รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

พ่ิอชาติ:ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้!!

แก้ว:อืออออ...เสียงดังอะไรกันแต่เช้าเนี่ย))แก้วบ่นงัวเงีย

เฟย์:แก้วตื่นเร็ว))เฟย์เดินเข้ามาสะกิด

แก้ว:อ้าวเฟย์...มาทำไรแต่เช้าเนี่ย?))แก้วถามงัวเงีย

พ่อชาติ:หนูแก้ว

แก้ว:ลุงชาติO_O!!))แก้วตาสว่างทันทีเมื่อเห็นชายสูงวัยยืนจ้องอยู่

พ่อชาติ:นี้มันคืออะไรกัน!?!

โทโมะ:มันไม่ใช่แบบที่พ่อเห็นนะ!ผมกับแก้วไม่ได้มีอะไรกันนะพ่อ))โทโมะรีบปฏิเสธ

แก้ว:ห๊ะ!!ฉันเนี่ยนะมีอะไรกับนาย!!บ้าไปแล้วแน่ๆ))แก้วที่ยังดูมึนๆพูดขึ้น

พ่อชาติ:อย่าบอกนะว่าแกลักหลับน้อง!!

โทโมะ:เฮ้ย!ไปกันใหญ่แล้วพ่อ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ

พ่อชาติ:แล้วทำมั้ยน้องพูดแบบนั้น!!

โทโมะ:ยัยบ้า!!ไข้ขึ้นจนเบลอหรือไงเล่า!))โทโมะหันไปว่าแก้ว

แก้ว:อะไรของนายเนี่ย))แก้วทำหน้างง เฟย์เอามืออังหน้าผากแก้ว

เฟย์:หูย!แก้วตัวร้อนมากๆเลยอ่ะ))เฟย์บอก

เขื่อน:ไหน))เขื่อนรีบเอามืออังหน้าผากแก้ว

เคนตะ:ฉันว่าพาแก้วไปโรงบาลเหอะ))เคนตะบอก เขื่อนไม่รอช้ารีบช้อนร่างบางเข้าสู่อ้อมแขนแล้วเดินออกไปทันที

...............................................................................................................................

~โรงพยาบาล~

แม่มล:ยัยแก้วเป็นยังไงบ้างค่ะ!))แม่มลที่รู้ข่าวจากพ่อชาติรีบขึ้นเครื่องมาเชียงใหม่ทันที

พ่อชาติ:ไม่สบายนะครับแล้วก็ข้อเท้าบวมมีแผลที่หลังนิดหน่อย

แม่มล:ไม่สบายแล้วทำมั้ยข้อเท้าบวมกับมีแผลที่หลังละค่ะ!

พ่อชาติ:อันนี้ผมว่่าต้องถามเจ้าโมะเองดีกว่า

โทโมะ:สวัสดีครับน้ามล อากิจ))โทโมะยกมือไหว้

แม่มล:ตาโมะ!!บอกน้ามาเดี๋ยวนี้ว่าน้องเป็นอะไร!?!น้องไม่สบายทำมั้ยถึงมีแผล ข้อเท้าบวม!))แม่มลเข้าไปเขย่าตัวโทโมะ

โทโมะ:เออคือ....

แม่มล:โมะทำอะไรน้อง!!บอกน้ามาสิ!!ทำมั้ยน้องเป็นแบบนี้!!))แม่มลร้องไห้ตัวสั่น

พ่อกิจ:ใจเย็นๆนะคุณ!ให้ตาโมะอธิบายก่อนสิ))พ่อกิจดึงแม่มลมากอดไว้

โทโมะ:คือแก้วหกล้มนะครับเลยข้อเท้าแผลงส่วนแผลที่หลังก็ล้มหกอีกนั้นแหละครับแต่เอาหลังลงเลยมีแผล

พ่อชาติ:น้องจะซุ่มซ่ามอะไรขนาดนั้น

โทโมะ:ทางที่ไร่เราก็ไม่ใช่พื้นปูนนะพ่อก็ต้องก้อนหิน มีเนินให้สะดุดกันบ้างแหละ

พ่อกิจ:แล้วน้องไปอยู่ไร่เราได้ไง?

