รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

~โรงพยาบาล~

หมอ:ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนะครับมีแค่รอยช้ำตามร่ายกายนิดหน่อย ส่วนตรงช่วงท้องที่โดนต่อยเนี่ยหมอจะมาเช็ดดูอีกทีนะครับถ้าไม่มีอะไรมากก็กลับบ้านได้เลย

โทโมะ:ขอบคุณครับหมอ

หมอ:งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ))หมอพูดจบก็เดินออกไป

อาทิตย์:ผมว่านายหัวกลับไปพักเหอะครับพรุ่งนี้ต้องเข้ากรุงเทพแต่เช้านะครับ

โทโมะ:นายช่วยโทรไปยกเลิกนัดทั้งหมดเลยนะ

อาทิตย์:แต่ถ้าเรายกเลิกนัดครั้งนี้ไร่เราขาดทุนแน่ๆเลยครับ

โทโมะ:งั้นเดี๋ยวฉันให้พ่อไปประชุมแทนละกัน นายกลับไปได้แล้วไป

อาทิตย์:ครับ))อาทิตย์ก้มหัวให้โทโมะเล็กน้อยก่อนจะออกไป โทโมะต่อสายหาพ่อของเค้าทันที

(พ่อชาติ:แกโทรมาทำมั้ยดึกป่านนะว่ะ!))เสียงของพ่อชาติแสดงความหงุดหงิดอย่างชัดเจนเมื่อร่างสูงโทรไปปลุกในเวลาดึกๆแบบนี้)

โทโมะ:พรุ่งนี้พ่อไปประชุมแทนผมหน่อยได้มั้ยครับผมไปไม่ได้แล้ว

(พ่อชาติ:แล้วทำมั้ยแกถึงมาไม่ได้ เมียไม่ให้มาหรือไง)

โทโมะ:เปล่าครับ!คือแก้วไม่สบายนะ

(พ่อชาติ:อ้าว!เป็นอะไรมากหรือเปล่า?)

โทโมะ:ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกครับ

(พ่อชาติ:โอเคๆ แกกูดูแลน้องดีๆละ))พ่อชาติพูดจบก็ว่าสายไป)

~เวลา 7.15 น.~

แก้ว:อย่านะ อย่า! อย่าเข้ามา ออกไป! ออกไปนะ ออกไป~~~~))แก้วละเมอออกมา

โทโมะ:แก้ว!แก้ว!))โทโมะพยายามปลุก

แก้ว:ออกไปนะ ออกไป ฮึก อย่าเข้ามา ออกไปนะ ฮึก))แก้วร้องไห้ออกมา

โทโมะ:แก้ว!แก้ว แก้ว!แก้วตื่นสิ!แก้ว!))โทโมะพยายามเขย่าตัวร่างบางให้แรงขึ้น

แก้ว:ออกไป ออกไป ออกปายยยยยยย~~))แก้วสะดุ้งตื่นขึ้นมา

โทโมะ:แก้ว!!

แก้ว:นาย!!))แก้วโผล่เข้ากอดโทโมะแล้วร้องไห้ออกมา

โทโมะ:ไม่เป็นไรแล้วนะ เธอปลอดภัยแล้ว))โทโมะลูบหัว

แก้ว:เพราะนาย!นายทำให้ฉันต้องเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้ ฮึก เพราะนายคนเดียว!!))แก้วผลักโทโมะออกอย่างแรงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้นเหตุทั้งหมดเกิดจากเค้า

โทโมะ:ฉันขอโทษ ขอโทษจริงๆ ขอโทษที่ใช้แต่อารมณ์ ขอโทษที่ไม่ยอมฟังอะไรเลย ขอโทษ))โทโมะก้มหน้าสำนึกผิด

แก้ว:ขอโทษตอนนี้แล้วมันได้อะไรขึ้นมา! ฮึก นายทำมันพังหมดแล้วนี้ ฮึก นายเอาความสุขของฉันไปหมดแล้วนี้ ฮึก ออกไปเลยนะ ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย ออกไป!!))แก้วไล่โทโมะ

โทโมะ:ฉันขอโทษ ฉันสัญญานะฉันจะไม่ทำแบบนั้นกับเธออีกแล้ว ฉันขอโทษ))โทโมะพยายามดึงร่างบางเข้ามากอด

แก้ว:ฉันไม่ต้องการ!!))แก้วผลักเต็มแรงจนโทโมะล้มลงไป

เฟย์:มีอะไรกันอ่ะ?...พี่โมะ!))เฟย์วิ่งเข้ามาดูโทโมะที่ล้มอยู่กับพื้น

เฟย์:ทะเลาะอะไรกันเสียงดังไปถึงข้างนอก คุยกันดีๆสิค่ะ

แก้ว:เฟย์ช่วยพาพี่ชายเฟย์ออกไปให้ไกลๆแก้วก่อนที่แก้วจะฆ่าเค้าตาย!))แก้วพูดเสียงแข็ง

เฟย์:คุยกันดีๆสิแก้ว

แก้ว:ออก-ไป))แก้วเน้นทีละคำ

โทโมะ:พี่กลับก่อนนะเฟย์ พี่ฝากดูแลแก้วแทนด้วยละ))โทโมะพูดจบก็ออกไป

เฟย์:แก้ว...ทำมั้ยไม่คุยกันดีๆละ อย่าใช้อารมณ์สิ

แก้ว:แล้วทีพี่ชายเฟย์ละ!เค้าเคยคุยกับแก้วดีๆบ้างมั้ย ใครกันแน่ที่ใช้แต่อารมณ์ ฮึก เค้าเลยฟังแก้วบ้างมั้ย ฮึก ถ้าเค้าฟังเรื่องแบบนี้ก็ไม่เกิดขึ้นหรอก ฮึก เพราะเค้าคนเดียว เพราะเค้า ฮึก ฮือออออ))เฟย์ดึงแก้วเข้ามากอด

เฟย์:ใจเย็นๆนะแก้วนะ ไม่ต้องร้องนะ ใจเย็นๆนะ

แก้ว:ฮึก ฮือๆๆๆ ฮึก

พยาบาล:ขออนุญาตค่ะ อาหารเช้ากับยามาแล้วค่ะ))พยาบาลถือถาดข้าวพร้อมยามาให้

พยาบาล:นี้ยาก่อนอาหารนะค่ะ ส่วนนนี้หลังอาหารค่ะ เดี๋ยวสักเก้าโมงคุณหมอจะเข้ามาตรวจนะค่ะ))พยาบาลบอกกับเฟย์ก่อนจะออกไป

เฟย์:ทานยาเร็วแก้วจะได้ทานข้าวกัน))เฟย์ส่งยาให้

แก้ว:ไม่กินได้มั้ยอ่ะมันขม

เฟย์:ไม่ได้!ถ้าแก้วไม่กินแล้วจะหายได้ไงละ

แก้ว:ปล่อยให้ตายๆไปเลยเบื่อเต็มทนละ

เฟย์:แก้ว!ทำมั้ยพูดแบบนั้นละ))เฟย์ดุเล็กน้อย

เฟย์:กินซะจะได้ทานข้าว))เฟย์ส่งยาให้อีกครั้งนึง แก้วยอมกินแต่โดยดีเมื่อเลี่ยงไม่ได้

เฟย์:แบบที่พี่เขื่อนบอกจริงๆด้วย

แก้ว:อะไรหรอ?

เฟย์:พี่เขื่อนบอกว่าแก้วนะดื้อ

แก้ว:เขื่อนบอกแบบนั้นหรอ?สงสัยเจอกันต้องจัดการซะแล้วมาใส่ร้ายคนอื่นได้ไง

เฟย์:เฟย์ว่าพี่เขื่อนพูดจริงมากกว่านะ

แก้ว:เฟย์อ่ะ!แก้วไม่ได้ดื้อนะ แค่ไม่ชอบกินยาแค่นั้นแหละ

เฟย์:นั้นแหละเค้าเรียกว่าดื้อ

แก้ว:นี้เฟย์แก้วถามอะไรหน่อยสิ))แก้วพูดขึ้นหลังทานข้าวเสร็จ

เฟย์:อะไรหรอ?

แก้ว:ทะเลาะอะไรกับเขื่อนหรอ?

เฟย์:ไม่มีอะไรมากหรอก

แก้ว:ไม่มีอะไรมากแต่เขื่อนกับหนีไปบ้านท้ายไร่อะนะ

เฟย์:แก้วจะโกรธเฟย์หรือเปล่าละถ้าเฟย์พูด

แก้ว:แสดงว่าต้องเกี่ยวกับแก้วงั้นสิ))เฟย์พยักหน้าแทนคำตอบ

แก้ว:บอกมาเหอะ

เฟย์:เราทะเลาะกันเรื่องที่แก้วเคยคบกับพี่เขื่อนนะ แต่เฟย์ไม่ได้โกรธแก้วนะ เฟย์โกรธที่พี่เขื่อนโกหกต่างหากละว่าเป็นแค่เพื่อนกัน))เฟย์รีบอธิบาย

