รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

~โรงพยาบาล~
หมอ:ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนะครับมีแค่รอยช้ำตามร่ายกายนิดหน่อย ส่วนตรงช่วงท้องที่โดนต่อยเนี่ยหมอจะมาเช็ดดูอีกทีนะครับถ้าไม่มีอะไรมากก็กลับบ้านได้เลย
โทโมะ:ขอบคุณครับหมอ
หมอ:งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ))หมอพูดจบก็เดินออกไป
อาทิตย์:ผมว่านายหัวกลับไปพักเหอะครับพรุ่งนี้ต้องเข้ากรุงเทพแต่เช้านะครับ
โทโมะ:นายช่วยโทรไปยกเลิกนัดทั้งหมดเลยนะ
อาทิตย์:แต่ถ้าเรายกเลิกนัดครั้งนี้ไร่เราขาดทุนแน่ๆเลยครับ
โทโมะ:งั้นเดี๋ยวฉันให้พ่อไปประชุมแทนละกัน นายกลับไปได้แล้วไป
อาทิตย์:ครับ))อาทิตย์ก้มหัวให้โทโมะเล็กน้อยก่อนจะออกไป โทโมะต่อสายหาพ่อของเค้าทันที
(พ่อชาติ:แกโทรมาทำมั้ยดึกป่านนะว่ะ!))เสียงของพ่อชาติแสดงความหงุดหงิดอย่างชัดเจนเมื่อร่างสูงโทรไปปลุกในเวลาดึกๆแบบนี้)
โทโมะ:พรุ่งนี้พ่อไปประชุมแทนผมหน่อยได้มั้ยครับผมไปไม่ได้แล้ว
(พ่อชาติ:แล้วทำมั้ยแกถึงมาไม่ได้ เมียไม่ให้มาหรือไง)
โทโมะ:เปล่าครับ!คือแก้วไม่สบายนะ
(พ่อชาติ:อ้าว!เป็นอะไรมากหรือเปล่า?)
โทโมะ:ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกครับ
(พ่อชาติ:โอเคๆ แกกูดูแลน้องดีๆละ))พ่อชาติพูดจบก็ว่าสายไป)
~เวลา 7.15 น.~
แก้ว:อย่านะ อย่า! อย่าเข้ามา ออกไป! ออกไปนะ ออกไป~~~~))แก้วละเมอออกมา
โทโมะ:แก้ว!แก้ว!))โทโมะพยายามปลุก
แก้ว:ออกไปนะ ออกไป ฮึก อย่าเข้ามา ออกไปนะ ฮึก))แก้วร้องไห้ออกมา
โทโมะ:แก้ว!แก้ว แก้ว!แก้วตื่นสิ!แก้ว!))โทโมะพยายามเขย่าตัวร่างบางให้แรงขึ้น
แก้ว:ออกไป ออกไป ออกปายยยยยยย~~))แก้วสะดุ้งตื่นขึ้นมา
โทโมะ:แก้ว!!
แก้ว:นาย!!))แก้วโผล่เข้ากอดโทโมะแล้วร้องไห้ออกมา
โทโมะ:ไม่เป็นไรแล้วนะ เธอปลอดภัยแล้ว))โทโมะลูบหัว
แก้ว:เพราะนาย!นายทำให้ฉันต้องเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้ ฮึก เพราะนายคนเดียว!!))แก้วผลักโทโมะออกอย่างแรงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้นเหตุทั้งหมดเกิดจากเค้า
โทโมะ:ฉันขอโทษ ขอโทษจริงๆ ขอโทษที่ใช้แต่อารมณ์ ขอโทษที่ไม่ยอมฟังอะไรเลย ขอโทษ))โทโมะก้มหน้าสำนึกผิด