โทโมะ:แก้วอยากมาเที่ยวนะครับเลยขอผมมาด้วย

แม่มล:แล้วทำมั้ยไม่บอกน้าสักคำ

โทโมะ:แก้วว่าจะมาแค่วันเดียวเลยไม่ได้บอกนะครับแต่ว่าป่วยผมเลยยังไม่ได้พากลับกรุงเทพรอให้หายก่อน

พ่อชาติ:พ่อฝากดูน้องหน่อยนะพ่อมีเรื่องจะคุยกับน้ามล อากิจหน่อย))พ่อชาติพูดจบก็เดินนำออกไปถึงพ่อกิจกับแม่มลจะดูงงๆแต่ก็เดินตามออกไป

แก้ว:น้ำ...น้ำ))แก้วละเมอออกมา 

โทโมะ:อะไรนะ?))โทโมะลุกขึ้นมาถามใกล้ๆ

แก้ว:น้ำ...ฉันหิวน้ำ))แก้วพูดเสียงแหบ โทโมะรินน้ำใส่แก้วและค่อยๆประคองแก้วขึ้นแล้วหยิบแก้วน้ำมาให้ดูด

โทโมะ:ดีขึ้นหรือยัง?

แก้ว:อืม...แล้วคนอื่นๆละ?

โทโมะ:กลับไปหมดแล้วส่วนพ่อ แม่เธอออกไปคุยอะไรกับพ่อฉันก็ไม่รู้

แก้ว:ป๊ากับม๊ามาหรอ?

โทโมะ:อือเตรียมตัวได้เลย

แก้ว:เตรียมตัว!เตรียมตัวอะำไร?))แก้วทำหน้างง

โทโมะ:พ่อฉันเห็นว่าเธอกับฉันนอนด้วยกันเธอคิดว่าเตรียมตัวอะไรละ))โทโมะพูดเซ็งๆ

แก้ว:ห๊ะ!!ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่แต่งงานกับนายแน่

โทโมะ:ทำมั้ย!แต่งงานกับฉันมันเป็นยังไงห๊ะ!!))โทโมะขึ้นเสียง

แก้ว:ก็เพราะนายเป็นแบบนี้ไง!!อารมร์แปรปรวนขึ้นๆลงๆใครจะอยากแต่งงานด้วย!!

โทโมะ:แต่ฉันอยากแต่งกับเธอ!คราวนี้เธอได้ชดใช้แบบสมใจแน่!!

แก้ว:ฉันไม่แต่ง!!

แม่มล:แต่แก้วต้องแต่ง))แม่มลเดินเข้ามา

แก้ว:ม๊า...แก้วไม่แต่งค่ะ!ยังไงก็ไม่แต่ง!

พ่อกิจ:อย่าให้ชื่อเสียงของตระกูลมันแย่ไปกว่านี้นะแก้ว!แค่พี่เราก็แย่พอแล้ว

แก้ว:แต่เราไม่ได้มีอะไรกันนี้ค่ะ

แม่มล:ถึงจะไม่ได้มีอะไรกันแต่ก็นอนด้วยกันลูกคิดว่ามันถูกแล้วหรอ

แก้ว:ไม่เป็นไรหรอกค่ะม๊าใครๆก็รู้ว่าแก้วเป็นนักเรียนนอกคงไม่มีใครถือหรอก

แม่มล:แต่นี้มันเมืองไทยนะแก้ว!!เราจะทำแบบนี้ไม่ได้

แก้ว:ก็ไม่ได้มีใครเห็นสักหน่อยนี้ค่ะ

พ่อชาติ:เจ้าโมะเล่นไปประกาศกลางไร่ว่าเราเป็นนายหญิงแบบนั้นตอนนี้คนรู้กันเกือบทั้งจังหวัดแล้ว

แก้ว:ห๊ะ!เพราะนายคนเดียวเลย!))แก้วหันไปเหวี่ยงใส่โทโมะ

โทโมะ:ฉันอุตส่าห์ปกป้องเธอจากคนงานหื่นๆนะ!

แม่มล:เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ถ้าหายเมื่อไรเราจะกลับกรุงเทพกัน

แก้ว:ดีเลยค่ะม๊าแก้วจะได้ไม่ต้องโดนไอ้บ้านี้รังแก!

พ่อกิจ:โมะต้องกลับไปกับพวกเราด้วย

โทโมะ:ทำมั้ยละครับ?

พ่อชาติ:เราจะไปคุยเรื่องแต่งงานกัน

แก้ว:แก้วบอกแล้วไงค่ะว่าแก้วไม่แต่ง!

แม่มล:เราต้องแต่ง!นี้คือคำสั่ง!!))แม่มลพูดจบก็ออกไปทันที

พ่อกิจ:เดี๋ยวป๊าจะมาหาตอนเย็นๆนะพักผ่อนเยอะๆนะลูก))พ่ิกิจลูบหัวลูกสาวเบาๆก่อนจะเดินออกไป

พ่อชาติ:คุยกันดีๆนะ!อย่าทำอะไรน้องละ))พ่อชาติบอกกับลูกชายก่อนจะเดินตามออกไป

โทโมะ:รู้หรือยังละว่าการโดนบังคับมันรู้สึกยังไง!ต่อไปนี้เธอจะได้รู้ว่านรกมีจริง หึ))โทโมะพูดจบก็เดินออกไปทันที