รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

1 ปีผ่านไป

โทโมะ:แก้วใจจร้าาาาาาาา))โทโมะเดินเข้ามากอดแก้วจากด้านหลัง

แก้ว:ว่าไง))แก้วที่กำลังทำข้าวต้มอยู่เอี้ยวตัวมาถาม

โทโมะ:พูดไม่เพราะเลยอ่ะ))โทโมะทำหน้ายู่

แก้ว:ปัญญาอ่อน=_=;;))กำปั้นงามๆถามส่งไปให้คนร่างสูง

โทโมะ:แก้วอ่ะ...

แก้ว:มีอะไรก็พูดมาสิค่ะข้าวต้มจะแห้งแล้ว

โทโมะ:แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย ฟอดดด))ว่าแล้วก็แอบขโมยจุ๊บแก้มนวลไปหนึงที

แก้ว:โทโมะ!!

โทโมะ:อ๊ะๆ...ไม่เล่นละ พ่อโทรมาบอกว่าจะมาหานะ

แก้ว:แล้วไงค่ะ คุณพ่อมาก็ไม่เห็นจะแปลกเลยนี้

โทโมะ:ก็ป๊ากับม๊าของแก้วจะมาด้วยนะสิ

แก้ว:จริงหรอ!! โอ๊ยยย~แก้วดีใจที่สุดเลยอ่ะ แล้วจะมาถึงเมื่อไรอ่ะ? จะมาอยู่กี่วันหรอ? แล้วมายังไง?เราต้องไปรับไหม ละ...

โทโมะ:ค่อยพูดๆสิแก้ว โมะฟังไม่ทัน))โทโมะรีบเบรก

แก้ว:ก็ดีใจอ่ะ นี้แก้วไม่ได้เจอป๊ากับม๊านานเท่าไรแล้วเนี่ย))แก้วทำท่าคิด

โทโมะ:เว่อร์ไปแก้วเว่อร์ไป เดือนที่แล้วโมะพึงพาไปหาท่านมา

แก้ว:ก็คิดถึงนี้หน่า...กลิ่นอะไรอ่ะ ไหม้ๆ))แก้วทำจมูกฟุ๊ดฟั๊ดหันไปตามกลิ่นก็เห็นข้าวต้มที่เดือดจนเริ่มกลายเป็นสีน้ำตาล

แก้ว:เฮ้ยๆๆๆ ไหม้แล้วๆๆๆ))แก้วรีบปิดเตาแก๊สก่อนข้าวต้มจะไหม้ไปมากกว่านี้

แก้ว:โมะอ่ะชวนคุย! เห็นมั้ยไหม้เลย

โทโมะ:นี้ความผิดโมะใช่มั้ยเนี่ย))โทโมะชี้ที่ตัวเอง

แก้ว:เต็มๆเลย

โทโมะ:โทษตลอดแหละ))โทโมะพูดขึ้นเบาๆ

แก้ว:อะไรนะ!

โทโมะ:ป๊าวววว

แก้ว:เสียงสูงเชียว

โทโมะ:งั้นไปรอที่โต๊ะนะครับ จุ๊บ))แอบจุ๊บแก้มอีกรอบก่อนจะรีบวิ่งออกไป

..................................................................................................................

~บ้าน จิระมงคลสกุล~

ป๊อบปี้:ฟางระวังๆ))ป๊อบปี้รีบเดินเข้ามาประคองภรรยาสาวที่กำลังจะกลายเป็นคุณแม่ในอีกไปกี่เดือน ตอนนี้ป๊อบปี้สามารถกลับมาเดินได้เป็นปกติแล้ว ก็คงต้องขอบคุณกำลังใจดีๆจากภรรยาสาว ครอบครัวและก็เพื่อนๆที่ทำให้เค้ามีกำลังใจที่จะทำกายภาพบำบัด 

ฟาง:ไม่เป็นหรอกน้าป๊อบ))ฟางหันมาบอกสามีที่ดูจะเว่อร์ไปสักหน่อย เธอแค่จะก้าวขึ้นรถเองนะ

ป๊อบปี้:ก็ป๊อบเป็นห่วงนี้))น้ำเสียงติดจะงอนๆนิดหน่อยที่ร่างบางไม่ยอมฟัง

พ่อกิจ:แกอย่าเว่อร์ไปหน่อยเลยไอ้ลูกชาย แค่หนูฟางก้าวขึ้นรถแค่นี้เอง))พ่อกิจเดินเข้ามาตบหัวลูกเบาๆอย่างหมั่นไส้

ป๊อบปี้:นั้นมันลูกกับเมียผมนะป๊า

แม่มล:พอแล้วๆๆ ไปๆขึ้นรถเลยเดี๋ยวตกเครื่องป่านนี้บ้านนู่นเค้าไปถึงกันแล้วมั้ง))แม่มลห้ามทัพ

..................................................................................................................

~ไร่ไทยานนท์~

เฟย์:พี่โมะ))เฟย์เดินเข้ามากอดโทโมะที่กำลังนั่งทานอาหารเช้าเกือบไหม้ของแก้วใจ

เขื่อน:เฮ้ๆๆๆ...เฟย์เย่ไปกอดไอ้โมะได้ไงอ่ะ))เขื่อนรีบเข้ามาดึงเฟย์ออกห่าง

เฟย์:ก็เค้าคิดถึงพี่โมะนี้หน่า ไม่ได้เจอกันตั้งนาน

เขื่อน:จะคิดถึงมันทำมั้ยอยู่กับเขื่อนต้องคิดถึงเขื่อนดิ))เขื่อนทำท่างอน ผู้ชายพวกนี้เป็นอะไรกันพอเรื่องยุ่งๆผ่านไปทำตัวเด็กลงทุกวัน

โทโมะ:แหมมึง...ตั้งแต่แต่งงานเนี่ยไม่พาภรรยาออกจากบ้านเลยนะครับ กูจะลืมหน้าน้องกูแล้วเนี่ย))โทโมะเอ่ยแซว ทุกคนฟังไม่ผิดหรอก เขื่อนกับเฟย์นะแต่งงานกันเมื่อหนึ่งเดือนก่อนนี้เอง ตอนแรกเฟย์บอกจะแต่งปีหน้าแต่เขื่อนไม่ยอมเอาสัญญามาอ้างว่าเรียนจบแล้วต้องแต่งงานทันที

เขื่อน:คนเค้าพึ่งแต่งงานก็ต้องสวีทกันดิว่ะ

โทโมะ:สวีทหรือทำอะไรกันแน่ว่ะ

เขื่อน:รู้ๆกันอยู่ว่ะ))สองหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่ม

โทโมะ:อย่านักมากนะเว้ยน้องกูตัวเล็ก

เขื่อน:กูไม่ได้เร่าร้อนเหมือนมึงนะเว้ย แก้วใจกูช้ำแล้วมั้งเนี่ย

แก้ว:พอเลยๆ>///<))แก้วรีบห้ามเพราะเรื่องที่หนุ่มๆคุยกันอยู่นี้มันสร้างรอยสีแดงระเรื่อให้กับแก้มนวลได้อย่างดีเลย

แก้ว:กินอะไรมาหรือยังอ่ะเฟย์ มากินด้วยกันสิแก้วทำข้าวต้มอ่ะ

เฟย์:ก็ว่าจะมาฝากท้องกับบ้านนี้แหละพอดีที่บ้านไม่มีไรกินเลยอ่ะแม่บ้านก็ขอกลับบ้านที่ต่างจังหวัดด้วย

แก้ว:งั้นเดี๋ยวแก้วไปตักให้นะนั่งก่อนๆ

เขื่อน:ทำมั้ยมึงกินข้าวน้อยจังว่ะเพื่อน))เขื่อนพูดขึ้นเมื่อเห็นข้าวต้มโทโมะที่มีของครึ่งถ้วย

โทโมะ:ไม่รู้ว่ะมันอิ่มๆไม่อยากกินอ่ะ 

เฟย์:ไม่สบายหรือเปล่าพี่โมะปกติพี่โมะกินเยอะจะตายไป

โทโมะ:เปล่าหรอก...กินข้าวเหอะ))โทโมะบอกเมื่อแก้วนำข้าวต้มสองถ้วยมาวางตรงหน้าเฟย์กับเขื่อน

....................................................................................................................

~บนเครื่องบิน~

ป๊อบปี้:ป๊อบบอกแล้วว่าไม่ต้องมาก็ไม่เชื่อมันลำบากจะตาย))ป๊อบปี้พูดขึ้นเพื่อท่าทางที่ดูอึดอัดของภรรยา ท้องโตขนาดนี้จะไปไหนมาไหนก็ลำบาก เดินก็ยากนั่งก็ยาก

ฟาง:ไม่เป็นไรหรอกน้าฟางก็อยากออกไปเที่ยวบ้างนี้หน่าแล้วอีกอย่างเราไม่ได้เจอแก้วมาเป็นปีแล้วนะป๊อบ ป๊อบไม่คิดถึงน้องหรือไง

ป๊อบปี้:คิดถึงสิ!คิดถึงมากด้วย แล้วป๊อบก็จะไปเอาแก้วกลับมาด้วย

ฟาง:ป๊อบ!ไม่เอาน่า

ป๊อบปี้:ทำมั้ยละฟาง ก็ป๊อบเดินได้แบบที่มันพูดแล้วไงแถมก่อนหนึ่งปีที่มันบอกด้วยซ้ำป๊อบก็มีสิทธิ์จะเอาน้องป๊อบกลับ

ฟาง:นี้มันผ่านมาเป็นปีแล้วนะป๊อบอย่าเจ้าคิดเจ้าแค้นนึกเลยนั้นมันเพื่อนนะ

ป๊อบปี้:แล้วที่มันทำกับน้องป๊อบละ ป๊อบไม่ได้โกรธมันหรอกนะถึงมันจะเกลียดป๊อบก็เหอะแต่ป๊อบยอมไม่ได้หรอกที่มันทำร้ายยัยแก้วนะ

ฟาง:มันผ่านไปเป็นปีแล้วนะตอนนี้สองคนนั้นอาจจะเข้าใจกันจนมีลูกไปแล้วก็ได้มั้ง))ฟางพูดติดตลกให้คนข้างๆเธอคล้ายความเครียดลง 

ป๊อบปี้:คนแบบไอ้โมะอ่ะนะ ฟางก็รู้ว่ามันนะงี่เง่าไม่เคยฟังอะไรสักอย่าง

ฟาง:ไม่เอาไม่คุยเรื่องนี้แล้ว คุยมากเดี๋ยวลูกเครียด))ฟางพูดจบก็หลับตาลงอย่างตัดปัญหา

...................................................................................................................

โย่วๆๆๆๆ...สวัสดีรีดเดอร์จร้าาาาาาาาาาา มาอัพแล้วนะ ตอนแรกว่าจะให้จบตอนนี้แต่มันจบไม่ได้อ่ะ 5555 ยังไงก็ติดตามกันไปก่อนนะ