รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

ฟาง:วันนี้ป๊อบเก่งมากเลยนะ))ฟางพาป๊อบปี้มานั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่น

ป๊อบปี้:ก็มีกำลังใจดีนี้ครับ^-^

ฟาง:แน่นอนสิ!กำลังใจคนนี้นะทั้งน่ารัก ใจดี แถมสวยอีกด้วยนะ))ฟางยืดอกรับคำชอบที่ตัวเองพูดขึ้นเอง

ป๊อบปี้:ใครบอกฟางแบบนั้นเนี่ย...

ฟาง:ป๊อบ!...ป๊อบว่าฟางหรอ))ป๊อบปี้ยังพูดไม่ทันจบฟางก็แทรกขึ้นมาก่อน

ป๊อบปี้:อะไรกันฟางป๊อบยังไม่ได้ว่าสักคำเลยนะ

ฟาง:ก็เมื่อกี้ไง!

ป๊อบปี้:ป๊อบยังพูดไม่จบเลย ป๊อบจะบอกว่าคนคนนั้นตาถึงมากต่างหากละ เหมือนป๊อบไง

ฟาง:บ้า>///<

ป๊อบปี้:อย่าเขินมากสิมันน่ารักนะ

แม่มล:เอ้าๆๆๆ...หยุดหวานกันสักนาทีได้มั้ยเนี่ยคู่นี้

ป๊อบปี้:ไม่ได้หรอกครับม๊าช่วงนี้กำลังเป็นช่วงโปรโมชันเลย

ฟาง:ช่วงโปรโมชันหรอ!...พอหมดโปรแล้วก็จะไม่รักกันแล้วใช่มั้ย))ฟางทำแก้มป่องไม่พอใจ

ป๊อบปี้:ใครบอกเล่า!โปรของป๊อบนะไม่มีวันหมดหรือลดลงไปแน่นอน พิเศษสำหรับฟางคนเดียวเลยน้า สนใจใช้โปรนี้ไปตลอดหรือเปล่าละครับ?))ป๊อบปี้ดึงฟางเข้ามากอด

ฟาง:ก็คงต้องเปรียบเทียบกับโปรอื่นก่อนนะว่าคุ้มมั้ย

ป๊อบปี้:ฟางอ่ะ!

ฟาง:ล้อเล่นนนนน...ใช้โปรนี้ไปตลอดชีวิตเลยห้ามเบื่อด้วย))ฟางบีบจมูกป๊อบปี้ด้วยความหมั่นเขี้ยว

ป๊อบปี้:ไม่เบื่ออยู่แล้วคนใช้น่ารักขนาดนี้))พูดจบก็หอมแก้มฟางทันที

ฟาง:ป๊อบ!คุณแม่อยู่ด้วยนะเกรงใจท่านบ้างสิ))ฟางตีไปที่แขนแกร่งเบาๆ

ป๊อบปี้:ม๊าไม่ว่าหรอกเนอะม๊าเนอะ))ป๊อบปี้หันไปพยักหน้ากับแม่มล

แม่มล:ฉันไม่ว่าแกหรอกแต่ฉันจะอ้วก

ป๊อบปี้:ม๊าอ่ะ ไม่น่ารักเลย))ป๊อบปี้ทำหน้างอน

แม่มล:ตั้งแต่แกดีกับหนูฟางนี้แกชักจะปัญญาอ่อนขึ้นทุกวันแล้วนะป๊อบ-_-;;

ป๊อบปี้:ม๊าไม่เข้าใจคนมีความรักหรอก

แม่มล:ก่อนที่ฉันจะเข้าใจเนี่ยแกช่วยไปกินข้าวก่อนได้มั้ยมันเลยเที่ยงแล้วนะ

ฟาง:นั้นสิค่ะ!ป๊อบอ่ะมัวแต่เล่นทานข้าวไม่ตรงเวลาเดี๋ยวก็ไม่หายหรอก

ป๊อบปี้:วันเดียวเองฟางไม่เป็นไรหรอก

ฟาง:ไม่เป็นไรได้ไง ไปกินข้าวเร็วๆเลยค่ะลุกเลย))ฟางพยุงป๊อบปี้ให้นั่งลงที่รถเข็น

..................................................................................................................

~โรงพยาบาล~

เฟย์:เตรียมตัวเสร็จแล้วหรอแก้ว?))เฟย์เปิดประตูเข้ามาเห็นแก้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดาเรียบร้อย

แก้ว:อืม รีบกลับเหอะแก้วเบื่อโรงพยาบาลจะแย่แล้ว

เขื่อน:งั้นเดี๋ยวเขื่อนถือกระเป๋าให้นะ))เขื่อนแย่งกระเป๋าไปจากมือแก้ว

เฟย์:มองหาใครหรอแก้ว?))เฟย์ถามเมื่อเห็นแก้วกำลังมองไปทางประตู

แก้ว:เออ...คือ...เออ...พี่ชายเฟย์ไม่มาด้วยหรอ?

เฟย์:พี่โมะนะหรอ?

แก้ว:อืม

เฟย์:ตั้งแต่แก้วเข้าโรงบาลพี่โมะก็เอาแต่ทำงานไม่หยุดเลย

แก้ว:เอาแต่ทำงาน ไม่น่าไม่เคยเห็นหน้าเลย))แก้วบ่นคนเดียวแต่ก็ไม่พ้นโสตประสาทหูที่ดีเลิศของเขื่อนไปได้

เขื่อน:ใครบอกว่ามันไม่มาหาแก้วเลยละ มันนะมาเฝ้าแก้วทุกคืนเลยนะ

แก้ว:มาเฝ้าทุกคืน แก้วไม่เคยเห็นเลยเขื่อนมั่วแล้ว

เฟย์:ไม่มั่วหรอกแก้วพี่โมะมาจริงๆนะแต่มาตอนที่แก้วหลับแล้วนะ พี่โมะเค้าไม่อยากให้แก้วเห็นหน้ากลัวแก้วจะอารมณ์เสีย

แก้ว:กลัวความผิดนะสิไม่ว่า

เขื่อน:โมะมันรู้สึกผิดจริงๆนะแก้ว แก้วก็อย่าไปโกรธมันเลย

เฟย์:นั้นสิแก้ว!เฟย์ไม่รู้หรอกนะว่าพี่โมะกับแก้วทะเลาะอะไรกันแต่พี่โมะสำนึกผิดแล้วจริงๆนะเฟย์ดูออก

แก้ว:แก้วก็ไม่ได้โกรธอะไรแล้วแหละเพราะถ้าเค้าไม่มาช่วยแก้วก็คงไม่รอดเหมือนกัน

เขื่อน:งั้นก็ไปปรับความเข้าใจกันซะก่อนที่มันจะบ้าตาย

แก้ว:เดี๋ยวจะลองดูละกัน))แก้วทำเป็นพูดลอยๆแล้วเดินนำออกไป

เฟย์:ให้มันได้อย่างนี้สิคู่นี้ แล้วเมื่อไรจะเข้าใจกันสักทีละ))เฟย์ส่ายหน้าอย่างระอา

..................................................................................................................

~ไร่ไทยานนท์~

โทโมะ:มีงานอะไรให้ฉันทำอีกมั้ยอาทิตย์

อาทิตย์:ไม่มีแล้วครับนายหัว งานที่นายหัวทำไปทั้งหมดนี้รวมไปถึงปีหน้าเลยนะครับ

โทโมะ:งั้นฉันไปเก็บองุ่นดีกว่า))โทโมะเตรียมลุกออกจากห้องทำงาน

อาทิตย์:พอเหอะครับนายหัว!นายหัวควรพักบ้างนะครับเดี๋ยวร่างกายจะทรุดเอา))อาทิตย์ห้ามไว้

โทโมะ:ฉันไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกน่าขอบคุณนะที่เป็นห่วงฉันไปทำงานก่อนละ))โทโมะรีบลุกออกไปทันทีไม่ให้อาทิตย์ทันห้ามเค้าอีก

