รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

โทโมะ:พ่อมาทำมั้ยหรอครับ?

พ่อชาติ:อ้าว!แกนี้ยังไง ทำเหมือนไร่นี้ไม่ใช่ของฉันงั้นแหละ

โทโมะ:ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้นนะ

พ่อชาติ:ว่าแต่ไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย?

โทโมะ:ไม่มีหรอกครับแต่ตอนนี้คงต้องทำงานหนักกันหน่อยเพราะไวน์ขายดีมากเลย

พ่อชาติ:จริงหรอ!ดีนะที่เราร่วมธุรกิจกับบ้านยัยเฟย์นะ

เฟย์:พี่โมะคร้าาาาาาาา))เฟย์ตะโกนเสียงดังแล้ววิ่งเข้ามา

เฟย์:อุ้ย!ขอโทษค่ะคุณอา เฟย์ไม่คิดว่าคุณอาจะอยู่นี้

พ่อชาติ:เสียงดังเหมือนเดิมเลยนะเรา))พ่อชาิติพูดติดตลก

เขื่อน:คุณพ่อสวัสดีครับ))เขื่อนไหว้

พ่อชาติ:ไหว้พระเหอะลูก

เฟย์:พี่โมะค่ะแล้วกะ...

โทโมะ:เฟย์มีอะไรหรอ?))เฟย์ยังพูดไม่จบโทโมะก็แทรกขึ้น

เฟย์:คือเฟย์จะมาหา...

เขื่อน:หาองุ่นอ่ะ!องุ่นของวันนี้ได้หรือยังว่ะ?

โทโมะ:กำลังจัดใส่ลังอยู่นะ งั้นเราไปดูกันเหอะ))โทโมะดันทุกคนออกไป

พ่อชาติ:พ่อขอไปนอนพักนะขับรถมาเหนื่อยนะ))พ่อชาติกำลังจะเดินขึ้นบันได

โทโมะ:อย่านะพ่อ!!))โทโมะตะโกนขึ้น

พ่อชาติ:อะไรของแกว่ะไอ้โมะตกอกตกใจหมด

โทโมะ:คือห้องพ่อมันสกปรกอ่ะให้ดาวมาทำความสะอาดก่อนดีกว่านะ

พ่อชาติ:งั้นฉันไปนอนห้องแกละกัน

โทโมะ:ไม่ได้นะ!!

พ่อชาติ:อะไรของแกเนี่ยไอ้โมะ!แกมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่าเนี่ย

โทโมะ:มีอะไรที่ไหนละพ่อ!ผมว่าพ่อออกไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่านะ วันนี้อากาศดีไม่มีแดดด้วย

เฟย์:ใช่ค่ะคุณอา เฟย์จะได้คุยกับคุณอาเรื่องไวน์ด้วยไงค่ะ

พ่อชาติ:เอางั้นก็ได้งั้นไปกันเหอะ))พ่อชาติเดินนำออกไป

เฟย์/เขื่อน/โทโมะ:เฮ้อ!))ทั้งสามคนถอนหายใจ

เคนตะ:พวกแกถอนหายใจกันทำมั้ย?

โทโมะ:แกอย่าพูดเรื่องแก้วให้พ่อฉันได้ยินเด็ดขาดนะ

เคนตะ:ทำมั้ยว่ะ?พ่อแกไม่ชอบแก้วหรอ

โทโมะ:เออๆ...อย่าพูดนะเว้ย

~ไร่องุ่น~

พ่อชาติ:รู้หรือเปล่าว่าน้องหายไป

โทโมะ:น้องไหนครับ?

พ่อชาติ:ก็แก้วนะสิหายไปตั้งแต่งานแต่งป๊อบยังตามหากันไม่เจอเลย

โทโมะ:อะไรนะครับ!แก้วหายไปหรอ))โทโมะทำเสียงตกใจ

พ่อชาติ:ใช่นะสิ!น้ามลจะตายอยู่แล้วเนี่ย

เขื่อน:ไปหาเพื่อนหรือเปล่าครับพ่อ?

พ่อชาติ:ถ้าไปหาเพื่อนก็น่าจะโทรบอกสิ

โทโมะ:ยัยนั้นเหลวไหลจะตายก็คงไม่แปลกหรอกครับ

พ่อชาติ:โมะ!แกเกลียดอะไรน้องนักหนาว่ะถึงไปว่าน้องแบบนั้น

โทโมะ:นักเรียนนอกก็นิสัยแบบนี้แหละครับ

พ่อชาติ:แกนี้มันจริงๆเลยฉันไม่อยากคุยกับแกแล้ว

เฟย์:งั้นเเฟย์ว่าเราไปนั่งคุยเรื่องไวน์กันดีกว่าค่ะ))เฟย์เปลี่ยนเรื่อง

เขื่อน:ไปที่ร้านกันดีกว่าครับคุณพ่อผมมีไวน์อยากให้พ่อชิมนะครับ

พ่อชาติ:ไปสิ!พ่อเบื่อขี้หน้าลูกชายเต็มทนแล้ว))ทั้งสามคนเดินไปที่รถ

เคนตะ:ไปด้วยดิว่ะ))เคนตะเห็นสีหน้าโทโมะก็เลยเดินตามเขื่อนไป

~ห้องนอน~

โทโมะ:นี้!ตื่นได้แล้ว!))โทโมะสะกิดตัวแก้ว

แก้ว:อืออออ...เที่ยงแล้วหรอ?))แก้วถามเสียงงัวเงีย

โทโมะ:ยัง

แก้ว:ยังแล้วนายจะปลุกฉันทำมั้ยเนี่ย!))แก้วพูดจบก็เอาผ้าห่มคลุมโปง

โทโมะ:ตื่นขึ้นมาเดียวนี้นะ!

แก้ว:ไม่!!))แก้วตอบทั้งทีคลุมโปงอยู่

โทโมะ:ฉันบอกให้ตื่นไง!!

แก้ว:ไม่เว้ย!!))โทโมะอุ้มแก้วขึ้นเพราะเธอไม่ยอมลุก

แก้ว:อ๊ายยยย...ปล่อยฉันนะ!))แก้วดิ้นอยู่ในวงแขนแกร่ง

แก้ว:นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย!ปล่อยฉันลงนะ!!

โทโมะ:ถ้าเธอยังไม่เงียบฉันพาเธอเข้าห้องแน่!!คงรู้นะว่าอยู่ในห้องกับฉันจะเจออะไร))เจอโทโมะขู่เข้าไปแก้วก็เงียบกริบยอมให้โทโมะอุ้มลงมาด้านล่าง

โทโมะ/แก้ว:OoO!!!