนั่งยิ้มอยู่คนเดียว พอฉันเข้าไปทักพี่รินก็บอกแต่ว่าฉันจะได้เป็นดารา แล้วก็เสื้อผ้าพี่รินเก็บไปหมดเลย ยกเว้นชุดแม่บ้าน”
“นี่มันคิดจะทำอะไรของมัน? . . .”
“นี่คะคุณณุ เป็นเสื้อของคุณพ่อ ฟ้าว่าคุณณุน่าจะใส่ได้” ยังดีที่ยังมีเสื้อผ้าของผู้เป็นพ่อหลงเลหืออยู่บ้าง ไม่งั้นเค้าก็คงจะได้ใส่ชุดเดิม
“ขอบคุณครับ เอ่อ .. คุณฟ้าครับ ผมสงสัยว่า คุณยายมีลูกชาย งั้นคุณฟ้ากับคุณม่านแก้วก็ต้องเรียกว่าย่าสิครับ? แล้วทำไมถึงเรียกว่ายาย”
“อ๋อ! ที่จริงแล้วคุณพ่อไม่ใช่ลูกแท้ๆของคุณยายหรอกค่ะ คุณยายรับคุณพ่อมาเลี้ยงเพราะว่าโดนทิ้ง แล้วคุณยายก็มีลูกสาว ซึ่งก็คือคุณแม่ของฟ้าเอง ท่านทั้งสองเติบโตมาพร้อมกันและรักกันจนมีฟ้ากับม่านแก้ว คุณพ่อเลยให้พวกเราเรียกท่านว่าคุณยายคะ”
“ฟังดูซับซ้อนจัง แล้วคุณฟ้ามาหาท่านบ่อยหรือปล่าวครับ?”
“แต่ก่อนบ่อยค่ะ เพราะเราสองคนไม่มีใครอีกแล้วนอกจากคุณยาย แต่เดี๋ยวนี้มีงานมาตลอดเลย มาหาครั้งล่าสุดก็ปลายปีก่อนค่ะ . . คุณณุไปอาบน้ำดีกว่านะค่ะ เดี๋ยวฟ้าจะไปโทรบอกน้องก่อนแล้วก็จะไปช่วยคุณยายทำอาหารด้วย”
“ตกลงครับ”ถึงแม้ว่าบ้านจะหลังเล็กแต่เค้าสัมผ้สได้ถึงความอบอุ่นของความเป็นครอบครัว ห้องที่เค้าพักอาจจะรกและมีฝุ่นเพราะไม่ได้ทำความสะอาด แต่เค้าก็อยู่ได้ เค้าหยิบเสื้อผ้าพร้อมผ้าเช็ดตัวเดินไปห้องน้ำหลังบ้าน ก่อนจะหยุดเดินไปเสียดื้อๆพร้อมกับหันซ้ายหันขวา . . เพราะเค้ารู้สึกเหมือนมีคนกำลังมองเค้าอยู่
“คิดมากน่ะไอ้ณุ เฮ้ออออ~”หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เค้าก็เดินไปที่โต๊ะอาหารซึ่งตอนนี้มีอาหารวางไว้อยู่แล้ว
“อ้าวคุณณุ อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอค่ะ? งั้นมาทานข้าวกันดีกว่า”
“ครับ แล้วคุณยายล่ะครับ?”
“ล้างมืออยู่ค่ะ อ่ะ! มาแล้ว . . . คุณยายค่ะ ค่อยๆนั่งค่ะ”ประคองจนมาถึงโต๊ะ ก่อนที่แต่ละคนจะลงมือทานอาหารกัน
“อืม . . พ่อหนุ่มชื่ออะไร?”
“ผมชื่อภาณุครับ”
“คบกันมานานรึยังล่ะ?”
“ก็สักพักแล้วครับ . .... ฮึ?! O_o”
“มะ เมื่อกี้คุณยายพูดว่าอะไรนะค่ะ?”เธอจำได้ว่า เธอแนะนำเค้าในฐานะเจ้านาย แล้วที่คุณยายของเธอถามเมื่อกี้นี้มัน . .?!!!
“จะโกหกยายทำไมกันปลายฟ้า เป็นแฟนกันก็บอกยายสิ ยายไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”ก็อย่างที่คุณยายว่า คนเค้าอาบน้ำร้อนมาก่อนยังไงก็ต้องรู้เป็นธรรมดา
“อะ เอ่อ . . -////-”
“พ่อหนุ่ม ยายจะบอกอะไรอย่าง ถ้าเกิดว่าจะดูแลปลายฟ้าไปตลอดชีวิต ก็คงต้องคิดหนักซะหน่อยนะ เพราะกินเยอะพอๆกับน้องเลย ฮ่าๆ”
“คุณยายอ่ะ -3-”
“55555555555”อาหารดูจะอร่อยมากกว่าหลายๆวันที่ผ่านมา สำหรับภาณุแล้ว แม้ว่ามันจะไม่ได้ทำมาจากวัตถุดิบที่ดีเลิศแต่เค้าก้คิดว่าอร่อยที่สุด บวกกับบรรยายกาศที่แสนจะอบอุ่น เป็นกันเอง เสียงหัวเราะยังคงดังอยู่เป็นระยะๆ แต่คงจะดีกว่านี้ ถ้าไม่มีคนมาแอบดูพวกเค้า...
