The Mermaid ไขปริศนารัก ในตัวเธอ !!

                แก้วที่ได้ยินคำพูดของโทโมะก็วิ่งออกมาจากโต๊ะโดยไม่ฟังเสียงใคร เธอวิ่ง วิ่งไปไม่คิดชีวิต มายังห้องแห่งหนึ่งที่ไม่ค่อยจะมีอยากมาสักเท่าไหร่ เธอเข้ามายังห้องนั่งและนั่งร้องไห้ โฮจนหลับไป
                @ด้าน เฟย์ ฟาง
เฟย์ : เจอไหมฟาง??
ฟาง : ไม่เจอเลยอ๊ะทำไงดี เหนื่อยแล้วนะ เฮ้อ~!!
เฟย์ : เฟย์ว่าเราไปทางนู้นกันดีกว่านะ
ฟาง : ไปสิปะๆๆ (แก้วเธออยู่ไหนของเธอนะ/คิดในใจ)
                เมื่อสองสาววิ่งหากันให้ขวักทั่วมหาวิทยาลัยแต่ก็ไม่พบแม้แต่เงา และมีเสียงๆนึงดังขึ้น ติ๊ง น่อง~!
ฟาง : นี่เฟย์ พี่ว่าแก้วคงอยู่ที่ห้องแล้วมั้งนี้มันก็ได้เวลาเรียนแล้วด้วย
เฟย์ : งั้นรีบไปเร็วเข้า~!!
                เฟย์รีบลากมือฟางและวิ่งไปยังห้องเรียนของด้วยเองโดยเร็ว เมื่อมาถึงห้องเฟย์ก็ไม่รอช้าเปิดประตู
เฟย์ : แก้วววววว~!! (ตะโกนซะเอาทุกคนที่กำลังนั่งเรียนหันมามองเป็นตาเดียว)
ฟาง : โอ๊ะโอ~!! - -“
อาจารย์มด : เธอสองคนมาช้าแถมยังตะโกนเสียงอีกรบกวนคนอื่นอีกเหรอ (แต่เฟย์ไม่ได้สนใจมองไปยังที่นั่งของแก้วปรากฎว่าแก้วยังไม่กลับที่ห้อง)
เฟย์ : ฟางแก้วยังไม่กลับ
ฟาง : ไปไหนของเขานะ
เฟย์ : ไปตามหากัน (พร้อมกับหันหลังเพื่อจะเดินไปแต่ปรากฏว่า)
อาจารย์มด : เธอสองคนจะไปไหนกลับไปนั่งที่เร็วเข้า
เฟย์ : ตะแต่ ว่า
อาจารย์มด : ไปนั่ง!!
ฟาง : ไปนั่งเรียนก่อนเถอะ เดี๋ยวแก้วก็คงมา
เฟย์ : ก็ได้ _ _” (สองสาวจึงเดินกลับไปนั่งที่ของตัวเอง)
ป๊อปปี้ : ฟางยังหาแก้วไม่เจอเหรอ??
ฟาง : ก็ใช่นะสิไม่รู้หายไปไหนหาทั่วมหาวิทยาลัยแล้วนะยังหาไม่เจอเลยอ๊ะ ฟางเป็นห่วงแก้วจัง
เฟย์ : ใช่เฟย์ก็เป็นห่วงแก้ว ขอบคุณทุกคนนะที่เป็นห่วงแก้ว ไม่เหมือนใครบ้างคน (พร้อมเล่ตาไปยังโทโมะ)
โทโมะ : (ลุกขึ้นแล้วพูดกลับเพื่อนๆ)เดี๋ยวฉันมานะ
ป๊อป : มรึงจะไปไหน
โทโมะ : เข้าห้องน้ำ (พร้อมกับเดินออกไปจากห้องเรียน) เธอไปไหนของเธอนะ (พร้อมกับวิ่งตามหาแก้ว)
                โทโมะตามหาแก้วรอบรั่วทั่วทุกซอกทุกมุมของวิทยาลัย ถามรุ้นน้องแฟนคลับของแก้ว แต่ก็ไม่มีใครพบไม่มีใครเห็นจนหมดจนเลิกเรียน และกลับไปยังโต๊ะประจำหวังว่าจะเจอกับคนที่กำลังตามหาแต่กลับพบเพียงแค่เพื่อนๆ
เขื่อน : โมะคร๊าบบบ ไปไหนมานานจนเลิกเรียนเลยเนี่ย
ป๊อป : นั่นสิไหนบอกไปเข้าห้องน้ำไงว๊ะ ??