อาทิตย์:ให้มันได้แบบนี้สิ!มานั่งทำร้ายตัวเองแบบนี้แล้วนายหญิงเค้าจะหายโกรธมั้ยเนี่ยครับนายหัวแทนที่จะไปง้อ))อาทิตย์พูดขึ้นเบาๆ ไม่ใช่ว่าเค้าไม่รู้เรื่องที่ทั้งคู่ทะเลาะกันเพราะเค้าสังเกตุมาเป็นอาทิตย์แล้วแต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำมั้ยนายหัวของเค้าถึงกลายเป็นคนขี้ขลาดในการเผชิญกับปัญหาแบบนี้

จันทร์:กลับมาแล้วหรอค่ะนายหญิง ป้าเป็นห่วงแทบแย่เลย

แก้ว:แก้วไม่เป็นอะไรแล้วค่ะขอบคุณนะค่ะที่เป็นห่วง

จันทร์:ว่าแต่นายหญิงทานข้าวเที่ยงมาหรือยังค่ะถ้ายังเดี๋ยวป้าทำอะไรให้ทาน

แก้ว:ยังเลยค่ะ แก้วนะคิดถึงฝีมือป้าที่สุดเลยค่ะอาหารที่โรงบาลนะอย่างกับต้มจืดเลยค่ะไม่อร่อยเลย

จันทร์:ก็มันเป็นอาหารสำหรับคนป่วยนี้ค่ะ

อาทิตย์:อ้าวนายหญิง!กลับมาแล้วหรอครับ?))อาทิตย์ที่พึึงออกมาจากห้องทำงานของโทโมะถาม

แก้ว:ค่ะ!ว่าแต่นายหัวของลุงไปไหนละค่ะ?

อาทิตย์:ออกไปเก็บองุ่นนะครับ

แก้ว:เห็นเฟย์บอกว่าเค้าเอาแต่ทำงานทั้งวันเลยหรอค่ะ?

อาทิตย์:ใช่ครับ!กลางวันก็เอาแต่ทำงานกลางคืนก็ไปเฝ้านายหญิงแถมไม่ยอมทานข้าวมาสามวันแล้วครับ

แก้ว:สามวัน!!รอดอยู่ได้ยังไงเนี่ย

อาทิตย์:นายหัวเป็นห่วงแล้วก็รู้สึกผิดมากเลยนะครับนายหญิง นายหญิงอย่าหาว่าผมก้าวก่ายเลยนะครับแต่ผมว่าทั้งคู่ควรจะปรับความเข้าใจกันนะครับ

แก้ว:ป้าค่ะช่วยทำอาหารให้แก้วหน่อยนะค่ะเดี๋ยวแก้วมา))แก้วหันไปบอกจันทร์แล้วรีบออกไปข้างนอกทันที 

แก้ว:นี้ไม่คิดจะไปรับภรรยาตัวเองบ้างเลยหรือไง))แก้วพูดขึ้นเมื่อเห็นนายหัวจอมดื้อของไร่

โทโมะ:แก้ว!มาถึงตั้งแต่เมื่อไร?

แก้ว:มาถึงเมื่อกี้

โทโมะ:แล้วออกมาข้างนอกทำมั้ยอาการร้อนเดี๋ยวก็เป็นลมไปหรอกพึ่งจะหายนะ

แก้ว:ก็ไม่อยากออกมาหรอกแต่เมื่อกี้คุยกับลุงอาทิตย์มาแล้วรู้ว่าใครบ้างคนไม่ยอมทานข้าวแถมทำงานหนักอีกเลยจะมาดูว่าตายหรือยัง))แก้วพูดติดตลกแต่ดูเหมือนคนที่เธอพูดด้วยจะไม่ตลกเพราะเค้าหน้าเศร้าลงไปอย่างเห็นได้ชัด

โทโมะ:อยากให้ฉันตายมากเลยสินะ

แก้ว:เฮ้ย!ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น

โทโมะ:ฉันว่าเธอเข้าบ้านเหอะตรงนี้แดดมันร้อน

แก้ว:ไม่อ่ะ!จนกว่านายจะเข้าไปด้วย ไปกินข้าวกันฉันให้ป้าจันทร์เตรียมอาหารให้ละ

โทโมะ:ฉันไม่หิว

แก้ว:ไม่หิวก็ต้องกิน!คนบ้าอะไรไม่กินข้าวมาสามวัน

โทโมะ:เธอรู้ได้ยังไง!?!