แก้ว:เขื่อนก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่กล้าที่จะบอกความจริงเพราะกลัวว่าคนอื่นจะรู้สึกแย่ แต่เขื่อนเป็นคนที่รักใครรักจริงนะแก้วรับรอง แล้วถ้าเฟย์กังวลเรื่องของแก้วกับเขื่อนไม่ต้องกังวลเลยยังไงเราก็กลับไปเป็นแบบเดิมไม่ได้แล้วแหละ เราห่างกันจนต่อกันไม่ติดแล้วหรือเฟย์ไม่สบายใจหรือเปล่าที่เขื่อนดูจะเป็นห่วงแก้วมากเกิน ถ้าเป็นแบบนั้นแก้วจะได้ทำตัวห่างๆหน่อย

เฟย์:ไม่หรอก ไม่เป็นไร พี่เขื่อนเป็นแบบนี้กับทุกคนแหละ แก้วไม่ต้องห่างกับพี่เขื่อนหรอกนะทำแบบปกตินั้นแหละ

แก้ว:เฟย์ไม่คิดมากแน่นะ

เฟย์:ไม่หรอก คนเราเป็นแฟนกันก็ต้องเชื่อกันสิแถมแก้วยังรับรองแบบนี้คงไม่มีอะไรน่าห่วงหรอกจริงมั้ย?

แก้ว:แน่นอนสิ

เฟย์:งั้นก็กินยาได้แล้วจะได้พักผ่อนนะ

แก้ว:โห่เฟย์!อุตส่าห์เปลี่ยนเรื่องยังจะจำได้อีกนะ

เฟย์:ไม่ต้องเลยแก้วเร็วๆเลย))เฟย์ยัดยาใส่มือแก้ว

.................................................................................................................

~บ้านจิระมงคลสกุล~

ป๊อบปี้:ขอบคุณครับ))ป๊อบปี้พูดขึ้นเมื่อฟางเอาอาหารเช้ามาให้

ฟาง:คะ?

ป๊อบปี้:ป๊อบบอกว่าขอบคุณไง ขอบคุณนะที่ไม่ทิ้งกัน ขอบคุณที่คอยดูแล ขอบคุณที่ทนกับคนแบบป๊อบได้

ฟาง:ป๊อบพูดอะไรเนี่ยฟางงงไปหมดแล้วนะ จองเบให้ยาผิดหรือไง

ป๊อบปี้:จะเอายังไงเนี่ยฟางพอเฉยใส่ก็ว่า พอดีด้วยก็ว่าหรือจะให้กลับไปเฉยใส่แบบเดิมอีก

ฟาง:อ่าาา...ไม่เอาหรอก ป๊อบกับมาเป็นป๊อบคนเดิมแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว

ป๊อบปี้:ป๊อบขอโทษนะที่พูดจาไม่ดีใส่ฟางทำให้ฟางต้องร้องไห้นะ

ฟาง:ฟางก็ทำกับป๊อบไว้เยอะเหมือนกันนี้ ถือว่าหายกันนะ

ป๊อบปี้:แล้วเรื่องหย่า...

ฟาง:อย่าพูดถึงอีกนะ!ทำให้เค้ารักแล้วจะขอหย่าได้ไงไม่ยอมหรอก

ป๊อบปี้:ถ้าไม่อยากหย่างั้นมาให้กอดหน่อยสิ))ป๊อบปี้อ้าแขนรอ

ฟาง:มีข้อต่อรองหรอ))ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็ยอมเข้าไปกอดอยู่ดี

ป๊อบปี้:รักนะครับ

ฟาง:รักเหมือนกันค่ะ

ป๊อบปี้:รักนะ รักมากๆด้วย

ฟาง:รู้แล้วค่ะ

ป๊อบปี้:รักๆๆๆๆๆๆๆๆ

ฟาง:พอได้แล้ว!รู้แล้วน่าว่ารัก>/////<

ป๊อบปี้:ก็อยากบอกนี้เก็บมาตั้งหลายปี

ฟาง:เดี๋ยวจะให้บอกไปจนตายเลย ห้ามเบื่อด้วยนะ

ป๊อบปี้:ไม่เบื่ออยู่แล้ว เบื่อได้ไงน่ารักแบบนี้))พูดจบก็หอมแก้มไปนึงที

ฟาง:ป๊อบ!

ป๊อบปี้:ว่าไงครับ))ป๊อบปี้ทำหน้าทะเล้น

ฟาง:ทำแบบนี้ได้ไงเนี่ย

ป๊อบปี้:ทำมั้ยจะทำไม่ได้ละครับก็ภรรยาผมนี้

ฟาง:บ้า>////< ทานข้าวดีกว่าค่ะจะได้ทานยา