“เป็นไปตามที่บอก สองคนนั้นมาหายายแก่คนนึง สงสัยจะเป็นยายของผู้หญิงคนนั้น จะให้ฉันทำยังไงก็ว่ามา . . .”
“นี่ก็ดึกมากแล้ว แยกย้ายกันไปนอนเถอะลูก”เมื่อทานข้าวเสร็จก็มานั่งคุยดูทีวีกันต่อ เวลาล่วงเลยมาจนเกือบห้าทุ่ม ทำให้ผู้เป็นยายบอกด้วยความเป็นห่วงเพราะพรุ่งนี้ทั้งสองต้องออกเดินทางแต่เช้า
“ก็ได้ค่ะ วันนี้ฟ้าจะนอนกอดคุณยายให้หายคิดถึงเลยยยยย!!”
“โตป่านนี้แล้วยังจะทำตัวเหมือนเด็กอีก”
“555 งั้นผมไปนอนนะครับ ฝันดีครับ ^^”เมื่อเห็นความน่ารักของหญิงสาวก็อดยิ้มไม่ได้
“ฝันดีค่ะคุณณุ”เธอและคุณยายเดินไปอีกห้องนึงซึ่งไม่กว้างมากเท่าไรแต่ก็พอจะอยู่ได้
“คุณยายค่ะ! ฟ้าลืมปิดไฟที่ครัว เดี๋ยวฟ้ามานะค่ะ”
“ระหว่างหน่อยนะฟ้า ข้างนอกมันมืด”
“ค่ะ”ในขณะที่เดินไปปิดไฟนั่น ลมเย็นๆก็พัดเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว ทำเอาหญิงสาวขนลุกและเกิดความกลัว พยายามคิดว่าเป็นเรื่องปกติ
ติ๊ดๆ~
“เฮ้อ ตกใจหมดเลย”เมื่อปิดไปเสร็จแล้ว กำลังจะเดินกลับมาที่ห้องก็มีเสียงข้อความจากโทรศัพท์ เธอคิดว่าคงเป็นข้อความโฆษณา แต่เมื่อเปิดดูกลับไม่ใช่?
“เธอเลิกยุ่งกับคุณภาณุของฉันซะ! ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”
“คะ ใครส่งมา?!”ทั้งงงและตกใจในเวลาเดียวกัน ในสมองคิดแต่ว่าใครเป็นคนส่งมา แล้วคนๆนั้นมีเบอร์ของเธอได้อย่างไร แล้วมีจุดประสงค์อะไรในการทำแบบนี้ . . .
.....เช้าวันต่อมา
“ฟ้ากลับแล้วนะค่ะคุณยาย ถ้าอาทิตย์หน้าฟ้ากับน้องเคลียร์งานได้ ฟ้าจะมาหาคุณยายอีกนะค่ะ”
“จ้าๆ เดินทางกลับดีๆนะลูก”
“ผมลากลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ”
เมื่อออกเดินทางมาได้สักพักเค้าก็สังเกตุเห็นอาการของหญิงสาวผิดปกติไป ไม่ยอมพูดจาอะไร เอาแต่นั่งเหม่อมองไปข้างทาง
“คุณฟ้าครับ ไม่สบายรึเปล่าครับ? ผมเห็นคุณฟ้าเป็นแบบนี้ตั้งแต่เช้าแล้ว”
“ปะ เปล่าค่ะ ฟ้าปวดหัวนิดหน่อย เดี๋ยวก็หายแล้วค่ะ . . . เอ่อ คุณณุค่ะ ก่อนไปส่งฟ้าที่บ้าน ฟ้าขอแวะหาน้องที่โรงพยาบาลก่อนนะค่ะ ฟ้าคิดถึงน้อง”
“อ๋อ ได้ครับ”อาจจะยังงงๆกับอาการของหญิงสาว แต่เค้าก็พาเธอไปตามคำขอของเธอ
@โรงพยาบาล
“ห่าวววววววววว! ง่วงจังเลย -3- . . . พี่ฟ้า! คุณภาณุ?”แม้จะเช้าขนาดไหนคนไข้ก็ยังเยอะอยู่เหมือนเดิม วันนี้เธอเข้าเวรตอนเช้าจึงยังมีอาการเบลอๆอยู่บ้าง แต่พอเห็นพี่สาวที่เมื่อคืนไม่ได้กลับบ้านก็ดีใจ แต่ก็งงที่ภาณุมาด้วย
“สวัสดีครับคุณม่านแก้ว”
“สวัสดีค่ะคุณภาณุ . . นี่! พี่ฟ้า เมื่อคืนไปหาคุณยายก็ไม่บอกม่านแก้วนะ แล้วคุณยายเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย? ยังแข็งแรงอยู่หรือเปล่า? แล้ว ...”
“เหมือนเดิมทุกอย่างจ๊ะน้องสาว -0-”
“แหะๆ ขอโทษน๊า ม่านแก้วก็แค่อยากรู้เท่านั้นเอง แล้วคุณภาณุ . .”