แก้ว:ลุงอาทิตย์บอก...แล้วก็ไม่ต้องคิดไปว่าลุงเค้าด้วย))แก้วพูดดักคอไว้

โทโมะ:เธอเข้าไปกินเหอะฉันเข้าไปด้วยเธอจะกินข้าวไม่อร่อยเปล่าๆ

แก้ว:แล้วนายจะมารู้ใจฉันได้ยังไง

โทโมะ:ก็ฉันทำร้ายเธอตั้งหลายอย่างเธอคงเกลียดฉันมาก

แก้ว:รู้ได้ยังไงว่าฉันเกลียด

โทโมะ:เธอก็พูดอยู่เสมอนี้

แก้ว:เออๆๆ...ฉันขอโทษก็ได้ ที่ฉันพูดไปเพราะมันโมโหนี้

โทโมะ:ฉันต่างหากละที่ต้องขอโทษเธอ ฉันขอโทษนะแก้ว

แก้ว:ฉันไม่ได้โกรธนายแล้ว ถ้าไม่ได้นายมาช่วยฉันก็คงไม่รอดเหมือนกัน

โทโมะ:แต่ยังไงฉันก็รู้สึกผิดอยู่ดี ฉันทำร้ายเธอเกินไปจริงๆ

แก้ว:ฉันไม่ได้โกรธนายแล้วในทุกๆเรื่องเลย เรื่องที่ฉันไปท้ายไร่ฉันก็มีส่วนผิดเหมือนกันที่ไม่เชื่อนาย ส่วนเรื่องแบบนั้น...เออ...มะ...เออ...มันก็ยังดีกว่าโดนคนอื่นละกัน>////<

โทโมะ:เธอจะโกรธฉันมันก็ไม่ผิดหรอกนะ

แก้ว:โอ๊ย!!เล่นตัวมากจริงอุตส่าห์มาง้อแล้วนะ งั้นก็เชิญนายคิดตามสบายเลย จะคิดว่าฉันเกลียดนายไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ไม่คุยด้วยแล้ว!!))แก้วเดินหนี

โทโมะ:เดี๋ยวดิ!นี้มาง้อฉันหรอ?))โทโมะดึงไว้

แก้ว:เออ!!คนอะไรง้อยากชะมัด! บทจะเป็นคนดีก็ดีเกินนะ!

โทโมะ:ก็ฉันรู้สึกผิดจริงๆนี้

แก้ว:รู้แล้วค่ะ!ก็บอกว่าไม่โกรธแล้วไง

โทโมะ:งั้นต่อไปเธอจะให้ฉันทำอะไรฉันจะทำทุกอย่างเลยเพื่อชดเชยที่ฉันทำร้ายเธอไป

แก้ว:แค่นายหัดฟังฉันบ้างไม่ใช้แต่อารมณ์ฉันก็โอเคแล้ว

โทโมะ:โอเคครับ!ต่อไปฉันจะไม่ใช้แต่อารมณ์ฉันสัญญา

แก้ว:ไม่ต้องสัญญาหรอกแค่ทำให้ได้ก็พอละ

โทโมะ:เดี๋ยวจะทำให้ดู

แก้ว:งั้นตอนนี้ก็ช่วยไปกินข้าวกันก่อนนะค่ะเพราะฉันหิวมาก

โทโมะ:ไปสิ))โทโมะจูงมือแก้วเดินไป

.................................................................................................................

ฮัลโหลๆๆๆๆๆ...ยังมีใครอยู่มั้ย มาอัพแล้วน้าาาาาาาาาาา อย่าพูดงอนกันนะจ๊ะ ฝากเม้น ฝากโหวต ฝากติดตามดด้วยน้า เดี๋ญวจะพยายามมาอัพบ่อยๆนะจ๊ะ

: