Love Forever ชาติไหนก็รักเธอ

ทบทวนตัวละครก่อนอ่านนนน
ภาณุ = ป๊อปปี้              ปลายฟ้า = ฟาง
ธานนท์ = โทโมะ          กอหญ้า = แก้ว
ดนัย = เขื่อน               ม่านแก้ว = เฟย์
รินลดา = จินนี่              ภาพร = พิม
 กานดา = ขนมจีน         นิภพ = จองเบ
ริสา = หวาย
 
 
 
 
 
ตอนที่ 10
 
 
[Paifah talk]
หลังจากฉันตกลงจะช่วยคุณภาณุ เขาก็ดูแลฉันอย่างดีเลย แต่ฉันรู้สึกแปลกๆตอนกลับมาที่โรงแรม ก็คุณกอหญ้าน่ะสิ บอกว่ามีเรื่องจะถาม แต่จู่ๆก็หน้าแดงแล้วก็วิ่งเข้าห้องไปเลย ยัยน้องตัวแสบยิ่งแล้วใหญ่ พอกลับมาถึงห้องนี้เอาแต่แผ่เมตตา ไม่ทราบว่ามีใครมาจองเวรน้องฉันรึเปล่าเนี่ย?  - -
“หัมหอมมมมมม! พอได้แล้ววว! พี่นอนไม่หลับ”แผ่มาสองชั่วโมงแล้ว กะจะเอาให้ถึงเช้าเลยรึไง แถมยังไม่อาบน้ำอีก น้องใครเนี่ย!
“อะไรกันพี่ฟ้า ม่านแก้วยังแผ่ไม่เสร็จเลยนะ”
“สองชั่วโมงเนี่ยนะไม่เสร็จ เที่ยงคืนแล้วนะม่านแก้ว!”กลับมาถึงโรมแรมก็สี่ทุ่มแล้ว
“อะ อ้าว? เที่ยงคืนแล้วเหรอ แหะๆ ^///^”
“ไม่ต้องมายิ้มเลย ไปอาบน้ำแล้วมานอน พรุ่งนี้ต้องตื่นหกโมงครึ่ง เข้าใจมั้ย?!”
“ค่ะแม่ -3-”รู้อย่างงี้บอกตั้งนานแล้ว -___-^ เฮ้อออออ นอนดีกว่า zZzZzZzZzZ
.
.
“ฟางงง!”
 
 
 
“พี่จิน พี่จินใจเย็นๆก่อน”
“ไม่! ไม่จริง! พี่ไม่เชื่อ!”
“พี่จิน! หยุดแล้วฟังจีนก่อน พี่จิน”
“ไม่ ไม่!”
“พี่จินจะไปไหน พี่จิน! พี่จิน!”
 
 
“ฟาง! ฟางเดี๋ยวก่อนฟาง!”ตอนนี้ฟางวิ่งออกมาจนถึงถนน
“ฮึก ฮืออออออๆ ฮึก!”
“ฟาง ฟาง! ระวังงงงงงงงงงงง!”
 
 
“พี่จิน! คะ คน พี่จินระวังงงงง!”
 
 
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!”
โครมมมมมมมม!!!.................... ตุบ!
.
.
“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! เฮือกก!0_0”
“พี่ฟ้า! พี่ฟ้าเป็นอะไร?!”ภาพเมื่อกี้นี้ . . . . ฉันนี่น่า!!! มันเป็นยังไงกันแน่ มีทั้งคุณภาณุ ฉัน คุณกานดา มีคุณนิภพด้วย แล้วใครอีกคนหนึ่ง ให้ตายเถอะ! มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้ว ภาพความฝันมันน่ากลัวมากเลยนะ แต่พอตื่นมาก็เจอม่านแก้วอยู่ข้างๆพร้อมกับถามด้วยอาการตกใจ . . . . นี่ฉันร้องดังจนม่านแก้วตื่นเลยเหรอ?
“พี่เป็นอะไรมากรึเปล่า?! ดูสิ เหงื่อออกเต็มเลย ฝันร้ายเหรอพี่?”
“อะ อืมมๆ . . . มันน่ากลัวมากเลยนะหัวหอม”ฉันบอกน้องด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ม่านแก้วเข้าใจพี่นะ ตอนนี้หน้าพี่ซีดมากเลยรู้รึเปล่า?”ม่านแก้วบอกพร้อมกับเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้ฉัน
“นี่ . . . พี่คงร้องดังจนเราตื่นเลยสินะ”
“เปล่าหรอกพี่ ม่านแก้วปวดฉี่เลยลุกมาเข้าห้องน้ำ พอออกมาพี่ก็ร้องพอดีเลย . . . เฮ้ออออ ไม่ต้องคิดมากนะพี่ นอนต่อเถอะ”พูดแล้วก็เดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอน ไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงกรนเบาๆของน้องสาวฉัน - -^ ตัวฉันเองก็พยายามไม่คิดนะ แต่ภาพมันตามหลอกหลอนฉันอย่างนี้ ฉันจะนอนหลับมั้ยเนี่ย?
“ . . . . . ”ฉันล้มตัวนอน(ต่อ) แต่ทำยังไงมันก็ไม่หลับ นับแกะก็แล้ว ฟังเพลงจากโทรศัพท์ก็แล้ว ฉันว่าฉันคงไม่หลับอีกแล้วล่ะ T^T
 
 
 
 
 
[Mankaew talk]
งืมๆ . . . เช้าแล้วหรอเนี่ย? เร็วจังเลย กี่โมงแล้วเน้ออออ? หกโมงตรงเป๊ะ! อิอิ มีเวลาอาบน้ำแต่งตัวแล้วววว ว่าแต่พี่ฟ้าตื่นยังหว่า?? . . . ฉันมองไปที่ระเบียง(ลืมบอกไป เตียงเราเป็นเตียงเดียวนะ แต่นอนสองคน อบอุ่นดี งุงิ ^3^)ฉันก็เห็นพี่ฟ้ายืนรับแดดอ่อนๆและลมเย็นๆอยู่ก่อนแล้ว ภูมิใจจังเลยมีพี่สาวสวยเหมือนนางฟ้า ~ ^-^
“ตื่นเร็วจังเลยนะพี่ฟ้า ^0^”พี่ฟ้าเหมือนจะสะดุ้งนิดหน่อย แล้วค่อยหันมา . . .
“=_____=^”
“OoO!!!! อ๊ากกกกกกกกกกกก! ผี!!!!!”
“หัวหอมเบาๆสิ! เดี๋ยวห้องข้างๆเค้าก็แตกตื่นหรอก!”จะให้เบาได้ยังไงล่ะพี่! เมื่อกี้ยังชม(ในใจ)ว่าเป็นนางฟ้าอยู่เลย ไหงตอนนี้กลับกลายเป็นผีหมีแพนด้าอย่างนี้ล่ะ?! ไม่นะพี่ฉัน!!! TT
“นี่พี่ไปทำอะไรมา! . . . อย่าบอกนะว่าไม่ได้นอน?!”
“กะ ก็พี่นอนไม่หลับนิ = =”ว่าแล้วเชียว แต่พี่จะรู้บ้างมั้ยว่าเมื่อกี้น้องสาวของพี่หัวใจเกือบวาย -0-^
“เพราะไอ้เรื่องฝันนั้นใช่มั้ย?”
“. . . . . . .”เงียบอีก ต้องใช่แน่ๆเลย
“เอางี้! เมื่อคืนพี่ฝันว่าอะไรพี่เล่ามาให้หมด”
“มันจะดีหรอหัวหอม?”
“ดีสิ! เผื่อขอบตาดำๆของพี่มันจะหาย”
“= __=+”เอิ่มมมม สงสัยฉันจะเล่นผิดเวลา
“โอ๋ๆๆ ล้อเล่นน่ะพี่ เล่าๆมาเถอะ คิดซะว่าเป็นการระบาย”
“คือ . . . เมื่อคืนพี่ฝันว่า . . .”หลังจากนั้นฉันก็เป็นผู้ฟังที่ดี และพี่ฟ้าก็เป็นผู้พูดที่ดีเช่นกัน . . อยากจะบอกว่าพูดซะฉันงงเลย คุณภาณุกับคุณดามาจากไหน - - ? ไหนจะมีผู้หญิงแล้วก็ใครนะ?? นิภาพ นิภพ อะไรนี่แหละ! แต่ที่ฟังๆมา ฉันนึกภาพออกเลยนะ  มันทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ฉันฝันว่าพี่ฟ้าถูกรถชนเลย . . .
“โหพี่! ก่อนนอนพี่คิดถึงคุณภาณุกับคุณดามากไปรึเปล่า? หรือว่าไปมีเรื่องกับเค้าจนเก็บมาฝันร้ายแบบนี้อ่ะ?”
“ไม่นะ กับคุณดาพี่ก็คุยกับเค้าตามปกติ ส่วนคุณภาณุ . . .”แล้วทำไมพี่ฟ้าไม่พูดต่อล่ะ?
 
‘ถ้าเป็นคุณภาณุพี่ก็ต้องฝันดีสิ -////-’
 
“คุณภาณุ? ทำไมพี่!”
“อะ เอ่อ . . เปล่าๆ พี่จะบอกว่าคุณภาณุก็คุยตามปกติเหมือนกัน”ดูแปลกๆนะเนี่ย - -+
“เหรอ? . . . อืมๆ งั้นก็ชั่งเถอะ ว่าแต่พี่สบายใจขึ้นมั้ย?”
“อืม ก็ดีขึ้นนะ ขอบใจมากนะหัวหอม ^^”เย้ๆๆ พี่ฟ้ากลับมายิ้มแล้วววว แต่น่าเสียดาย รอยดำใต้ตาไม่หายเลย -3-
“ดีแล้วๆ งั้นพี่ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวม่านแก้วขอเตรียมเสื้อผ้าก่อน”แล้วพี่ฟ้าก็เดินคว้าผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินเข้าห้องนำไป . . .ที่จริงฉันเตรียมเสื้อผ้าตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ที่ฉันจะเตรียมมันคือเครื่องสำอางต่างหากเล่า! พี่ฟ้าเป็นคนไม่ค่อยชอบแต่งหน้า ถ้าฉันจะปล่อยให้พี่ฟ้าออกไปทำงานสภาพแบบนั้นมันก็คงไม่ดี ฉันเลยจะช่วยเติมแต่งให้ดูดี(กว่าเก่า)นิดหน่อย ^[+++]^
 
 
. . . . . สิบนาทีผ่านไป
“เฮ้อออ สบายตัวจัง ~”น่านไง พี่ฟ้าอาบน้ำเสร็จแล้ว
“พี่ฟ้าาาา อย่าเพิ่งตัวแต่งนะ”
“ทำไมล่ะ???”
“เอาเถอะน่า เดี๋ยวพี่ก็รู้เองแหละ ^0^”พูดเสร็จฉันก็วิ่งไปคว้าผ้าเช็คตัวก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ สิบนาทีต่อมา พอฉันออกมจากห้องน้ำก็ยังเห็นพี่ฟ้าใส่ชุดคลุมของโรงแรมอยู่ ทีนี้ล่ะ! ;)
“เอาล่ะ! ทีนี้พี่ก็หลับตานะ แล้วม่านแก้วจะช่วยพี่เอง”ตอนแรกพี่ฟ้าก็ทำหน้างงนะ แต่พอเห็นฉันเดินไปหยิบเครื่องสำอางที่เตรียมไว้เท่านั้นแหละ . .
“ช่วย? . . . อย่านะหัวหอม! พี่ไม่ชอบแต่งหน้า >o<”โว้! พี่ใครเนี่ย ดื้อจังเลย = =^
“ไม่ได้! พี่-ต้อง-แต่ง-หน้า!”ฉันพูดเน้นแต่ละคำ
“พี่ไม่แต่ง!”
“แต่พี่ต้องแต่ง!”
“พี่ไม่แต่ง!”เอ๊ะ! ฟังไปฟังมา เหมือนจะบังคับให้แต่งงานเลยเนาะ –v-^
“แล้วพี่จะออกไปข้างนอกสภาพอย่างนี้เหรอ?!”หน้าซีด ปากแห้ง ตาคล้ำดำ ถ้าเป็นฉันไม่มีทางเด็ดขาดดดดด!!
“. . . . .”พี่ฟ้าทำหน้าครุ่นคิด แบบนี้ยังจะต้องคิดอีกหรอ? -0-
“ว่าไงพี่?”
“. . . อ่อนๆนะ?”เฮ้อออ ยอมจนได้!
“รู้อยู่หรอกน่า เดี๋ยวม่านแก้วจะแต่งให้พี่แบบธรรมชาติๆ ไม่ต้องผิดสังเกตดีมั้ย??”
“อืมๆ”หลังจากนั้นฉันก็จัดการละเลง เอ๊ย! แต่งหน้าให้พี่ฟ้า ใช้เวลาไม่นานหรอก แล้วในที่สุดพี่ฉันก็กลับมาเป็นนางฟ้า *0*
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ! มากันครบแล้ว งั้นก็ออกเดินทางกันได้เลยค่ะ >0< วันนี้เราจะไปทำงานกันที่ทะเลสาบเชียงแสนนะ”เสียงหวานปนห้าวของกอหญ้าดังเข้าสู่โสตประสาทของทีมงานทุกคน หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันขนอุปกรณ์ขึ้นรถตู้ คันหนึ่งขนอุปกรณ์และทีมงานอีกสามสี่คน คันสองคือทีมงานที่เหลือ
    @ทะเลสาบเชียงแสน (08.00 น.)
“เห็นมั้ยพี่ฟ้า  ฝีมือการแต่งหน้าของม่านแก้วเจ๋งแค่ไหน! ไม่มีใครทักพี่เลย อิอิ >[+++]<”
“ไม่ต้องมาพูดเลย แล้วเราเป็นยังไงบ้างล่ะ โดนคุณดนัยลากไปนั่งด้วย?”
“พี่ไม่ต้องมาพูดถึงนายนี้เลยนะ! ว่าแต่พี่เถอะ ทำไมพี่ถึงยอมให้คุณภาณุนั่งด้วยล่ะ -3-”
“เอ่อ . . . ”
“คุณฟ้า! อยู่ตรงนี้เอง”จู่ๆก็มีเสียงชายหนุ่มมาขัดบทสนทนาของทั้งคู่
“คุณภาณุ”
“นี่ก็สองโมงแล้ว ไปทานข้าวกันดีกว่า”
“อ๋อ ค่ะๆ ไปกันเถอะม่านแก้ว”ชวนน้องสาวที่มองทั้งคู่อย่างงงๆ
“ขอนั่งดูวิวตรงนี้ก่อนแป๊ปนึงแหละกันนะ ทั้งสองคนไปทานข้าวก่อนเถอะ”เมื่อได้รับคำตอบจากน้องสาวเธอและเขาก็เดินไปเลย
 
‘พี่ฟ้า! กล้าทิ้งน้อง T^T’
 
“เฮ้! ม่านแก้ว ทำไมแกไม่ไปทานข้าวอ่ะ ไม่หิวหรอ?”เพื่อนสาวอย่างกอหญ้าเดินมาถาม เมื่อเห็นว่าเพื่อนของเธอยังคงนั่งอยู่กับที่
“กอหญ้า . . . แกเห็นเหมือนที่ฉันเห็นมั้ย?”มองตามสายตาของเพื่อนก็เริ่มกระจ่าง
“เห็นสิ”
“( +- -) (- -+ )”
“แกคิดเหมือนฉันมั้ย B1 ;D”
“ฉันก็คิดเหมือนกันนะ B2 ;)”
“หึๆๆๆๆ”
“ทั้งสองคนมานั่งหัวเราะเป็นคนบ้าอะไรอยู่ตรงนี้ - -”เสียงใครบางคนที่มาขัดจังหวะหญิงสาวทั้งสอง ทำเอาทั้งสองคนสะดุ้งแบบไม่ทันตั้งตัว
“เฮ้ยย! นายธานนท์!”
“เออออ! ฉันเอง เธอสองคนมายืนหัวเราะอะไรกัน ข้าวปลาได้ทานบ้างรึยัง? ไปๆๆๆเดี๋ยวไม่มีแรง”
“โอ๊ยยยยย! นายไม่ต้องมาสั่งฉันหรอกน่า ฉันไปทานแน่ นายไปบอกยัยกอหญ้าเถอะ รายนั้นแห้งติดกระดูกและ”
“แกไม่ต้องมาว่าฉันเลยนะ -0-”
“ไม่ต้องพูด! ไปทั้งสองคนเลย” =____=;
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ก๊อกๆๆ!
“เข้ามา”เสียงทุ้มๆตะโกนออกไป ในขณะที่เขากำลังดูเอกสารหลายอย่างที่กองมากมายบนโต๊ะ
    แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดด ~
“คุณเควินครับ คุณรินลดามาแล้วครับ”
“ให้เค้าเข้ามา”
“เชิญครับ . . .”เธอเดินเข้ามาอย่างไม่กลัวใคร สายตาที่มุ่งมั่นทำให้เขาสนใจในตัวเธอไม่น้อย
“คุณคือ . . . คุณรินลดาที่โทรมาหาผมเมื่อสามวันก่อนใช่มั้ย?”
“ใช่ ฉันรินลดา ไม่ทราบว่าเห็นฉันแล้วเนี่ย . . . ใช้ได้มั้ยค่ะ?”เขาเริ่มมองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“หน้าตาและการแต่งตัวของคุณ ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณเป็นคนใช้”การแต่งตัวของเธอออกจะดูดีมีระดับ หน้าตาของเธอถ้าได้รับการแต่งเติมก็คงสวยมิใช่น้อย
“ฉันก็ไม่ค่อยได้มีโอกาสแต่งตัวแบบนี้หรอกค่ะ ว่าแต่คุณเถอะ . . . สนในตัวฉันรึเปล่าล่ะ?”
“. . . . .”
“ฉันยอมทำทุกอย่างที่คุณต้องการ ถ้าคุณช่วยให้ฉันหลุดพ้นจากการเป็นคนใช้และทำให้ฉันดัง”
“. . . คุณแน่ใจหรือว่าทุกอย่าง?”ถามกลับพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่เธอก็ไม่แสดงอาการใดๆทั้งสิ้น
“คำพูดของฉันเชื่อถือได้แน่นอน”ยิ้มที่มุมปากของเธอทำให้เขารู้ว่าเธอคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน รอยยิ้มที่น่ารัก น่าค้นหาแต่แฝงไปด้วยพิษร้ายที่แสนจะอันตราย . . . มันชั่งท้าทายเขาเสียจริงๆ
“ถ้าคุณเสนอ . . . ผมก็สนอง ;)”เมื่องูจงอางสองตัวมาเจอกัน ก็ไม่คงมีอะไรที่ร้ายแรงไปกว่าพิษงูที่เพิ่มทวีคูณ…
 
 
 
 
 
 
 
 
 