“ม่านแก้ว! ไปส่งประวัติผู้ป่วยให้หมอหน่อย ”กำลังจะถามเกี่ยวกับชายหนุ่ม จู่ๆคุณหมอก็เดินออกมาพร้อมกับแฟ้มเอกสาร
“เออ.........”
“เรามาอยู่ที่นี้ได้ยังไง แล้วพ่อกับแม่ล่ะ?!”
“คือ.....วะ หวายบอกพ่อกับแม่แล้ว ว่าจะมาอยู่กับเพื่อน”
“พี่ไม่เชื่อ! พ่อกับแม่หวงแกจะตาย ท่านคงไม่ยอมให้แกมาอยู่กับเพื่อนหรอก นอกเสียจากว่าแกจะมาอยู่กับพี่!”
ตุ๊บบบ!
“ป๊อปปี้!!”ร้องขึ้นอย่างตกใจพร้อมกับแฟ้มเอกสารที่หล่นลงพื้น ทำเอาทั้งสามคนตกใจและสงสัยอาการของหมอริสามากๆ
“หมอเป็นอะไรค่ะ? แล้ว ป๊อปปี้ คือใครค่ะ? ”ก้มลงไปเก็บแฟ้มเอกสารก่อนจะถามอย่างสงสัย
“ก็นี่ . ..”
“นี่คุณภาณุ แฟนพี่ฟ้าค่ะ”บอกคุณหมอที่ดูเหมือนจะยังตกใจอยู่
“ขะ ขอโทษนะค่ะ ช่วงนี้ดิฉันเบลอๆไปหน่อย . . ม่านแก้วไม่ต้องไปแล้วนะ เดี๋ยวหมอไปเอง”แย่งแฟ้มเอกสารมาจากม่านแก้วแล้วรีบเดินไปทันที
“หมอริสาค่ะ! หมอ! แปลกๆแหะ”
“ชั่งหมอเถอะม่านแก้ว สงสัยจะเครียดเรื่องงาน นี่ๆ อาทิตย์หน้าเราว่างมั้ย พี่ว่าจะไปหาคุณยายอีก”หูผึ่งทันทีที่ได้ยิน อยากไปหาคุณยายใจจะขาด ถ้ามีวันว่างก็ต้องบอกสิ!
“ว่างสิพี่ฟ้า! สองวันเชียวนะ”
“งั้นก็ดี แล้ววันนี้เราเลิกตอนไหนล่ะ?”
“คงสายๆแหละพี่ ช่วงนี้คนไข้เยอะเป็นพิเศษเพราะว่าอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย”
“อืมๆ งั้นพี่ไม่กวนแล้ว ไปนะม่านแก้ว”
“กลับดีนะๆพี่ บ๊ายบายค่ะคุณภาณุ ^o^”
“ครับ”
“ตาณุ! ลูกหายไปไหนมา!”
“ผมไปชลบุรีมาครับ แล้วตอนนั้นมันก็ดึกแล้วผมเลยตัดสินใจนอนที่นั่น”พูดร่ายยาวเพราะรู้ว่ายังไงแม่ของเค้าก็ต้องถามต่อ
“ลูกกำลังทำให้แม่โกรธนะ!”
“ผมพูดความจริงทุกอย่างครับ ผมขอตัวขึ้นห้องก่อนนะครับ”
“ตาณุ! ฮึ่ย ให้มันได้อย่างนี่สิ!”เค้าเดินขึ้นมาบนห้องก่อนจะล้มตัวนอนอย่างเหนื่อยล้า พลางคิดว่าจะทำอย่างไรต่อดี
“คุณหนูจะไปทำงานแล้วเหรอค่ะ ทานอะไรก่อนมั้ยค่ะเดี๋ยวป้าไปทำให้?”เมื่อเค้าอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็เตรียมตัวจะออกไปทำงานทันที
“ไม่ละครับป้าจัน ผมต้องรีบไป เอ่อ . . แล้วนี่ รินลดาไปไหนละครับ?”ปกติเธอจะมาตามถามเซ้าซี้จนเค้ารำคาญ แต่วันนี้กลับไม่เห้นแม้แต่เงา
“นังรินมันลาออกไปแล้วค่ะ”ได้ยินดังนั้นก็โล่งใจ เพราะคิดว่าเธอคงจะตัดใจจากเค้าได้แล้วจึงเลือกที่จะไป
‘ถ้าเป็นเพราะฉัน ถึงทำให้เธอต้องลาออก ฉันก็ขอโทษด้วยแหละกัน’
“ใกล้แล้วนะสำหรับโปรเจคที่บริษัทเราทำร่วมกับบริษัทวรรณรัตน์ เรามีกำหนดการมาแล้ว โปรเจคจะเปิดตัวในวันศุกร์ที่จะถึงนี้ วันนี้วันอังคาร เรามีเวลาเตรียมตัวอยู่สามวัน ผมขอให้ทุกคนทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จภายในวันพรุ่งนี้ ถ้าไม่มีใครสงสัยผมขอปิดการประชุมเพียงเท่านี้”การประชุมครั้งสุดท้ายเสร็จสิ้นลง พร้อมกับใบหน้าตึงเครียดของแต่ละคน งานใหญ่ของบริษัทใกล้เข้ามาทุกที เค้าต้องการไม่ให้มีข้อผิดพลาดแม้แต่น้อย หากมีก็ขอให้น้อยที่สุด
“ยัยหญ้าแห้ง เธอเหนื่อยมั้ย?”
“เหนื่อยสิ! งานกองเบอเร่อมาว่างอยู่ตรงหน้าฉัน แต่ตอนนี้ทำถึงครึ่งรึยังก็ไม่รู้!”ชี้ไปที่กองงานที่ดูเหมือนเธออยากจะเตะมันลงถังขยะให้มันจบๆไป
“ฉันไม่ได้หมายถึงงาน ฉันหมายถึง เหนื่อยมั้ย? . . . ที่วิ่งอยู่ในใจฉันน่ะ ;D”
“. . . บะ บ้าเหรอ!! o///o”เธอหลบสายตาเค้าทันทีที่เผลอมอง หัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ก็แอบยิ้มน้อยๆที่เค้าพูดแบบนี้
“ว่าฉันบ้า. . . แล้วเธอน่าแดงทำไมล่ะ?”
“อากาศมันร้อนนน!”
“งั้นเหรอ?”
ฟอดดดดดดด! ~
“ฉันไปตรวจงานก่อน ทำให้เสร็จเร็วๆนะเบเบ๋~ ;)”จะเดินออกไปตรวจงานลูกน้องคนอื่นๆ แต่ก็ยังไม่วายหันมาหอมแก้มอีกคนแบบไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี ~
“อะ ไอ้บ้าเอ๊ย! -///-”
‘เดี๋ยวนี้ชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ . . ตกลงนายคิดเหมือนฉันหรือเปล่า?’
-ผมพูดความจริงทุกอย่างครับ ผมขอตัวขึ้นห้องก่อนนะครับ-
-Panu-
----------------------------------------------------------------------------------------------
ฮัลโหลลลลลลลลลล ล ?! ยังมีคนติดตามเรื่องนี้กันอยู่มั้ยน๊าาา(เงียบ . . .)
มาถึงตอนนี้แล้ว แฟงก็พยายามรวบเนื้อหาให้มันได้ใจความ เพราะถ้าตอนๆหนึ่งไม่มีอะไรเลย กลัวว่าจะเบื่อเอานะ
ติชมกันได้นะค่ะ แฟงไม่กัด แฮ่!! ;D ~
ภาณุ = ป๊อปปี้ ปลายฟ้า = ฟาง
ธานนท์ = โทโมะ กอหญ้า = แก้ว
ดนัย = เขื่อน ม่านแก้ว = เฟย์
รินลดา = จินนี่ ภาพร = พิม
กานดา = ขนมจีน นิภพ = จองเบ
ริสา = หวาย
ตอนที่ 13
“คุณยายค๊าาาาาา!”เมื่อเค้าขับรถพาเธอมาถึงที่ชลบุรี ตกวันก็ตกดินพอดี เค้าขับรถมาตามทางที่เธอบอก เมื่อมาถึงเธอก็กระโดดลงจากรถแล้วรีบวิ่งเข้าไปหาผู้เป็นยายทันที
“ใครน่ะ . . . ปลายฟ้า!!”ตอนแรกก็ยังสงสัยว่าใครกันมาตะโกนเสียงดังไม่เกรงใจบ้านหลังอื่นๆ แต่พอเห็นลางๆว่าเป็นหลานคนโตวิ่งเข้ามาหาก็ดีใจจนน้ำตาแทบจะไหล
“ฟ้าคิดถึงคุณยายมากๆเลยค่ะ จุ๊บ!”หอมแก้วหลายๆที จนอีกคนแอบยิ้มน้อยๆ เค้าไม่เคยเห็นเธอมีความสุขขนาดนี้
“จ้าๆ ยายรู้แล้ว อ้าว! น้องล่ะลูก?”
“เอ่อ . . น้องติดงานน่ะค่ะ ช่วงนี้คนไข้เยอะ”จำต้องโกหกไปแบบเนียนๆ ในใจนึกถึงน้องสาวที่ป่านนี้คงวุ่นอยู่กับงาน
“จ้าๆ แหม ไม่ได้เจอนาน สวยขึ้นเยอะเลยนะเรา ^^ . . . แล้วนั่น?”หันไปหาอีกคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว สายตาจับจ้องไปที่เค้าอย่างอึ้งๆ
“อ๋อ นั้นคุณภาณุ เอ่อ . . เจ้านายฟ้าเองค่ะ พอดีเค้าว่าง ฟ้าเลยชวนเค้ามาเที่ยวที่นี้”
“.........”
“สวัสดีครับคุณยาย”ยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนจะเอะใจกับสายตาที่มองเค้าแปลกๆ
“คุณยายค่ะ .. คุณยาย เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ?”
“ปะ เปล่าจ๊ะๆ . . . มากันเหนื่อยๆ เข้ามาพักด้านในก่อนเถอะ”ค่อยๆหันหลังเดินเข้าไปในบ้าน หญิงสาวมองด้วยความรู้สึกแปลกๆแต่พยายามไม่คิดมาก เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่สงสัยในสายตาของคุณยาย แต่ก็คิดว่าหน้าเค้าคงมีอะไรติดเฉยๆ
‘พ่อหนุ่มคนนี้ ต้องใช่แน่ๆ . . .’
“โอ๊ยยยยยยย! ทำไมบ้านช่องมันเงียบอย่างนี้เนี่ย แล้วนี่ตาณุไปไหน? ทำไมยังไม่กลับบ้านมาอีก ฮึ่ย! อารมณ์เสียจริงๆ . . ป้าจัน! มาหาฉันหน่อย!”ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ว่าอารมณ์ไม่ดีแน่ๆ จึงรีบวางไม้ขนไก่แล้วรีบวิ่งมาหาคุณหญิงทันที
“คุณหญิงมีอะไรค่ะ?”
“นี่ป้าจัน ทำไมไม่มีใครอยู่บ้านเลยห๊ะ! ตอนนี้บ้านก็เงียบเหมือนป่าช้า!”
“เอ่อ .. วันนี้คุณชายบอกว่ามีประชุมกับลูกค้ารายใหญ่ อาจจะกลับดึกหน่อย ส่วนคุณภาณุ แกเพิ่งโทรมาบอกว่าวันนี้ไม่กลับบ้านค่ะ”ป้าจันตอบคำถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“อะไรนะ?! ตาณุไปไหน!!”
“ดิฉันก็ไม่ทราบค่ะ .__.”ก้มหน้าลงทันทีเมื่อรับรู้ถึงรัศมีความโกรธที่แผ่กระจายไปทั่วบ้าน
“อ๊ายยยยยยยยยยยย! นี่มันอะไรกัน!!!”
“ป้าจันๆๆๆ ป้าจัน . . . ขะ ขอโทษค่ะคุณหญิง”สาวใช้อีกคนวิ่งน่าตื่นมา พอเห็นคุณหญิงอยู่ด้วยก็รีบขอโทษเพราะกลัวเธอจะโกรธมากกว่านี้
“มีอะไรนังสวย ว่ามาเร็วๆ!”ส่งสายตาดุๆไปให้ก่อนจะพูดด้วยเสียงเบาๆ
“คือ คือ ฉะ ฉันไปทำความสะอาดชั้นบนมา พอลงมาที่ห้องว่าจะอาบน้ำ ฉันก็เห็นจดหมายวางอยู่บนเตียงของพี่รินอ่ะจ๊ะ”ยื่นจดหมายซองเล็กๆให้ป้าจัน ก่อนจะเปิดอ่านอย่างสงสัย
“คุณหญิงค่ะ นังรินลดามันลาออกค่ะ”
“ปล่อยมันไป! มันอยากจะไปไหนก็เรื่องของมัน! วันนี้ไม่ต้องจัดโต๊ะ ฉันไม่กิน!”เดินขึ้นบ้านไปพร้อมเสียงกริ๊ดโวยวาย อีกสองคนที่เหลือก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นังสวย นังรินมันลาออกทำไม?”
“ไม่รู้เหมือนกันจ๊ะป้า แต่เมื่อวานฉันเห็นพี่รินนั่งยิ้มอยู่คนเดียว พอฉันเข้าไปทักพี่รินก็บอกแต่ว่าฉันจะได้เป็นดารา แล้วก็เสื้อผ้าพี่รินเก็บไปหมดเลย ยกเว้นชุดแม่บ้าน”
“นี่มันคิดจะทำอะไรของมัน? . . .”
“นี่คะคุณณุ เป็นเสื้อของคุณพ่อ ฟ้าว่าคุณณุน่าจะใส่ได้” ยังดีที่ยังมีเสื้อผ้าของผู้เป็นพ่อหลงเลหืออยู่บ้าง ไม่งั้นเค้าก็คงจะได้ใส่ชุดเดิม
“ขอบคุณครับ เอ่อ .. คุณฟ้าครับ ผมสงสัยว่า คุณยายมีลูกชาย งั้นคุณฟ้ากับคุณม่านแก้วก็ต้องเรียกว่าย่าสิครับ? แล้วทำไมถึงเรียกว่ายาย”
“อ๋อ! ที่จริงแล้วคุณพ่อไม่ใช่ลูกแท้ๆของคุณยายหรอกค่ะ คุณยายรับคุณพ่อมาเลี้ยงเพราะว่าโดนทิ้ง แล้วคุณยายก็มีลูกสาว ซึ่งก็คือคุณแม่ของฟ้าเอง ท่านทั้งสองเติบโตมาพร้อมกันและรักกันจนมีฟ้ากับม่านแก้ว คุณพ่อเลยให้พวกเราเรียกท่านว่าคุณยายคะ”
“ฟังดูซับซ้อนจัง แล้วคุณฟ้ามาหาท่านบ่อยหรือปล่าวครับ?”
“แต่ก่อนบ่อยค่ะ เพราะเราสองคนไม่มีใครอีกแล้วนอกจากคุณยาย แต่เดี๋ยวนี้มีงานมาตลอดเลย มาหาครั้งล่าสุดก็ปลายปีก่อนค่ะ . . คุณณุไปอาบน้ำดีกว่านะค่ะ เดี๋ยวฟ้าจะไปโทรบอกน้องก่อนแล้วก็จะไปช่วยคุณยายทำอาหารด้วย”
“ตกลงครับ”ถึงแม้ว่าบ้านจะหลังเล็กแต่เค้าสัมผ้สได้ถึงความอบอุ่นของความเป็นครอบครัว ห้องที่เค้าพักอาจจะรกและมีฝุ่นเพราะไม่ได้ทำความสะอาด แต่เค้าก็อยู่ได้ เค้าหยิบเสื้อผ้าพร้อมผ้าเช็ดตัวเดินไปห้องน้ำหลังบ้าน ก่อนจะหยุดเดินไปเสียดื้อๆพร้อมกับหันซ้ายหันขวา . . เพราะเค้ารู้สึกเหมือนมีคนกำลังมองเค้าอยู่
“คิดมากน่ะไอ้ณุ เฮ้ออออ~”หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เค้าก็เดินไปที่โต๊ะอาหารซึ่งตอนนี้มีอาหารวางไว้อยู่แล้ว
“อ้าวคุณณุ อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอค่ะ? งั้นมาทานข้าวกันดีกว่า”
“ครับ แล้วคุณยายล่ะครับ?”
“ล้างมืออยู่ค่ะ อ่ะ! มาแล้ว . . . คุณยายค่ะ ค่อยๆนั่งค่ะ”ประคองจนมาถึงโต๊ะ ก่อนที่แต่ละคนจะลงมือทานอาหารกัน
“อืม . . พ่อหนุ่มชื่ออะไร?”
“ผมชื่อภาณุครับ”
“คบกันมานานรึยังล่ะ?”
“ก็สักพักแล้วครับ . .... ฮึ?! O_o”
“มะ เมื่อกี้คุณยายพูดว่าอะไรนะค่ะ?”เธอจำได้ว่า เธอแนะนำเค้าในฐานะเจ้านาย แล้วที่คุณยายของเธอถามเมื่อกี้นี้มัน . .?!!!
“จะโกหกยายทำไมกันปลายฟ้า เป็นแฟนกันก็บอกยายสิ ยายไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”ก็อย่างที่คุณยายว่า คนเค้าอาบน้ำร้อนมาก่อนยังไงก็ต้องรู้เป็นธรรมดา
“อะ เอ่อ . . -////-”
“พ่อหนุ่ม ยายจะบอกอะไรอย่าง ถ้าเกิดว่าจะดูแลปลายฟ้าไปตลอดชีวิต ก็คงต้องคิดหนักซะหน่อยนะ เพราะกินเยอะพอๆกับน้องเลย ฮ่าๆ”
“คุณยายอ่ะ -3-”
“55555555555”อาหารดูจะอร่อยมากกว่าหลายๆวันที่ผ่านมา สำหรับภาณุแล้ว แม้ว่ามันจะไม่ได้ทำมาจากวัตถุดิบที่ดีเลิศแต่เค้าก้คิดว่าอร่อยที่สุด บวกกับบรรยายกาศที่แสนจะอบอุ่น เป็นกันเอง เสียงหัวเราะยังคงดังอยู่เป็นระยะๆ แต่คงจะดีกว่านี้ ถ้าไม่มีคนมาแอบดูพวกเค้า...
“เป็นไปตามที่บอก สองคนนั้นมาหายายแก่คนนึง สงสัยจะเป็นยายของผู้หญิงคนนั้น จะให้ฉันทำยังไงก็ว่ามา . . .”
“นี่ก็ดึกมากแล้ว แยกย้ายกันไปนอนเถอะลูก”เมื่อทานข้าวเสร็จก็มานั่งคุยดูทีวีกันต่อ เวลาล่วงเลยมาจนเกือบห้าทุ่ม ทำให้ผู้เป็นยายบอกด้วยความเป็นห่วงเพราะพรุ่งนี้ทั้งสองต้องออกเดินทางแต่เช้า
“ก็ได้ค่ะ วันนี้ฟ้าจะนอนกอดคุณยายให้หายคิดถึงเลยยยยย!!”
“โตป่านนี้แล้วยังจะทำตัวเหมือนเด็กอีก”
“555 งั้นผมไปนอนนะครับ ฝันดีครับ ^^”เมื่อเห็นความน่ารักของหญิงสาวก็อดยิ้มไม่ได้
“ฝันดีค่ะคุณณุ”เธอและคุณยายเดินไปอีกห้องนึงซึ่งไม่กว้างมากเท่าไรแต่ก็พอจะอยู่ได้
“คุณยายค่ะ! ฟ้าลืมปิดไฟที่ครัว เดี๋ยวฟ้ามานะค่ะ”
“ระหว่างหน่อยนะฟ้า ข้างนอกมันมืด”
“ค่ะ”ในขณะที่เดินไปปิดไฟนั่น ลมเย็นๆก็พัดเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว ทำเอาหญิงสาวขนลุกและเกิดความกลัว พยายามคิดว่าเป็นเรื่องปกติ
ติ๊ดๆ~
“เฮ้อ ตกใจหมดเลย”เมื่อปิดไปเสร็จแล้ว กำลังจะเดินกลับมาที่ห้องก็มีเสียงข้อความจากโทรศัพท์ เธอคิดว่าคงเป็นข้อความโฆษณา แต่เมื่อเปิดดูกลับไม่ใช่?
“เธอเลิกยุ่งกับคุณภาณุของฉันซะ! ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”
“คะ ใครส่งมา?!”ทั้งงงและตกใจในเวลาเดียวกัน ในสมองคิดแต่ว่าใครเป็นคนส่งมา แล้วคนๆนั้นมีเบอร์ของเธอได้อย่างไร แล้วมีจุดประสงค์อะไรในการทำแบบนี้ . . .
.....เช้าวันต่อมา
“ฟ้ากลับแล้วนะค่ะคุณยาย ถ้าอาทิตย์หน้าฟ้ากับน้องเคลียร์งานได้ ฟ้าจะมาหาคุณยายอีกนะค่ะ”
“จ้าๆ เดินทางกลับดีๆนะลูก”
“ผมลากลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ”
เมื่อออกเดินทางมาได้สักพักเค้าก็สังเกตุเห็นอาการของหญิงสาวผิดปกติไป ไม่ยอมพูดจาอะไร เอาแต่นั่งเหม่อมองไปข้างทาง
“คุณฟ้าครับ ไม่สบายรึเปล่าครับ? ผมเห็นคุณฟ้าเป็นแบบนี้ตั้งแต่เช้าแล้ว”
“ปะ เปล่าค่ะ ฟ้าปวดหัวนิดหน่อย เดี๋ยวก็หายแล้วค่ะ . . . เอ่อ คุณณุค่ะ ก่อนไปส่งฟ้าที่บ้าน ฟ้าขอแวะหาน้องที่โรงพยาบาลก่อนนะค่ะ ฟ้าคิดถึงน้อง”
“อ๋อ ได้ครับ”อาจจะยังงงๆกับอาการของหญิงสาว แต่เค้าก็พาเธอไปตามคำขอของเธอ
@โรงพยาบาล
“ห่าวววววววววว! ง่วงจังเลย -3- . . . พี่ฟ้า! คุณภาณุ?”แม้จะเช้าขนาดไหนคนไข้ก็ยังเยอะอยู่เหมือนเดิม วันนี้เธอเข้าเวรตอนเช้าจึงยังมีอาการเบลอๆอยู่บ้าง แต่พอเห็นพี่สาวที่เมื่อคืนไม่ได้กลับบ้านก็ดีใจ แต่ก็งงที่ภาณุมาด้วย
“สวัสดีครับคุณม่านแก้ว”
“สวัสดีค่ะคุณภาณุ . . นี่! พี่ฟ้า เมื่อคืนไปหาคุณยายก็ไม่บอกม่านแก้วนะ แล้วคุณยายเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย? ยังแข็งแรงอยู่หรือเปล่า? แล้ว ...”
“เหมือนเดิมทุกอย่างจ๊ะน้องสาว -0-”
“แหะๆ ขอโทษน๊า ม่านแก้วก็แค่อยากรู้เท่านั้นเอง แล้วคุณภาณุ . .”
“ม่านแก้ว! ไปส่งประวัติผู้ป่วยให้หมอหน่อย ”กำลังจะถามเกี่ยวกับชายหนุ่ม จู่ๆคุณหมอก็เดินออกมาพร้อมกับแฟ้มเอกสาร
“เออ.........”
“เรามาอยู่ที่นี้ได้ยังไง แล้วพ่อกับแม่ล่ะ?!”
“คือ.....วะ หวายบอกพ่อกับแม่แล้ว ว่าจะมาอยู่กับเพื่อน”
“พี่ไม่เชื่อ! พ่อกับแม่หวงแกจะตาย ท่านคงไม่ยอมให้แกมาอยู่กับเพื่อนหรอก นอกเสียจากว่าแกจะมาอยู่กับพี่!”
ตุ๊บบบ!
“ป๊อปปี้!!”ร้องขึ้นอย่างตกใจพร้อมกับแฟ้มเอกสารที่หล่นลงพื้น ทำเอาทั้งสามคนตกใจและสงสัยอาการของหมอริสามากๆ
“หมอเป็นอะไรค่ะ? แล้ว ป๊อปปี้ คือใครค่ะ? ”ก้มลงไปเก็บแฟ้มเอกสารก่อนจะถามอย่างสงสัย
“ก็นี่ . ..”
“นี่คุณภาณุ แฟนพี่ฟ้าค่ะ”บอกคุณหมอที่ดูเหมือนจะยังตกใจอยู่
“ขะ ขอโทษนะค่ะ ช่วงนี้ดิฉันเบลอๆไปหน่อย . . ม่านแก้วไม่ต้องไปแล้วนะ เดี๋ยวหมอไปเอง”แย่งแฟ้มเอกสารมาจากม่านแก้วแล้วรีบเดินไปทันที
“หมอริสาค่ะ! หมอ! แปลกๆแหะ”
“ชั่งหมอเถอะม่านแก้ว สงสัยจะเครียดเรื่องงาน นี่ๆ อาทิตย์หน้าเราว่างมั้ย พี่ว่าจะไปหาคุณยายอีก”หูผึ่งทันทีที่ได้ยิน อยากไปหาคุณยายใจจะขาด ถ้ามีวันว่างก็ต้องบอกสิ!
“ว่างสิพี่ฟ้า! สองวันเชียวนะ”
“งั้นก็ดี แล้ววันนี้เราเลิกตอนไหนล่ะ?”
“คงสายๆแหละพี่ ช่วงนี้คนไข้เยอะเป็นพิเศษเพราะว่าอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย”
“อืมๆ งั้นพี่ไม่กวนแล้ว ไปนะม่านแก้ว”
“กลับดีนะๆพี่ บ๊ายบายค่ะคุณภาณุ ^o^”
“ครับ”
“ตาณุ! ลูกหายไปไหนมา!”
“ผมไปชลบุรีมาครับ แล้วตอนนั้นมันก็ดึกแล้วผมเลยตัดสินใจนอนที่นั่น”พูดร่ายยาวเพราะรู้ว่ายังไงแม่ของเค้าก็ต้องถามต่อ
“ลูกกำลังทำให้แม่โกรธนะ!”
“ผมพูดความจริงทุกอย่างครับ ผมขอตัวขึ้นห้องก่อนนะครับ”
“ตาณุ! ฮึ่ย ให้มันได้อย่างนี่สิ!”เค้าเดินขึ้นมาบนห้องก่อนจะล้มตัวนอนอย่างเหนื่อยล้า พลางคิดว่าจะทำอย่างไรต่อดี
“คุณหนูจะไปทำงานแล้วเหรอค่ะ ทานอะไรก่อนมั้ยค่ะเดี๋ยวป้าไปทำให้?”เมื่อเค้าอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็เตรียมตัวจะออกไปทำงานทันที
“ไม่ละครับป้าจัน ผมต้องรีบไป เอ่อ . . แล้วนี่ รินลดาไปไหนละครับ?”ปกติเธอจะมาตามถามเซ้าซี้จนเค้ารำคาญ แต่วันนี้กลับไม่เห้นแม้แต่เงา
“นังรินมันลาออกไปแล้วค่ะ”ได้ยินดังนั้นก็โล่งใจ เพราะคิดว่าเธอคงจะตัดใจจากเค้าได้แล้วจึงเลือกที่จะไป
‘ถ้าเป็นเพราะฉัน ถึงทำให้เธอต้องลาออก ฉันก็ขอโทษด้วยแหละกัน’
“ใกล้แล้วนะสำหรับโปรเจคที่บริษัทเราทำร่วมกับบริษัทวรรณรัตน์ เรามีกำหนดการมาแล้ว โปรเจคจะเปิดตัวในวันศุกร์ที่จะถึงนี้ วันนี้วันอังคาร เรามีเวลาเตรียมตัวอยู่สามวัน ผมขอให้ทุกคนทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จภายในวันพรุ่งนี้ ถ้าไม่มีใครสงสัยผมขอปิดการประชุมเพียงเท่านี้”การประชุมครั้งสุดท้ายเสร็จสิ้นลง พร้อมกับใบหน้าตึงเครียดของแต่ละคน งานใหญ่ของบริษัทใกล้เข้ามาทุกที เค้าต้องการไม่ให้มีข้อผิดพลาดแม้แต่น้อย หากมีก็ขอให้น้อยที่สุด
“ยัยหญ้าแห้ง เธอเหนื่อยมั้ย?”
“เหนื่อยสิ! งานกองเบอเร่อมาว่างอยู่ตรงหน้าฉัน แต่ตอนนี้ทำถึงครึ่งรึยังก็ไม่รู้!”ชี้ไปที่กองงานที่ดูเหมือนเธออยากจะเตะมันลงถังขยะให้มันจบๆไป
“ฉันไม่ได้หมายถึงงาน ฉันหมายถึง เหนื่อยมั้ย? . . . ที่วิ่งอยู่ในใจฉันน่ะ ;D”
“. . . บะ บ้าเหรอ!! o///o”เธอหลบสายตาเค้าทันทีที่เผลอมอง หัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ก็แอบยิ้มน้อยๆที่เค้าพูดแบบนี้
“ว่าฉันบ้า. . . แล้วเธอน่าแดงทำไมล่ะ?”
“อากาศมันร้อนนน!”
“งั้นเหรอ?”
ฟอดดดดดดด! ~
“ฉันไปตรวจงานก่อน ทำให้เสร็จเร็วๆนะเบเบ๋~ ;)”จะเดินออกไปตรวจงานลูกน้องคนอื่นๆ แต่ก็ยังไม่วายหันมาหอมแก้มอีกคนแบบไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี ~
“อะ ไอ้บ้าเอ๊ย! -///-”
‘เดี๋ยวนี้ชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ . . ตกลงนายคิดเหมือนฉันหรือเปล่า?’
-ผมพูดความจริงทุกอย่างครับ ผมขอตัวขึ้นห้องก่อนนะครับ-
-Panu-
----------------------------------------------------------------------------------------------
ฮัลโหลลลลลลลลลล ล ?! ยังมีคนติดตามเรื่องนี้กันอยู่มั้ยน๊าาา(เงียบ . . .)
มาถึงตอนนี้แล้ว แฟงก็พยายามรวบเนื้อหาให้มันได้ใจความ เพราะถ้าตอนๆหนึ่งไม่มีอะไรเลย กลัวว่าจะเบื่อเอานะ
ติชมกันได้นะค่ะ แฟงไม่กัด แฮ่!! ;D ~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
