รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

โทโมะ:พ่อมาทำมั้ยหรอครับ?
พ่อชาติ:อ้าว!แกนี้ยังไง ทำเหมือนไร่นี้ไม่ใช่ของฉันงั้นแหละ
โทโมะ:ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้นนะ
พ่อชาติ:ว่าแต่ไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย?
โทโมะ:ไม่มีหรอกครับแต่ตอนนี้คงต้องทำงานหนักกันหน่อยเพราะไวน์ขายดีมากเลย
พ่อชาติ:จริงหรอ!ดีนะที่เราร่วมธุรกิจกับบ้านยัยเฟย์นะ
เฟย์:พี่โมะคร้าาาาาาาา))เฟย์ตะโกนเสียงดังแล้ววิ่งเข้ามา
เฟย์:อุ้ย!ขอโทษค่ะคุณอา เฟย์ไม่คิดว่าคุณอาจะอยู่นี้
พ่อชาติ:เสียงดังเหมือนเดิมเลยนะเรา))พ่อชาิติพูดติดตลก
เขื่อน:คุณพ่อสวัสดีครับ))เขื่อนไหว้
พ่อชาติ:ไหว้พระเหอะลูก
เฟย์:พี่โมะค่ะแล้วกะ...
โทโมะ:เฟย์มีอะไรหรอ?))เฟย์ยังพูดไม่จบโทโมะก็แทรกขึ้น
เฟย์:คือเฟย์จะมาหา...
เขื่อน:หาองุ่นอ่ะ!องุ่นของวันนี้ได้หรือยังว่ะ?
โทโมะ:กำลังจัดใส่ลังอยู่นะ งั้นเราไปดูกันเหอะ))โทโมะดันทุกคนออกไป
พ่อชาติ:พ่อขอไปนอนพักนะขับรถมาเหนื่อยนะ))พ่อชาติกำลังจะเดินขึ้นบันได
โทโมะ:อย่านะพ่อ!!))โทโมะตะโกนขึ้น
พ่อชาติ:อะไรของแกว่ะไอ้โมะตกอกตกใจหมด
โทโมะ:คือห้องพ่อมันสกปรกอ่ะให้ดาวมาทำความสะอาดก่อนดีกว่านะ
พ่อชาติ:งั้นฉันไปนอนห้องแกละกัน
โทโมะ:ไม่ได้นะ!!
พ่อชาติ:อะไรของแกเนี่ยไอ้โมะ!แกมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่าเนี่ย
โทโมะ:มีอะไรที่ไหนละพ่อ!ผมว่าพ่อออกไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่านะ วันนี้อากาศดีไม่มีแดดด้วย
เฟย์:ใช่ค่ะคุณอา เฟย์จะได้คุยกับคุณอาเรื่องไวน์ด้วยไงค่ะ
พ่อชาติ:เอางั้นก็ได้งั้นไปกันเหอะ))พ่อชาติเดินนำออกไป
เฟย์/เขื่อน/โทโมะ:เฮ้อ!))ทั้งสามคนถอนหายใจ
เคนตะ:พวกแกถอนหายใจกันทำมั้ย?
โทโมะ:แกอย่าพูดเรื่องแก้วให้พ่อฉันได้ยินเด็ดขาดนะ
เคนตะ:ทำมั้ยว่ะ?พ่อแกไม่ชอบแก้วหรอ
โทโมะ:เออๆ...อย่าพูดนะเว้ย
~ไร่องุ่น~
พ่อชาติ:รู้หรือเปล่าว่าน้องหายไป
โทโมะ:น้องไหนครับ?
พ่อชาติ:ก็แก้วนะสิหายไปตั้งแต่งานแต่งป๊อบยังตามหากันไม่เจอเลย
โทโมะ:อะไรนะครับ!แก้วหายไปหรอ))โทโมะทำเสียงตกใจ
พ่อชาติ:ใช่นะสิ!น้ามลจะตายอยู่แล้วเนี่ย
เขื่อน:ไปหาเพื่อนหรือเปล่าครับพ่อ?
พ่อชาติ:ถ้าไปหาเพื่อนก็น่าจะโทรบอกสิ
โทโมะ:ยัยนั้นเหลวไหลจะตายก็คงไม่แปลกหรอกครับ
พ่อชาติ:โมะ!แกเกลียดอะไรน้องนักหนาว่ะถึงไปว่าน้องแบบนั้น
โทโมะ:นักเรียนนอกก็นิสัยแบบนี้แหละครับ
พ่อชาติ:แกนี้มันจริงๆเลยฉันไม่อยากคุยกับแกแล้ว
เฟย์:งั้นเเฟย์ว่าเราไปนั่งคุยเรื่องไวน์กันดีกว่าค่ะ))เฟย์เปลี่ยนเรื่อง
เขื่อน:ไปที่ร้านกันดีกว่าครับคุณพ่อผมมีไวน์อยากให้พ่อชิมนะครับ
พ่อชาติ:ไปสิ!พ่อเบื่อขี้หน้าลูกชายเต็มทนแล้ว))ทั้งสามคนเดินไปที่รถ
เคนตะ:ไปด้วยดิว่ะ))เคนตะเห็นสีหน้าโทโมะก็เลยเดินตามเขื่อนไป
~ห้องนอน~
โทโมะ:นี้!ตื่นได้แล้ว!))โทโมะสะกิดตัวแก้ว
แก้ว:อืออออ...เที่ยงแล้วหรอ?))แก้วถามเสียงงัวเงีย
โทโมะ:ยัง
แก้ว:ยังแล้วนายจะปลุกฉันทำมั้ยเนี่ย!))แก้วพูดจบก็เอาผ้าห่มคลุมโปง
โทโมะ:ตื่นขึ้นมาเดียวนี้นะ!
แก้ว:ไม่!!))แก้วตอบทั้งทีคลุมโปงอยู่
โทโมะ:ฉันบอกให้ตื่นไง!!
แก้ว:ไม่เว้ย!!))โทโมะอุ้มแก้วขึ้นเพราะเธอไม่ยอมลุก
แก้ว:อ๊ายยยย...ปล่อยฉันนะ!))แก้วดิ้นอยู่ในวงแขนแกร่ง
แก้ว:นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย!ปล่อยฉันลงนะ!!
โทโมะ:ถ้าเธอยังไม่เงียบฉันพาเธอเข้าห้องแน่!!คงรู้นะว่าอยู่ในห้องกับฉันจะเจออะไร))เจอโทโมะขู่เข้าไปแก้วก็เงียบกริบยอมให้โทโมะอุ้มลงมาด้านล่าง
โทโมะ/แก้ว:OoO!!!