[Mankaew talk]
“คุณฟ้า ถ้าเหนื่อยก็พักก่อนก็ได้ครับ เหงื่อออกเต็มหน้าแล้ว”ดูสองคนนี้สิ๊! มีการเช็ดหน้าให้กันด้วย อ่อ! ตอนนี้บ่ายสามแล้วนะ แดดก็เริ่มลด แต่ก็ยังร้อนอยู่ ไม่มีลมเลย TT
“ไม่เป็นไรค่ะ งานเสร็จพอดี เอ่อ . . . ไม่ต้องเช็ดหรอกค่ะ เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัยเอา”ไม่ทันแล้วมั้งพี่เอ๊ย = =
“เราต้องเล่นให้เนียนสิครับ ถ้ามีคนรู้แล้วไปบอกแม่ผมจะทำยังไงล่ะ”มีกระซิบกันอีก ฉันไม่ได้ยินนะ พูดดังๆหน่อย -0- (เกี่ยว??)
“แต่ว่า . . .”
“ทุกคน!!!!”ในขณะที่ทีมงานแต่ละคนกำลังเก็บของกันอยู่ จู่ๆคุณภาณุก็ตะโกนเรียกทุกคน ฉันละงง?? (ลืมบอกไปว่าเค้าทำงานกันเสร็จแย้ววว ><)
“. . . . . ”เกิดความเงียบสิค่ะ เค้ารอฟังที่คุณภาณุจะพูดอยู่
“คุณฟ้าเป็นแฟนผมนะ!”อ่อ ไอ้เราก็นึกว่าอะไร . . . ว่าไงนะ !!!0_0
“ห๊ะ!!! O[]O”อึ้ง! ทึ้ง! ทั้งกอง!!
“คุณภาณุ!!!”
“คิคิ ><”ฉันแอบได้ยินคุณดาหัวเราะด้วยล่ะ มันน่าหัวเราะตรงไหนอ่า TT^TT  แล้วพี่ฟ้าก็ลากคุณภาณุไปไหนไม่รู้ แต่ฉันนี่สิ! นั่งอ้าปากค้างยังไม่หายอึ้งเลย
“มันเกินกว่าที่เราคิดเลยนะ B1 = =”ยัยกอหญ้าหันมาพูดกับฉัน
“มากๆเลยแหละ B2  T-T”พี่นะพี่ ทำไมไม่บอกกันบ้าง!
 
 
 
 
 
“คุณภาณุ! พูดแบบนั้นได้ยังไงค่ะ! >[]<”เธอลากเขามาในที่ลับตาคน ก่อนจะเปิดประเด็น
“เพื่อความเนียนไงครับ คุณฟ้าไม่สังเกตุหรอครับ? ไม่ว่าเราจะทำอะไร ทีมงานและคนอื่นๆหรือแม้กระทั่งคุณม่านแก้วน้องสาวของคุณ ก็จะมองเราแบบจับผิดตลอด ผมจึงต้องทำแบบนี้เพื่อตัดปัญหา”
“แล้วทำไมไม่ปรึกษากันก่อนค่ะ ฟ้าตกใจหมดเลย TT”
“เอาเถอะครับ ยังไงซะ สักวันพวกเค้าก็ต้องรู้อยู่ดี”พูดปลอบหญิงสาวซึ่งตอนนี้หน้างอไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
 
‘คุณฟ้านี่ . . . จะน่ารักไปไหนนะ ^^’
 
 
 
 
 
 
 
-ถ้าคุณเสนอ ผมก็สนอง-
-Kevin-
 
 
 
 
---------------------------------------------------------------------------------------------
 
แอบเสียใจกับเม้นเล็กน้อย TT  แต่ไม่เป็นไร เพราะคนที่ผิดก็คือเราเอง เราไม่มาอัพนานมากจนคนลืม
เฮ้ออออออออ ชั่งเถอะคะๆ ตอนนี้มันก็ไม่มีอะไรมากหรอก ขอบคุณที่ยังติดตามอยู่ (_ _)
 
. . . ♥