แก้ว:ขอโทษตอนนี้แล้วมันได้อะไรขึ้นมา! ฮึก นายทำมันพังหมดแล้วนี้ ฮึก นายเอาความสุขของฉันไปหมดแล้วนี้ ฮึก ออกไปเลยนะ ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย ออกไป!!))แก้วไล่โทโมะ
โทโมะ:ฉันขอโทษ ฉันสัญญานะฉันจะไม่ทำแบบนั้นกับเธออีกแล้ว ฉันขอโทษ))โทโมะพยายามดึงร่างบางเข้ามากอด
แก้ว:ฉันไม่ต้องการ!!))แก้วผลักเต็มแรงจนโทโมะล้มลงไป
เฟย์:มีอะไรกันอ่ะ?...พี่โมะ!))เฟย์วิ่งเข้ามาดูโทโมะที่ล้มอยู่กับพื้น
เฟย์:ทะเลาะอะไรกันเสียงดังไปถึงข้างนอก คุยกันดีๆสิค่ะ
แก้ว:เฟย์ช่วยพาพี่ชายเฟย์ออกไปให้ไกลๆแก้วก่อนที่แก้วจะฆ่าเค้าตาย!))แก้วพูดเสียงแข็ง
เฟย์:คุยกันดีๆสิแก้ว
แก้ว:ออก-ไป))แก้วเน้นทีละคำ
โทโมะ:พี่กลับก่อนนะเฟย์ พี่ฝากดูแลแก้วแทนด้วยละ))โทโมะพูดจบก็ออกไป
เฟย์:แก้ว...ทำมั้ยไม่คุยกันดีๆละ อย่าใช้อารมณ์สิ
แก้ว:แล้วทีพี่ชายเฟย์ละ!เค้าเคยคุยกับแก้วดีๆบ้างมั้ย ใครกันแน่ที่ใช้แต่อารมณ์ ฮึก เค้าเลยฟังแก้วบ้างมั้ย ฮึก ถ้าเค้าฟังเรื่องแบบนี้ก็ไม่เกิดขึ้นหรอก ฮึก เพราะเค้าคนเดียว เพราะเค้า ฮึก ฮือออออ))เฟย์ดึงแก้วเข้ามากอด
เฟย์:ใจเย็นๆนะแก้วนะ ไม่ต้องร้องนะ ใจเย็นๆนะ
แก้ว:ฮึก ฮือๆๆๆ ฮึก
พยาบาล:ขออนุญาตค่ะ อาหารเช้ากับยามาแล้วค่ะ))พยาบาลถือถาดข้าวพร้อมยามาให้
พยาบาล:นี้ยาก่อนอาหารนะค่ะ ส่วนนนี้หลังอาหารค่ะ เดี๋ยวสักเก้าโมงคุณหมอจะเข้ามาตรวจนะค่ะ))พยาบาลบอกกับเฟย์ก่อนจะออกไป
เฟย์:ทานยาเร็วแก้วจะได้ทานข้าวกัน))เฟย์ส่งยาให้
แก้ว:ไม่กินได้มั้ยอ่ะมันขม
เฟย์:ไม่ได้!ถ้าแก้วไม่กินแล้วจะหายได้ไงละ
แก้ว:ปล่อยให้ตายๆไปเลยเบื่อเต็มทนละ
เฟย์:แก้ว!ทำมั้ยพูดแบบนั้นละ))เฟย์ดุเล็กน้อย
เฟย์:กินซะจะได้ทานข้าว))เฟย์ส่งยาให้อีกครั้งนึง แก้วยอมกินแต่โดยดีเมื่อเลี่ยงไม่ได้
เฟย์:แบบที่พี่เขื่อนบอกจริงๆด้วย
แก้ว:อะไรหรอ?
เฟย์:พี่เขื่อนบอกว่าแก้วนะดื้อ
แก้ว:เขื่อนบอกแบบนั้นหรอ?สงสัยเจอกันต้องจัดการซะแล้วมาใส่ร้ายคนอื่นได้ไง
เฟย์:เฟย์ว่าพี่เขื่อนพูดจริงมากกว่านะ
แก้ว:เฟย์อ่ะ!แก้วไม่ได้ดื้อนะ แค่ไม่ชอบกินยาแค่นั้นแหละ
เฟย์:นั้นแหละเค้าเรียกว่าดื้อ
แก้ว:นี้เฟย์แก้วถามอะไรหน่อยสิ))แก้วพูดขึ้นหลังทานข้าวเสร็จ
เฟย์:อะไรหรอ?
แก้ว:ทะเลาะอะไรกับเขื่อนหรอ?
เฟย์:ไม่มีอะไรมากหรอก
แก้ว:ไม่มีอะไรมากแต่เขื่อนกับหนีไปบ้านท้ายไร่อะนะ
เฟย์:แก้วจะโกรธเฟย์หรือเปล่าละถ้าเฟย์พูด
แก้ว:แสดงว่าต้องเกี่ยวกับแก้วงั้นสิ))เฟย์พยักหน้าแทนคำตอบ
แก้ว:บอกมาเหอะ
เฟย์:เราทะเลาะกันเรื่องที่แก้วเคยคบกับพี่เขื่อนนะ แต่เฟย์ไม่ได้โกรธแก้วนะ เฟย์โกรธที่พี่เขื่อนโกหกต่างหากละว่าเป็นแค่เพื่อนกัน))เฟย์รีบอธิบาย
แก้ว:เขื่อนก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่กล้าที่จะบอกความจริงเพราะกลัวว่าคนอื่นจะรู้สึกแย่ แต่เขื่อนเป็นคนที่รักใครรักจริงนะแก้วรับรอง แล้วถ้าเฟย์กังวลเรื่องของแก้วกับเขื่อนไม่ต้องกังวลเลยยังไงเราก็กลับไปเป็นแบบเดิมไม่ได้แล้วแหละ เราห่างกันจนต่อกันไม่ติดแล้วหรือเฟย์ไม่สบายใจหรือเปล่าที่เขื่อนดูจะเป็นห่วงแก้วมากเกิน ถ้าเป็นแบบนั้นแก้วจะได้ทำตัวห่างๆหน่อย
เฟย์:ไม่หรอก ไม่เป็นไร พี่เขื่อนเป็นแบบนี้กับทุกคนแหละ แก้วไม่ต้องห่างกับพี่เขื่อนหรอกนะทำแบบปกตินั้นแหละ
แก้ว:เฟย์ไม่คิดมากแน่นะ
เฟย์:ไม่หรอก คนเราเป็นแฟนกันก็ต้องเชื่อกันสิแถมแก้วยังรับรองแบบนี้คงไม่มีอะไรน่าห่วงหรอกจริงมั้ย?
แก้ว:แน่นอนสิ
เฟย์:งั้นก็กินยาได้แล้วจะได้พักผ่อนนะ
แก้ว:โห่เฟย์!อุตส่าห์เปลี่ยนเรื่องยังจะจำได้อีกนะ
เฟย์:ไม่ต้องเลยแก้วเร็วๆเลย))เฟย์ยัดยาใส่มือแก้ว
.................................................................................................................
~บ้านจิระมงคลสกุล~
ป๊อบปี้:ขอบคุณครับ))ป๊อบปี้พูดขึ้นเมื่อฟางเอาอาหารเช้ามาให้
ฟาง:คะ?
ป๊อบปี้:ป๊อบบอกว่าขอบคุณไง ขอบคุณนะที่ไม่ทิ้งกัน ขอบคุณที่คอยดูแล ขอบคุณที่ทนกับคนแบบป๊อบได้
ฟาง:ป๊อบพูดอะไรเนี่ยฟางงงไปหมดแล้วนะ จองเบให้ยาผิดหรือไง
ป๊อบปี้:จะเอายังไงเนี่ยฟางพอเฉยใส่ก็ว่า พอดีด้วยก็ว่าหรือจะให้กลับไปเฉยใส่แบบเดิมอีก
ฟาง:อ่าาา...ไม่เอาหรอก ป๊อบกับมาเป็นป๊อบคนเดิมแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว
ป๊อบปี้:ป๊อบขอโทษนะที่พูดจาไม่ดีใส่ฟางทำให้ฟางต้องร้องไห้นะ
ฟาง:ฟางก็ทำกับป๊อบไว้เยอะเหมือนกันนี้ ถือว่าหายกันนะ
ป๊อบปี้:แล้วเรื่องหย่า...
ฟาง:อย่าพูดถึงอีกนะ!ทำให้เค้ารักแล้วจะขอหย่าได้ไงไม่ยอมหรอก
ป๊อบปี้:ถ้าไม่อยากหย่างั้นมาให้กอดหน่อยสิ))ป๊อบปี้อ้าแขนรอ
ฟาง:มีข้อต่อรองหรอ))ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็ยอมเข้าไปกอดอยู่ดี
ป๊อบปี้:รักนะครับ
ฟาง:รักเหมือนกันค่ะ
ป๊อบปี้:รักนะ รักมากๆด้วย
ฟาง:รู้แล้วค่ะ
ป๊อบปี้:รักๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฟาง:พอได้แล้ว!รู้แล้วน่าว่ารัก>/////<
ป๊อบปี้:ก็อยากบอกนี้เก็บมาตั้งหลายปี
ฟาง:เดี๋ยวจะให้บอกไปจนตายเลย ห้ามเบื่อด้วยนะ
ป๊อบปี้:ไม่เบื่ออยู่แล้ว เบื่อได้ไงน่ารักแบบนี้))พูดจบก็หอมแก้มไปนึงที
ฟาง:ป๊อบ!
ป๊อบปี้:ว่าไงครับ))ป๊อบปี้ทำหน้าทะเล้น
ฟาง:ทำแบบนี้ได้ไงเนี่ย
ป๊อบปี้:ทำมั้ยจะทำไม่ได้ละครับก็ภรรยาผมนี้
ฟาง:บ้า>////< ทานข้าวดีกว่าค่ะจะได้ทานยา