โทโมะ : ข้าจะไปไหนมันเกี่ยวอะไรกับพวกเอ็งไม่ทราบ -//-
เขื่อน : โหเพื่อนกันอ๊ะ บอกหน่อยน๊า ^_^
เนย : ก็คงตามหาแก้วนั่นและดูจากสภาพ เหงื่อไหลเต็มตัวซะขนาดนั่น
โทโมะ : นี่เธอ !!
แจม : หรือว่าเนยพูดไม่จริงละโด่
เฟย์ : คนอย่างนายเหรอจะเป็นห่วงแก้วห๊ะ
พิม : อย่าว่างั้นว่างี้เลยตามหาแก้วเถอะ
ทุกคนยกเว้นโทโมะ : อื้มมม~!!
แก้ว : ไม่ต้องตามหาฉัน
เฟย์ ฟาง : ยัยแก้ว~!! (พร้อมกับวิ่งเข้ากอด) แกหายไปไหนมา
แก้ว : ไปไหนก็ได้ ... แล้วจะกลับบ้านยัง
เฟย์ : ทำไมแกพูดแปลกๆ
... : แก้วววววววววว~!! ไหนเธอสัญญากับฉันไว้ว่าจะไปทะ
ฟาง : แก้วนี่เธอ
เขื่อน : ไอ้ธาม
ธามไท : เอ่อ ฉันเองมีอะไรไหม??
จองเบ : เอ็งจะพาแก้วไปไหน
ธามไท : เที่ยวอ๊ะทำไมมีอะไรไหม
พิม : มีสิ จะพาไปได้ไง
ธามไท : เป็นแฟนกันแล้วได้ไม่ได้ให้มันรู้ไปสิ
ทุกคน : อะไรนะ!!
ธามไท : จริงไหมจ๊ะแก้วใจ (พร้อมกับโอบเอวแก้วไว้)
ฟาง : จริงเหรอแก้ว!!
แก้ว : ... _ _” (ไม่ได้ตอบอะไร)
ธามไท : ไปกันเถอะจ๊ะ
แก้ว : _ _” (เงียบอีก แล้วเดินไปกับธามไท)
ฟาง : เฮ้ แก้วเธอกลับมาเดี๋ยวนี้นะ กลับมาเส๊ะ
เฟย์ : ไอ้บ้า แกทำอะไรแก้วทำไมแก้วถึงเชื่อฟังแกง่ายจังว๊ะ เห้ยกลับมา
เฟย์ : แก้วนะแก้วเป็นอะไรไปถึงทำตามไอ้บ้านั่น!!
แจม : จำวันนั้นได้ไหมเฟย์ ฟาง
ฟาง : วันที่พวกเธอไปช่วยพวกฉันอ๊ะนะ ทำไมอ๊ะ?
เนย : ก็ไอ้นั้นมันเห็น
เฟย์ : ว่าไงนะ~!!
เขื่อน : เห้ยนั่นมันพาแก้วไปนั่น
                ธามไทขับรถผ่านหน้าทุกคนไปอย่างไว!!
เฟย์ : เจ็บใจหนักค่อยดูนะต้องคุยกับยัยแก้วให้รู้เรื่องว่าทำไมฟางกลับบ้าน
ฟาง : เออะ อื้ม (ทั้งหมดก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเองไป)