The Mermaid ไขปริศนารัก ในตัวเธอ !!

                แก้วที่ได้ยินคำพูดของโทโมะก็วิ่งออกมาจากโต๊ะโดยไม่ฟังเสียงใคร เธอวิ่ง วิ่งไปไม่คิดชีวิต มายังห้องแห่งหนึ่งที่ไม่ค่อยจะมีอยากมาสักเท่าไหร่ เธอเข้ามายังห้องนั่งและนั่งร้องไห้ โฮจนหลับไป

                @ด้าน เฟย์ ฟาง

เฟย์ : เจอไหมฟาง??

ฟาง : ไม่เจอเลยอ๊ะทำไงดี เหนื่อยแล้วนะ เฮ้อ~!!

เฟย์ : เฟย์ว่าเราไปทางนู้นกันดีกว่านะ

ฟาง : ไปสิปะๆๆ (แก้วเธออยู่ไหนของเธอนะ/คิดในใจ)

                เมื่อสองสาววิ่งหากันให้ขวักทั่วมหาวิทยาลัยแต่ก็ไม่พบแม้แต่เงา และมีเสียงๆนึงดังขึ้น ติ๊ง น่อง~!

ฟาง : นี่เฟย์ พี่ว่าแก้วคงอยู่ที่ห้องแล้วมั้งนี้มันก็ได้เวลาเรียนแล้วด้วย

เฟย์ : งั้นรีบไปเร็วเข้า~!!

                เฟย์รีบลากมือฟางและวิ่งไปยังห้องเรียนของด้วยเองโดยเร็ว เมื่อมาถึงห้องเฟย์ก็ไม่รอช้าเปิดประตู

เฟย์ : แก้วววววว~!! (ตะโกนซะเอาทุกคนที่กำลังนั่งเรียนหันมามองเป็นตาเดียว)

ฟาง : โอ๊ะโอ~!! - -“

อาจารย์มด : เธอสองคนมาช้าแถมยังตะโกนเสียงอีกรบกวนคนอื่นอีกเหรอ (แต่เฟย์ไม่ได้สนใจมองไปยังที่นั่งของแก้วปรากฎว่าแก้วยังไม่กลับที่ห้อง)

เฟย์ : ฟางแก้วยังไม่กลับ

ฟาง : ไปไหนของเขานะ

เฟย์ : ไปตามหากัน (พร้อมกับหันหลังเพื่อจะเดินไปแต่ปรากฏว่า)

อาจารย์มด : เธอสองคนจะไปไหนกลับไปนั่งที่เร็วเข้า

เฟย์ : ตะแต่ ว่า

อาจารย์มด : ไปนั่ง!!

ฟาง : ไปนั่งเรียนก่อนเถอะ เดี๋ยวแก้วก็คงมา

เฟย์ : ก็ได้ _ _” (สองสาวจึงเดินกลับไปนั่งที่ของตัวเอง)

ป๊อปปี้ : ฟางยังหาแก้วไม่เจอเหรอ??

ฟาง : ก็ใช่นะสิไม่รู้หายไปไหนหาทั่วมหาวิทยาลัยแล้วนะยังหาไม่เจอเลยอ๊ะ ฟางเป็นห่วงแก้วจัง

เฟย์ : ใช่เฟย์ก็เป็นห่วงแก้ว ขอบคุณทุกคนนะที่เป็นห่วงแก้ว ไม่เหมือนใครบ้างคน (พร้อมเล่ตาไปยังโทโมะ)

โทโมะ : (ลุกขึ้นแล้วพูดกลับเพื่อนๆ)เดี๋ยวฉันมานะ

ป๊อป : มรึงจะไปไหน

โทโมะ : เข้าห้องน้ำ (พร้อมกับเดินออกไปจากห้องเรียน) เธอไปไหนของเธอนะ (พร้อมกับวิ่งตามหาแก้ว)

                โทโมะตามหาแก้วรอบรั่วทั่วทุกซอกทุกมุมของวิทยาลัย ถามรุ้นน้องแฟนคลับของแก้ว แต่ก็ไม่มีใครพบไม่มีใครเห็นจนหมดจนเลิกเรียน และกลับไปยังโต๊ะประจำหวังว่าจะเจอกับคนที่กำลังตามหาแต่กลับพบเพียงแค่เพื่อนๆ

เขื่อน : โมะคร๊าบบบ ไปไหนมานานจนเลิกเรียนเลยเนี่ย

ป๊อป : นั่นสิไหนบอกไปเข้าห้องน้ำไงว๊ะ ??

โทโมะ : ข้าจะไปไหนมันเกี่ยวอะไรกับพวกเอ็งไม่ทราบ -//-

เขื่อน : โหเพื่อนกันอ๊ะ บอกหน่อยน๊า ^_^

เนย : ก็คงตามหาแก้วนั่นและดูจากสภาพ เหงื่อไหลเต็มตัวซะขนาดนั่น

โทโมะ : นี่เธอ !!

แจม : หรือว่าเนยพูดไม่จริงละโด่

เฟย์ : คนอย่างนายเหรอจะเป็นห่วงแก้วห๊ะ

พิม : อย่าว่างั้นว่างี้เลยตามหาแก้วเถอะ

ทุกคนยกเว้นโทโมะ : อื้มมม~!!

แก้ว : ไม่ต้องตามหาฉัน

เฟย์ ฟาง : ยัยแก้ว~!! (พร้อมกับวิ่งเข้ากอด) แกหายไปไหนมา

แก้ว : ไปไหนก็ได้ ... แล้วจะกลับบ้านยัง

เฟย์ : ทำไมแกพูดแปลกๆ

... : แก้วววววววววว~!! ไหนเธอสัญญากับฉันไว้ว่าจะไปทะ

ฟาง : แก้วนี่เธอ

เขื่อน : ไอ้ธาม

ธามไท : เอ่อ ฉันเองมีอะไรไหม??

จองเบ : เอ็งจะพาแก้วไปไหน

ธามไท : เที่ยวอ๊ะทำไมมีอะไรไหม

พิม : มีสิ จะพาไปได้ไง

ธามไท : เป็นแฟนกันแล้วได้ไม่ได้ให้มันรู้ไปสิ

ทุกคน : อะไรนะ!!

ธามไท : จริงไหมจ๊ะแก้วใจ (พร้อมกับโอบเอวแก้วไว้)

ฟาง : จริงเหรอแก้ว!!

แก้ว : ... _ _” (ไม่ได้ตอบอะไร)

ธามไท : ไปกันเถอะจ๊ะ

แก้ว : _ _” (เงียบอีก แล้วเดินไปกับธามไท)

ฟาง : เฮ้ แก้วเธอกลับมาเดี๋ยวนี้นะ กลับมาเส๊ะ

เฟย์ : ไอ้บ้า แกทำอะไรแก้วทำไมแก้วถึงเชื่อฟังแกง่ายจังว๊ะ เห้ยกลับมา

เฟย์ : แก้วนะแก้วเป็นอะไรไปถึงทำตามไอ้บ้านั่น!!

แจม : จำวันนั้นได้ไหมเฟย์ ฟาง

ฟาง : วันที่พวกเธอไปช่วยพวกฉันอ๊ะนะ ทำไมอ๊ะ?

เนย : ก็ไอ้นั้นมันเห็น

เฟย์ : ว่าไงนะ~!!

เขื่อน : เห้ยนั่นมันพาแก้วไปนั่น

                ธามไทขับรถผ่านหน้าทุกคนไปอย่างไว!!

เฟย์ : เจ็บใจหนักค่อยดูนะต้องคุยกับยัยแก้วให้รู้เรื่องว่าทำไมฟางกลับบ้าน

ฟาง : เออะ อื้ม (ทั้งหมดก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเองไป)